واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
با پنومبرا آشنا شويد درمان جديد سکته مغزي دانشمندان جاروي برقي کوچکي براي مغز ساختهاند: درماني جديد براي مبتلايان به سکته مغزي براي تخليه شريانهاي مسدود شده تا پيش از آنکه آسيب دايمي به جاي بماند، جريان خون دوباره برقرار شود. دستگاهي که در اينجا به معرفي آن ميپردازيم، مانند يك جاروبرقي كوچك عمل ميکند كه به وسيله آن شريانهاي مسدود شده از لخته پاكسازي ميشوند تا از پيشرفت صدمات مغزي جلوگيري به عمل آيد. اين ابزار كه «پنومبرا» نام دارد از آخرين نتايج تلاشهاي مربوط به دستكاري شريانها براي تسريع بهبود سكته مغزي است که يکي از علل شايع مرگ و مير در دنياي امروز است. اما سوال اينجاست كه چگونه ميتوان نامزدهاي مناسب را براي اين كار تعيين كرد. زيرا اگرچه ممكن است عجيب به نظر برسد اما برداشتن لخته و باز کردن شريان هميشه بهترين كار نيست. بيشتر سكتههاي مغزي زماني رخ ميدهند كه عروق خوني تغذيه كننده مغز دچار انسداد ميشوند و اكسيژنرساني به آنها دچار اختلال ميشود تا جايي كه سلول ميميرد. در اين موارد داروي فعالکننده پلاسمينوژن بافتي براي خرد کردن لخته به کار ميرود. اين داروي حلکننده لخته در صورتي که ظرف سه ساعت از ظاهر شدن اولين علايم به صورت وريدي تزريق شود، بيمار را از آسيب دايمي مغزي نجات داده و بهبود را به همراه خواهد داشت. اما مشکل اين است که کمتر از 5 درصد مبتلايان به سکته مغزي اين دارو را دريافت ميکنند، چرا که از درمان به موقع محروم هستند و کساني هم که با اين دارو درمان مي شوند تنها در 30 درصد موارد از منافع آن بهرهمند ميشوند، چرا که لخته اغلب بزرگتر از آن است که با دارو شکسته شود. چه کساني ميتوانند از پنومبرا استفاده کنند؟ طي هشت ساعت پس از وقوع سکته مغزي، در صورت فقدان دسترسي به درمان دارويي يا تاثير نداشتن آن ميتوان از پنومبرا استفاده کرد. متخصصان با وارد کردن يک لوله کوچک به درون يک رگ خوني کشاله ران، آن را به سمت مغز هدايت ميکنند تا به لخته برسد. اين دستگاه درست مانند يک جارو برقي لخته را مکيده و جريان خون را دوباره برقرار ميسازد. دکتر ديمتريوس لوپز، از مرکز پزشکي دانشگاه راش که يکي از 24 بيمارستاني است که اين ابزار در آنها روي 125 بيمار آزمايش شده است، ميگويد: «پنومبرا ميتواند تاثير قابل توجهي داشته باشد.» وي به يک بيمار 45 ساله اشاره ميکند که با وجود دريافت دوز بالايي از داروي فعالکننده پلاسمينوژن بافتي همچنان از فلج نيمه چپ بدن در رنج بود. اسکن مغز انسداد کامل يکي از شريانهاي اصلي را نشان ميداد. پس از موافقت وي، با استفاده از پنومبرا و کاربرد آن به وسيله دکتر لوپس، بيمار شروع به حرکت کرد و يک روز بعد با احساس ضعف در نيمه مبتلا از بيمارستان مرخص شد. نتايج کامل اين بررسي ماه آينده در جلسه انجمن پزشکي آمريکا ارايه خواهد شد. اما اين دستگاه به اندازهاي در خارج کردن لخته موفق عمل کرده که شرکت سازنده آن در کاليفرنيا به سرعت تاييديه اداره غذا و داروي آمريکا را به دست آورده است. لوپز ميگويد که اين دستگاه عوارض جانبي اندکي داشته و 42 درصد بيماراني که با موفقيت درمان شدهاند پس از يک ماه بهبود کامل نشان دادهاند. پنومبرا تنها ابزار مکانيکي ساخته شده براي از بين بردن لخته نيست. پزشکان همچنين ميتوانند از يک سيم به شکل چوب پنبهکش استفاده کرده و لخته را خارج کنند. آنها در حال آزمايش روشي هستند که در آن به جاي تزريق وريدي، داروي فعالکننده پلاسمينوژن بافتي را بهطور مستقيم وارد لخته کرده و سپس با استفاده از امواج مافوق صوت آن را بشکنند. باز کردن رگ هميشه مفيد نيست دکتر کوروشتز، معاون رييس موسسه ملي بيماريهاي عصبي و سکته مغزي وابسته به موسسه ملي بهداشت آمريکا اظهار ميکند که خرد کردن لختهگاه ميتواند بيش از اينکه مفيد واقع شود، زيانبار باشد. گاه حلشدن لخته و هجوم ناگهاني خون به بخشي از بافت مغز که دچار فقر اکسيژن بوده است ميتواند ورم و يا خونريزي مغزي و حتي مرگ بيمار را به دنبال داشته باشد. به گفته دکتر کوروشتز، در درمان اين بيماران بايد هر دو سوي قضيه را در نظر گرفت: «با استفاده از اسكن مغز بايد تعيين کرد كه آيا سكته مغزي به مرگ تماميسلولهاي درگير منجر شده است يا اينكه هنوز تعدادي سلول زنده باقي ماندهاند كه ارزش پذيرفتن خطر اين اقدام را داشته باشند.» منبع:www.salamat.com /ع
#پزشکی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 183]