واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
پروین اعتصامی، اختر تنهای چرخ ادب آخرین روزهای اسفند ماه سالروز تولد بانوی شعر فارسی را خاطر نشان میسازد و امسال یادآور سپری شدن یکصد و هشتمین سال از تولد بانوی آرامی است که سرنوشتش هم مانند معدود عکسهای باقی مانده از او، آرام و مظلوم و غمگین است.
به گزارش فرهنگ نیوز ، شهر تبریز یکصد و هشتمین زادروز تولد پروین اعتصامی، بانوی بی مثال شعر و ادب کشورمان را همچون زندگی این شاعر بزرگ در سکوت و مهجوریت به جشن نشست.
هر نکته که دانی بگوی پروین / تا نیروی گفتار در زبان استآخرین روزهای اسفند ماه همیشه سالروز تولد بانوی شعر فارسی را خاطرنشان میسازد و امسال یادآور سپری شدن یکصد و هشت سال از تولد بانوی آرامی است که سرنوشتش هم مانند معدود عکسهای باقی مانده از او، آرام و مظلوم و غمگین میکند.امسال هم مانند سالهای گذشته، مراسم روز «پروین اعتصامی» در میان جمعی کوچک از علاقمندان شعر و ادبیات و در حیاط خانه بازسازی شده پدر پروین در تبریز برگزار شد تا شائبه بیتوجهی به این مناسبت و فراموشی پروین را از بین ببرد.اما چه سود که پروین، اینجا در زادگاهش هم تنها و ناشناخته و مهجور است، حتی در روزی که تقویم به نام او باز میشود و شعرهای حکمت آموز و سرشار از پند و اندرزش را یادآوری میکند...به بوستان جان تا گلی هست پروین / تو خود باغبانی کن این بوستان راسالها از پی سال میآیند و میروند و «پروین» همچنان ناشناخته و تنهاست. چه اسفندماه که یادآور زادروز اوست و چه در نیمه فروردین که گل عمر نورستهاش را به آغوش سرد خاک سپرده است.برگزاری برنامهها و مراسمهای نصفه نیمه، بدون کارشناسی لازم، خلق الساعه و کم اثر در شناخت بانویی که در طول عمر کوتاهش، با نگاه دقیق و کلمات استوارش دهها اثر بیمثال را در آسمان ادب این مرز و بوم ثبت کرده و در پروراندن قالبهای ادبی خاص مانند «مناظره» دستی بر آتش کلام داشته، بسیار دور از انتظار ادب دوستان و دور از شان بلند مرتبه پروین ادب فارسی است.اما امسال هم مانند هر سال، چند روز مانده به روز پروین اعتصامی، طی خبری از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و در جملاتی که به معرفی ویژگیهای شعری این بانوی برجسته میپرداخت، برگزاری مراسمی در خانه پروین با حضور ادب دوستان اطلاع رسانی شد و در این روز معهود، مراسمی جمع و جور با شرکت تنی چند از شعرای پیشکسوت و جوانان شعردوست و شاعران شهر برگزار شد.آنچه بر میزان تلخی این اتفاق می افزاید، سکوت خبری سنگینی است که البته مدتی است گریبان حوزههای مختلف را گرفته و همین سکوت، دامنگیر پروین و جشن تولد بیسر و صدایش هم شده است.حالا باید این غصه را هم به دیگر اتفاقات تلخ فرهنگی مان اضافه کنیم و یادمان نگاه داریم که پروین اعتصامی در شهر خودش هم مهجور و تنهاست. با این روند شاید در سالهای نه چندان دور شاهد به سرقت رفتن این شاعر قدرتمند و توانا از سوی کشورهای همسایه باشیم و پس از آن غصه اش را بیشتر و جدیتر بخوریم.بیشک، زمینههای اخلاقی، معنوی و آموزشی شعر پروین شایسته برگزاری کنگره هایی علمی و در شان او برای بازشناسی و بررسی این آموزهها هستند و هنوز هم شاعران و اهالی فرهنگ و هنر شهر تبریز و ایران زمین، در انتظار اعلام فراخوان این چنین برنامههای علمی از سوی هیئتی متخصص و وزین هستند.و ما همچنان امیدواریم ...گفتار تو همواره از تو پروین / در صفحه ایام یادگار استگزارش فارس حاکی است، «رخشنده اعتصامی» مشهور به پروین اعتصامی در 25 اسفند 1285 در تبریز به دنیا آمد. تنها دختر خانواده بود و چهار برادر داشت.پدرش یوسف اعتصامی مردی فاضل و ادیب بود؛ شش ساله بود که به همراه خانوادهاش از تبریز به تهران مهاجرت کرد.18 ساله بود که به دو زبان عربی و انگلیسی تسلط داشت؛ مدتی در مدرسه آمریکاییها زبان و ادبیات انگلیسی تدریس کرد؛ در سال 1313 با رئیس شهربانی کرمانشاه ازدواج کرد و به ناچار همراه شوهر خود راهی کرمانشاه شد.این سفر، آغازی بود بر زندگی پر درد پروین بود. خوی نظامی همسر با روح شاعرانه پروین نمیخواند و این برای شاعری چون پروین که تا چشم گشوده بود، بهار و دهخدا و مشروطهچیان مبارز را مهمان خانه پدری دیده بود، سخت بود که شاهد شبنشینیها و میگساریهای دوستان همسرش باشد.اینطور شد که بعد از یک سال، مهر خود را بخشید و از همسرش جدا شد اما اندوه شکست را با وقار و آرامش به جان خرید و هیچگاه حرفی از آن نگفت. به این ترتیب شاعر تبریزی، شعر و ادبیات را دوباره از سر گرفت.پروین از سال 1315 به مدت دو سال مدیریت کتابخانه دانشسرای عالی را بر عهده داشت. در همین سال دیوان خود را با مقدمه مرحوم ملک الشعرا بهار منتشر کرد.یک سال بعد در سال 1316 در سوگ پدر ادیبش داغدار شد. کوچ پدر تلخترین حادثه زندگی پروین بود، مدتی بعد پروین در بستر بیماری افتاد، طبیبان بیماری وی را "حصبه" تشخیص دادند.جسم و جان شاعر تبریزی هر روز نحیفتر از دیروز میشد و دیگر امیدی نبود. پروین در 15 فروردین 1320 در سن 35 سالگی در تهران درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) در قم به خاک سپرده شد.دیوان پروین، شامل 248 قطعه شعر است که از آن میان 65 قطعه به صورت مناظره است. اشعار پروین اعتصامی بیشتر در قالب قطعات ادبی است که مضامین اجتماعی را با دیدهٔ انتقادی به تصویر کشیده است. در میان اشعار پروین، تعداد زیادی شعر به صورت مناظره میان اشیاء، حیوانات و گیاهان وجود دارد.
منبع: فارس
93/12/28 - 08:27 - 2015-3-19 08:27:36
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]