محبوبترینها
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
ارزان ترین قیمت ساعت کاسیو مردانه در کاسیو تهران
معرفی چت روم مرام چت؛ بهترین چت روم فارسی برای حل همه مشکلات
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1800179075
توصیه جامعه صنفی تهیه کنندگان به وفاق و همدلی سینمای ایران به همدلی نیاز دارد نه اردوکشی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: توصیه جامعه صنفی تهیه کنندگان به وفاق و همدلی
سینمای ایران به همدلی نیاز دارد نه اردوکشی
جامعه صنفی تهیه‌کنندگان در نامه‌ای تاکید کرد: سینمای ملی با به همتی برادرانه و دلی عاشقانه نیاز دارد.
به گزارش خبرگزاری فارس، در شرایطی که نزدیک به برگزاری جشنواره فیلم فجر هستیم متاسفانه اختلافات میان تهیه کنندگان بالا گرفته است. پس از نامه ای که شورایعالی تهیه کنندگان منتشر کرد جامعه صنفی تهیه کنندگان که تنها صنف قانونی به شمار می آید در نامه‌ای که در اختیار رسانه‌ها قرار داد، همه را به وفاق و همدلی دعوت کرده است تا بتوان اعتبار رفته سینما را به سینما باز گردادند. متن نامه به شرح ذیل می‌باشد: حکایت سینمای ایران، حکایت سفیری ست که قرار بود تا آبرو و اعتبار فرهنگی کشورمان باشد. لذا بنا شد برای دخل و خرج ایام، تا رسیدن به قوام و پوشیدن قبای استقلال، دولت وقت اندک حمایتی تا روزگار طفولیت به سر آمده و قد افراشته کند. ایام گذشت و مدیران دولتی حیفشان آمد حال که سینما برنایی شده بس پویا، قدی افراشته بس دیدنی و اعتباری بین مردم اندوخته بس گرانبها، رهایش کرده و بی بهره بمانند از حض اکمل آن. فلذا بر همین بنا، استقلال از او گرفته و چنان کردند با این سفیر فرهنگی که امروز یا در خمار نفت است یا در حسرت آن. حال سفیر فرهنگی مانده در میدان و خراج دولتی روز به روز اندک و وابستگی به نفت افزون‌تر. و امروز این سفیر سرگردان فکر و ذکرش شده، بازگشت به ایام آبرو و اعتبار، چرا که نه در داخل چنان حامیانی دارد و نه در خارجه چنان استقبالی همچون گذشته؛ و امروز بنا به بازگشت اعتبار رفته! ولی چه فایده که اعتباری که چونان انتظار می رفت برای سینما این سفیر فرهنگی نمانده، چرا که به لطف مدیران آینده نگرش سینما را تعطیل کرده و رانت خوارخانه دایر کرده اند؛ داد سینما رفته و بی دادش مانده؛ جلوه اش رفته و دل خوش به سیمای نذار بین المللش مانده؛ مردم در حسرت سینمای ملی اند ، آنوقت مدیر از ژان پارت می آورند؛ قحطی تماشاگر است؛ مدیران یا محافظه کار و مصلحت اندیش شده‌اند یا سکوت را ترجیح داده‌اند به اقدام؛ هنرمندان یک به یک ذبح می‌شوند به وقت مصلحت مدیر؛ سینمای فرسوده و مستعمل بیشتر داریم تا پرده‌ی خوش آب و رنگ؛ توقیف و نگاه آمرانه بیشترست تا درایت و حلم و مدارا؛ ریخت سینما از رنگ و لعاب افتاده؛ چشم ها به فیلم فارسی بیشتر آشناست تا سینمای ملی؛ چشم آبی ها رنگ باخته‌اند و گوی سبقت را عروسک‌های بافتنی ربوده‌اند! از 3 میلیون تماشاگر رسیدیم به ذیل خمس آن! توهم چنان مستولی شده که با این اوصاف ادعا کرده اند ایران را لوکیشن فیلمسازی در یکه‌ی دنیا می‌کنند، هرچند که آرزوست و برجوانان عیب نیست اما در این گذر رندی اشارت فرمود که به قدر زایل نشدن عقل و درایت «حرف» مصرف بایدت؛ عجیب‌تر اینکه نه مدیر راضی ست، نه نماینده، نه هنرمند، نه مردم! هنر می خواهد اینچنین معرکه‌ای راه انداختن. و در این وانفسای روزگار، برخی عالی نشینانی که هنوز معلوم نیست، رسمیت و اعتبارشان را از کدام نهاد و دستگاه به عاریت گرفته‌اند ، به واسطه‌ی عاج نشینی در برج‌های مسکونی‌شان، دچار توهم همسایگی با پروردگار شده‌اند و اردوگاه دایر می‌کنند. با مردان شریفی که در این تنگنای سینما به سیلی صورت سرخ نگه داشته‌اند و به شرافت روزگار می گذرانند، همچون سرباز پادگان رفتار می‌کنند و قائله‌ی یارکشی در اردوگاه براه انداخته‌اند! اخوی، برادر، عزیز دل، رئیس؛ این جا سینماست، همان سفیر فرهنگی که اجالتاً سرگردان و بدون خراج مانده. تو در این وانفسا پی کدام سهم نگرفته‌ای؟ عطش سهم خواهی‌ات را اگر لگام نبندی فردا روز آبرو از کف می نهی. بنای نصیحت نیست که نه ما را نیتی و نه تو را قصدی. خواستیم به این بهانه بدانی، سینمای نجیب ایران به همدلی نیاز دارد نه اردوکشی! خواستیم بدانی سینمای ملی با خوش رقصی احیاء نشده و به همتی برادرانه و دلی عاشقانه نیاز دارد! خواستیم به خاطرت بیاوریم که ایام جوانی این سفیر فرهنگی، دل خوش بود و اعتبار و اعتبار. و امروز اگر به حقیقت کنار هم نباشیم و به حقیقت در پی بازگشت اعتبار رفته‌ی سینما، از این که هستیم پایین تر خواهیم رفت. عزیز برادر؛ اردوگاه و اردوکشی رسم نظامیان ست و به حمدالله که نظامیان بر سر کار نیستند و حقوق دانان بر مسند امورند؛ جامه نزاع از تن برکَن؛ این سفیر فرهنگی به آرامش نیاز دارد و بس. سر آخر نکته اینکه، ما به عنوان جمعی از اهالی این سینما، مفتخریم که اعضاء این جمع در این روزگار سهم شایانی در جشن سینمای انقلاب کشور عزیزمان ایران دارند و تا زمانیکه به اراده فردی آنها یا خواست جمعیِ مجمع، از این جمع و گروه خارج نشده باشند، همکار، همراه و هم صنفی ما به حساب آمده و خواهند آمد. حال تو یا برادرانه رفتار کن و همدلی را سیاق و ملاک ، یا دل خوش کن به اردوگاه و صبحگاهی که اجالتاً چند صباحی از دولتی سر قبله عالم ست. جامعه صنفی تهیه کنندگان فیلم‌های سینمایی انتهای پیام/
93/11/06 - 14:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها