تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850026082
عاشق نقشهای شکسپیریام
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: عاشق نقشهاي شکسپيريامگفتوگو با محمد صادقي، بازيگر نقش عبدالله بن مطيع در مختارنامهمحمد صادقي بعد از تحصيل در رشته بازيگري و راهبري بازيگري در آمريکا به ايران بازگشت و مشغول تدريس در اين رشته شد.
او بيش از هر چيز خود را يک مدرس بازيگري مي‌داند اما انگار سهمش از تمام نقش‌هايي که در فيلمنامه‌هاي کشورمان نوشته مي‌شود شخصيت‌هاي تاريخي بوده و بس! او تاکنون در آثاري مانند ابراهيم خليل‌الله، ولايت عشق و ستاره خضرا بازي کرده که اين روزها او را در مجموعه مختارنامه مي‌بينيم. او در مختارنامه نقش عبدالله بن مطيع را بازي کرده است. درباره اين نقش با او گفت‌وگويي داشته‌ايم که در ادامه مي‌خوانيد. * آقاي صادقي در اين سال‌هايي که به ايران بازگشته‌ايد، فقط در مجموعه‌هاي تاريخي بازي کرده‌ايد. اين انتخاب شماست؟به کارهاي فاخر و بازي به سبک کلاسيک که در اروپا به اصطلاح به آن آثار شکسپيري مي‌گويند، علاقه خاصي داشته‌ام. يادم هست مدتي که به مدرسه بازيگري مايزنر مي‌رفتم، شب‌ها در جلسات تمرين گروهي به مديريت رابرت گوبتي، حضور پيدا مي‌کردم که خارج از برنامه تدريس مؤسسه دور هم جمع مي‌شدند و آثار شکسپير را تمرين مي‌کردند. وقتي کارهاي روزانه به اتمام مي‌رسيد، شب‌ها مي‌نشستم در رديف اول سالن تمرين و ساعت‌ها تمرين اين گروه را که يکي از گروههاي ممتاز اجراي نمايش‌هاي شکسپيري بودند تماشا مي‌کردم. حتي بارها شده بود که وقتي ميزان علاقه مرا مي‌ديدند، مي‌پرسيدند که چرا مشارکت نمي‌کنم. اما نمايش‌هاي شکسپيري زبان پيچيده و دشواري دارد و ترديد داشتم که بتوانم از پس آن بربيايم ولي تمام اجزاي رفتاري و گفتاري و نوع آماده‌سازي نمايش‌ها را زير نظر داشتم و بسيار لذت مي‌بردم و گاهي هم بخش کوتاهي از نمايش را با آنها تمرين مي‌کردم و بسيار محدود در کارشان مشارکت مي‌کردم.به کارهاي فاخر و بازي به سبک کلاسيک که در اروپا به اصطلاح به آن آثار شکسپيري مي‌گويند، علاقه خاصي داشته‌ام. يادم هست مدتي که به مدرسه بازيگري مايزنر مي‌رفتم، شب‌ها در جلسات تمرين گروهي به مديريت رابرت گوبتي، حضور پيدا مي‌کردم که خارج از برنامه تدريس مؤسسه دور هم جمع مي‌شدند و آثار شکسپير را تمرين مي‌کردند.من هميشه بازي در سبک‌هاي مختلف را دوست داشته‌ام و بيشتر از آنکه نيتم بازيگري باشد، دوست داشتم بازيگري را در مکاتب مختلف و به شيوه‌هاي متنوع آموزش ببينم. آن طرف دنيا بازيگري غالبا شيوه‌گرا بوده و من چند دوره از شيوه‌هاي مختلف را به شکل تئوري و عملي گذراندم. اين علاقه تا زماني که به کشور برگشتم و تا امروز همچنان در من وجود دارد. من وقتي به ايران آمدم قصدم بازيگري نبود، اصولا کارم آموزش دروس تخصصي سينما در زمينه بازيگري و کارگرداني بود و براي بازي، هيچ برنامه‌اي نداشتم اما به‌دليل ارتباطي که با جامعه توليد فيلم داشتم، خيلي زود به اين سمت هم جذب شدم. به عبارتي اين علاقه به بازي در کارهاي فاخر از زمان‌هاي دور در من ايجاد شده بود و وقتي يکي دو نقش تاريخي بازي کردم مورد توجه دوستان قرارگرفت، چرا که بعد از آن همواره براي بازي در چنين آثاري دعوت شده‌ام. البته خودم هم استقبال مي‌کنم. چون دوست دارم در قالب شخصيت‌هاي واقعي در تاريخ قرار بگيرم؛ شخصيت‌هايي که زماني و مکاني دور از من زندگي مي‌کرده‌اند. دوست دارم زندگي اين افراد را ولو به شکلي بسيار محدود تجربه بکنم. * چطور تجربه‌اي است؟تجربه منحصر به فردي است؛ احساس مي‌کنيد که در قالب کسي قرار گرفته‌ايد که در گذشته دور با مختصات همان دوران،
شرايط زماني، مکاني، اقتصادي، اجتماعي، سياسي و... زندگي مي‌کرده و در معرض تصميم‌هاي بسيار مهم و سرنوشت‌سازيقرار داشته؛ بنابراين بايد پيدا کنيد که او چگونه تصميم مي‌گرفته، چه مي‌گفته، چه مي‌کرده و اصولا چگونه زندگي مي‌کرده است. اين تجربه بسيار خاص است به‌خصوص زماني که بازيگر وارد مرحله تحقيق و آماده‌سازي نقش مي‌شود. فکر مي‌کنم اين کنجکاوي من براي قرار گرفتن در قالب شخصيت‌هاي تاريخي و علاقه‌ام به متدهاي مختلف بازيگري که هر دو در گذشته‌هاي دور ريشه دارند، سبب شده که هميشه نقشي در آثار تاريخي برعهده‌ام بگذارند و من هم با علاقه بازي کنم. يکي از دوستان مي‌گفت: تو در تاريخ چيزي جا گذاشته‌اي که هميشه در آثار تاريخي بازي مي‌کني؟ نمي‌دانم اگر هم اينطور است خودم چيزي نمي‌دانم. اما فکر مي‌کنم اين اتفاق نتيجه يک علاقه متقابل بوده؛ هم علاقه من به بازي در نقشهاي تاريخي و هم علاقه دوستاني که آثار تاريخي مي‌سازند، براي حضور من در اين نقش‌ها. * در شيوه‌هايي که شما آموزش ديده‌ايد به بازيگري حسي هم توجه مي‌شد؟ از اين بابت مي‌پرسم که شما هميشه در نقش‌ها بازي احساسي ارائه کرده‌ايد.ما براساس شيوه‌گرايي کار مي‌کرديم که بسيار مبتني بر حس است؛ به عبارتي بازيگر به شيوه‌هاي مختلف خودش را به لحاظ دروني براي ايفاي نقش آماده مي‌کند. من بازيگري شيوه‌گرا را در چند مدرسه مختلف از جمله مدرسه مايزنر و استيلاوسکي، تمرين کرده‌ام و هم به‌صورت تئوري و هم به‌صورت عملي به جزئيات آن آشنايي دقيق دارم و بيشترين ميزان آشنايي من با بازي، مبتني بر احساسات بازيگر است.استيلاوسکي، ادلر و سن فورد مايزنر، همه اساتيد بازيگري مبتني برشيوه‌گرايي هستند و در تمامي آنها شيوه‌هايي براي آماده شدن بازيگر به لحاظ حسي آموزش داده مي‌شود. زماني که من در اين زمينه تحصيل مي‌کردم مايزنر بيشتر از 90سال سن داشت. وقتي از نيويورک به کارگاه ما مي‌آمد آنقدر گوش‌هايش سنگين بود که دستيارانش که سال‌هاي بسيار با او کار کرده بودند، زير گوشش توضيح مي‌دادند که چه اتفاقي در حال وقوع است. او اصلا اين توانايي را نداشت که مشارکت فعال داشته باشد. اين استاد بازيگري در ايران چندان شناخته شده نيست به همين دليل درصدد هستم چند کتاب ترجمه و تاليفي درباره ايشان را به چاپ برسانم. يا خانم ادلر هم به همين ترتيب، او هم آن زمان بيش از 90سال سن داشت. گاهي سمينارهايي در زمينه بازيگري ترتيب مي‌دادند که من در يکي از اين سمينا‌رها شرکت کردم. اينها افراد کليدي بازيگري متديک بودند که در آن دوران يعني 17 يا 18سال پيش ديگر به انتهاي دوران فعاليتشان رسيده بودند. اما مدارس و سبک بازيگري آنها همچنان رايج بود و هست؛ چرا که همين حالا در آمريکاي شمالي همه بازيگران به‌صورت يکدست بازيگران شيوه‌گرا يا بازيگران متد هستند. * عبدالله بن مطيع را چطور پيدا کرديد، چقدر با او آشنا شديد و چطور نقشش را بازي کرديد؟مختارنامه بيشتر به جنبه‌هاي سياسي زندگي بن مطيع پرداخته است. ما درباره زندگي شخصي او چيز زيادي در اين مجموعه نمي‌بينيم. بيشتر وجه سياسي عمومي اين فرد را در انظار عمومي و حکومتي آن دوران شاهد هستيم و نمي‌دانيم او در خلوت چگونه انساني است. آن زمان من اين مسئله را با آقاي ميرباقري در ميان گذاشتم و ايشان اين لطف را داشتند که کمي به اين مسئله بپردازند و ديالوگ‌هايي را به نقش اضافه کردند و تدابيري انديشيدند که اين شخصيت کمي ملموس‌تر شود.مختارنامه مجموعه بسيار ارزشمندي است و من خوشحالم که يکي از اعضاي اين گروه بوده‌ام و در آن بازي کرده‌ام. اما اگر قرار باشد درباره عبدالله بن مطيع يا بيشتر شخصيت‌هايي که در اين مجموعه حضور داشته‌اند صحبت کنيم، با محدوديت‌هايي مواجه مي‌شويم چرا که تعداد شخصيت‌ها در اين مجموعه بسيار زياد است و امکان پرداختن به همه آنها نبوده است. عملکرد شخصيت‌هاي اين مجموعه در اين جهت است که مانند قطعه‌هاي يک پازل در کنار هم گذاشته شوند تا تصوير کلي شرايط سياسي اجتماعي آن دوران را به نمايش بگذارند. امکان پرداختن به همه اين شخصيت‌ها با در نظر
گرفتن ريزترين جزئيات وجود نداشته است. * شما به‌عنوان بازيگر نيازي نداشتيد اين جزئيات برايتان مشخص باشد؟وقتي امکان پرداختن به اين جزئيات در يک اثر نمايشي وجود ندارد، بازيگر موظف است که به شکل شخصي و حداقل در ذهنيت و احساسات خودش به اين جزئيات بپردازد. من هم تا حدي که امکان داشته اين کار را کردم. من شخصيتي را ساختم که الزاما تمام وجوه آن در فيلمنامه توضيح داده نشده است اما نکته‌اي درباره اين شخصيت وجود دارد و آن هم اين است که عبدالله بن مطيع در مختارنامه برجسته‌تر از آن چيزي است که در واقعيت بوده است؛ مثلا من وقتي براي کسب اطلاعات درباره او به منابع رجوع کردم، اطلاعات زيادي درباره او وجود نداشت. خودش در تاريخ بوده، نامش هست و مي‌دانيم از زبيريان بوده و حکومت کوفه را در مقطع بسيار حساسي برعهده داشته اما بيش از اين توضيحي درباره او در تاريخ نيامده؛ چيزي که به من بازيگر کمک کند که بتوانم او را دوباره خلق کنم؛ اينکه او کيست؟ از کجا آمده؟ چه جور آدمي بوده و... . * به عبارتي شما براي اينکه بخواهيد وجوه بيروني و عمومي عبدالله را به نمايش بگذاريد، براي خودتان جزئياتي از اين شخصيت طراحي کرديد. اين جزئيات چه بود؟مثل هر نقش ديگري اين جزئيات حکم کليدهاي ذهني و خصوصي بازيگر را دارد که به آنها فکر مي‌کند و روي آنها تمرکز مي‌کند؛ روش‌هايي که بازيگر از آنها استفاده مي‌کند تا يک نقش را به‌صورت شخصيتي ملموس و واقعي ارائه کند؛ درنتيجه به اين سادگي نمي‌توان آنها را توضيح داد. شکافتن اين موارد شايد مستلزم زمان زيادي است براي توضيح نحوه آماده‌سازي نقش که در اين مجال نمي‌گنجد.
* همکاري شما با اين سريال چندسال طول کشيد؟زياد. آنقدر که من الآن برخي از صحنه‌ها را که مي‌بينم يادم نمي‌آيد کي و کجا فيلمبرداري شده‌اند. چون آنقدر زمان طولاني بوده و آنقدر تنوع داشتيم که من واقعا برخي از آنها را به خاطر نمي‌آورم! اما چون ضبط شده و دارم آن را مي‌بينم به اين نتيجه مي‌رسم که خب قطعا آن را بازي کرده‌ام که الان دارد پخش مي‌شود. در مجموع فکر مي‌کنم 4 يا 5سالي در اين مجموعه مشغول بودم، البته نه به‌صورت مستمر. در اين سال‌ها به‌صورت متمرکز همراه اين مجموعه نبودم و بازي‌هايم پراکنده بود. * و در اين بازه زماني به کارهاي ديگر هم مي‌پرداختيد. درست است؟بله. اما من بازيگر چندان پرکاري نيستم. از هر 15 يا 20 نقشي که به من پيشنهاد مي‌شود، شايد يکي را انتخاب کنم. ميانگين کار من هميشه پائين است. * گريم چقدر به شما در اجراي اين نقش کمک مي‌کرد؟خيلي زياد. من به گريم و نور در زمينه بازيگري خيلي اهميت مي‌دهم و خيلي ارزش قائلم. وقتي نور و گريم مناسب را در اختيار من بگذارند، بسيار به شوق مي‌آيم و با اطمينان خاطر بيشتري کار مي‌کنم. البته خيلي چيزهاي ديگر هم در يک بازي خوب نقش دارد؛ مثل لباس، تسلط کارگردان، انسجام متن، پشتيباني توليد و... . وقتي تخصص‌هاي مختلف در يک مجموعه نتيجه کارشان را با هم هماهنگ مي‌کنند، در حقيقت يک تخته پرش خوب در اختيار بازيگر قرار مي‌دهند که نقشش را به خوبي ايفا کند. اما نور و گريم ارتباط تنگاتنگي با بازيگر دارند و به هيچ عنوان نمي‌توان ارتباط آنها را نديده فرض کرد. به همين دليل من هميشه با طراح گريم تبادل نظر مي‌کنم و وقتي طراح دقت به خرج مي‌دهد من خيلي لذت مي‌برم. همين حس را در مورد نور صحنه هم دارم. * درباره نقش نور بيشتر توضيح مي‌دهيد؟ چون من خيلي درک نمي‌کنم که نور چطور مي‌تواند در ارائه
بهتر و دقيق‌تر از شخصيت، مثلا عبدالله مؤثر واقع شود!در فيلمهاي خوب، مي‌بينيد که در صحنه‌هاي مختلف به خاطر ساختمان صورت و فيزيک بازيگران مختلف، نور پردازي متناسب با همان صحنه‌ها انجام مي‌شود. نورپردازهايي که دقيق کار مي‌کنند و در کارشان دقت و وسواس زياد دارند حتما مي‌دانند که يک نور عمومي و يکسان براي همه صورت‌ها مناسب نيست. ضمن اينکه لازم است نور متناسب با حال و هواي صحنه و عکس‌العمل‌هاي بازيگر باشد؛ مثلا بازيگراني که واکنش‌هايشان را در چشم‌هايشان به نمايش مي‌گذارند نياز به نور مناسب دارند تا حرکت و حس چشم‌هايشان ديده شود يا مثلا در مورد فرم چهره؛ شکل نورپردازي و نوع نوري که به چهره بازيگر مي‌دهند در موقعيت‌هاي متفاوت، فرق دارد؛ همين‌طور نوع رنگ‌ها و نوري که به هر رنگ تابيده مي‌شود تأثير زيادي در نتيجه بازي يک بازيگر و حس و حال يک فيلم دارد. * نقش شما در مختارنامه دوبله شده. اين مسئله به بازي شما لطمه نزده است؟در سريال مختارنامه، نقش تعدادي از بازيگران از جمله نقش عبدالله دوبله شده است. اين نظر آقاي ميرباقري بود و ايشان هم قبل از اين کار به ما اطلاع داده بودند که قصد دارند صداي اصلي خودمان را حذف کنند. ظاهرا در صدابرداري مشکلي وجود نداشته و ايشان اين کار را براي ايجاد تنوع در اين مجموعه انجام داده‌اند. قصدشان اين بوده از برخي شخصيت‌ها دريافت تازهاي داشته باشيم که با آنچه در گذشته از آنها ديده‌ايم تفاوت داشته باشد. بنابراين گريم متفاوت و دوبله شايد خواسته ايشان را تا حد بيشتري برآورده مي‌کند. ضمن اينکه آقاي ميرباقري در مورد بازيگران متعددي اين تصميم را گرفته‌اند؛ مثلا در همين مجموعه مختار نقش آقاي شريفي‌نيا، آقاي دهقان و بسياري ديگر دوبله شده و حتي در معصوميت از دست رفته نقش آقاي تارخ را هم دوبله کرده بودند. * اين کار شما را ناراحت نمي‌کند؟اين کار مرا ناراحت نمي‌کند اما ترجيح مي‌دهم که از صداي خودم استفاده شود، چون ارتباط ارگانيک و طبيعي بين بازيگر و صداي خودش چيز ديگري است؛ آنقدر واقعي است که در بهترين دوبله‌ها هم به دست نمي‌آيد. چون به هر حال صداي يک بازيگر به‌خود او تعلق دارد. حتي کاستي‌ها و نواقص صداي يک بازيگر هم مي‌تواند از سوي او براي بيان بهتر يک حس مورد استفاده قرار بگيرد. بنابراين من هميشه با دوبله فيلمهاي ايراني مخالف بوده و هستم و وقتي نتيجه را در مختارنامه مي‌بينم احساس مي‌کنم عملکرد چندان مؤثري نداشته اما به لحاظ تنوع گاهي بد نيست و خدا را شکر دوبلورهاي بسيار خوبي داريم.سينما و تلويزيون تبيان آذر مهاجر/ همشهري
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 380]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها