محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826094258
-«روباه» متفاوت ترین فیلم اکران عید
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
در سینما معیار مطرح شد «روباه» متفاوت ترین فیلم اکران عید برنامه این هفته «سینما معیار» رادیو گفت‌وگو با موضوع فیلم «روباه»، ساخته بهروز افخمی، با حضور مهدی انصاری منتقدسینما و محمدرضا رضاپور سردبیر مجله نقدسینما و با اجرای سیدامیر جاوید برگزار شد.
در ابتدا، مجری برنامه با اشاره به شروع اکران فیلم های نوروزی، با « محمد پیرهادی»، تهیه کننده ی فیلم روباه در مورد اوضاع و احوال فیلم سوال کرد و ایشان در پاسخ گفت: آنونس ها آماده است و ان شا الله از اوایل هفته ی آینده پخش آن از صدا و سیما آغاز خواهد شد. مجری در ادامه گفت: در چند اثر اخیر آقای افخمی وسواسی که همیشه از آقای افخمی سراغ داشتیم را تداعی نمی کند، مثل برخی پلان ها و سکانس هایی که عجیب بود. یک مثال آن سکانس موتور سواری حمید گودرزی که قرار بود سرعت بالایی داشته باشد، اما نوع فیلمبرداری و آنچه در پرده ی سینما رخ داد، سرعت بیش از ده کیلومتر را برای ما تداعی نمی کرد. پیرهادی در پاسخ گفت: اساسا هر کارگردانی در حین کار تمام دقت و وسواسش را به کار می برد که از امکانات، حداکثر استفاده را ببرد. ما باید خودمان را با شرایط موجود تطبیق دهیم. همه ی این سکانس ها در خیابان های تهران و تماما به صورت رئال فیلمبرداری شده است. سپس جاوید اشاره کرد، بهروز افخمی دوست داشت فیلم علاوه بر فضای جاسوسی ، درون مایه ی طنز هم داشته باشد اما برخی معتقدند این درون مایه ی طنز آنچنان که باید محقق نشده است. پیرهادی در این مورد اینگونه توضیح داد: فیلم جاسوسی در اساس فیلم خطر و اضطراب است، بنابراین خیلی اجازه ی رفتار طنازانه به شما نمی دهد، از اول اراده ی تلفیق این دو نبوده است. هرکدام شرایط و قواعد خودش را دارد. در عین حال تلاش افخمی این بوده که فیلم جدی و خشن، در برخی دیالوگ ها فضا را عوض کند، اگر موفق شده که نتیجه مطلوب است و اگر هم این اتفاق نیفتاده، کارگردان تمام تلاشش را کرده و بضاعتش همین مقدار بوده است. سپس پیرهادی در مورد اکران فیلم در سایر شهرستان ها گفت: تمام تلاش ما این است که از اوایل هفته ی آینده اکران فیلم را در شهرستان ها آغاز کنیم؛ در حدود 14-15 استان و مرکز استان قرارداد سینماها بسته شده و امیدواریم تا قبل از عید چرخه اکران فیلم کامل شود. باارزش ترین دستاورد فیلم روباه بی تفاوت نبودن نسبت به اتفاقات جامعه است در شروع بحث کارشناسی فیلم، مهدی انصاری با اشاره به نقاط ضعف و قوت فیلم گفت: بحث اول و اساسی ما این است که سینمای ایران دارد به خاستگاه اجتماعی خودش نزدیک تر می شود، روباه فیلمی متعلق به زمانه ی خودش است و از دورانی که ساخته شده صحبت می کند؛ خط اصلی داستان در مورد نفوذ یک نیروی اطلاعاتی اسرائیلی در داخل کشور و برای اجرای یک پروژه ی خیلی بزرگ است که کلید زدن دور تازه ی ترور دانشمندان هسته ای است. ارجاع های فیلم قابل ارتباط گرفتن برای مخاطبان امروز ماست. گرچه داخل فیلم ترور رخ نمی دهد ولی حرفش زده می شود، اینکه هنر نسبت به اتفاقات جامعه ی خودش ساکت نیست، مهم ترین و باارزش ترین دستاورد فیلم روباه است. مجری برنامه در ادامه از رضا پور اینگونه سوال کرد: چه می شود هم در فضای رسانه ای و هم سینماگران و هم گاهی بین مخاطبین به این فیلم ها عنوان فیلم های شعاری و حکومتی داده می شود و بعد گفته می شود سینما چیز دیگری است؛ آیا واقعا اینطور است؟ رضاپور گفت: رجوع به آمار فروش سینمای ایران نشان می دهد که بخش عمده ی مخاطبین دهه ی 70 و تا حدودی دهه ی 80 که از سینما استقبال می کردند امروز به سینما نمی آیند. و با سینما قهر کرده اند چرا که سینما تبدیل به یک محفل دور همی شده است. لذا مخاطبی که الان سینما می رود و به این سینما اعتقاد دارد و نظرش نسبت به آن وابستگی و کشش دارد نمی تواند نظر 70 میلیون مردم را نمایندگی کند. در مورد سینماگران هم همینطور است. خیلی از کسانی که سال های پیش فعال بودند و تنوع ژانر را رقم می زدند، امروز خانه نشین شده اند. مشخصا بعد از سال 88 به خاطر تغییر لحن سینمای ایران و عصبی شدن برخی دوستان، خیلی از بازیگران از چرخه ی تولید سینمای ایران خارج شدند. خیلی موافق نیستم مخاطبینی که به این فیلم ها اعتراض می کنند همه ی مخاطب عام و ظرفیت تولیدی ایران هستند، باید قبول کنیم در سینمایی که از 20 ژانر مطرح سینما، یک یا دو ژانرش را در طول سال می بینیم و بقیه ی گونه ها حتی اگر بخواهند جایی برای ساخته شدن و نفس کشیدن باز کنند با انواع و اقسام حملات رسانه ای و نگاه های «مک کارتیسم» وار تحقیر می شوند، باید قبول کرد که مخاطب حداقلی سینما هم برای دیدن این فیلم ها آمادگی ندارد و با سوالات و گاها نظرات عجیب و غریب روبرو می شود. همکاری نهادهای اطلاعاتی با فیلمساز برای ساخت روباه سپس انصاری در پاسخ به سوال مجری در ارتباط با هراس و شلختگی فیلم افخمی اینگونه توضیح داد: به نظر می رسد پیش تولیدو تولید فیلم روباه قدری با سرعت انجام شده و این البته حسن کار بوده است، چرا که باعث شده از هیاهوی رسانه ای و حاشیه ها دور شوند، اما اگر کمی بیشتر برای این فیلم وقت گذاشته می شد قطعا اثر بهتری بود. الان بحث اول این است که یک سینمای جاسوسی به روز در ایران دارد شروع می شود. سپس انصاری در مورد فاصله ی فیلم روباه تا جریان شدن، گفت: بخش هایی از آن واقعا به سفارش دهنده ها مربوط است. نکته این است که به یک قوت و نیروی اولیه نیاز داریم تا این ظرفیت نهفته به حرکت در بیاید. آن نیت و قوت و ایده و خط اصلی داستان باید توسط نهاد مسئول داده شود. روباه در ژانر جاسوسی نمره قبولی گرفته است در ادامه، رضاپور در مخالفت با شلختگی فیلم گفت: گاهی ساخت این فیلم ها هزینه دارد، بازیگر قرارداد می بندد و بعد زیر قرارداد می زند و این اضطراب را به تیم تولید وارد کنند که هر آن ممکن است بازیگرانش را از دست بدهد و یا فشارهای گوناگونی که ممکن است به صورت تطمیع و تهدید به فضای تولید کنندگان فیلم وارد شود، کما این که تبعاتش را در فیلم هایی از این دست هم دیده ایم. «اسحاق خانزادی» نام بزرگی در صدابرداری و صداگذاری سینمای ایران است ولی ایشان تقریبا بعد از قلاده های طلا، بیکار شد؛ و یا «عباس شوقی» که نام بزرگی در جلوه های ویژه ی میدانی است ولی ایشان بیکار شده اند و البته فشارهای عجیب غریبی که به «امین حیایی» و «محمدرضا شریفی نیا» و مشخصا «علی رام نورایی» وارد شد، لذا باید این ساختارها و استاندارد ها و عوامل را در نظر بگیریم و بعد به فیلم نمره دهیم. حتی اگر این شرایط را هم در نظر بگیریم باز فیلم سرافراز بیرون می آید. روباه یک تریلر جاسوسی است که ژانر بومی و ملی ما محسوب نمی شود ولی ژانر مهمی است چرا که ظرف مهمی برای حداقل ده سال سوژه و درام و داستان محسوب می شود. خیلی از اتفاقات دهه ی 60 از جمله 17000 پرونده ی ترور می توانند در قالب این مدل سینما ظهور و بروز پیدا کنند. تریلر داستانی است که کشمکش اصلی اش بین قهرمان اصلی داستان و دشمن خطرناکی است که قصد جان قهرمان را دارد. کشمکش می تواند بین دو نفر و یا به صورت یک تقابل ملی مطرح بشود، که روباه تقریبا به این سوژه هم نزدیک شده است. منحنی دراماتیک در یک تریلر جاسوسی بر اساس تعقیب و گریز بیرونی شکل می گیرد که در فیلم روباه به وفور دیده می شود و از این منظر موفق است. تمرکز فیلمنامه در تریلر بیشتر روی وقایع بیرونی است ولی نمی توانیم بگوییم فیلم روباه نسبت به طراحی شخصیت هایش هم بی تفاوت بوده است و شخصیت ها همه کنش مند و فعال هستند. شخصیت اصلی در تریلر گاهی می تواند در موقعیت قربانی قرار بگیرد که این اتفاق در مورد حمید گودرزی اتفاق می افتد. آنتاگونیست در تریلر قدرتمند است و اساسا به دنبال نابودی شخصیت اصلی است و این نکته ای است که در روباه به خوبی می بینیم و نکته ی آخر این که در تریلر معمولا لحن واقع گرا داریم و از باورپذیری شخصیت ها و موقعیت هایی که در آن درگیر می شوند، مولف سعی می کند نهایت استفاده را ببرد. شاید طنزی هم که مورد انتقاد برخی دوستان است، به خاطر نزدیک شدن به فضای واقعی جامعه است. معمولا در فضای واقعی مان خیلی از این شوخی ها و لحن ها استفاده می کنیم و اتفاقا وقتی این شوخی در فیلم وجود دارد در حالت معکوسی چون به فضای رئال نزدیکتر می شود، مخاطب فیلم را جدی تر می گیرد. بنابراین، روباه از پس کاری که می خواسته بر آمده است. سکانس پایانی فیلم روباه، حس امنیت واقعی را نشان می دهد در ادامه بحث، انصاری در مورد انتقال حس امنیت و همچنین واقعی تر بودن ماموران امنیتی فیلم افخمی، گفت: نگاه افخمی در مورد شخصیت های داستان، انسان های عادی و معمولی است که قابل باورند. شوخی های معمولی دارند، شاکی می شوند و طمع می کنند. چند سالی است به بهانه ی فیلم های اجتماعی به سراغ صفحه ی حوادث روزنامه ها رفته ایم. وقتی با چنین سینمایی روبرو می شویم و مقدار تکرار و بسامد این فیلم ها زیاد می شود باید توقع داشته باشیم مخاطب کمی خودش را جمع و جور کند و در بدترین حالتش واکنش نشان دهد و احساس ناامنی کند. وقتی در سینما در مورد موضوعی صحبت می کنیم که هم احتمال ابتلای کمی دارد باید توقع داشته باشیم که جامعه رفتارهای احساسی غیرواقعی نشان دهد، احساس امنیت هم از این جنس است. اگر اعتقاد داریم که سینمای ما یک پدیده ی فرهنگی است باید با دقت در مورد موضوعات صحبت کنیم. از این مقدمه به داخل فیلم می روم. سکانس پایانی فیلم، یکی از زیباترین پایان های فیلم های امسال جشنواره بود، وقتی که به من مخاطب نشان می دهد مامور امنیتی مثل سربازی که من هیچوقت نمی شناسمش دارد به من خدمت می کند چه حس خوب ولطیفی است که به احساس امنیت می رسد و این بر آمده از احساس امنیت واقعی است، نه احساس برآمده از امنیت غیر واقعی. ما در کشورمان، امنیتی داریم که کسی از آن دفاع نمی کند. رضاپور در پاسخ به سوال دیگری در مورد تفاوت قهرمانان امنیتی فیلم روباه با سابقه ی ذهنی مخاطبان به واسطه ی آثار دیده شده و این که بالاخره قهرمان کدام است؟ چنین پاسخ داد: انسانی که ذیل سپهر معرفتی دینی و انقلابی قرار است مدل جدیدی برای معرفی به دنیا باشد آدم هایی معمولی اند که ایمان درونی شان محرک عمل بیرونیشان است. معمولا همین ها هم هستند که در دنیای واقعی کار را به سرانجام می رسانند. مثل حاج قاسم سلیمانی؛ شخصیت هایی که بازوهای خیلی ستبری ندارند ولی ایمان و اراده ای دارند که نامشان فراتر از مرزهای جغرافیایی ایران رفته است. قهرمان های فیلم های امنیتی-جاسوسی -که حالا احساس می کنم که کمی دغدغه ی پرداختن به آن بیشتر شده است- قرار نیست مثل «جیمز باند» باشند که یک جوری منطقِ رفتارشان، لحن و چهره و ادا و اطوارشان باشد. قهرمانانی که به قول حدیث امیرالمومنین علیه السلام همچون پاره های آهنند. کارشان را با کمترین شک انجام می دهند و قهرمانان فیلم روباه از همین جنس هستند. برای همین با آن ها همذات پنداری می کنیم. انصاری سپس گفت: فیلم یک مضمون و مثلثی دارد و بخشی از این مثلث، درون مایه و محتوا و ساخت فیلم است، و یک بخشی از آن شرایط فیلم در وقت اکران و بخشی از آن هم شرایط فیلم در وقتی که ساخته می شود. ما الان در مورد شرایطی که فیلم ساخته می شود و شرایطی که فیلم اکران می شود صحبت می کنیم. خیلی جدی تر است که به سوالاتی که در مورد خود فیلم هست بپردازیم. چرا روباه برای مخاطب جذاب است ؟ مجری سپس از دل این سوال وارد فیلم شد و گفت: چرا باید این فیلم را دید؟ چه چیزی از این فیلم برای مخاطب جذاب است؟ مهدی انصاری در پاسخ گفت: مخاطب به داستان و قصه نیاز دارد. روباه فیلمی است که با یک احساس خوب از سالن خارج می شویم. این یک نیاز جدی است.نیاز به داستان و نیاز به حال خوب از دلایل محکمی است که می توانیم برای دیدن این فیلم بگوییم و البته داستان های معمایی و درگیری های ذهنی هم به جای خودش باقی است. مجری سپس به نقش منفی فیلم اشاره کرد که ادعا می شود یکی از برادران نتانیاهو است، در صورتی که با یک سرچ ساده متوجه می شویم نتانیاهو چنین برادری نداشته است، آیا همه ی این شخصیت ها باید واقعی باشند؟ انصاری گفت: فیلم هرگز ادعا نمی کند که به بازسازی یک واقعه ی تاریخی می پردازد. بلکه فیلم می گوید با توجه به شرایط و اتفاقات اطرافمان یک داستان تعریف می کنم. پس ما یک اجزای واقعی داریم و یک کل داستانی که میل کرده که برای دشمن درجه ی یک انسانیت یک برادر چهارمی هم در داستانش خلق کرده باشد، اگر بخواهیم چنین ایرادی بگیریم باید کل سینمای داستانی را زیر سوال ببریم. ما فیلم مستند نمی بینیم، فیلم داستانی می بینیم، این نقطه ی قوت داستان است. رضاپور در دفاع از این که چرا باید فیلم روباه را دید، گفت: توصیه می کنم خانواده هایی که نوجوان دارند حتما این فیلم را ببینند تا تاثیر مثبت آن را درک کنند. نکته ی دوم که می تواند این فیلم را مهم کند بحث کاتارسیس است؛ به هرحال مخاطب ایرانی در زندگی اصلی اش دچار مشکلاتی است که بخش عمده اش به خاطر مشکلات اقتصادی ناشی از تحریماتی است که علیه ایران اعمال می شود. کاتارسیس را اگر بخواهم اینطور تعریف کنم که پاک شدن از زهرهای زندگی روزمره است، این فیلم می تواند ما را از این اتفاقات بیرونی که اذیتمان می کند جدا کند، تا دو ساعت با قهرمان داستان همراه شویم و به جای شنیدن حرف های تکراری در مورد ضعف ها و کاستی ها به نقاط قوتی بپردازیم که ایران را مهم ترین کشور غرب آسیا کرده است، این نکات کافیست تا این فیلم انتخاب اول مخاطبان باشد. در مورد سوال شما مبنی بر حضور برادر نتانیاهو در فیلم هم به نظر می رسد نویسنده ی داستان به یک انتخاب هوشمندانه دست زده است. جایی که ما هویت کامل یوهان را در فیلم می شناسیم و قرار است زمان معرفی کامل این فرد در فیلم فرا برسد، افخمی دست به یک انتخاب جسورانه می زند، یعنی دشمن قدرتمند تصویر شده در فیلم را تا سطح رهبری و تصمیم گیری در اسرائیل بالا می برد. این یک نگاه استعاری در سینماست. فیلم سعی می کند از یک حالت تقابل سمبلیک و کلی وارد مصادیق عینی شود. این مدل از شخصیت پردازی و روایت خیالی در سینمای جهان هم سابقه دارد. چیزی که به آن «روایت/ تاریخ جایگزین» می گوییم؛ مثل اتفاقی که در پایان فیلم «لعنتی های بی آبرو» در مورد هیتلر یا در فیلم «محاکمه ی لی هاروی اُزوالد» در مورد قاتل جان اف. کندی می افتد. بالاخره همه می دانیم که هیتلر در سالن سینمایی در پاریس کشته نشده است اما در این فیلم تلقی ایدئولوژیک سازندگان در این مورد را در قالب ترور هیتلر در سینما می بینیم. یا در فیلم «محاکمه ی لی هاروی اُزوالد» از این سخن گفته می شود که اگر قاتل کندی زنده می ماند و محاکمه می شد، ممکن بود چه اتفاقاتی رخ دهد. در پایان برنامه، مجری با یاد کردن از شهید مهدی صابری از شهدای مدافع حرم از ابراهیم حاتمی کیا، ورزیده، جمال شورجه و همه کسانی که کارگردانان سینمای دفاع مقدس بوده اند نام برد و گفت دفاع مقدس همچنان ادامه دارد و شهید می دهد. شما چه می کنید؟ اولویت های شما برای ساخت یک اثر در سینما کدام است؟ آیا اینها را می شناسید و به اینها توجه می کنید یا نه؟ برنامه رادیویی سینما معیار پنجشنبه ها ساعت 16 از رادیو گفت و گو پخش می شود، برنامه ای با اجرای سید امیر جاوید و تهیه کنندگی و سردبیری محمد جواد طالبی که سعی دارد ضمن پرداختن به مسائل اساسی سینمای ایران سطح آگاهی مخاطب از فیلمهای روی پرده را بالا ببرد. شما می توانید فایل صوتی برنامه را در سایت رادیو گفتگو بشنوید و یا دانلود کنید.
یکشنبه 24 اسفند 1393 ساعت 10:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها