محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832092894
گزارشی از یک دیدار یک پرسپولیسی سردبیر روزنامه یک استقلالی/ جشن تولدی برای قدیمی‌ترین سردبیر مجلات خانوادگی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گزارشی از یک دیدار
یک پرسپولیسی سردبیر روزنامه یک استقلالی/ جشن تولدی برای قدیمی‌ترین سردبیر مجلات خانوادگی
دوستان ما خیلی زودرنج هستند و با اولین مشکل کار را رها می‌کنند. من هم‌اکنون قدیمی‌ترین سردبیر مجله‌های خانوادگی در ایران هستم با 24 سال سابقه
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
خبرگزاری فارس- مصطفی وثوق‌کیا: ده دقیقه دیرتر از موعد اولیه به محل قرار می‌رسم. پیش از من امیرحسین انبارداران و رحیم زریان و کامران شرفشاهی رسیده‌اند و شروع کرده‌اند به خاطره گویی. انبارداران از سفرش به لبنان تعریف می‌کند و گفت‌وگوی خاطره انگیزاش با شبکه المنار. انبارداران که نشر مجنون را مدیریت می‌کند از شیوه‌های مدیریت خود برای این شبکه حرف زده و البته بخش بین الملل نشر متبوعش. کم‌کم آماده حرکت به سمت دفتر دکتر مهدیزاده می‌شویم. از روز قبل جستجویی در گوگل کردم و متوجه شدم که دکتر اجراهایی ثابت در رادیو پیام داشته است. چند برنامه را که گوش کردم صدایشان برایم آشنا آمد و حالا باید از نزدیک صاحب صدایی که صبحگاهان در رادیو پیام به مردم صبح به خیر می‌گفته را می‌دیدم. نزدیک دفتر مجله روزهای زندگی –جایی که مهدیزاده سردبیرش است- عبدالرحیم سعیدی‌راد تلفنی آدرس می‌پرسد. راهنمایی‌اش که می‌کنم احساس می‌کنم حالا حالا به ما نمی‌رسد. وارد دفتر که شدیم اعضای جوان تحریره مجله منتظر ما بودند و خیر مقدم گفتندو راهنمایی شدیم به سمت دفتر سردبیری.
دکتر پشت میزش بود و با دیدن ما به استقبال جماعت شاعر آمد. همه جای دفتر نشانی از مجله داشت و طرح‌های جلد برگزیده هم به صورت بزرگ بر دیوار آویزان. دور میز بزرگی به تعارف مهدیزاده نشستیم که کتاب‌های این نویسنده و روزنام‌نگار قدیمی با چیدمانی منظم آماده اهدا شدن به ما بود! روی میز رحیم زریان چند کتابش را کنار کتاب‌های دکتر مهدیزاده چید. شرفشاهی با دقت کتاب‌ها را نگاه می کند که زریان خطاب به شرفشاهی می‌گوید از این کتاب‌ها به شما می‌دهند آقا. «مهدیزاده در سال 61 شب شعری در ورامین گذاشته بود و قیصر امین‌پور را هم دعوت کرده بود برای شعر خوانی. قیصر هم گفته بود وقت خودم را به سلمان هراتی می‌دهم. این مسئله باعث شد که سلمان همیشه از قیصر به نیکی یاد کند» این خاطره را رحیم زریان با دیدن عکس معروف سیدحسن حسینی و سلمان هراتی با لهجه زیبای خود بیان کرد.
باب خاطره‌گویی که باز می‌شود خود مهدیزاده هم از آن شب می‌گوید: در همان شب میزبان از ما اجازه گرفت شعری بخواند و و وقتی کاغذ اشعارش را درآورد حدود یک متری می‌شد! از ابتدا گفت یک مثنوی درباره شهدای هفتم تیر می‌خواند ولی از بیت‌های پانزدهم به بعد مشخص شد که ابیاتی طولانی درباره هر شهید گفته است. در بیت پانزدهم تازه رسید به شهید بهشتی. سهیل محمودی که کنار من نشسته بود تعداد شهدای شعر خوانده شده را شمرده بود و باعصبانیت می‌گفت: بیا بریم تا این بخواهد به نفر هفتاد و دوم برسد نوبت به شعرخوانی ما نمی‌رسد» اسم ورامین که آمد شرفشاهی به حسین قرایی اشاره کرد و گفت این بنده خدا به ورامین حساس است و قرایی نیز مهدیزاده را ورامینی خواند. حالا باب خاطره‌ها باز شده و هر کسی نقلی از گذشته می‌گفت. مهدیزاده به سلوک شاعران آن زمان اشاره کرد که پول گرفتن برای شعرخوانی را بد می‌دانستند ولی الان شاعران به خاطر اول خواندن شعر با هم مجادله می‌کنند.
جمع شعرا همچنان دوست داشتند باز هم خاطره های قدیم خود را مرور که حسین قرایی درباره ویژگی نثرهای مهدیزاده صحبت کرد و از وی خواست بگوید که چه طور به این حوزه ورود کرده است: «من از سال 58 نثر ادبی می‌نوشتم که خیلی جدی نبود. یک سری حرفها در دلم بود که خیلی نمی شد آنها را به صورت شعر گفت» در میان حرفهای مهدیزاده سعیدی‌راد هم رسید در حالی که من پیش بینی کرده بودم به آخر جلسه می رسد ولی 15 دقیقه بعد آدرس گرفتن خودش را رسانده بود. بعد از ماچ و بوسه با حضار مهدیزاده دوباره ادامه داد: «آن موقع رضایی‌نیا می‌گفت من به شعرایی که مدعی بودند شعر آوانگارد می‌سرودند گفته ام که اشعار آوانگارد شما به نثرهای ادبی مهدیزاه نمی‌رسد. علیرضا قزوه هم به من می‌گفت چرا این ها را به صورت شعر نمی‌گویی. با این که خودم می دانستم اگر اینها را عمودی بنویسم شعر می‌شود. اگر نثر ادبی نمی‌نوشتم تا الان حداقل ده مجموعه شعر داشتم ولی به نظر من نثر ادبی با جوانان بیشتر ارتباط برقرار می‌کند.»
چرا به نثر ادبی رسیدم؟ این سئوالی بود که مهدیزاده مطرح کرد و خودش این گونه پاسخ داد: «از سال 72 این نثرها را در مجله خانواده که شمارگان 200هزار تایی داشت منتشر کردم که مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت. قیصر امین‌پور هم خیلی مرا به نوشتن این نثرها تشویق می‌کرد. قیصر یک بار گفت در دانشگاه از من برای کتاب‌های دانشگاهی نثر ادبی خواستند که من آثار تو را معرفی کردم. بعدها هم دکتر سنگری می‌گفت خواستیم نثرهای شما را وارد کتاب‌های درسی کنیم که معلمان گفته بودند ما نمی‌توانیم این نثرها را برای دانش آموزان توضیح دهیم.» صحبت‌های مهدیزاده که به قیصر رسید حالت چهر‌ه‌اش عوض شد و خاطراتی از او گفت که نخواست منتشر شود ولی از مرام مردم‌دارانه قیصر گفت که با همه جریان‌های ادبی انقلابی همراه بود. مهدیزاده تاکید کرد که خود او هم این شیوه را در پیش گرفته و از علیرضا قزوه تا ساعد باقری و سهیل محمودی ارتباط دارد و هیچگاه خودش را وارد دعواهای سیاسی نکرده است.
مجلس گرم صحبت شده بود و حرفهای مهدیزاده همه را مجذوب خود کرده بود. سعیدی‌راد هم که تا الان در جمع حرفی نزده بود درباره نثرهای ادبی مهدیزاده خاطره‌ای گفت: «یکی از چیزهایی که من از آن متنفر بودم نثر ادبی بود. انبارداران یک‌هو گفت: البته غیر از نثرهای آقای دکتر! سعیدی‌راد ولی گفت اتفاقا حتی بعد از نثرهای ایشان هم متنفر بودم و هر موقعی هم کتابی از ایشان به دستم می‌رسید بعد از خواندن تقدیمی‌اش مستقیم روانه قفسه کتابخانه می‌کردم ولی بعدها به واسطه کار اجباری که برایم پیش آمد از این نثرها استفاده کردم». از سوابق دکتر مهدیزاده حضور در روزنامه اطلاعات هفتگی به صورت مستمر است. «از سال 62 تاکنون در اطلاعات هفتگی هستم. می‌شود 31 سال.» خوشحالی‌اش را هم پنهان نمی‌کند از این که خیلی از کسانی که او به جامعه شاعری معرفی کرده به این مسئله معترف هستند. او این قدرشناسی را ارج می‌نهد: «من خیلی خوشحالم و قدردان هستم که در مراسم رونمایی کتابهایم دوستان اشاره داشتند که کارشان را از اطلاعات هفتگی شروع کردند. الان اطلاعات هفتگی به من برای مطالبم 70 هزارتومان می‌دهد در حالی که هزینه ارسال کارهایم به آنجا 47هزار تومان خرج دارد ولی برای من بحث مالی اش مهم نیست.»
او فقط شاعر نیست. یک نثرنویس صرف هم نیست. روزنامه‌نگاری هم تنها شغل او نبوده است. خیلی از افراد شاید بسیاری از رانندگان تاکسی صبحگاه خود را با صدای مهدیزاده شروع کرده و از عباراتی که به کار برده لذت برده اند. «از سال 60 در رادیو هستم و 19 سال است که در رادیو پیام فعالیت می‌کنم.» در میان حرفهای مهدیزاده نکات جالبی شنیده می‌شود. رفتار کاری و حرفهای وی می‌تواند برای خیلی ها درس باشد. «حتی یک بار هم مدیر رادیو را ندیدم. تا به حال در اطلاعات به اتاق محمود دعایی مدیرمسئول نرفتم. از این همه معاون در صداوسیما فقط آقای خجسته را دیدم. این خانم آبروانی که به تازگی معاون صدا شده را هم ندیدم ولی تاکنون چند بار برایم تشویق های 100 هزارتومانی نوشته است. دوستان ما خیلی زودرنج هستند و با اولین مشکل کار را رها می‌کنند. من هم‌اکنون قدیمی‌ترین سردبیر مجله‌های خانوادگی در ایران هستم با 24 سال سابقه» تا اینجای کار جلسه به خاطره‌گویی گذشته بود ولی از اصل ماجرا خبری نبود. اصل ماجرا هم تولد دکتر مهدیزاده بود که ما را به دفترش کشانده بود. در میانه صحبت های جمع کیک تولدی هم که قرایی تهیه کرده بود روی میز آمد و مقابل دکتر مهدیزاده قرار گرفت. دیگر کسی حواسش به خاطره گویی نبود. الان وقت تولد بود. انبارداران هم تا آمد درباره ثبات شخصیتی مهدیزاده حرفی بزند جماعت شاعر منعش کردند و بحث را حواله دادند به بعد از بریدن کیک تا بتوانند با نظرات کارشناسی‌تری درباره این مسئله اظهارنظر کنند! همکاران مهدیزاده هم برای سردبیرشان کادو خریده بودند. به اتاق می‌آیند و از کیک بریدنش رئیسشان عکس می‌گیرند. کادوی خودشان را می‌دهند و عکس دسته جمعی می‌گیرند. جماعت شاعر هم کف می‌زنند. اینها هم کادویی برای تقدیم دارند البته.
یک پرسپولیسی سردبیر مجله یک استقلالی است. جلسه در حال اتمام بود که علی فتح الله زاده خویی وارد اتاق شد. او هم برای تبریک تولد سردبیرش آمده بود. او را بیشتر ورزشی ها به مدیرعاملی استقلال می‌شناسند ولی خب فتح الله زاده سوابق روزنامه نگاری‌اش اگر از مدیرعاملی استقلال بیشتر نباشد کمتر هم نیست. جالتر اینجاست که مهدیزاده می گفت فتح الله زاده از ناصر حجازی تا امیرقلعه نوعی را چند بار در استقلال جابجا کرده اما او را نه. می‌گفت وقتی مرحوم ناصر حجازی به مجله آمد و فهمید من پرسپولیسی هستم از کار فتح الله زاده تعجب کرده بود.
قرارمان یک ساعت بود ولی بیش از دو ساعت در دفتر مجله روزهای زندگی بودیم و گذر زمان را حس نکرده بودیم. خاطرات نابی گفته شد که خیلی از آنها با منع دوستان در این مطلب نیامد. باری این آشنایی برای نگارنده غنیمتی بود تا با کسی آشنا شود که خیلی اوقات صدایش را از رادیو شنیده بود ولی توفیق آشنایی حضوری سال‌ها بعد مهیا شد. دیدار با دکتر محمدرضا مهدیزاده سومین دیدار از «دیدار با آینه‌ها» بود که برگزار شد.
انتهای پیام/و
93/11/04 - 09:32
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها