تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813196700
اغتشاش می کنم، قربتاً الی الله!
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اغتشاش می کنم، قربتاً الی الله!
پس از آنکه هیچ کدام از برنامه ریزی های سران فتنه نتوانست در احیای جنبش سبز موثر افتد اینبار آنها سعی کردند که شانس خود را بار دیگر امتحان کرده تا شاید بتوانند دوباره کف خیابان ها را در دست بگیرند. تحولات، اعتراضات و تظاهرات های مردم مصر، یمن، تونس و چند کشور عربی دیگر بهانه خوبی بود تا برنامه ریزان اغتشاشات سال گذشته باز هم دست به کار شوند و از طریق دو نفر از کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری سال 88 هوادارانشان را به اغتشاش دعوت کنند. اغتشاشی که گفته می شد برای حمایت از خواسته های مردم مصر و تونس برگزار می شود؛ اما همه می دانستند که این مسئله تنها یک بهانه است. چرا که اصولا در این مقطع زمانی هیچ بهانه دیگری برای دعوت به آشوب گری وجود نداشت. عده ای که سال گذشته «نه غزه، نه لبنان» را سر داده بودند معلوم نیست که چگونه یکباره به یاد لزوم دفاع از مردم مصر افتادند. همین موضوع حتی بسیاری از طرفداران جنبش سبز را نیز در موضعی پارادوکسیکال قرار داد و این تناقض آشکار باعث شد که بسیاری لقای این تجمع اعتراض آمیز را به عطای همراه با اما و اگرش ببخشند.مسئله مبهم دیگری که جای بحث دارد و به نظر می رسد یک کد کلیدی محسوب می شود، زمان اعلام شده برای برگزاری این تجمع یا راهپیمایی بود. چرا باید عده ای مردم را به اغتشاش و تجمع غیرقانونی آن هم سه روز پس از راهپیمایی عظیم 22 بهمن دعوت می کردند؟ چه کسی از دو دسته کردن مردم سود می برد؟ آن افرادی که سال گذشته مدام این شعار را سر می دادند که عده ای در حکومت می خواهند مردم را به چند دسته تقسیم کنند؛ چرا اکنون صدایشان در نمی آید؟مسئله جالب توجه دیگر در دعوت به اغتشاش این است که علی رغم تبلیغات صورت گرفته توسط شبکه های ماهواره ای و سایت های اینترنتی تنها عده اندکی از این تجمع پرشور (!) در تهران استقبال کردند. عده ای که بزرگترین زور آزمایی آنها در مواجهه با سطل آشغال ها بود و البته بزرگترین نصیب شان هم فحش های کارگران شهرداری برای اضافه کردن زحمت ایشان. واقعا چرا مردم در شهرهای دیگر حتی به صورت اندک نیز با اغتشاشگران همراهی نمی کنند؟اما با تمام مباحثی که مطرح شد، در هر صورت 25 بهمن ماه 89، تجمع ها و اغتشاشات پراکنده ای در تهران و اکثرا در فاصله بین پل کالج و میدان انقلاب برگزار گردید. اما همانطور که انتظار می رفت تنها چیزی که در این تجمعات حتی برای چند لحظه هم دیده نشد حمایت از مردم مصر و تونس در برابر نظام های دیکتاتوری شان بود. در این بین فتنه گران گمان می کردند می توانند دوباره جمعیتی مانند اواخر خرداد سال 88 را به خیابان ها بیاوردند اما آنها به چند مورد توجه نکرده بودند. اول آنکه بدون شک فضای پر تب و تاب انتخاباتی با فضای یک ماه مانده به عید نوروز متفاوت است.تنها چیزی که در این تجمعات حتی برای چند لحظه هم دیده نشد حمایت از مردم مصر و تونس در برابر نظام های دیکتاتوری شان بود حقیقت دومی که باید به آن اشاره کرد این است بدنه جنبش سبز در یک سال گذشته به شدت دچار ریزش شده است، چرا که شعارهای این جنبش کم کم از آرمان های انقلاب اسلامی، قانون اساسی، امام راحل و مقام معظم رهبری عبور کرد و بسیاری که تبدیل اعتراضات از نتایج انتخابات به اغتشاشاتی برای تضعیف و براندازی نظام را مشاهده می کردند از بدنه این جنبش خارج شدند. این مطلب در اغتشاشات ناکام 16 آذر و 22 بهمن (پروژه اسب تراوا) سال گذشته کاملا مشهود بود. نکته آخر هم همان رابطه پارادوکسیکالی است که بین شعارهایی مانند «نه غزه، نه لبنان» و حمایت از مردم مصر و تونس وجود دارند. البته نمی توان از کنار این مسئله گذشت که سه روز قبل از 25 بهمن، حکومت حسنی مبارک، دیکتاتور مصری سقوط کرده بود و دیگر هیچ بهانه ای حتی واهی برای این به اصلاح تجمع حمایتی وجود نداشت. تمام این عوامل سبب شد تا آنچه که قرار بود تجمع عظیم و میلیونی (طیف افراطی) جنبش سبز در ظاهر برای حمایت از تحولات آزادیخواهانه منطقه ای و در باطن برای پس گرفتن کف خیابان باشد در روز ولنتاین ناکام بماند!
در عین حال، این اغتشاشات بسیار اندک در مقیاس ایران اسلامی پهناور نیز خالی از تلفات و صدمات نبود. منافقین که همواره این نوع تحرکات را فرصتی برای اعلام وجود محدود می دانند و در اغتشاشات قبلی نیش خود را به ملت زده بودند در اغتشاشات25 بهمن هم بیکار ننشسته و ضمن حمایت معنوی از طراحان و فرمانبرداران این قضیه، در پس پرده نیز عوامل خود را سازماندهی کردند که نتیجه آن شهادت یکی از دانشجویان دانشگاه هنر و مجروح شدن تعدادی از نیروهای امنیتی در این روز بود. اما این تنها یکی از صدمات اغتشاشات غیرقانونی 25 بهمن بود. چرا که ظهر روز بعد اعلام شد که یک نفر دیگر هم بر اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان جان باخته است.معلوم نیست تا کی باید بابت بی فکری عده ای اندک فرصت های بدیعی برای دشمنان واقعی این ملت فراهم و به بهانه توهمات واهی برخی، هزینه های گزافی در قالب خون های ریخته شده جوانانمان پرداخته شود. بدون شک خون هایی که در طول اغتشاشات یک سال و نیم گذشته ریخته شده باید از سوی افرادی که کشور را به سمت ناآرامی و اغتشاش برده اند، پاسخ داده شود. افرادی که هنوز هم در تفکر احیای این اغتشاشات هستند، افرادی که باعث بوجود آمدن این اغتشاشات و تهییج برخی شدند و افرادی که این مسائل را در پس پرده مدیریت می کنند. در هر صورت طراحی راهپیمایی 25 بهمن اقدامی ابلهانه بود که تنها دستاورد آن وارد شدن خدشه به جایگاه ایران در منطقه آن هم در شرایط حساس کنونی بود که بسیاری از ملت ها انقلاب مصر و تونس را نشأت گرفته از انقلاب ایران می دانند.محمد صادقیبخش سیاست
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]
-
گوناگون
پربازدیدترینها