واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نگاهی به چهارمین روز جشنواره فجر
عصر یخبندان خیانت همچنان ادامه دارد
در روز چهارم اگر چه میتوان به مردم دیدن با احتیاط فیلم «عصر یخبندان» را پیشنهاد کرد اما بهتر است به آنها این هشدار را بدهیم که عصر یخبندان خیانتسازی سینمای ایران همچنان ادامه دارد.
خبرگزاری فارس ـ سجاد اسلامیان: چهارمین روز جشنواره فیلم فجر آن هم نسخه سیوسوم در حالی تمام شد که فیلمهای بهتری نسبت به روزهای اول جشنواره بهتر بود. «دوران عاشقی» علیرضا رئیسیان فیلمی با زمینه خیانت و در فضای خیانت بود با المانهای تکراری عدم توجه مرد به زن و زن به مرد، المانهای تکراری صیغه و متعه، المانهای تکراری زنی که سر کار میرود و به خانهاش نمیرسد و المانهایی از این دست که گویا برای آن پایانی در سینمای ایران مفروض نیست. البته «دوران عاشقی» علیرضا رئیسیان در فضای خانواده گامهایی برداشته و پیامهایی داده است بهویژه در پایان فیلم که از بخشش و غمض عین میگوید اما اینکه این پیام چقدر در بیننده اثر جدی داشته باشد جای سوال است. «عصر یخبندان» مصطفی کیایی نیز در تم خیانت است البته نوع بیان فیلم از خیانت به مراتب متفاوتتر از «دوران عاشقی» است هم برای منفور نشان دادن خیانت تلاش میکند و هم خیانت را تعمیم نمیدهد اما به دلیل پرداختن بیش از حد خیانت همسر به شوهر و شوهر به همسر نمیتوان به راحتی از کنار تم فیلم کیایی گذشت. خیانتی که تنها راه حلش آن است که مردم در عصر یخبندان این روزهای ایران معاصر با وجود انبوه تیغهای خارپشتها در کنار هم بخوابند و خود را معطل دادگاه و دستگاه قضایی نکنند. «عصر یخبندان» کیایی البته از این بعد که به دغدغهای به نام «آقازادگی» میپردازد و پس از «خط ویژه» که به آقازاده پول پرست پرداخت اینک به آقازاده شهوتپرست میپردازد جایگاه مناسبی دارد. موفقیت فیلم اما نه دغدغه کیایی و نه تم خیانت فیلم که ساخت خوب با فیلمنامهای پر از حادثه و اتفاق است که با مایههای طنز و لوتیگریهای جنوب شهری دیدن فیلم را برای بیننده مردمی راحتتر میکند اگر تم فیلم بگذارد. یکی از دو فیلم دیگر روز چهارم جشنواره فیلم فجر فیلمی درباره دفاع مقدس بود؛ فیلم «تا آمدن احمد» به ساخته صادق دقیقی؛ فیلمی درباره فداکاریهای مردم خارک که اگرچه ایده خوبی داشت نتوانسته بود داستان جذاب و گیرایی به تصویر بکشد. البته میتوان گفت «تا آمدن احمد» در میانه بیابان فیلمهای دفاع مقدسی این دوره جشنواره فجر تا امروز لنگه کفشی است که میتوان فیلم و کارگردان آن را غنیمتی دانست و به آن امیدوار بود. دیگر فیلم جشنواره «بدون مرز» امیرحسین عسگری بود؛ فیلمی با پز روشنفکری صلحطلبی و ضدجنگ که بهتر است اسلحهای که تا دیروز با آن دفاع میکردی را به آب دهی. فیلمی بدون داستان آنچنان جدی و بیشتر جشنواره پسند که بهتر است به سازندگان آن بگوییم که بهتر است برای مردم این سرزمین فیلم بسازید تا برای «جشنوارههای صلحپسند جنگطلب»؛ سرزمینی که آوینی برای آن قلم میزد و شما به نامش فیلم میسازید. حال در روز چهارم اگر چه میتوان به مردم دیدن با احتیاط فیلم «عصر یخبندان» را پیشنهاد کرد اما بهتر است به یاد داشته باشیم که این مردم ملقب به «خارپشت» غیر از خیانت مشکلات مهم دیگری هم دارند که در پردههای سینمای ایران هنوز دیده نشده است. انتهای پیام/س
93/11/16 - 13:59
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]