واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تاریخ انتشار جمعه 22 مرداد 1389 تعداد مشاهده : 152 نشانههاي ظهور و حكومت منجي در قرآن خبرگزاري فارس: محققان مهدويت براي دستيابي به نشانههاي قرآن در خصوص منجي، به سراغ تفاسيري كه به صورت مستقيم از احاديث معصومين (ع) برداشت شده است، ميروند. اين تفاسير، آياتي كه به قيام امام مهدي (عج) تأويل شدهاند را اثبات ميكنند. به گزارش خبرنگار آيين و انديشه فارس، آيات قرآن بنابر آنچه كه مصلحت الهي عنوان ميشود، نيازمند تدبير و تعمق بسيار هستند و چه بسا هنوز فهم ما از تعدادي از آيات قرآن تنها در حد ظاهر آن است. پيامبر (ص) كه اسلام را از سوي خداوند به مردم تبليغ ميكرد، خود بزرگترين مفسر قرآن است و بدون شك چون شارع مستقيم دين از سوي خدا بود، ژرفاي كلمات و واژههاي قرآن را ميدانست. پس از پيامبر (ص) امامام معصوم (ع) كه وارث نبي مكرم اسلام (ص) بودند، به جايگاه امامت، ولايت و البته وحي غير مستقيم رسيدند و در مقام شارحان دين، بهترين منبع پاسخگو به رموز و نشانههاي قرآني به شمار ميروند. حال محققان امر مهدويت براي دستيابي به نشانههاي خداوند پيرامون آخرالزمان و منجي، به سراغ تفاسير از گذشته تا حال كه به صورت مستقيم از كلام و احاديث معصومين (ع) برداشت شده است، ميروند تا آياتي كه به قيام امام مهدي (عج) تأويل شدهاندف را معرفي كنند. از جمله اين آيات، آخرين آيه از سوره مباركه ملك است كه در آن خداوند كريم ميفرمايد: «قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ» يعني؛ «بگو به من خبر دهيد اگر آب [آشاميدنى] شما [به زمين] فرو رود چه كسى آب روان برايتان خواهد آورد؟» در تفسير علي بن ابراهيم، حديثي متواتر و مستند از امام رضا (ع)، وجود دارد كه منظور از «كيست كه باز آب گوارا براي شما پديد آورد؟» را اينگونه تفسير ميكند: «غير از امام، چه كسي به شما علم او را ميآورد». اين بيان البته اهميت ارتباط با امام زمان در هر دوره و عصر را يادآور ميشود و حال كه ما در زمان غيبت به سر ميبريم، انتظار فرج و تلاش براي زمينهسازي ظهور حضرت، مهمترين وظيفه به شمار ميرود. همچنين در برخي از تفاسر قديمي موجود از علماي اسلام مانند علي ابن ابراهيم كه ذكر آن در بالا بيان شد، در خصوص آيه 33 سوره مباركه توبه كه به فرستادن پيامبر خاتم (ص) اشاره ميكند و ميگويد: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» يعني «او كسى است كه پيامبرش را با هدايت و دين درست فرستاد تا آن را بر هر چه دين است پيروز گرداند هر چند مشركان خوش نداشته باشند» آمده است: «اين آيه در شأن حضرت قائم (عج) نازل شده است. او امامي است كه خدا او را بر همه مذاهب غالب خواهد كرد و زمين را پر از قسط و عدل ميكند، چنانچه از ظلم و جور پر شده است.» شيخ صدوق از علماي صاحب نام شيعي كه كتابهاي ارزشمندي همچون «الغيبة»، «خصال»، «معاني اخبار» و «ثوات الاعمال» را مهدويت را با احاديث و آيات الهي اثبات ميكند، با استفاده از احاديثي از امام جعفر صادق (ع) آيات ابتدايي سوره مبارك «غاشيه» را به قيام امام مهدي (عج) تأويل ميكند. طبق آنچه كه شيخ صدوق در «ثواب الاعمال» آورده است، مراد از آيه يك سوره غاشيه كه ميفرمايد: «هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ» يعني «آيا خبر غاشيه به تو رسيده است» بنابر فرموده امام صادق (ع) اين است كه «حضرت قائم (عج) ظالمان را با شمشير احاطه ميكند. همچنين خدا در آيه 2 اين سوره ميفرمايد: «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ» يعني «در آن روز چهرههايى زبوناند» كه امام ششم شيعيان در تفسير آن فرمود: «به قائم (عج) خضوع ميكنند و طاقت ابا و امتناع ندارند». پايهگذار مكتب شيعه در توصيف واژههاي «عاملة»، عمل به غير از امامان معرفي شده از سوي پيامبر (ص) و در تفسير «ناصبة» افرادي كه به خلافت منصوب شدند ولي لايق آن نبودند را بيان ميكند. امام صادق (ع) در خصوص آيه 4 سوره غاشيه «تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً» يعني؛ «[ناچار] در آتشى سوزان درآيند» فرمود: «مراد از نار در دنيا آتش جنگ قائم (عج) و در آخرن آتش جهنم است.» اينچنين است كه شارعان و شارحان اين اسلام كه علم خود را مستقيم از ذات اقدس الهي دريافت كردهاند، آيات الهي را به گونهاي ديگر از فهم عادي ما ميبينند و با معرفي و تفسير و تأويل اين آيات البته محبت را بر ما تمام كرد و با نشان دادن مسير، ديگر هيچ بهانهاي براي مدعيان كه دين را بدون اسلام و اسلام را بدون مهدويت همسو و با تفكر شيعي ميخواهند، وجود ندارد. حال با دانستن اين موضوعات، بر ماست كه نسبت به ترويج مهدويت و بيان اهميت انتظار و زمينهسازي ظهور كوشش كنيم. انتهاي پيام/ك/1
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 161]