واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
«رخ دیوانه» فیلمی مسالهگو به دور از سادهانگاریهای رایج
داوودی ریشههای معضل ارتباطات اینترنتی را به درستی واکاوی کرده است و فیلمساز از سادهانگاریهای رایج در آثار اجتماعی پرهیز کرده و به درستی با نمایههای هوشمندانه ریشهها را به نمایش میگذارد.
به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، سینمای اجتماعی از نظر بسیاری از کارشناسان، سینمایی است که بتواند مسایل مبتلا به جامعه را به درستی واکاوی کرده و مسایلی را بر پرده عریض سینما به نمایش بگذارد که خانوادههای زیادی را به خود مشغول کرده است و اینبار ابوالحسن داوودی به خوبی مساله جوان امروز جامعه را درک کرده است، مسالهای که بسیاری از خانوادهها با آن درگیر هستند و هیچ راه گریزی نیست. وسایل ارتباط جمعی و رسانههای مجازی تاثیرات بسیار عمیق و گستردهای بر روی جوانان و نوجوانان دارد و همین امر باعث شده است نقش خانواده در تربیت و روند رو به تکامل فرزند کمرنگ و کمرنگتر شود که این مساله از سوی داوودی به خوبی درک شده است. «رخ دیوانه» جوانان را از هر قشر و طبقهای همانگونه که هستند به نمایش میگذارد و هریک از شخصیتها برخلاف بسیاری از آثار مدعی اجتماعی، شناسنامه دارند و هریک در پیشبرد قصه کمک میکنند و هیچ شخصیتی اضافه به نظر نمیرسد حتی جایی که تماشاگر احساس می کند شخصیت «شکوفه» کارکردی در روند داستان ندارد و به نظر اضافه میرسد و در یک سوم اول فیلم از دایره شخصیتها حذف میشود اما در بزنگاه فیلم کارکرد او نمایان می شود و به خوبی از این شخصیت در ارائه پایان درست و تاثیرگذار فیلم به مخاطب استفاده میشود. داوودی در ارائه شخصیتها و نوع رفتارهای آنها موفق عمل کرده است. فیلم با گفتار «پیروز» آغاز میشود و حضورش جلوی کامپیوتر از ابتدا تکلیف مخاطب با فیلم و مسالهاش مشخص است . در ابتدا جوانانی بی خیال و برخی از آنها را لاابالی و خلافکار میبینیم که مخاطب حس میکند این افراد همه به نوعی شخصیتهای منفی و خلافکار هستند اما با تک تک آنها به گونهای هوشمندانه آشنا میشویم و به دردمندی و مسایل آنها پی میبریم . خلافکارترین و متمولترین این شخصیت ها که به نظر «ماندانا» است و معتاد به کراک است در بخشی از داستان مخاطب با او همدردی میکند و با بغض ماندانا که در تونل فریاد میزند غصه میخورد و شاید بغض کند. فیلم مسالهگوی «رخ دیوانه» حتی در پایانبندی اینقدر به درستی عمل میکند که مخاطب را از مرگ «پیروز»شوک زده نمیکند. جوان معلق در هوا را در حال سقوط آزاد به نمایش میگذارد و برخورد پیروز به زمین و جاری شدن خون از سرش به گونهای تصویر می شود که گویی او به آرامش رسیده است و تازه متوجه میشود جمله های گفتار متن که از سوی پیروز در طول فیلم گفته می شود و فیلم از زبان او روایت می شد روایتی از یک مرده بود. فیلمساز به گونهای این شخصیت را در پایان فیلم به کام مرگ میبرد گویی خود با او همدل است زیرا هیچ احساس درد و رنجی در صورت پیروز در لحظه برخورد به زمین دیده نمی شود. در این فیلم سازنده اثر ریشههای معضل فضای مجازی و ارتباطات اینترنتی را به درستی واکاوی کرده است و همین امر باعث میشود داوودی را با این فیلم فیلمساز مسالهگو بدانیم فیلمسازی که از سادهانگاریهای رایج در آثار اجتماعی پرهیز کرده و به درستی با نمایههای هوشمندانه ریشهها را به نمایش میگذارد. انتهای پیام/
93/11/16 - 18:14
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]