تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812927557
در ستايش بدجنسي
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
در ستايش بدجنسي نويسنده:شاهين شجريكهن «سيمپسونها» تفاوتهاي زيادي با انيميشنهاي پيكساري دارد
نزديك به دو دهه از آغاز پخش خانواده سيمپسون ميگذرد و در اين مدّت يكي از پرهوادارترين مجموعه‌هاي كارتوني آمريكا بوده است. سال2007 فيلم سينمايي خانواده سيمپسون هم به بازار آمد و اكران نسبتاً موفقي داشت. قدمت و گستردگي نفوذ خانواده سيمپسون در رفتارشناسي خانواده‌هاي امروزي آمريكا مي‌تواند محلّ بررسي و كاوش مقالات فراواني از زواياي گوناگون باشد؛ اما در اين يادداشت قصد داريم خانواده سيمپسون را به عنوان يك پديده اجتماعي و رسانه‌اي مورد بررسي قرار دهيم. اين كارتون بسيار محبوب در ابتدا به شكل ميان‌برنامه‌هاي 30ثانيه‌اي طراحي شده بود كه قبل و بعد از آگهي‌هاي بازرگاني يكي از نمايش‌هاي تلويزيوني پخش مي‌شد؛ مثل همين ميان‌برنامه‌هاي انيميشن خودمان كه اتفاقاً طرفداران زيادي هم دارند. اما نكته اينجاست كه ميان‌برنامه‌هاي خانواده سيمپسون به سرعت تغيير جايگاه مي‌دهند و از چاشني آگهي‌هاي بازرگاني به يك سريال كارتوني مستقل با ميليون‌ها بيننده پروپاقرص مبدل مي‌شوند. اتفاقي كه احتمالاً هرگز براي ميان‌برنامه‌هاي كارتوني ما نخواهد افتاد. وقتي جاي ديو و دلبر عوض مي‌شود: كارتون‌هاي مثبت والت ديسني و آن پايان‌هاي خوش شيرين را فراموش كنيد؛ در خانواده سيمپسون قرار نيست همه چيز به خوبي و خوشي تمام شود و همه عاقبت به خير شوند. انيميشنهاي سه‌بعدي خوش‌رنگ و لعاب استوديوي پيكسارو آن نيك‌انديشي رؤيايي قهرمانان مثبت را فراموش كنيد؛ در خانواده سيمپسون قرار نيست هميشه خير مورد ستايش قرار بگيرد و بر شر پيروز شود. اينجا پيروزي بيشتر با رذالت و حقه‌بازي‌هاي كوچك است. جهان خانواده سيمپسون به اندازه جهان كارتوني ديسني و پيكسار باشكوه، رؤيايي، مثبت و زيبا نيست اما درست به همان‌اندازه اصيل و مطابق با واقعيت‌هاي عيني آدم‌هاي جامعه آمريكايي است. اگردسني و پيكسار مبلغ ارزش‌هاي آمريكايي هستند و از هنجارهاي سياسي و مذهبي رسمي دفاع مي‌كنند، خانواده سيمپسون دقيقاً برعكس آنها عمل ميكند و به شيوه‌اي منتقدانه و حتي تسمخرآميز سبك زندگي و ارزش‌هي رسمي جامعه آمريكا را زير سؤال مي‌برد. خانواده سيمپسون سرشار از كنايه‌هاي مضحك سياسي است و مدام سياستمداران و احزاب آمريكا را دست مي‌اندازد. ضمن‌آنكه نوع نگرش رسمي جامعه به مذهب و اعتقادات ديني نيز ازجمله مسائلي است كه در اين مجموعه به چالش كشيده مي‌شود و وجوه احمقانة آن مورد تأكيد قرار مي‌گيرد. نفوذ اين كنايه‌ها و لحن سخره‌آميز سريال تاحدّي زياد است كه جورج‌بوش پدر در يكي از سخنراني‌هاي معروف خود گفته بود: «ما در جامعة آرماني آمريكا خواهان خانواده‌هايي مانند خانواده سيمپسون نيستيم». اين اظهارنظر صريح درباره يك مجموعه كارتوني آن هم ازسوي بلندپايه‌ترين مقام سياسي آمريكا نشان مي‌دهد كه انتقادهاي تمسخرآميز خانواده سيمپسون در شكل‌گيري طرز تلقي و ذهنيت عمومي مردم آمريكا چقدر تأثيرگذار بوده است. چون هرگز سابقه نداشته كه رئيس‌جمهور آمريكا نسبت به يك سريال كارتوني عاميانه اين‌گونه خصمانه موضع بگيرد و واكنش نشان بدهد. خانواده سيمپسون در طول دو دهه چنان حوزه گسترده‌اي از افكار عمومي را تحت پوشش قرار داده كه سياستمداران جمهوري‌خواه مانند جورج‌بوشو آرنولدت شوارتزنگر همواره نسبت به دلالت‌هاي سياسي ضدقدرت اين سريال موضعي خصمانه داشته‌اند و اصولاً مخالف ادامة پخش تلويزيوني آن بوده‌اند. بيشتر خانواده‌ها و والدين محافظه‌كار نيز خانواده سيمپسون را سريالي گمراه‌كننده و مضر مي‌دانند كه براي كودكان بدآموزي دارد چون رذالت و ضدارزش‌هاي منفي را تبليغ ميكند و برخلاف شيوه رايج در داستان‌هاي كودكانه و كارتون‌هاي آمريكايي، افراد بدجنس و بي‌تربيتي كه جامعه را به مسخره مي‌گيرند درنهايت نه تنها تنبيه نمي‌شوند بلكه به رستگاري هم مي‌رسند. خود هومر سيمپسون كه نمونة يك پدر سربه‌هوا و حقه‌باز است مدام به پسرش بارت رو‌كم‌كني دارد و مي‌خواهد حالش را بگيرد. حتي گاهي مجبورش ميكند كه كارهاي شيطنت‌آميزي انجام دهد كه اگر از پسربچه‌اي سرتق هم سربزند قابل نكوهش است ولي پدر خانواده به جاي آنكه پسرش را از اين‌گونه كارها نهي كند، با او كل‌كل راه مي‌اندازد و مجبورش ميكند كه مثلاً شيشه همسايه را با سنگ بشكند وگرنه متهم به ترسو بودن مي‌شود. طبيعي است كه جامعة محافظه‌كار پروتستان‌هاي سنتي آمريكا نتوانند چنين رابطه‌اي ميان يك پدر و پسر نمادين را آن‌هم در برنامه‌اي كارتوني كه براي كودكان ساخته مي‌شود، تحمل كند. نقد قدرت از موضع مخالف: خانواده سيمپسون ساختار قدرت در آمريكا را به نقد مي‌كشد و كاركردهاي دستگاه‌هاي دولتي را با لحني نيش‌دار مسخره ميكند. اساساً بافت ضدقدرت سريال به مذاق حافظه‌كاران خوش نمي‌آيد. خانواده سيمپسون مخالف ارزش‌هاي دست راستي جمهوريخواهان است اما طرفدار دموكرات‌ها نيز نيست. در اين سريال قدرت سياسي به طور مطلق و بدون استثناء نقد مي‌شود و اين نقد در قالب اشارات همه فهم و بامزه‌اي انجام مي‌شود كه شباهت زيادي به طنز ژورناليستي دارد. خانواده سيمپسون به فساد حكومتي و سوءاستفاده حاكمان از قدرت سياسي مي‌پردازد و سپس فساد شركت‌هاي بزرگ و صاحبان بانفوذ و ثروتمند اين شركت‌ها را به نقد مي‌كشد. رئيس‌پليس شهر اسپرينگفيلد نمونة روشني از يك پليس فاسد است. او از هومر سيمپسون (پدر خانواده) آشكارا تقاضاي رشوه ميكند و ضمناً به قدري كودن است كه گاهي حماقت‌هايش به عنوان نمادي از حاكميت زور بدون تعقل و هوش نشان داده مي‌شود. شهردار اسپرينگفيلد هم دست كمي از رئيس‌پليس ندارد. او هم با تطميع مردم و پرداخت رشوه‌هاي كلان كارش را راه مي‌اندازد و اگر كسي بخواهد دربرابر روش‌هاي غيرقانوني و سودجويانة او قد علم كند با تيم وكلاي ماهري كه در استخدام شهردار هستند طرف مي‌شود. در قسمتي از سريال هومر قصد دارد شركت كامپيوتري كوچكي راه بيندازد اما بيل گينس و مزدورانش مي‌آيند و خانه‌اش را روي سرش خراب مي‌كنند؛ يعني شركت بين‌المللي بزرگي چون مايكروسافت تا اين اندازه انحصارطلب است كه حتي رقيبي كوچك در شهرستاني دورافتاده را تحمل نمي‌كند. دو حزب بزرگ آمريكا نيز از طعنه‌هاي انتقادي خانواده سيمپسون بي‌نصيب نمانده‌اند. سياست‌هاي عوام‌فريبنانه اين دو حزب بارها مورد تمسخر قرار گرفته‌اند. خانواده سيمپسون مي‌گويد بي‌كفايتي دولت آمريكا كه برخاسته از همين دو حزب است نتيجة بلاهت رهبران سياسي احزاب است. وقتي جلسه حزبي جمهوريخواهان در سريال نشان داده مي‌شود روي ديوار چين شعارهايي به چشم مي‌خورد: «ما خود شيطان هستيم» و «بدترين‌ها را براي شما آرزومنديم» و در جلسة دموكرات‌ها اين شعارها ديده مي‌شود: «ما از زندگي و از خودمان متنفريم» و «ما توانايي اداره كشور را نداريم». جالب است كه اين شعارها دقيقاً منعكس‌كننده ديدگاهي است كه مردم آمريكا نسبت به اين دو حزب دارند؛ يعني جمهوريخواهان را جنگ‌طلب و قدر مي‌دانند و دموكرات‌ها را بي‌عرضه و عوام‌فريب. خانواده سيمپسون به صورت غيرمستقيم نظر مردم را درباره دولتمردان آمريكا بيان ميكند و حتماً قبول داريد كه لحن طنز و كنايه (اگر درست و بجا به كار گرفته شود) همواره تأثيري قوي‌تر از موعظه يا نقد مستقيم دارد. همين لحن بامزه و صداقتي كه سيمپسونها در نقد مواضع سياسي و اقتصادي دولت آمريكا دارند، باعث شده كه عده زيادي از مردم با اين سريال احساس نزديكي كنند و با آن هم‌عقيده باشند؛ مثلاً در يكي از قسمت‌هاي سريال، مارج (مادر خانواده) از پدربزرگ مي‌پرسد كه آيا تابه‌حال فكر كرده كه چرا وقتي هيچ كاري انجام نمي‌دهد بازهم از دولت حقوق دريافت ميكند و پدربزرگ در پاسخ مي‌گويد: «گمان كنم دوباره دموكرات‌ها روي كار آمده‌اند». اين ديالوگ به عقيده عمومي مردم آمريكا نسبت به سياستمداران حزب دموكرات اشاره دارد كه وقتي به قدرت مي‌رسند كمك‌هاي مالي زيادي به افراد مفت‌خور و ناكارآمد ارائه مي‌دهند. اخلاق در خانواده خانواده فلاندرز دقيقاً در نقطة مقابل خانواده سيمپسون قرار دارند. ندفلاندرز (پدر خانواده) نماد يك بورژواي مدرن‌آمريكايي است كه گرايش‌هاي مذهبي پررنگي دارد و صاحب درآمدي نسبتاً بالاست. ند فلاندرز پدري اخلاق‌گرا و به شدّت جامعه‌پذير است كه به ارزش‌هاي جامعه احترام مي‌گذارد و خانواده‌اش را در چهارچوب قواعد اخلاقي و تربيتي رسمي سرپرستي ميكند. خانواده فلاندرز و بخصوص شخص پدر خانواده هفته‌اي چندبار به كليسا مي‌روند، مالياتشان را به موقع پرداخت مي‌كنند و مطيع ارزش‌هاي اجتماعي هستند. درمقابل، سيمپسونها آدم‌هاي بي‌مبالات، متقلب و بازيگوشي هستند كه هرجا از دستشان بربيايد اخلاقيات و حتي قوانين اجتماعي را دور مي‌زنند و راهي پيدا مي‌كنند كه زودتر به منافع شخصي خودشان برسند. هومر و پسر نوجوانش دست به كارهايي مي‌زنند كه در نگاه خشك جامعه، ناهنجار و رذالت‌آميز جلوه ميكند. آنان برعكس خانواده به هنجار و آرام فلاندرز نمادهايي ازنوعي شيطنت نبوغ‌آميز هستند كه هنجارهاي رسمي را تحقير ميكند و با رفتارش مي‌خواهد توخالي بودن قوانين اجتماعي را ثابت كند. نكته اينجاست كه اغلب بينندگان با هومر سيمپسون شرور حقه‌باز شوخ‌طبع لاابالي همذات‌پنداري بيشتري احساس مي‌كنند تا ندفلاندرز به هنجار، جامعه‌پذير، مبادي آداب؛ چون هومر و خانواده‌اش هرچقدر هم كه بد و سركش باشند دست‌كم صادق و خودماني هستند اما ندفلاندرز يك آدم مافظه‌كار خودپسند است كه در رفتارش نوعي رياكاري و خودنمايي تنفرانگيز ديده مي‌شود؛ حتي رفتارهاي مذهبي ندفلاندرز و آمد و رفت هميشگي‌اش به كليسا بيش از آنكه از نياز به معنويت سرچشمه بگيرد، حاصل اصراري است كه او به خوب ظاهر شدن دربرابر نگاه مردم دارد. مجموعه‌اي از كاريكاتورهاي متحرّك جهان كارتوني خانواده سيمپسون از هرنظر منحصربه‌فرد و بكر است؛ چه ازلحاظ شيوه طراحي و فضاسازي با خطوط ساده مدوّر و منحني و چه ازلحاظ نوع رنگ‌بندي و ساختار كميك اشياء؛ مثلاً رنگ پوست شخصيت‌هاي سفيدپوست به جاي رنگ صورتي كه معمولاً در كارتون‌ها بكار مي‌رود يك جور زرد عجيب‌وغريب است. مت گرونينگ شخصيت‌هاي مجموعه را با گرافيكي ساده و با الهام از خانواده خودش طراحي كرد. همين سادگي خطوط و فضاهاي دوبعدي بعدها به مهمترين مشخصه بصري خانواده سيمپسون تبديل شد و درحال‌حاضر جزء نمادشناسي مجموعه‌هاي كارتوني آمريكا محسوب مي‌شود. دستورزبان و ساختار مضموني خانواده سيمپسون به دنياي كاريكاتور بسيار شبيه است. اصلاً خانواده سيمپسون پيش از آنكه انيميشن تلويزيوني باشد كاريكاتور متحرّك است و تمام تصويرهايي كه در سريال مي بينيم كاريكاتورهايي از موقعيت‌هاي مشابهي هستند كه در زندگي مدرن وجود دارد. پس‌زمينه و فرم بصري خانواده سيمپسون با استفاده از نماهاي ساده و خلوت چيدمان‌يافته و همين موضوع باعث مي‌شود كه تمركز مخاطب روي شخصيت‌هاي اصلي و ماجراهاي محوري افزايش يابد. تصاوير شلوغ و رنگ‌هاي تند در خيلي از مواقع مي‌تواند حواس بيننده را پرت كند و جزئيات كم‌اهميت را در مركز توجه قرار دهد. قسمتي از هويت خانواده سيمپسون مربوط مي‌شود به گرافيك دوبعدي و شيوه طراحي با دست كه خواص چهره‌ها و ويژگي شخصيت‌ها را شكل مي‌دهد. با اينكه اين روزها اكثر فيلم‌ها و مجموعه‌هاي انيميشن به شيوه سه‌بعدي و با استفاده از فناوري‌هاي كامپيوتري ساخته مي‌شوند اما سازندگان خانواده سيمپسون همچنان اصرار دارند كه از همان شيوه قديمي و آشنا براي توليد سريال‌شان بهره بگيرند. البته خيلي از تكنيك‌هاي مدرن مثل حركت‌هاي دوربين و نحوه نورپردازي در قسمت‌هاي جديد مجموعه به كار گرفته شده اما تغيير ماهيت ساختاري خانواده سيمپسون ريسك بالايي براي سازندگانش به همراه دارد كه كمترينش ازبين رفتن احساس آشنايي و صميميتي است كه از 20سال پيش تا حالا با كارتون محبوبشان پيدا كرده‌اند. ضمن‌آنكه خانواده سيمپسون در ذات خودش يك كميك‌بوك يا كتاب كاريكاتور متحرّك است و سازگاري چنداني با گرافيك سه‌بعدي ندارد. همان‌ور كه قسمتي از جذّابيت كميك‌بوك‌ها به خاطر طراحي دستي و حس‌وحال گرافيك دوبعدي است، خانواده سيمپسون نيز به فرم كلاسيك طراحي‌هايش وابستگي زيادي دارد. منبع:نشريه همشهري جوان؛ ش245 /ن
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 634]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها