محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832284178
صریح و شفاف با فرید فرخنده‌کیش مدیرعامل انجمن سینمای جوان/1 قرار نیست مدرسه عالی سینما و سینمای جوان موازی کاری کنند/نگاه کارمندی را از دفاتر استانها دور می‌کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: صریح و شفاف با فرید فرخنده‌کیش مدیرعامل انجمن سینمای جوان/1
قرار نیست مدرسه عالی سینما و سینمای جوان موازی کاری کنند/نگاه کارمندی را از دفاتر استانها دور می‌کنیم
مدیرعامل انجمن سینمای جوان گفت:وقتی مدرسه عالی سینما تشکیل می‌شود، در کنارش جایی مثل انجمن است قرار نیست که ادغام شود و قرار است هر کدام شکل وظیفه خود را ادامه دهد. طبیعتا الان آن شکل وظیفه‌ای خودمان در رابطه با آموزشهای انجمن را ادامه می‌دهیم و اصلاح رویه می‌کنیم و اگر لازم باشد تغییر جهت می‌دهیم.
خبرگزاری فارس-گروه سینما:زمانی که در مدیریت جدید سینما حجت‌الله ایوبی روزها را برای یافتن مدیران شایسته سپری می‌کرد همواره یک نام برای مسولیت‌های مختلف شنیده می‌شد. فرید فرخنده کیش مدیری که در کارنامه کاری خود مدیریت در بخش‌های مختلف سینمایی دیده می‌شد بعد از آنکه عملکرد موفقی از خود در حوزه هنری به جای گذاشت نامش به عنوان یکی از گزینه‌های اصلی مدیریت در سینمای مستند و تجربی یا سینمای جوان شنیده می‌شد اما در نهایت پس از آنکه نزدیک به یکسال را به عنوان معاونت امور استانها در سینمای جوان گذاشت با حضور حبیب ایل‌بیگی در معاونت نظارت و ارزشیابی به عنوان مدیرعامل این انجمن منصوب شد. مدیری که می‌توان گفت نگاهش با مدیران گذشته کاملا متفاوت است و آنجایی که از ضعف‌های ساختاری و مدیریتی مجموعه‌اش صحبت می‌شود، کاملا آنرا قبول می‌کند و در عین حال چابک‌سازی و تمرزکزدایی را از اولویت‌های خود عنوان می‌کند. * باید به سمت چابک سازی و تمرکززدایی در سینمای جوان برویم درصورتی که بخواهیم مراکز سینمایی را دسته‌بندی کنیم، انجمن سینمایی جوان مهم‌ترین مرکز سینمایی می‌باشد از این باب که می‌توانیم آن را به عنوان دانشگاه سینمایی حرفه‌ای درنظر بگیریم. سیستم آموزشی سینمایی در دانشگاه‌های مختلف آنقدر خروجی مشخصی ندارد که بخواهیم بگوییم دانشجویان در آنجا کار آکادمیک را در کنار کار تئوریک و حرفه‌ای تجربه می‌کنند و وارد بازار سینما می‌شوند. معمولا سالها کار تجربی انجام می‌دهند تا بعد شرایط هموار شود. ولی یک مقدار سینمای جوان در این سالها تفکر ثابتی در پشت خود نداشته است. این درحالی است که عده‌ای کاملا تئوریک بودند و عده‌ای کاملا عملی دیده‌اند. دوره قبل سعی کردند که این کار با همدیگر تلفیق شود ولی نتیجه مطلوبی نداشت. بحث‌هایی که مطرح می‌شد و انتقاداتی که در پی داشت نشان داد که این نوع تفکر خیلی نتیجه نداد.با توجه به مجموع دیدگاه‌ها که در سینمای جوان مطرح است و طرح‌های شکست‌خورده ، شما سینمای جوان را با چه دیدی نگاه می‌کنید.با توجه به این نکته که در ابتدا گزینه انتخابی سینمای جوان بودید و یکباره اتفاق دیگری افتاد و الان باید سینمای جوان یک تجربه دیگری را با اعمال نظر و توجه شما شروع کند. شاید اگر همین انتخاب یکسال قبل انجام می‌شد نتیجه بهتر می‌شد. این اتفاقات افتاده است ولی امروز که در خدمت دوستان هستیم نگاه این است که از فرصت به‌دست آمده با حمایت‌های وسیع از مجموعه‌های متعدد بتوانیم از این فرصتها استفاده کنیم. آنچه گذشته، گذشته است و باید نگاهمان بیشتر به سمت آینده باشد و اینکه از فرصتها به خوبی استفاده شود. در کلیت، نگاه کلان خود من، بیشتر همان نگاه تمرکززدایی است که با چابک‌سازی باید همراه شود. یعنی چابک‌کردن سازمان و مجموعه بخصوص در ستاد به گونه‌ای که این امکان را به ما دهد که با فراغ بال به سمت رفتارهای بنیادی قدم برداریم. طبیعتا بخش عمده این چابک‌سازی اتفاقاتی است که در اردیبهشت‌ماه که در خدمت دوستان بودم در رابطه با مراکز استانها شروع کردیم که آنهم واگذاری بخشی از وظایف به مدیران استانی بود. یعنی در ابتدا نگاهی به این داشتیم که مدیران در استان که تجربه بیشتری دارند و تعلق خاطرشان به انجمن و وظایف انجمن زیاد است را از بین مدیران استانی انتخاب کنیم و وظایف درون استان را به این دوستان واگذار کنیم که این اتفاق افتاد. * نگاه کارمندی را از دفاتر استانها دور می‌کنیم در خیلی از مدیران استانی ضعفی وجود دارد که همه کار را کارمندی می‌بینند اینکه ساعتی موظف به حضور هستند و توجه چندانی به تلاش سینماگر یا جوانی که قصد دارد وارد این حیطه شود، ندارند. البته درست است که باید سازمانی و اداری برخورد شود اما در مقابل یک جوان که احساس می‌کند پر از استعداد است و باید این استعداد را در سینما بروز و ظهور دهد، کارمندی نگاه می‌شود و این موضوعی آسیب‌زننده است که استانها همیشه با آن مواجهند. اصلا از منظر من رفتارهای اداری حاکم بر کنترل سیستم اداری که من معتقدم بیشتر یک مجمع همراهی کانون است تا یک سازمان اداری. انجمن شکل دلی دارد و این بچه‌ها کنار هم قرار می‌گیرند به دلایل یکسری تعلقات مشترک است. همکاران ما در استانها باید با همین نگاهی که شما فرمودید پیش روند. یعنی یک نگاه اداری بر ماجرا ندارند که ساعتی کرکره را بالا بکشند و ساعتی دیگر کرکره را پائین کشیده و بروند. آنجا باید فعالیتها با توجه به نیازهای محیطی تعریف شود. حتی فعلا در دفاترمان ساعت کار شناور داریم که از اردیبهشت‌ما اتفاق افتاده است. می‌گوییم در انجمن را وقتی باز کنید که بدانید مراجعه‌کننده دارید و وقتی ببندید که بچه‌ها آنجا را ترک کنند. یعنی عملا این نیست که شرایط را مشابه سازمانهای اداری بگذاریم که 8 صبح کارت بزنیم و 3 بعدازظهر هم برویم. اتفاقاتی که در انجمن روی می‌دهد و رکن اساسی است اتفاقاتی است که بعدازظهرها و در گعده‌های بچه‌ها اتفاق می‌افتد. شاید در رفتارهای معمول برای «صبح» ارزشی قائل نباشیم چون بچه‌ها (فیلمسازان و عکاسان) در زمان صبح درگیر مسائل دیگر هستند و این بعدازظهرهاست که این گعده ایجاد می‌شود و توجه باید بیشتر بر این باشد. اگر خطایی در این ماجرا هست طبیعتا باید مرتفع شود. در یکسال گذشته هم سعی‌مان بر این بود که با جابه‌جا کردن تعداد محدودی به این مهم دست یابیم. خودم به جابجایی عمده و مدیریت اتوبوسی اعتقاد ندارم. مدیر واقعی کسی است که با شرایط و پرسنل موجود خود بتواند حرکت را ادامه دهد مگر اینکه افرادی که هستند به گونه‌ای در راه رسیدن به اهداف کلان مانع‌تراشی کنند یا توان لازم را در ارتباط با این ماجرا نداشته باشند. *اکنون چند درصد از انجمن‌ها اینگونه فعالیت می‌کنند؟ اگر خیلی بخواهم صادقانه بیان کنم کمتر از 50 درصد. یکسری استانها دارای پتانسیل‌ها و ظرفیتهای کلان‌تری است که ترمیم را شروع کرده‌ایم. *یعنی شما درحال آزمون و خطا هستید؟ نه، آزمون و خطا نمی‌کنیم. سعی می‌کنیم بر مبنای داده‌های موجود و داده‌هایی که خودمان به دست می‌آوریم اصلاح رویه، روند و مسیر کنیم. حداقل به عنوان مسئول مناطق طی 10 ماه گذشته، سعی کرده‌ایم به عنوان استانها و مناطق طی 10 ماه گذشته این اتفاق بیفتد. آرام‌آرام جایگزین کردن افرادی که اصلح‌تر از همه منظر هستند و نه فقط نگاه به اینکه تعلق خاطر به انجمن دارند. وظیفه‌دار کلان در رابطه با بچه‌ها هستیم که فقط هم ختم به آموزشی و صرف تخصصی نیست و در رفتارهای جدید هم ان‌شاءالله این کار را ادامه خواهیم داد. وظیفه خودمان را فراتر از این ماجرا می‌دانیم. به گونه‌ای آموزشهای خودمان را باید به این سمت ببریم که توجه به هویت و فرهنگ ایرانی اسلامی و ملی خودمان داشته باشیم. باید اعتقادات جامعه را ملاک داشته باشیم و فقط از منظر من وظیفه‌مان آموزش تخصصی نیست و این مناظر را باید در آموزشهایمان به شکل مستقیم و غیرمستقیم رعایت کنیم. تغییری هم که بیان کردم از همین منظر است. این افراد باید هم به وظیفه‌ای که دارند، تعلق خاطر داشته باشند و هم توانایی‌هایی در این زمینه داشته باشند تا بتوانند این کار را مدیریت کنند. * باید بین آموزشهای سینمای جوان و آکادمیک تفاوت باشد پس می‌رسیم به این سوال اساسی که آیا سینمای جوان یک دانشگاه سینمایی است یا محلی است برای ورود به سینمای حرفه‌ای؟ اگر بخواهیم صرفا دانشگاه بگذاریم دوباره دچار مباحث دولت قبلی می‌شویم که هنرجویان به دانشگاه بروند و صرفا درس سینما بخوانند اما اگر محلی برای ورود به سینما باشد باید کاملا متفاوت باشد و اساتید باید وقت بگذارند و شاید نیاز باشد که سیستم آموزشی دگرگون شود. در کلان باید بین آموزش‌هایی که انجمن می‌دهد و آموزشهای آکادمیک که در مکان‌های علمی و دانشگاه‌ها اتفاق می‌افتد، تفاوت‌های اساسی داشته باشد. آنچه در انجمن اتفاق می‌افتد طبیعتا یک نگاه استاد-شاگردی است. یعنی انتقال تجربیات از جانب یکسری افرادی که دانش و آگاهی مطلوبی در زمینه سینما دارند. یعنی عملا نگاه استاد-شاگردی و انتقال اطلاعات به طور کلان باید اتفاق بیفتد. در روش جدید دوستان سعی کرده اند به این سمت بروند و مسیری که در اردیبهشت‌ماه پایان روش جدیدی است که برای آموزشها پیش‌بینی شده که در یک دوره هفت‌ماهه فشرده دوستان بتوانند با سینما آشنا شوند و نسبت به روشهای موجودی که در سینما هست، آگاهی کلان پیدا کنند. تفاوت کلان از این منظر وجود دارد. تفاوت اساسی است بین آموزش‌هایی که انجمن می‌دهد و آموزش‌هایی که به‌طور معمول در سیستم آکادمیک است. گرایش به سمت استاد-شاگردی و روشهای انتقال دانش افراد باتجربه به بچه‌های جوان‌تر است. این را باید ملاک اصلی داشته باشیم. روشی که فعلا به عنوان یک پایلوت اساسی درحال آزمایش است در اردیبهشت‌ماه پایان می‌پذیرد و در انتهای اردیبهشت‌ماه به هر شکل به سمتی می‌رویم که بتوانیم از منظر آسیب‌شناسی اتفاقاتی که حادث شده، روش و راه آینده‌مان را انتخاب و براین مبنا حرکت کنیم. *پس برآورد شما برای بعد از اردیبهشت‌ماه است؟ طبیعتا بعد از اینکه این دوره‌ها برگزار و بازخوردها گرفته شد و آسیب‌شناسی کامل نسبت به آن ماجرا با یک نگاه کاملا کارشناسی اتفاق افتاد، اصلاح رویه‌ها و رویکردهای آینده در آن زمان اتفاق می‌افتد. پس طبیعتا اجازه می‌دهیم در آموزش روندی که دوستان پیش‌بینی کرده‌اند تا اردیبهشت‌ماه ادامه پیدا کند و بعد از آن نسبت به اصلاح رویه‌ها و رویکردها تصمیم میگیریم. این تاکید است که تفاوت‌ها باید باشد. یعنی اصلا انجمن زائیده و زاده شده که برای اینکه این تفاوت را داشته باشد. اگر قرار باشد همان اتفاقی که در دانشکده‌ها می‌افتد که متاسفانه از دانشکده‌های هنری هیچوقت آرتیست و هنرمند خارج نمی‌شود، کارشناس خارج می‌شود. سعی‌مان در انجمن این است که آرتیست و هنرمند خارج شود، سینماگر و عکاس. یعنی بر این دو وجه به شکل‌ها و گرایش‌های مختلف تکیه داریم. *تفاوتی که خیلی به آن توجه دارید، بیشتر در کارگاه‌های آموزشی اتفاق می‌افتد. کارگاه‌هایی که توسط اساتیدی که سال‌های سال است در این حوزه کار کرده‌اند، رخ می‌دهد آیا این کارگاه‌های آموزشی می‌توانند .... بیشتر مثل یک انجام وظیفه بوده و کاری که باید انجام شود و تمام می‌شود. هیچوقت این کارگاه نیامده یک استعداد معرفی نکرده است. این اشکال عمده اتفاقاتی است که سال‌هاست رخ می‌دهد و هرگاه هم که تذکر داده شده به همین بسنده شده که ما کارگاه برگزار و از اساتید هم استفاده می‌کنیم. در دوره‌های قبلی هم همینطور بوده و این کارگاه هیچوقت نتوانسته به صورت بایسته و شایسته و موفق عمل کند. شما چه برنامه‌ای دارید؟ من تکیه‌ام بر کار کارشناسی است. یعنی یک ابراز سلیقه فردی به خاطر صبغه شخصی خودم نسبت به این ماجرا می‌کنم و بر مبنای دانش خودم است. طبیعتا باید کار کارشناسی شود. ولی روش استاد-شاگردی که عرض کردم پایه و بنیان‌اش بر کارگاه‌هاست. یعنی روشهای معمول تخته، گچ، وایت‌برد و قلم روشهای معمولی برای آموزش در انجمن نمی‌تواند باشد. بچه‌ها باید در فضای نزدیک به فضای اجرایی صیقل بخورند. پس طبیعتا این روش آموزش بنیان و اصل‌اش بر مبنای رفتارهای کارگاهی است. اگر اتفاق نمی‌افتد باید کارشناسی شود و روش‌ها بازنگری شود و شکلی اساسی پیدا کند که چگونه می‌توانیم در آنجا اصلاح رویه کنیم. خودم تاکید بر این است. بیشتر اجازه دهید زمانی از این ماجرا بگذرد و همانطور که گفتم از اتفاقاتی که افتاده در اردیبهشت‌ماه بازخورد بگیریم. آسیب‌شناسی کنیم. *آیا تا کنون اتفاقی افتاده؟ اتفاق در حدی است که به قول یکی از بزرگواران می‌گفت بعضی وقت‌ها باید هواپیما را در آسمان تعمیر کرد و بعضی وقت‌ها که فراغ بالی هست اجازه دهیم هواپیما روی باند مناسب بنشیند و بعد به شکل مطلوبی اصلاح مشکلات شود. *عملا از اردیبهشت‌ماه که زحمت کشیدید و انجمن را راه‌انداز کردید، بیشتر در حوزه استانها کار کردید. وظیفه‌مان بوده است، البته یک وظیفه مستقل. آن زمان آقای ایل‌بیگی این نگاه را داشتند علاوه بر اینکه مدیریت استانها را برعهده داشتم در قالب معاونت مناطق استانها، نگاهی به‌عنوان قائم‌مقام مجموعه داشتم. یعنی رصدکردن بسیاری از این اتفاقات که جایگاه و پایگاهش هم در استان‌هاست از منظر فردی خودم اتفاق افتاده است. ولی الان اگر بخواهم موردی را مطرح کنم می‌شود سلیقه شخصی. من به یک کار کارشناسانه و خردجمعی معتقد هستم. برای همین اجازه دهید این اتفاق بیفتد که در قالب خودش کارشناسی و بازخورد گرفته شود و روی آن اصلاح رویه شود. ولی عرض کلی‌ام این است اگر چنانچه بخواهم آن را پیاده کنم این نگاه است که یک روش استاد-شاگردی با قالب‌ها و مکانیزم کارگاهی لازم است که در انجمن اتفاق بیفتد برای اینکه در زمینه آموزش را مدیریت کنیم. اگر بخواهیم همان اتفاق دانشگاهی را انجام دهیم که درحال اتفاق افتادن است، از نظر شخصی من همانطور که گفتم قابلیت مطلوبی ندارد. برای اینکه آرتیست‌ها معمولا از درون دانشکده هنر خارج نمی‌شوند بلکه از درون گعده‌های تخصصی که مبتنی بر استاد-شاگردی است، اتفاق می‌افتد. شما ببینید بیشتر افرادی که در سینمای بلند ما هستند از مسیر دستیاری ورود کردند و نه از مسیر دانشکده‌های هنری ما. این معضلی است که باید در آن رده خودش حل شود. ما باید در مکان خودمان اصلاحاتش را انجام دهیم. ما در آموزش فعلی‌مان یک گام هفت‌ماهه داریم که آموزش در سه گام است. گام اول آشنایی، گام دوم آموزشها و گام سوم همان کارگاه‌هاست. یعنی کلاس‌ها به‌صورت کارگاهی برگزار می‌شود و همان چیزی که بچه‌ها در آن دو گام آموزش دیدند به صورت کارگاهی یک مرحله بالاترش را اجرا می‌کنند.یعنی خروجی اینها واقعا بعد از عید اتفاق می‌افتد. این رفتار آموزشی که الان اتفاق افتاده، از منظر شخصی می‌توانم بگویم ولی سازمانی نیست. *قرار نیست مدرسه عالی سینما و سینمای جوان موازی کاری کنند آقای ایوبی بدون هیچ تعارفی کاملا شیفته مکتب سینمای فرانسه است چراکه سالها آنجا زندگی کرده‌اند و مدل سینمای بینالمللی ما هم در حال تبدیل به مدلی از سینمای فرانسه است. آیا قرار است سیستم آموزشی سینمای جوان به آن سیستم مدل آکادمیک سینمای فرانسه نزدیک شود؟ چون مدرسه عالی سینما هم در کنارش در حال تشکیل شدن است که کاملا مدل فرانسوی است. این نگرانی است که تا چه حد می‌تواند با سینمای جوان موازی حرکت کند و در کار همدیگر خللی ایجاد نکند. کمی عقب‌تر برگردیم؛ به هر شکل رویکردهای آموزشی در این کشور معمولا ریشه در تجربیات فرامرزی داشته است. حتی آموزش‌هایی که عرض کردم استاد-شاگردی در آموزش و پرورش شکل کاردانش به خود گرفته بود و آموزشهای فنی و حرفه‌ای که آنجا اتفاق افتاده بود عملا برگرفته از آموزش‌هایی بود که در کشور آلمان اتفاق افتاده بود. یعنی فنی و حرفه‌ای ما در نظام آموزش و پرورش ما برگرفته از نظام آموزشی آلمان بود. استفاده ازاین نظام‌های تجربه پس‌داده طبیعتا می‌تواند مفید باشد. وجه قالب ماجرا که فکر می‌کنم در انجمن اتفاق می‌افتد، بومی‌سازی است. یعنی عملا آن نظام‌ها را میگیریم حتی در رابطه با آن نظام‌ها، شکل بومی کردن و استفاده‌های بومی و بخصوص شرایط اقلیمی و شرایط امکاناتی که در اختیار داریم یک مقدار صیقل یافته و شکل دیگری می‌گیرد. مسلما نگاهی که آقای ایوبی دارد و من خیلی با آن آشنا نیستم چون اصلا در رابطه با مدرسه سینما، شخصا خیلی اطلاعات وافی و کافی ندارم و نمی‌دانم چه اتفاقی می‌افتد، ولی مسلما وقتی مدرسه تشکیل می‌شود، در کنارش جایی مثل انجمن است قرار نیست که ادغام شود و قرار است هر کدام شکل وظیفه خودرا ادامه دهد. طبیعتا الان آن شکل وظیفه‌ای خودمان در رابطه با آموزشهای انجمن را ادامه می‌دهیم و اصلاح رویه می‌کنیم و اگر لازم باشد تغییر جهت می‌دهیم. آن روشی که دوستان در رابطه با مدرسه عالی سینما دارند طبیعتا روشی است که خودشان حتما کارشناسی کرده‌اند و حتما با منابع لازم و مطلع موضوعی ارتباط برقرار گرفته‌اند و ساختارهای وزینی که جواب مثبت داده را انتخاب کرده‌اند و بر مبنای آن تجربه‌ای را ادامه می‌دهند. من چون از آن وجه قضیه آشنایی و آگاهی نداریم، خیلی نمی‌توانم در تائید یا رد آن صحبت کنم. ولی روش آیلوتیکی که جای دیگر اتفاق می‌افتد، بیاورید و بومی‌سازی و اجرا کنید به‌نظرم روش به نظرم روش غلطی نیست برای اینکه راه رفته را دوباره نرویم و از تجربیات گذشته استفاده کنیم. همیشه بر پژوهش تاکید دارم که پژوهش را از صفر شروع نکنید، پژوهشی که با توجه به باورها و اعتقادات و اهداف شما تعریف‌شده را بپذیرید و از آن به بعد را اجازه دهید که پژوهش نوینی اتفاق بیفتد. مسلما نگاهی که در رابطه با بحث سینما هست، برگرفته از اتفاقات مثبتی است که در جهان اتفاق افتاد و دوستان خلق‌الساعه سراغش نخواهند رفت. از آن بنیان استفاده خواهند کرد ولی با روشهای خودشان. ولی قرار نیست که اینها به‌هم تنه بزند. هر کسی روش خودش را اجرا می‌کند. در مورد پیکره آن مدرسه هم مطلع نیستم که چقدر گسترش بیابد. تمرکز در تهران داشته باشد و یا به‌گونه‌ای اقماری عمل کند. اینها روش‌هایی است که در آینده شاید لازم باشد ایجاد ارتباطات و اتصالاتی شود ولی درحال حاضر هر کدام راه خود را می‌روند. * به فیلمسازان کشورهای منطقه آموزش می‌دهیم در دوره‌ای انجمن فیلمسازان خود را به سفرهای خارجی می‌برد. آقای ایل‌بیگی که آن موقع روابط عمومی انجمن بودند تعدادی را به جشنواره کن بردند و در این جشنواره یک هفته بودند و با نحوه فیلمسازی آنجا آشنا شدند. برنامه‌ای دارید که هنرجویان برتر را برای دوره تکمیلی به هرجا که انجمن سینمای جوان توافقی می‌کند، اعزام شوند و دوره‌های تکمیلی‌تری را در آنجا ببینند؟ هم این است و هم روش معکوس این. فکر می‌کنم با توجه به جایگاهی که سینمای ایران دارد منبعی برای آموزش حداقل در رابطه با همسایگان خودمان و کشورهای مسلمان باشد. یک قدم‌هایی دراین رابطه برداشته شده که بخشی از سینماگران جوان و همفکر را در فاز اول از کشورهای همسایه و هم‌کیش (کشورهای مسلمان) را دعوت می‌کنیم و آموزش‌هایی می‌دهیم. کارهایی که در گذشته هم که در انجمن بودیم چند مورد اتفاق داشتیم. مثلا در شیعیان جنوب عراق این اتفاق افتاد. همانطور که الان بخش از تلویزیون کربلا و جنوب عراق شامل برهمان بچه‌هایی است که در آن دوره در ایران آموزش دیدند. من فکر می‌کنم فقط به این سمت نباشیم که خودمان را دلبسته و وابسته به آن طرف مرزها کنیم. طبیعتا در جایی باید این اتفاق بیفتد ولی بیشتر رسالت خودمان را در رابطه با کشورهای مسلمان و حاشیه و همسایه خودمان ادامه دهیم واین فضا را مهیا کنیم که آنها در ایران که صاحب سینماست و یکی از کشورهای دارای صنعت سینما در جهان است، آموزشهای موردی را ببینند. ولی بر مبحثی که بیان کردید خودم نیز تاکید دارم. بیشتر از اینکه سفرهای مدیریتی داشته باشیم، این سفرها را با توجه به محدودیتهای مالی که داریم باید به سمتی ببریم که بچه‌های ما بتوانند تجربه بیندوزند. اگر مهیا بشود، بچه‌ها همراه فیلمهای خودشان در جشنواره‌ها شرکت می‌کنند. عملا حضور در جشنواره‌ها یک کلاس آموزشی فراتر از آموزشهای بیس و پایه است. آنجا با فضای جهان آشنا می‌شوند و این آشنا شدن با فضای جهان، موقعیتی است که ما باید ایجاد کنیم. اینکه چشم‌مان را بر اتفاقات سراسر جهان ببندیم، یعنی خودمان را از بخشی از امکاناتی که می‌تواند در اختیارمان قرار بگیرد، محروم کرده‌ایم. وقتی معتقد هستیم بر تفکر خودمان و می‌دانیم این تفکر قابلیت نشر دارد باید از این موقعیت‌ها استفاده کنیم برای اینکه تفکر خودمان را نشر دهیم. یکی ازمواردش همین شرکت در جشنواره‌ها و اتفاقات سینمایی است که در جهان اتفاق می‌افتد. ما سالها رفتارها و حضورهای مدیریتی‌مان خیلی برایمان اتفاقی را حادث نکرده است. ولی حضور بچه‌های معتقد، منتقد و متدین ما در این اتفاقات، اتفاقا شرایط مطلوبی را بعدا مهیا کرده است. نمی‌خواهم اسم ببرم. *فکر کنم مستعدش را فراموش کردید! مستعد اصلا طبیعت ماجرا است و اگر مستعد نباشد ورود نمی‌کند. اصلا مستعد بودن جزو قابلیت درونی‌اش است. وقتی می‌گویید مرد یا زن به انسان بودنش معتقد هستید و بعد جنسیت مشخص می‌کنید. من اصلا معتقد به خط کشی نیستم. مخاطب ما همه جوانان ایرانی هستند. باید با همه جوانان ایرانی ارتباط برقرار کنیم. یک وقتی تکیه‌مان بر جوان ایرانی در زمان جنگ بود. تکیه‌مان در دفاع مقدس بر جوانانمان بود به آنها اعتماد کردیم و خواسته‌هایی از آنها داشتیم که به بهترین شکل برای ما انجام دادند. حالا اگر چیزی به نام جنگ نرم یا اتفاقات جهانی اتفاق می‌افتد باز سربازان ما همان جوانها هستند. اگر به اینها اعتماد می‌کنیم اینها بزرگترین پشتوانه ما هستند اگر از کلمه مستعد استفاده نمی‌کنم، برای اینکه مسلما هر که در این ماجرا ورود کرده، مستعد بوده که انتخاب شده و توانسته محصول مطلوبی را تولید کندو حالا باید با آن نشانه‌های ثانوی آن آدم را برای آن جنگ ثانوی که اتفاق می‌افتد، آماده کنیم. همان اتفاق دفاع مقدس، بیشتر از اینکه جنگ فرهنگی باشد فکر می‌کنم همانطور که دفاع مقدس داشتیم، این هم دفاع فرهنگی است. چون معتقد به بیس و پایه تفکر خودمان هستیم. ولی تاکید بر اینکه این بچه‌ها حضور پیدا کنند و امکان حضورشان در مجموعه‌های جهانی اتفاق بیفتد و فرصتهایی که اتفاق می‌افتد در اختیارش بگذاریم، تاکید دارم. به جای مسافرت‌های مدیریتی باید به سراغ این برویم که این بچه‌ها را به تناسب قابلیت‌هایشان بفرستیم تا از این موقعیت‌ها استفاده کنند. ادامه دارد....
94/01/28 - 12:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها