تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1865171098
درسي در شخصيت پردازي
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
درسي در شخصيت پردازي نويسنده: روبرت صافاريان نگاهي به پردازش شخصيت رضا سپيدبخت در «خانه اي روي آب» فيلم نامه نويس و کارگردان: بهمن فرمان آرا، بازيگران: رضا کيانيان، عزت الله انتظامي، هديه تهراني و...،محصول 1380. داستان فيلم، شرح روزمره گي هاي دکتري ميان سال به نام سپيدبخت است. او در شبي مه آلود، مست و از خود بي خود در حال رانندگي، فرشته اي را زير مي گيرد و هنگامي که قصد دارد فرشته کوچک را از زمين برگيرد، دستش زخمي مي شود. به تدريج با افراد ديگري که به نوعي در زندگي دکتر سپيدبخت حضور دارند، آشنا مي شويم. يک کودک حافظ قرآن که در اغماست و در بخش او بستري شده است، خانم طالقاني، معشوقه سابق دکتر که اکنون سرطان دارد، پدر دکتر که در يک آسايشگاه سالمندان به نشخوار خاطرات سال هاي گذشته مشغول است، پسر جوان دکتر سپيدبخت که از امريکا آمده و اعتياد دارد، ژاله-منشي دکتر-که طي يک کورتاژ و به دست دکتر، «رحم »اش را از دست داده است و اکنون با چند غريبه مهاجم، توطئه اي عليه دکتر را هدايت مي کند، آقاي محمدي که از همسر جوانش يازده فرزند دارد و به توصيه دکتر مبني بر ممانعت از بارداري مجدد همسرش توجه نمي کند، دختر جواني که براي عمل ترميمي نزد دکتر آمده، اما معلوم مي شود که ايدز دارد و تصميم گرفته که بيماريش را از همسر آينده اش پنهان کند و... در نهايت، پسر حافظ قرآن، به هوش مي آيد و دکتر او را به خانه خود مي برد. سپس وقتي مهاجمان به او حمله مي کنند، او به ياري کودک، به خدا پناه مي برد. ترديدي نيست که رضا سپيدبخت شخصيت اصلي خانه اي روي آب است. سپيدبخت آدم بسيار بدي است. مجموعه اي است شرور: زنباره است، بيمارانش را مي چاپد (هشتصد هزار تومان براي يک عمل جراحي) ، بي وفاست (معشوقه هايش را رها مي کند) ، از تعهد متنفر است، با وجود اين که خانه بزرگ قصري مانند دارد پدرش را در خانه سالمندان گذاشته است، براي پسرش، پدري نکرده است (سال ها به ديدن پسرش در خارج از کشور نرفته است) . اما چگونه است که با اين همه شخصيت سمپاتيکي است؟ چرا بيننده با او احساس هم دلي مي کند؟ اين پرسش در واقع پرسشي است درباره شخصيت پردازي ضد قهرمان. بهمن فرمان آرا، براي اين که رضا با مجموعه اين خصال هم چنان سمپاتيک باقي بماند، دانسته يا نادانسته، شگردهاي گوناگوني به کار برده است. آن ها را بر مي شمارم: - رضا خوش صحبت و صريح است. خوش آمدن يا نيامدن ما از آدم ها تنها به اعمال کلان آن ها بر نمي گردد، بلکه خصلت هاي کوچک نيز در کشش ما به سوي آدم ها نقش بسيار مهم (و گاهي حتي مهم تر از رفتارهاي کلان آن ها) دارند. برخي از آدم ها با وجود اين که مجموعه اي از خصال نيکو هستند، ملال آورند و برخي ديگر بر عکس، با وجود خصلت هاي منفي برجسته، به خاطر برخي خصوصيات ريز، دوست داشتني اند. رضا از اين دسته دوم است. او حاضر جواب و خوش صحبت است. به دو نمونه اشاره مي کنم: وقتي مأمور حراست فرودگاه به او مي گويد که پسرش مواد مخدر به همراه داشته است، جواب او اين است که کدام خري از اروپا هرويين به ايران مي آورد، «زيره به کرمان آورده؟» يا وقتي مادر و دختري از بيماران بعد از ورود به مطب او به جر و بحث با هم مي پردازند، دکتر مي پرسد: «شما با من هم کاري داشتيد؟» - دکتر سپيدبخت آدمي منطقي است. به برخورد او با خانم محمدي توجه کنيد. ترديدي نيست که حق با اوست. هيچ بيننده اي حق را به مردي نمي دهد که با وجود اين که امکان دارد زنش سرزا برود، از حامله شدن همسرش خدا را شکر کند. کار رضا در بيرون کردن خانم محمدي و شوهرش که به مرگ خانم محمدي مي انجامد اشتباه است، اما بايد توجه کنيم که اين اشتباه در يک حالت خشم موجه صورت مي گيرد. حتي در يک کنش کوچک مانند بيرون کردن اين زن و شوهر از مطب نيز، وجوه مثبت و منفي شخصيت دکتر سپيدبخت چنين در هم تنيده شده اند. برخورد او با دختري که براي عمل جراحي ترميمي به او مراجعه کرده است نيز به همين اندازه منطقي است. او در پاسخ اعتراض دخترک به گراني دستمزد جراحي مي گويد: «بکشيد روي مهريه، بالاخره داماد بايد تاوان خريتش را بدهد.» در هر دو مورد دکتر در واقع به رفتارهاي سنتي رايج در اجتماع مي تازد و در اين انتقاد از هم دلي تماشاگر تحصيل کرده طبقه متوسط برخوردار است. - رضا نگاه فلسفي بدبينانه و يأس آلودي به زندگي دارد که چندان هم نامعقول نمي نمايد. او معتقد است آدم ها ذاتاً بدند و اين ربطي به فقر و غناي آن ها ندارد. وقتي مي خواهد به محله اي فقير نشين برود، در پاسخ هشدار منشي اش مي گويد، محله پايين شهر و بالاي شهر تنها در ظاهر با هم فرق دارند، در باطن همه مثل همند. او اعتقادي به اصلاح اوضاع ندارد و از همين جا به نوعي تسليم و بي تفاوتي رسيده است. - اين گونه تن دادن به واقعيت، به خصلت مثبت ديگري در او ميدان داده که همانا انصاف است، دست کم در مقياس کارهاي روزمره. او بدي هاي خود را مي پذيرد. ملايم الطبع است و سر هر چيزي دعوا راه نمي اندازد. براي نمونه توجه کنيد به برخورد او با شلوغ کاري زن بد کاره در خانه اش که او براي ختم غائله همه خواسته هاي زن را مي پذيرد. براي برخي از گناهانش به سادگي مي گويد «نشد ديگر» (در مورد نرفتن به خارج براي ديدن فرزندش) و براي برخي ديگر از خود دفاع مي کند، براي نمونه به ژاله مي گويد براي نجات جان خود او ناچار شده عمل جراحي اي بکند که به بهاي نازا شدنش تمام شده است. - خصال بد رضا نتيجه محيطي هستند که او در آن بزرگ شده است. پدر خودش زنباره بوده و مادرش را رنج مي داده است. برادرهايش از خود رضا هم بدترند، چون به خارج از کشور رفته اند و هيچ احساس مسئوليت و عاطفه اي در قبال پدرشان نشان نمي دهند. رضا در مقايسه با پدر و برادرهايش حتي آدم بهتري است. خصلت هاي منفي رضا با رجوع به گذشته او و مقايسه با خصلت هاي مشابه آدم هاي پيرامون، توجيه مي شوند. - با وجود همه بدي هاي رضا، هسته سالمي در او هست؛ نوعي معصوميت و حالت کودکانه. توجه کنيد او چه قدر گريه مي کند. حرف زدنش با پدرش نيز مانند بچه هايي است که مي کوشند خود را تبرئه کنند. او حتي وجدان دارد؛ از برخوردش با خانم محمدي پشيمان مي شود و براي پيدا کردنش به محله شان مي رود. - بيننده معمولاً با شخصيتي که در خطر است احساس هم دلي مي کند. و اين جا رضاست که تحت تعقيب و احتمالاً جانش در خطر است. اين موضوع، با توجه به همراهي بيننده با او (در طول قصه اطلاعات مخاطب نسبت به اطلاعات رضا محدود است و تنها در يک مورد -رابطه ژاله با کساني که در تعقيب او هستند -اطلاعاتي بيش از رضا داريم) ، هم دلي او را بر مي انگيزد. مجموعه اين عوامل، به شيوه اي سنجيده، به شخصيتي که اگر براساس رفتارهاي کلانش داوري شود کمابيش ديوي است، حالتي موجه و مظلوم مي بخشند. براي اين کار از خصلت هاي دلنشين (حاضر جوابي، انصاف، طبع ملايم) ، توجيه رفتار و اعمال بد با رجوع به گذشته، تکيه بر ديدگاه هاي منطقي قهرمان، همراه کردن بيننده با او و قرار دادن او در موقعيت خطرناک، بهره برداري شده است . رضا از نمونه هاي نادر شخصيت هاي سينمايي ماست که در او خير و شر در هم تنيده شده اند؛ او در عين شرارت، جذاب است. به همين سبب هم دقت نظر در شخصيت پردازي او مي تواند به خصوص براي فيلم نامه نويس تازه کار بسيار آموزنده باشد. منبع:فيلم نگار، شماره 6 /ن
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2314]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها