تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته میشود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1818968884
گزارش میدانی فارس/در آستانه تعیین حداقل دستمزد کارگران سرنوشت یک زن کارگر کر و لال و آرزوهایش/ نان شب، شرمنده کارگران/وزیر از مشکل کارگر چه می‌داند؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارش میدانی فارس/در آستانه تعیین حداقل دستمزد کارگران
سرنوشت یک زن کارگر کر و لال و آرزوهایش/ نان شب، شرمنده کارگران/وزیر از مشکل کارگر چه می‌داند؟
سرنوشت سخت یک کارگر زن ناشنوا در کارگاه کاغذ و مقوا، رویای دریافت وام یک تولیدکننده، ماجرای کارفرمای 80 ساله زحتمکش و مستأجر در کنار انتظارات کارگران از ربیعی وزیر کار،بخشی از محورهای گزارش میدانی فارس در آستانه تعیین دستمزد کارگران است.
خبرگزاری فارس، حوزه تعاون و اشتغال، محمد صادق‌پور: در آستانه تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال 94 که 2 ماه پایانی (بهمن و اسفند) که توسط اعضای 3 جانبه (کارگری، کارفرمایی و دولت) شورای عالی کار چانه‌زنی میشود، بسیاری از کارگاه‌های تولیدی و کارگران با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند که نمایندگان کارگری و کارفرمایی از برخی موارد مطرح شده شاید غافل مانده‌اند. خواندن و پیگیری مشکلات واقعی کارگران و تولیدکنندگان در این گزارش مفصل از حوصله مسئولان وزارت کار و تعاون که مسئولیت رفاه اجتماعی را نیز بر عهده دارند، خارج باشد! اما حداقل توقع جامعه کارگری و تولیدکننده زحمتکش کشورمان، ایجاد فضای امن برای سرمایه گذاری است؛ با نگاهی به وضعیت کنونی روشن میشود که تولیدکنندگان و کارگران در قبال اشتغال، رفاه و معیشت مردم نسبت به مسئولان کنونی دغدغه بیشتری دارند. خبرگزاری فارس، در سلسله گزارش‌هایی به مشکلات تولیدکنندگان و کارگران اصناف مختلفی از جمله «پوشاک» و «کفش» در کنار آن معضلات «بازار بزرگ تهران» پرداخته است که امروز کارگران و کارفرمایان صنعت چاپ و کاغذ مواردی را بیان می‌کنند که مسئولان دولت به ویژه وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی باید به آن توجه ویژه داشته باشند. در گزارشی که از بازار صنعت چاپ و کاغذ خیابان ظهیرالاسلام جنب میدان بهارستان تهران تهیه شده مواردی همچون واردات، مالیات، تسهیلات تولید و وضعیت کارگران در این صنعت به طور مفصل مورد بررسی قرار گرفته است. قطعاً توجه مسئولان به مشکلات بخش تولید و خدمات که چرخ‌های اقتصادی کشور را به حرکت درمی‌آورند، نه تنها در انگیزه سرمایه‌گذاری بلندمدت، افزایش اشتغال و رفاه عمومی جامعه برکاتی به دنبال خواهد داشت، بلکه به کاهش وابستگی اقتصاد ایران به دنیا طبق سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری در اقتصاد مقاومتی کمک زیادی می‌کند. از جمله عوامل رکود و کاهش بهره‌وری در تولید، کاهش نقدینگی در جامعه به واسطه افزایش نرخ سود سپرده‌های بانکی، افزایش واردات، تورم لجام گسیخته، عدم اجرای دقیق هدفمندی یارانه‌ها و به دنبال آن افزایش فشار به بنگاه‌ها از طریق هزینه‌های بالای برق، آب و دیگر حامل‌های انرژی به طور مستقیم و غیرمستقیم گریبان گیر نیروی کار کشور شده است. بر این اساس طبق بررسی صورت گرفته در گزارش فعلی، سیاست‌های اجرایی دولت در بخش اقتصاد منجر به افزایش هزینه تولید، نارضایتی کارگر، کاهش تولید، بهره‌وری پایین، افزایش واسطه‌گری و تمایل به سپرده‌گذاری در سپرده‌های بانکی معاف از مالیات به دلیل روند روبه‌رشد واردات از مجاری رسمی و غیررسمی شده است. * اجاره خانه 350 هزار تومانی و معیشت خانواده 3 نفره با 800 هزار تومان حقوق پس از عزیمت به سمت میدان بهارستان تهران از خیابان جنب سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور قصد ورود به خیابان اصلی ظهیرالاسلام را داریم تا با فعالان صنعت کاغذ و چاپ و کارگران درباره مسائل و مشکلات به گفت‌وگو بپردازیم. از کوچه منتهی به خیابان اصلی فروشگاه‌ها و کارگاه‌های تولیدی و خدماتی کاغذ، چاپ و بسته‌بندی عبور می‌کنیم که کارگاهی در سمت راست توجه‌مان را به خودش جلب می‌کند.
حمیدرضا زراعتی صاحب کارگاه در ابتدای ورود به این کارگاه تولیدی پس از معرفی خود به عنوان خبرنگار خبرگزاری فارس و تشریح دلایل حضور در کنار ایشان از کارفرمای کارگاه درخواست می‌کنیم که در کنار کارگران به برخی سؤالات ما پاسخ دهد. حمیدرضا زراعتی که خود را 45 ساله معرفی می‌کند، ما را به زیرزمین این محل که چند دستگاه براق کننده پس از چاپ مستقر شده راهنمایی کرده و توضیحاتی درباره نحوه فعالیتش به ما می‌دهد. وی در ابتدا در حالی که همچنان از حضور ما متعجب است، درباره مشکلات خود این چنین می‌گوید: 15 سال در این صنعت مشغول به کار هستم و با دستگاهی که به همراه شرکایم، تهیه کرده‌ایم 6 کارگر دارم. زراعتی در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس مبنی بر اینکه چسبندگی زمین که از راه‌پله تا کف کارگاه وجود دارد، به چه دلیل است، توضیح می‌دهد: این مواد براق‌کننده به نام «یو وی» است که پس از کار با آن بخشی به روی زمین می‌افتد و حالت چسبندگی پیدا می‌کند. این موارد اخیراً گران شده و به سختی از نماینده فروش خیابان ظهیرالاسلام تهیه می‌کنیم. قبلاً این مواد براق‌کننده نسبت به اکنون ارزان‌تر بود، اما هر زمان که دلار روند افزایشی داشت ماده یو وی هم گران‌تر به ما فروخته می‌شد و اکنون هم که هر دلار نزدیک 3600 تومان است، با نرخ بیشتری این محصول را تهیه می‌کنیم. در این محل که مشاهده می‌کنید، ماهانه 3 میلیون و 200 هزار تومان اجاره می‌دهم و خدمات بعد از چاپ انجام می‌دهیم؛ اینجا 70 متر مربع است و کار چاپ روی کارت عروسی، جلد دفترچه، تقویم و.... در این کارگاه ارائه میشود. وی که لباس کار یک شرکت تاکسیرانی برتن دارد، با حالت ناراحتی سخن می‌گوید، از نحوه تعیین مالیات‌ها و تسهیلات بانکی گلایه داریم. وی این طور روایت می‌کند: درآمد ما نسبت به کاری که انجام می‌دهیم کمتر شده و هرچند وقت یکبار شهرداری، دارایی و بهداشت مشکلاتی را برای ما ایجاد می‌کنند. ما از دولت و سازمان‌ها چیزی نمی‌خواهیم، فقط هزینه‌های اضافی که رغبت ما را برای کار و تولید کمتر می‌کند، بر ما تحمیل نکنند، به عنوان مثال اخیراً اداره بهداشت با حضور در کارگاه قصد تعطیلی مجموعه را داشت، در حالی که در این محل نه مواد غذایی تهیه میشود و نه آسیبی به لحاظ بهداشتی برای کسی دارد. البته از این دست مشکلات بسیاری وجود دارد که امیدوارم هرچه سریعتر چاره‌ای به حال آن اندیشیده شود. در این کارگاه از توضیحات کارفرما تشکر کرده و به وی اعلام کردیم که باز هم سؤالاتی وجود دارد که در ادامه می‌پرسیم. * کدام دستگاه از کارگر حمایت می‌کند؟ چه کسی از دستمزد 700 هزار تومانی راضی است؟
سعید کاکولی قمی، کارگر چاپخانه کارگری که در این کارگاه مشغول تمیز کردن دستگاه چاپ است، برای لحظاتی با ما هم صحبت میشود؛ این کارگر خود را سعید کاکولی قمی 31 ساله ساکن منطقه افسریه تهران معرفی می‌کند و در ابتدا با توجه به موضوع تهیه گزارش به مشکلات معیشتی خود پرداخته و می‌گوید دستمزد کارگران که در وزارت کار تعیین میشود، بسیار پایین است. سعید می‌گوید، نه حق عائله‌مندی داریم و نه ارگانی به کارگران تسهیلاتی می‌دهد که امور زندگی خود را بگذارند، از طرفی کارفرما هم به دلیل کاهش تولید و درآمد امکان پرداخت وام ندارد. چه کسی باید نسبت به مشکلات ما کارگران که از قشر ضعیف جامعه هستیم، رسیدگی کند، اکنون با یک فرزند در خانواده 3 نفره چه طور با حقوق ماهی 700 هزار تومان تا پایان ماه سپری کنم، در حالی که ماهانه 350 هزار تومان اجاره بهای خانه می‌دهم. البته می‌دانم که کارفرما هم مشکلاتی دارد در این شرایط هر ماه کارهای سفارشی کمتر میشود. سعید که در حال دریافت کاغذهای چاپ شده در انتهای دستگاه نشسته است، می‌گوید وقتی به کارفرما فشار مالی وارد میشود، از طرفی کارگر هم از وضعیت حقوق ناراضی است. به عنوان مثال یکی از همین مشکلات حق بیمه دریافتی سازمان تأمین اجتماعی است که واقعاً هزینه‌های بیشتری را به کارفرما و کارگر وارد می‌کند. علی یکی دیگر از کارگران این کارگاه است که درباره حق بیمه می‌گوید: ماهانه 212 هزار تومان حق بیمه از کارگر و کارفرما کسر میشود که از این میزان 50 هزار تومان کارگر و 162 هزار تومان کارفرما می‌پردازد. در صورتی که اگر این مبلغ کمتر بود، کارفرما آن را به حقوق اضافه می‌کرد، خدمات تامین اجتماعی در قبالش چیست؟. هیچ تسهیلاتی هم نداریم، در حالی که کارمندان در سال بارها از تسهیلات بانکی استفاده می‌کنند، کارت خرید می‌گیرند و در مجموع سطح زندگی‌شان نسبت به کارگران مقداری بهتر است. سعید هم حداقل دستمزد فعلی را برای تأمین هزینه‌های زندگی کافی نمی‌داند و می‌گوید، دولت رسماً اعلام کرده که دارندگان حقوق زیر 2 میلیون و 500 هزار تومان یارانه بگیرند و بیشتر از آن مشمول یارانه نخواهد شد، در حالی که در با تصمیم وزارت کار هر سال با تورم فعلی 100 هزار تومان به حقوق افزوده میشود و عدالت تا الان رعایت نشده است. وی حداقل دستمزد مناسب برای یک کارگر را ۲میلیون تومان در ماه می‌داند و با خنده ای سرد می‌گوید، ما الان زیر خط فقر هستیم و شرایط سختی را سپری می‌کنیم و برای جبران کسری درآمد بیش از اندازه کار می‌کنم. زراعتی کارفرما نیز درباره وضعیت بیمه‌های تأمین اجتماعی با اشاره به اینکه خودم هم کارگری می‌کنم و زمانی که به صورت کارگری درخواست واریز حق بیمه را داشتم، جلوگیری شد و اکنون دفترچه بیمه خویش فرما دریافت کرده‌ام. * اگر بانک وام می‌داد، کارم را توسعه می‌دادم زراعتی گفت: به جای اینکه دولت تشویق کند کارفرمایان را تا تولید رونق بگیرد، در مورد بیمه هم هیچ تسهیلاتی برای تولیدکننده نگذاشته است. وی در واکنش به سؤال ما که می‌پرسیم، آیا با حقوق 609 هزار تومانی (حد اقل مزد امسال کارگر) می توان زندگی کرد، گفت: اصلاً، من می‌دانم که چقدر برای کارگران دستمزد فعلی بسیار کم است و نمی‌شود با حقوق وزارت کار زندگی کرد. حسن نادری کارگر 27 ساله درباره حقوق وزارت کاری می‌گوید، یک بار در سال حدود 100 هزار تومان حقوق را افزایش می‌دهند و دهها بار اقلام مختلف گران میشود. من مستأجر هستم و خدا یک پسر هم به من داده است، نمی‌دانم با 230 هزار تومان اجاره خانه چطور زندگی خود را بچرخانم؛ آیا مسئولان با حقوق 700 هزار تومانی می‌توانند، زندگی کنند؟ زراعتی درباره نحوه اعطای تسهیلات بانکی می‌گوید، بانکها اصلا به تولیدکننده پاسخ نمی‌دهند و بیشتر تسهیلات به اقوام و آشنایان خودشان پرداخت می‌کنند. اگر وام 30 میلیون تومانی به من پرداخت می‌شد، الان به جای 5 کارگر، 10 کارگر مشغول کار بودند. بارها مسئولان در صداوسیما تبلیغ می‌کنند که تسهیلات به کارگاه‌های تولیدی پرداخت می‌کنند. سؤال من این است که کارگاه‌های تولیدی کجا هستند و چرا شامل کارگاه من نمی‌شود؟ سعید که پیش از این درباره بیمه تأمین اجتماعی گلایه‌هایی کرده بود، با حضور در کنار کارفرمای خود می‌گوید اگر دولت به تولیدکننده امتیازاتی دهد، قطعاً کارگر هم حمایت خواهد شد. دولت در سال‌های گذشته همیشه از کارمندان حمایت کرده است. از کارفرمای این کارگاه با لحنی آرام درباره عیدی کارگران سؤال می‌کنیم که چه زمانی پرداخت می‌کند، توضیح داد: عیدی را در سال 2 بار پرداخت می‌کنیم که یکبار در شهریورماه و این بار هم تا پایان ماه باید به کارگران بپردازم. همیشه در 2 ماه پایانی سال متحمل فشارهای زیادی می‌شویم و مشکلات مالی ما در این 2 ماه واقعاً سخت است. * گرفتن وام رویا شده است این کارفرما درباره نحوه ارائه تسهیلات می‌گوید وام که رویا شد، تسهیلات بنگاه‌های تولیدی چه زمانی پرداخت میشود و زمانی که از رسانه اعلام می‌کنند که تسهیلات زیادی پرداخت شده است، واقعاً تعجب می‌کنم. هم‌اکنون «توری» دستگاه چاپ مستهلک شده و باید تعویض شود، این توری یک میلیون و 500 هزار تومان قیمت دارد و هر دفعه به جای آنکه آن را بخریم با نخ و سوزن به جان آن افتاده و وصله می‌زنیم؛ مشکلات ما بسیار زیاد است و کارگران هم به سختی مشکلات خود را حل می‌کنند، امیدوارم که دولت حرف‌هایی که زده شد را بشنود و عمل کند؛ الهی امین. * کارگر زن کر و لال دغدغه کار دارد/ در کارگاه تولیدی قبلی مرا می‌زدند پس از آنکه از کارگران و کارفرمای کارگاه قبلی خداحافظی می‌کنیم، به مسیر خود ادامه داده و وارد کارگاه تولیدی دیگری می‌شویم که دو کارگر مشغول کار‌ند. از این دو نفر یکی از آنان خانم جوانی است که قادر به صحبت کردن و شنیدن نیست. این تصویر، معنایی را در ذهن من متبادر می‌کند، نکند خدای نکرده کارگران همه لال هستند که در طول این سالها کسی حرف آنها را نشنیده است، یا کسانی به نام نماینده کارگر، دنبال منافع حزبی خود هستند. آقای منصور نباتی یکی از باسابقه‌های صنعت چاپ و کاغذ است که 50 سال سابقه کار در این صنف را داشته و درباره وضعیت کاری خود می‌گوید در گذشته 20 کارگر داشته‌ام، اما پس از آنکه سه بار ورشکست شدم، الان کارگری می‌کنم.
کارگر خانم که قادر به شنیدن و صحبت کردن نیست و آقای منصور نباتی اکثر تولیدکنندگان یا بازنشست شده‌اند و یا خانه‌نشین هستند، اما من پس از چندین بار ورشکستگی دوباره روی پای خود ایستادم و با حقوق ناچیز گذران زندگی می‌کنم. در این کارگاه لوح تقدیر، تقویم رومیزی و دیگر اقلام مورد نیاز این صنعت را تولید می‌کنیم که مواد اولیه، سرمایه در گردش و ابزار کار از مشکلات اصلی ما هستند. انتظار ما از دولت این است که راه تولید را باز کند چرا که اکنون یا واسطه‌گر زیاد شده و یا واردات کالا افزایش پیدا کرده است؛ مالیات، مخارج آب، برق، گاز و بیمه هر کدام به نوعی مشکلاتی را برای ما ایجاد کرده است. درباره وضعیت این کارگر زن سؤالاتی را از تولیدکننده می‌پرسیم که می‌گوید ماهانه 700 هزار تومان حقوق با این کارگر طی کرده‌ایم و تا پایان سال هم بیشتر اینجا نخواهد بود؛ برای این دو ماه وی را بیمه نکرده‌ایم. وی می‌گوید این خانم قادر به صحبت کردن و شنیدن نیست، اما با مدرک فوق دیپلم می تواند، بنویسد. بنابراین در برگه ای که این خانم کارگر نوشته، خود را صغری سامنی و 29 ساله معرفی می‌کند، می‌خواهیم درباره وضعیت کاری خود و مشکلاتی که دارد، برای ما بنویسد. این خانم در نوشته‌های خود ابتدا به پدرش اشاره کرده که اکنون با توجه به کهولت سن بیکار بوده و پیش از این در شغل بنایی مشغول به کار بوده است؛ می‌گوید، خودم در کارگاه خیاطی، بخارپرس کار می‌کردم، اما کارفرمای این کارگاه که خانمی میان‌سال بود، ما را به شدت مورد ضرب و شتم قرار می‌داد. در این کارگاه تولیدی 15 تا 20 کارگر که تمام آنها قادر به شنیدن و صحبت کردن نبودند، مشغول کار بوده و نمی‌توانستند صدایشان را به گوش مسئولان برسانند؛ من حدود چهار سال در این کارگاه کار کردم و با توجه به فشارهای زیادی وارد می‌شد و معمولاً کارگران را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد، اما کسی نبود که از حق این افراد دفاع کند. به گزارش فارس، سؤال اینجاست که چرا در این کشور کارگاه‌هایی مشغول فعالیت هستند که نمایندگان کارگری و کارفرمایی از نحوه فعالیت آنان مطلع نبوده و چنین برخوردهای فیزیکی تأمل‌برانگیزی با کارگران، آن هم کارگران معلول انجام میشود. کارگرانی که شاید دهها سال دیگر صدایشان به گوش مسئولان نرسیده و کسی هم پیگیر مسائل و مشکلات آنان نشود، اما باید پرسید آیا وزیر محترم و نمایندگان کارگری به صورت سرزده به کارگاه‌های تولیدی سر می‌زنند تا از نزدیک شاهد روند فعالیت‌هایشان بوده و پای درد و دل‌شان بنشینند؟ خبرگزاری فارس در رابطه با چنین مسئله‌ای در جایگاه قضاوت قرار نگرفته و از مسئولان عالی‌رتبه به ویژه ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درخواست پیگیری و حل چنین معضلاتی در جامعه کارگری دارد، علاوه بر این، نمایندگان کارگری که همواره داعیه وکالت کارگران زحمتکش را در شورای عالی کار و دیگر مجامع دارند، باید نسبت به چنین وضعیتی به طور جدی وارد عمل شود. این کارگر خانم در ادامه نوشته‌های خود به پایین بودن حقوقش اعتراض کرده و از مسئولان می‌خواهد با حقوق کم چطور می‌توانم از امکانات رفاهی حداقلی برخوردار شده و زندگی در سطح متوسط را بگذرانم. از خانم سامنی می‌خواهیم که تنها آرزوی خود را بگوید که تأمین سرپناهی قابل سکونت و خرید یک ماشین از خواسته‌های اوست. صاحب‌کار این کارگاه تولیدی در مورد وضعیت زندگی این خانم می‌گوید: قبلاً در کارگاهی کار می‌کرد که کارفرما کارگران را که اکثراً ناشنوا و لال بودند، اذیت می‌کرد و مجبور شد از آنجا بیرون آمده و به اصرار ما شکایتی علیه صاحب کار قبلی در وزارت کار تنظیم کند که درنهایت ظاهراً مبلغی به عنوان خسارت دریافت کرده است. برادران و مادر این خانم هم ناشنوا و لال هستند که قدرت کار کردن ندارند؛ معمولاً این خانم که از صبح ساعت 9 سر کار حاضر میشود، تا ساعت 5 بعدازظهر صبحانه و ناهار نمی‌خورد و در واکنش به زمانی که ناهار به وی تعارف می‌کنیم، اخم می‌کند و با حالتی که انگار گدا خطاب شده است، ناراحت میشود. واقعاً هر روز از وضعیت این خانم ناراحت هستیم و ما هم در کارگاه تولیدی در نهایت تا پایان سال با وی همکار خواهیم بود و پس از عید، تسویه می‌کنیم. این خانم باز هم قصد توضیح درباره وضعیتش دارد که مجدداً می‌نویسد اینجا معلوم نیست تا کی کار باشد، شاید بعد از عید مرا اخراج کنند، با این حقوق ناچیز نمی‌توانم همانند بقیه زندگی کنم. * در کارگاه تولیدی تقویم و سایر اقلام، سه ماهه پایانی سال سفارش هست یکی دیگر از کارگاه‌های تولیدی مستقر در خیابان ظهیرالاسلام که نزدیک خیابان آزادیخواه فعالیت می‌کند، با یک کارگر در حال بسته‌بندی و انجام امور مربوط به تقویم سال 94 است. با ورود به این کارگاه تولیدی، صاحب کار قصد گفت وگو نداشت، اما با اصرار ما چند جمله‌ای درباره وضعیت کاری کارگاه توضیحاتی ارائه کرد. وی که نخواست نامش منتشر شود، حدود 50 سال سن دارد و درباره مشکلات خود می‌گوید: اکنون واردات و بازرگانی حاشیه سود بالایی دارد، مالیات‌ها، مخارج آب، برق و تلفن در کنار بیمه وضعیت تولید را نگران‌کننده کرده است. مواد اولیه، مقوا، کاغذ، چسب، گالینگور، چرم و ترمو از ملزومات این کارگاه تولیدی است که تهیه کردن آن اکنون دشوار شده و برای دریافت وام به هر بانکی مراجعه کرده‌ام موفق نشده‌ام. وی می‌گوید، اگر وامی هم دریافت کنیم، باید برای پرداخت اقساط آن، خانه و ماشین خود را بفروشیم، چرا که می‌گویند 20 یا 30 درصد سود دارد، اما درنهایت به 40 درصد هم می‌رسد؛ علاوه بر این، برای دریافت یک وام 10 میلیون تومانی باید کفش آهنی داشته باشید که در ادارات دولتی و بانکها دوندگی کنید. این کارفرما در پاسخ به سؤال فارس که آیا با حقوق زیر 2 میلیون تومان می‌توان زندگی کرد؟ گفت: واقعاً هزینه‌های فعلی بسیار زیاد است، اما به دلیل اینکه درآمد کمتر شده، بیشتر از 700 هزار تومان نمی‌توان به کارگر پرداخت کرد، معمولاً اگر کسی این حقوق را قبول نکند، به کار نمی‌گیریم. در سه ماهه پایانی سال موعد کار ماست و از برج 10 شروع میشود و تا انتهای اسفندماه کارهای سفارشی تحویل مردم میشود و از اول سال هم اگر سفارشی داده شود، کارمزدی است. مثلاً برای تولید یک تقویم اگر پایه و همه ملزومات آن از ما باشد، حدود 2 هزار تومان هزینه تولید آن خواهد شد و روزانه اگر کارگر داشته باشیم، بین 100 تا 200 تقویم تولید می‌کنیم. اکنون هریک عدد نان ۸۰۰ تومان است و مسئولان حساب کنند که با این میزان حقوق و درآمدی که کارگاه‌های تولیدی دارند چه زمانی رفاه و معیشت مردم تأمین خواهد شد؛ آیا خودشان شبی را گرسنه خوابیده‌اند که بدانند مردمی که زیر خط فقر که اکثراً جامعه کارگری هستند، چه می‌کنند؟ این محلی که مشاهده می‌کنید، 5 میلیون تومان پول پیش پرداخت کرده‌ام و ماهانه 1200 هزار تومان هم اجاره می‌دهم.
* واردات و مافیای کاغذ، تولید داخل را با مشکل مواجه کرده است در ادامه مسیر، وارد کارگاه تولیدی دیگری می‌شویم که صاحب کار آن حدود 60 سال است که در این صنعت مشغول به کار بوده و اکنون 80 سال سن دارد. در این کارگاه تولیدی، فرد دیگری که خود را محسن دولتی نایب رئیس دو دوره اتحادیه کاغذ و مقوا معرفی می‌کند، درباره وضعیت این صنعت و مشکلات کارگران می‌گوید: اکنون در این صنعت، مافیایی برای واردات ایجاد شده و چند فرد با در دست گرفتن بازار، هر روز به نفع خود قیمت تعیین می‌کنند و باید جلوی این افراد گرفته شود.
محسن دولتی وی گفت: عمده واردکنندگان خودشان، خرده‌فروش هم هستند و مافیایی برای تعیین قیمت ایجاد کرده‌اند، اما کاسبان اصلی این صنعت باید کم‌کم تعطیل شوند، چرا که دیگر حاشیه سودشان به شکل زیادی کاهش پیدا کرده است. از آقای محمد رفیعی، صاحب‌کار این کارگاه تولیدی درباره وضعیت کارگران کارگاه‌های تولیدی سؤال می‌کنیم که این طور توضیح می‌دهد: من در این کارگاه کارگر استخدام نکرده‌ام و با دو فرزندم از ساعت 8 صبح تا 8 شب کار می‌کنیم.
محمد رفیعی؛ با 60 سال سابقه کار در صنعت کاغذ و مقوا رفیعی می‌گوید: با حقوق 700 هزار تومانی خرج یک دانشجوی مملکت هم تأمین نمی‌شود، چه برسد به آنکه یک کارگر علاوه بر پرداخت هزینه‌های اجاره خانه، خوراک، پوشاک، تفریح هم برود؛ اکنون بیش از 50 سال در این صنف مشغول به کار هستم و چون سالم زندگی کرده‌ام و از کار دزدی نکرده‌ام، مستأجرم. فرزند این صاحب کار که در حال گذاشتن کاغذ و مقوا در دستگاه است، با حالتی عصبانی می‌گوید، تمام کارگرانی که چهل پنجاه سال پیش برای پدرم کار می‌کردند، الان تاجر شده‌اند و به جای اینکه در داخل کار کنند، نوکر خارجی‌ها شدند و واردات انجام می‌دهند. پدرم الحمدلله سالم و درست در این بازار کار کرده و اکنون برای خرید خانه باید به دنبال وام و قرض باشیم. فردی که خود را نایب رئیس اتحادیه کاغذ و مقوا معرفی کرده بود، درباره وضعیت کار در تولیدکنندگان قدیمی این صنف این گونه توضیح می‌دهد که قدیمی‌های این صنف بیکار شده‌اند، چرا که الان 5 تا 6 واردکننده وجود دارند که قیمت‌ها را بالا و پایین می‌کنند. به گزارش فارس، واردات در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی در وضعیت تورمی و مشکلات اقتصادی صنایع با روی پا نگه‌داشته‌اند، ظلم بزرگی است که با وجود شعارهای حمایتی اقدام مؤثر عملی برای جلوگیری از آن انجام نشده است. انتهای پیام/ب
93/11/17 - 12:09
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها