محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802796305
هنوز و تا همیشه بی قرینه!
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > رجایی، غلامعلی - باز سالروز ارتحال ملکوتی امام(ره) فرا رسید و سیل واژهها و خاطرهها به من هجوم میآورند و من درماندهتر از همیشه در زمانهای که لحظه به لحظه از سیره آن عزیز همیشه عزیز دورتر می‌شویم. نمی‌دانم از خمینی چه باید بنویسم که قلم و آنکه این امانت را به من و امثال من سپرد مرا لعنت نکند! بارها گفته و نوشته‌ام که اگر اجازه بدهیم امام تاریخ بشود و اگر با رویکردی که بعضی از ما در تبیین سیره ایشان داریم امام را تبدیل به تاریخ بکنیم به امام و مردم خیانت کرده‌ایم. تبدیل امام به تاریخ یعنی اینکه حضرت خمینی(ره) کی به کجا رفت و کجا نشست و چگونه راه رفت و چه سان و با چه کسی غذا خورد و چه گفت و چه خورد و چه شنید و کی خوابید و کی خندید و کی به خشم آمد و کی از خواب برخاست و کی به نماز ایستاد و چه عطر و ادکلنی زد و... تبدیل امام به تاریخ یعنی حتی اکتفا به بیان مبارزه امام بر علیه شاه در عرصه‌های مختلف از جمله مخالفت با اصلاحات ارضی و لایحه انجمن‌های ایالتی ولایتی و فاجعه فیضیه با آب و تاب سخن گفتن. تبدیل امام به تاریخ یعنی از تبعید امام دم زدن از حوادث مهاجرتش به پاریس سخن گفتن. تبدیل امام به تاریخ یعنی از خاطرات بازگشت شکوه‌مند امام به کشور سخن گفتن و از لحظات تلخ وداع میلیونی مردم با پیکر او دم زدن. تبدیل امام به تاریخ یعنی.. با اینکه این همه از امام نوشته‌ام اما احساس می‌کنم چقدر درمانده‌ام که باید از مردی بنویسم که تجسم غیرت اللهی بود. چندی پیش که جلد اول اسناد مبارزاتی امام که مجموعه‌ای 22 جلدی است را میخواندم به سندی برخوردم که باعث تعجب من شد و احساس کردم هنوز من و ما این اعجوبه قرن بیستم که سایه‌اش هنوز و تا سالها در این قرن بر سر بشریت سنگینی می‌کند را نشناخته‌ایم. در آن سند نوشته شده بود پس از اینکه امام شنید رژیم شاه، رژیم جعلی اسرائیل را به رسمیت شناخته است از فرط ناراحتی بیمار شد! متن سند این است: شماره 12477/20 ه3 تاریخ 30/1/41 به 316 از20 ه3 موضوع: شیخ حسین لنکرانی نامبرده بالا درتاریخ 26/1/41 در جلسه‌ای که در منزل محمدحسن طاهری اصفهانی با شرکت سید محمدرضا سعیدی و شیخ حسین کاشانی تشکیل گردیده بود مطالبی درباره رابطه قبلی که با خمینی داشت بیان نمود. مشارالیه اظهار داشت مدتی خمینی در کرج بود من همه روزه پیش او می‌رفتم. موقعی که ایران می‌خواست اسرائیل را به رسمیت بشناسد مرحوم حاج آقا حسین بروجردی و همه مردم ناراحت بودند خمینی در کرج بود و قرار شد که من به تهران آمده انقلاب را شروع کنم و خمینی نیز شخصی را نزد بروجردی بفرستد و از او نیز کمک بخواهد. برای این منظور خمینی مجتهدی تبریزی را نزد آقای بروجردی به قم فرستاد. موقعی که مجتهدی برگشت اظهار داشت که آقای بروجردی از شناسایی یهود خیلی ناراحت و داغ‌تر از ما بود ولی عصر همان روز کسی از تهران آمد و با او ملاقات کرد. پس از این ملاقات آقای بروجردی سرد شد و گفت من دخالت نمی‌کنم. خمینی هم خیلی ناراحت و چند روزی مریض شد به طوری که دکترها گفتند شوک سختی به او وارد شده است. لنکرانی در دنباله اظهارات خود اضافه نمود روزی در منزل تیراندازی میکردم خمینی وارد شد. بعضی ها گفتند به آقای خمینی بگو تیراندازی کند وی آمد و یک تیر به هدف زد. حاضرین خواستند که تکرار شود ولی من مانع شدم.(سیر مبارزات امام خمینی در آیینه اسناد به روایت ساواک /ج1/ص61 ، موسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی / چاپ اول/تهران/ 1386 ) - حرمت مراجع را پاس می‌داشت. خود را محور مرجعیت نمی‌دانست و از اینکه مرجعی بزرگترین، اصلیترین و مهمترین دستاورد انقلابش یعنی تئوری ولایت فقیه را بر نمی‌تابد این بر نتافتن نه در او تغییری در عقیده و رفتار نسبت به آن مرجع ایجاد می‌کرد و نه از حرمت مرجعیت آن مرجع چیزی نزد او می‌کاست. چند روز پیش که خاطرات مظلوم این روزها و ماه‌ها! آیت الله هاشمی را میخواندم به مطلبی در این باره برخوردم. درروز نوشت جمعه 14 اسفند سال 1360 جناب هاشمی آمده بود : عصر، احمدآقا آمد و نوار سخنان آقای (آیت الله العظمی محمدرضا) گلپایگانی را آورد و گوش دادیم، به شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه اعتراض دارند و از مجلس می‌خواهد که در تشخیص ضرورت و موضوع احکام ثانویه دقت و وسواس داشته باشند ولی با خضوع و احترام صحبت کرده‌اند. من هم در نماز جمعه از ایشان تشکر کردم، قرار شد با مشورت امام سخنان ایشان پخش شود. احمد آقا اطلاع داد که امام موافقند. ( خاطرات سال60 -عبور از بحران - ص500) بزرگ بود و بزرگ زاده و چون چنین بود مردم را بزرگ می‌خواست و می‌دانست. - مردم، حتی اگر با او مخالف بودند در زمان حکومتش آسوده بودند و این از آن جهت بود که هرگز خود را با دین یکی نشناخت و فرامینش را محض دین ندانست. گاه که در روزگار او می‌شنید که حریمی شکسته شده و حرمتی نادیده گرفته شده بسیار به خشم می‌آمد و این را بر نمی‌تافت. به کسانی که با او کار می‌کردند - حتی اگر گاه در نظر و عمل با او هم عقیده نبودند- بسیار محبت می‌کرد. این از آن جهت بود که بسیار برنفس خود مسلط و حریف آن شده بود. چند شب پیش که در مصاحبه‌‌ای تلویزیونی شرکت داشتم مجری سوال هوشمندانه ای کرد و از من پرسید: بنظر شما امام چرا امام شد؟ به اوگفتم این سوالی است که سالهاست من از زبان خود امام - ونه دیگران- به دنبال پاسخ به آن هستم به اوگفتم مدت‌ها با تحقیق و تفحص در صحیفه نور به دنبال کشف این فرمول بودم که چه عواملی خمینی را خمینی کرد؟ و به عبارت دیگر چه شد که خمینی، خمینی شد؟ برخی از علل وعوامل - که بعضاً به خود امام هم ارتباط مستقیمی ندارند- اینهاست: 1- امام کسی بود که حریف خودش شد. او همواره و تا آخرین لحظه عمر مبارکش امیر نفس خود شد. 2- اگرچه بخشی از ویژگی‌های امام اکتسابی بودند اما بخش عمده‌ای از آنها موهبتی و بخشی ازسوی حضرت حق بودند. 3- مشیت الهی بر این قرار گرفت که در میان مردان بزرگ الهی دیگر قبل و معاصر و بعد از این مرد بزرگ تنها او باشد که بتواند از مواهبی که به او داده شده - که به دیگران یا داده نشده یا کمتر داده شده- بخوبی در جهت بیداری مردم و عزت بخشیدن به دین الهی استفاده کند. 4- مردم ایران به اعتقاد من اگر امام در میان مردمی جز ایرانیان شریف و عزیز بود خمینی بود ولی نه این خمینی ! امامی که 14 سال در میان مردم عراق زندگی کرد و هرگز و هرگز برای او در پیاده شدن احکام الهی و دفع شر ستمگران بین ایران و عراق تفاوتی وجود نداشت چرا در عراق انقلابی بپا نکرد و از مردم و مراجع موجود در عراق نخواست برعلیه حکومت فاسد و جبار حزب بعث برخیزند؟ 5- این یک حقیقت آشکار است که بخشی از شخصیتی که ما امروز بنام خمینی می‌شناسیم مدیون ایرانی بودن نهضت اوست و مردمی که حاضر شدند برای تحقق حرف‌های او جان و مال و جوانانشان را بدهند و این امر مهمی است. این یک واقعیت تردید نا پذیر است که اگر مردم ایران به ندای جمهوری اسلامی خواهی امام لبیکی سرخ نمی‌گفتند و با تمام وجود بازگشت او را به کشور خواستار نمی‌شدند و در این راه برترین متاعی را که جانشان بود درطبق اخلاص نمی‌نهادند خمینی هرگز به ایران باز نمی‌گشت. او نه تنها دیگر روی ایران را نمی‌دید و قدم به خاک کشورش نمی‌گذاشت بلکه می‌بایست آنگونه که خود گفته بود در مبارزه با شاه کشور به کشور یا فرودگاه به فرودگاه می‌گشت. برای قربانی شدن در راه دین بی‌تابی می‌کرد و هم از این جهت بود که بی‌هراس از بد آمدن این و آن در کمال شجاعت فتوا می‌داد. - در حفظ حرمت و کرامت کسانی که با آنان کار می‌کرد- بسیار اهمیت قائل بود و همه چون فرزندانش برایش عزیز بودند- همواره پیشتاز بود و هیچگاه آنها را با سکوت خود بی‌پناه نگذاشت. پایان جنگ که با پذیرش قطعنامه 598 رقم خورد با شهامتی ستودنی به میدانی که در آن از هر سو تیر و ترکش اتهام و حملات بعضی به مردان جنگ و سیاست باریدن گرفته بود گام نهاد و با پذیرش مسؤلیت قطعنامه از آنان دفاع کرد. - مردم در نظر او همه یکسان و محترم بودند و به لحاظ برخورداری از حقوق شهروندی تفاوتی نمی‌کردند با این همه برای کسانی که در راه انقلاب ایثار کرده بودند احترامی خاص و مضاعف قائل بود. در عین حال عموم مردم را از مسؤلین برتر می‌شمرد. یک‌بار که از او خواستند بمناسبت شهادت فرزند وزیر بهداری وقت- که در جبهه‌های جنگ به شهادت رسیده بود - پیامی صادر کند بر آشفت و گفت چون پدر او وزیر است از من می‌خواهید پیام بدهم؟ و افزود همه شهدای این مردم فرزندان من هستند و در نظر من یکسانند. - بسیار قاطع بود و اگر کسی را برای کاری مناسب نمی‌دید که مسؤلیتی را برخلاف مصلحت به او سپرده‌اند از خود عکس العمل نشان می‌داد. این روزها که صدا و سیما بسیار از امام می‌گوید و در برنامه‌های مختلف از مبارزات و سیره نظری و عملی او سخن به میان می‌آورد به یاد جمله زیبایی از فیلم روز واقعه افتادم که در آن مرد نصرانی که عاشق بی‌تاب حسین بود پس از اینکه دید به هر جا که پا می‌نهد و حسین را می‌جوید، مردم برایش از حسین می‌گویند که قبل از تو حسین در اینجا خیمه زد و غذا خورد و با ما و یارانش سخن گفت و با خود در زمزمه‌ای معنادار گفت: بسیار شنیده‌ام که از حسین بن علی می‌گویند، اما آنانکه از حسین می‌گویند چرا خود مثل اونیستند؟! او تا این را گفت به اسبش هی‌زد و به راه خود که به سوی حسین منتهی میشد تاخت. من منکر کارهای بعضا ارزشمند! صداوسیما نیستم و به اهمیت نقش بعضی برنامه‌های آن در آشنا سازی مردم با امام آگاهی دارم و البته سخت هم منتقد و مخالف یکسو نگری برخی برنامه‌های آن - نظیر برنامه شاخص- که صدای کارشناسان درد آشنای به سیره امام و از جمله بیت امام را در آورد- هستم. اینک ماییم و امانتی که امام به ما سپرده است. تا چگونه از آن پاسداری و در راه عدم انحرافش ایستادگی کنیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 320]
-
گوناگون
پربازدیدترینها