محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847248374
علیرضا نادری: در گذشته نیستم!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۱
علیرضا نادری نویسنده‌ی نمایشنامه «کوکوی کبوتران حرم» در جشن امضاء و رونمایی از کتاب این نمایشنامه از مشکلات انتشار و ممیزی کتاب در ایران سخن گفت. به گزارش خبرنگار تئاتر ایسنا، این هنرمند شامگاه 26 بهمن در ابتدای این برنامه که در تالار مشاهیر تئاتر شهر برگزار شد، ضمن تشکر از انتشارات «بوتیمار» و حسین فاضلی مدیر این انتشارات در سخنانی گفت: من نمایشنامه «کوکو...» را سال‌ها قبل نوشتم و چاپ این کتاب جزو رویاهای من بود که پس از پنج، شش سال تلاش، سرانجام امسال توسط انتشارات «بوتیمار» به چاپ رسید. وی اضافه کرد: خوشحال می‌شوم، مخاطبان پس از خواندن چاپ اول این کتاب، ایرادات و اشکالات کتاب را به من اطلاع دهند تا در چاپ‌های بعدی اصلاح شود. نادری با اشاره به ممیزی‌های متعددی که در اجرای عمومی نمایش«کوکوی کبوتران حرم» بر این اثر وارد شده بود، یادآور شد: داستان «کوکو» برای ما بازتاب وضعیت ناگوار ممیزی در ایران است. این نمایشنامه به دلایلی برای شورای نظارت، ایجاد حساسیت کرد و ما برای اینکه به این شورا اثبات کنیم که این داستان «چه چیزی نیست» در چندین جلسه «کوکو» را نمایشنامه‌خوانی کردیم و از آن فیلم گرفتیم و برای شورا فرستادیم تا کج فهمی‌ها را درمورد این نمایشنامه از میان برداریم که متاسفانه موفق نشدیم. این هنرمند با لحنی طنز با اشاره به مفید بودن سکته‌ی قلبی خود در تسریع روند کارش ادامه داد:در آن زمان بعد از سکته‌ی قلبی من، تازه گفتند متن نمایشنامه را به آنها برسانم. به جرات می‌توانم بگویم که تا صفحه‌ی ۴۵ داستان از۱۳۶ مورد ایراد گرفتند! که در ۱۳۵ مورد آنها دچار اشتباه و کج فهمی شده بودند و فقط یک مورد ایراد از طرف ما بود. علیرضا نادری با بیان اینکه «راه ما رفتن به سمت ریشه های‌مان است» به تعریف خاطره‌ای پرداخت و گفت:در جمعی می‌پرسند چند نفر حاضرند سرنوشت کشورشان را تغییر دهند،همه دست بلند می‌کنند به جز خود پرسشگر. بار دوم دوباره می‌پرسد که چند نفر حاضرند خودشان را تغییر بدهند؟هیچ کسی دست بلند نمی‌کند به جز خودش! وی ادامه داد: به همین دلیل است که حرکت ما نه به سمت جلو است، نه به عقب می‌شود برگشت. نه به راست می‌شود رفت، نه به چپ. راه ما، رفتن به ریشه‌های خودمان است. نادری با اشاره به فرهاد مهندس‌پور که در میان حضار نشسته بود، جمله‌ای را از او نقل کرد و افزود: سال‌ها پیش فرهاد مهندس‌پور چیزی گفت که در خاطر من مانده است که «آیا می‌شود نمایش گالیله را در شرایط خود گالیله اجرا کرد؟» مگر این شرایط گالیله چیست؟ نمی‌شود. مگر اینکه ما آمادگی به جلو رفتن را داشته باشیم. در بسیاری از مکان‌ها و جاهایی که من رفت و آمد می‌کنم، به نظر می‌رسد خورشید سال‌هاست که طلوع نکرده است. نویسنده نمایشنامه‌های «چند و چون به چاه رفتن چوپان» و «سعادت لزران مردمان تیره روز» در قسمتی از سخنانش به صحبت درمورد خودش پرداخت و اضافه کرد: نادری آدمی بود که همه‌کاری کرد ولی دروغ نگفت. زرنگ بود ولی زرنگی اصلا نکرد چون به اعتقاد من، ما در مورد آدمی، در قبل صحبت می‌کنیم. هرکسی آنچه را که در حال است، به گذشته وصل می‌کند، مشکلی نیست چون چیزی بوده که برای قبل بوده و گذشته ولی بعضی‌ها در گذشته‌اند. من خدا را سپاس می‌گویم که در گذشته نیستم! علیرضا نادری در آخر با خواندن شعری از فردوسی صحبت‌های خود را تمام کرد:«سحرگَه،نِگَه کن که تا بشنوی ز بلبل سخن گفتنِ پهلوی» به گزارش ایسنا،در بخش بعدی فرهاد مهندس‌پور کارگردان و مدرس تئاتر دیگر سخنران این برنامه در جایگاه منتقد گفت: اول می‌خواهم بگویم که نمی‌خواهم در مورد این چند موضوع حرفی بزنم. نمی‌خواهم بگویم که نمایشنامه‌ی «کوکو» یکی از سیاسی‌ترین نمایشنامه‌هایی‌ست که به زبان فارسی نوشته شده، نمی‌خواهم بگویم که نمایشنامه «کوکو» یکی از مذهبی‌ترین نمایشنامه‌هایی‌ست که تا به حال نوشته شده است، نمی‌خواهم بگویم که ما بیش از چهار دهه منتظر نوشته شدن چنین نمایشنامه‌ای بودیم و نمی‌خواهم بگویم که زمینه‌های تاریخی و اجتماعی که نمایشنامه «کوکو» در آن نوشته شده، چه هستند. وی در توضیح صحبت‌های آغازینش گفت: استنباط بسیاری از ما این است که نمایشنامه سیاسی نمایشنامه‌ای است که درباره‌ی سیاست باشد.همانطور که می‌گوییم نمایشنامه مذهبی نمایشنامه‌ای است که در مورد مذهب باشد. به همین دلیل نمایشنامه‌ی سیاسی ما بد شده‌اند و نمایشنامه‌های مذهبی ما هم دیگر مذهبی نیستند؛ یعنی آرایش‌های سیاسی و مذهبی دارند، ولی نمی‌توان به آنها سیاسی و مذهبی گفت. کارگردان نمایش«مکبت» ادامه داد: من قبلا هم یک بار گفته‌ام خیلی خوب می‌شود اگر بتوانیم علیرضا نادری را در طیف هم‌نسل‌هایش مطالعه کنیم. منظورم از خیل بزرگ هم نسل‌ها به طور خاص اشخاصی مانند محمد چرم‌شیر و جمشید خانیان است. زیرا هر سه‌ی این افراد دارند به درام ایرانی شکلی می‌دهند و طوری این درام را پردازش می‌کنند که بیرون از تصورات ما و دیگر نمایشنامه‌های ایرانی اتفاق میافتد. مهندس‌پور اضافه کرد: می‌خواهم درمورد نمایشنامه‌های ایدئولوژیک صحبت کنم. نمایشنامه ایدئولوژیک نه به این معنا که نمایشنامه یک پشتوانه فکری ایدئولوژیک دارد، بلکه به این معنا که نمایشنامه‌نویس در مقام یک ایدئولوگ این نمایشنامه را نوشته است. او با اشاره به سبک نوشتاری حسن مقدم یکی از پیشگامان نمایشنامه‌نویسی ایران در همین سبک یادآور شد:من برای خودم به عنوان اصطلاح نمایشنامه‌ها را به دو دسته‌ی پیش از حسن مقدم و پسا حسن مقدم تقسیم می‌کنم. نمایشنامه‌های پیش از حسن مقدمی که از همان دهه‌ی سی نوشته می‌شده‌اند تا امروز هم ادامه دارند. به این معنا که نمایشنامه‌نویس به مثابه یک ایدئولوگ در قواره‌ی یک ایدئولوگ یک نمایشنامه برای ما نوشته است. مهندس‌پور ادامه داد: از طرف دیگر ما با نمایشنامه‌هایی رو به رو هستیم که از طرف میرزافتحلی آخوندزاده به ما رسیده است. این نوع نمایشنامه‌نویسی‌ها نمایشنامه را در حد یک رسانه برای ما تعریف می‌کند؛ یعنی می‌گوید نمایشنامه چیزی است که نمایشنامه نویس چیزی را در آن می‌گذارد و با آن نمایشنامه شروع به بیان آن چیزی می‌کند که در داخلش گذاشته است و این نوع نمایشنامه چیزی بوده که در دوره مشروطه طرفدار هم داشته است زیرا در آن دوره، ما با تئاتر به عنوان یک رسانه آشنا می‌شویم. به این صورت که تئاتر یک مدیومی است که ما در آن می‌توانیم حرف‌هایی را بزنیم. این پژوهشگر و مدرس تئاتر با اشاره به این نکته که این نوع نگرش به نمایشنامه نگرشی استبدادی است، گفت:در این نوع نمایش‌ها انگار نمایشنامه‌نویس بلندگو در دستش گرفته و می‌خواهد چیزی به ما بگوید. البته این به معنی نیست که نمایشنامه صرف نمایشنامه بودنش یا هنر صرفا برای هنر بودنش،خوب است. مهندس‌پور با اشاره به کارکرد تئاتر ادامه داد: در حقیقت نمایشنامه و تئاتر چیزی نیستند جز پدیده‌هایی اجتماعی که ما در آنها همدیگر را ملاقات می‌کنیم و ما برای این ملاقات کردن، به یک پایه‌ی استبدادی نیاز نداریم. کارگردان «دیر راهبان» تصریح کرد: البته این نگرش و مدل استبدادی با کمک‌های پی‌در‌پی استبدادی و سانسور هم به این نوع نگرش، نوعی اعتبار تاریخی داده‌اند. او با اشاره به دیگر رویکردهای نگارش نمایشنامه یادآور شد: از حدود دهه‌ی پنجاه ما یک نوع دیگر نمایشنامه نوشته‌ایم که تمثیلی و مثالی هستند یعنی کارکترها، نسبتها، رویدادها، مفاهیم همگی شکلی نمادین و مثالی دارند. این نمایشنامه‌ها پر از زنان و مردان قهرمان مثالی بسیار درخشان هستند. مهندس‌پور ادامه داد: در این نمایشنامه‌ها شکل جدیدی از رفتارها صورت می‌گیرد که مناسبت‌های اجتماعی جدیدی خلق می‌کند و من به جرات می‌توانم بگویم که در جامعه‌ی ما این خلق، بر عهده‌ی زنان است و همیشه هم با این ادعا به میدان می‌آیند که دارند بر چیزی دلالت می‌کنند و نمادین و تمثیلی نشان می‌دهند چیزی را که امکان بیان کردنش وجود ندارد و همه‌ی ما می‌دانیم که اینها برای این به میدان می‌آیند که می‌خواهند سانسور را حذف و خود در کنار آن عرض اندام کنند. وی تصریح کرد: نکته‌ی خیلی مشخص این است که علیرضای نادری هیچکدام از این کارها را نمی‌کند و افراد بسیار اندکی هستند که می‌دانند نباید این کار بکنند. مهندس‌پور در ادامه به مقایسه نمایشنامه‌ی «کوکوی کبوترام حرم» با «پچپچه‌های پشت خط نبرد» دیگر نمایشنامه‌ی علیرضا نادری پرداخت و افزود: در آن نمایشنامه هم موقعیتی برای شخصیت‌های داستان ایجاد می‌شود که کارکترها در پشت خط نبرد به جراحی شخصیت‌های یکدیگر می‌پردازند. درست مانند همین نمایشنامه «کوکو» که این اتفاق برای زن‌ها رخ می‌دهد و این جراحی به طرز بی‌رحمانه و بی‌پرده‌ای اتفاق میافتد. او ادامه داد: در این نمایشنامه نه در شخصیت‌ها و نه در فضاها، هیچ تمثیل و نمادی وجود ندارد. برای همین است که می‌گویم ما بیش از چهار دهه است که منتظر این نمایشنامه بودیم. فرهاد مهندس‌پور در پایان با بیان مثال‌هایی از نمایشنامه«کوکو» تصریح کرد: نادری بدون اینکه ما متوجه شویم، چیزی را جراحی می‌کند و جلو چشم ما می‌آورد. واقعیت این است که در نمایشنامه«کوکو»، زنان در غیبت مردان دارند زنانگی و زیست می‌کنند. علیرضا نادری برای ما این پرده را کنار می‌زند و می‌گوید برای یک لحظه نگاه‌شان کنید! در ادامه این برنامه امین عظیمی، نویسنده،مترجم و منتقد تئاتر مطالبی را با عنوان «درس‌هایی که نمایشنامه‌های آقای نادری به تئاتر ایران می‌دهد» بیان کرد و به تعریف از آثار این نمایشنامه‌نویس و کارگردان پرداخت. همچنین در این برنامه حسین فاضلی مدیر انتشارات «بوتیمار» با خواندن مطلب کوتاهی از شاهین سرکیسیان یکی از پیشگامان تئاتر نوین ایران به تشریح روند فعالیت این انتشارات پرداخت. سپس تصاویری از اجرای نمایش «کوکوی کبوتران حرم» که زمستان سال ۸۷ بر روی صحنه رفته بود، پخش شد. در پایان برنامه که با استقبال خوبی همراه بود، کتاب «کوکوی کبوتران حرم» با امضاء علیرضا نادری و دیگر بازیگران نمایش که در برنامه حضور داشتند، برای علاقه‌مندان به فروش رسید. همچنین در این برنامه‌ی سه ساعته، هنرمندانی مانند ژاله صامتی، هنگامه قاضیانی، بهناز جعفری، شهره سلطانی،پریسا مقتدی،حمیرا ریاضی، سیف‌الله صمدیان نیز حضور داشتند. نمایش «کوکوی کبوتران حرم» با بازی بهناز جعفری، ژاله صامتی،نسیم ادبی،شهره سلطانی، پریسا مقتدی، ناهید مسلمی،شبنم مقدمی در تالار چهارسو تئاتر شهر بر صحنه رفت و علیرضا نادری بعد از آن نمایش دیگری اجرا نکرده است. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 94]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها