واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
روایتی از انسان فراموشکار معاصر / مرور دو اثر جشنواره تئاتر از نگاه رضا گشتاسب، نمایشنامهنویس فرهنگ > تئاتر - یکی از نامیشنامهنویسان حاضر در سی و سومین جشنواره تئاتر فجر معتقد است، این جشنواره در سالهای اخیر به لحاظ توجه به آثار شهرستانی کمتوجهیهایی داشته است.
رضا آشفته: رضا گشتاسب، یکی از درامنویسان مطرح کشورمان است که ساکن شهر یاسوج است. او امسال با نمایشنامه «چند روایت نامعتبر»، «ندیدنی» کار رضا کرمیزاده در بخش مسابقه بینالملل حضور دارد. او پیش از این هم از سال 85 پیوسته در مقام کارگردان و نویسنده در جشنواره تئاتر فجر حضور داشته است. سال 85 با نمایش سهگانه «سوءظن و سوسک»، 86 «سه روایت از مردن در یکروز مهآلود»، 87 «خواب برهنۀ برف» و اجرا در جشنوارۀ روهر در آلمان 2009، «خرگوش سفید» (کار امیر حسین نوروزی)، 89 «مهآلود مثل یک شب»، «مثل روز»، 90 «چاقوی دم کردۀ شب» (کار رضا کرمیزاده)، 92 «یک هفته راه رفتن در بهشت» (کمار رضا کرمیزاده) از دیگر آثار این نمایشنامهنویس است که در جشنوارۀ فجر اجرا شده اند. با او درباره این افتخارات و تئاتر شهرستان گفتگو کردهایم: ارزیابیتان از حضور نمایش گروهتان در بخش مسابقۀ بینالملل که مهمترین بخش تئاتر فجر به شمار میآید، چیست؟ برای حضور در جشنواره و بخش مسابقۀ بینالملل داورانی ما را انتخاب کردهاند که آنها می توانند دلایل این انتخاب را بهتر بگویند. اما آن چیزی که در قیاس با سالهای قبل میتواند وجود داشته باشد، برآیند برخورد در جشنوارۀ کنونی است. امسال نگاهی متفاوت به رفتارهای بومی و اقلیم جنوب و به ویژه کهگیلویه و بویراحمد شده است. در مورد کارهایی که خودم در جشنواره ارائه کردهام باید این را بگویم که در بعضی بخشها، یا راویان این اثر به مخاطب دروغ میگویند و یا در گذر زمان بسیار فراموش کار شدهاند. این خصوصیت انسان معاصر است که باید با آنها مواجه شود. این نمایش گذری است که در آن انسان در پیش دارد و هر قدمی که برداشته می شود مسالۀ مبتلا به انسان است که همین مساله ای است که فکر می کنم باعث انتخاب کارمان شده است. شما هشت سال در جشنواره تئاتر فجر به شکل پیوسته و در مقام نویسنده و کارگردان حضور داشتهاید نظرتان راجع به این هشت سال چیست؟ کمابیش به نسبت آثاری که در جشنوارههای مختلف دیدهام سیر نزولی چه در کارهای ایرانی و چه در کارهای خارجی رفته رفته مشاهده کردهایم. در این سیر نزولی شاید یکسال هم کارهای ایرانی و خارجی استثنایی بوده است. این روند ناامید کننده است و حالا چرا اتفاق افتاده؟ نمیدانم! در خصوص بحث ما از سال 85 تا 90 تئاتر شهرستان جدی گرفته نشد و تمام کارهای مناطق قابل اهمیت تلقی نمیشد اما از سال 90 مجددا این آثار جدی گرفته شدند و آثار مناطق در بخش های مختلف جشنواره شرکت داده شدند. در سال 85 تا 90 بسیاری از بزرگان تئاتر شهرستان حضورشان کمرنگ شد و یا کاملا از بین رفت و با ورود آنها به تئاتر تهران دیگر از این مقوله بیرون رفتند. مثالی میزنید تا گفتههایتان مفهومتر شود؟ بله، افرادی مثل ابراهیم پشتکوهی، امیررضا کوهستانی، علی نرگسنژاد، میلاد اکبرنژاد قبلا در جشنوارههای استانی و مناطق حضور پر رنگی داشتند و به تدریج از آن بیرون شدند. اما در مورد کارهای خارجی هم فقط دعوت میشوند که در جدول اسمی هم باشد و انگار دیگر برایشان کیفیت این آثار مهم نبوده است. اکنون جایگاه تئاتر شهرستان چگونه است، آیا با توجه به حضور دو نمایش از استان مرکزی در بخش بینالملل و امسال یک نمایش از یاسوج در این بخش، اتفاقات بهتری برای آن به وقوع میپیوندد؟ من در این هشت سال در بسیاری از جشنوارههای مناطق حضور داشتهام و این خود فرصتی بوده تا با بسیاری از آثار خوب شهرستانی و گروههای فعال و خلاق آشنا بشوم و این خود دلیلی بوده تا به این باور برسم که آثار خوبی در برخی از مناطق هست که متاسفانه به دلیل رقابت با گروههای نزدیک به خود فرصت بالا رفتن نداشته اند و البته در برخی مناطق هم گروهای ضعیف تر بوده اند و حتا به زور و با نگاه مشروط یک یا دو کار برای فجر انتخاب شده اند. فکر می کنم باید برای مناطق تصمیمات بهتری گرفته شود که حق کسی تضییع نشود. باید هماهنگی درست انجام شود و معیارهای بهتری برای این تقسیم بندیها انجام شود و رقابت عادلانه تر باشد تا گروههای بهتر زمینۀ حضور در فجر را بیابند. متاسفانه انگار از روی ورتر قطب های جغرافیایی این مناطق تعیین می شود که گاهی رقابت را سخت تر می کند. همچنین خودمان بارها میزبان گروهها در استانمان بوده ایم اما متاسفانه با بی مهری مواجه شده ایم. هر سال به ما وعده می دهند که بخشی از هزینه ها را تامین کنند که توجهای به آن نکردهاند. از سوی دیگر ما باید هر برنامه ای پیش رویمان برای شرکت در مناطق هست انجام دهیم. برای مثال کاری از کرمانشاه باید در زاهدان اجرا شود و انگار بُعد مسافت برای این حضور در نظر گرفته نشده است. اینها دلیلی است که تئاتری های شهرستان هم ترجیح دهند که در بخش نسل نو یا تازههای تئاتر (چشم انداز تئاتر ایران) شرکت کنند. متاسفانه مدیران به کارگردانان و هنرمندان شهرستان به دلیل نداشتن تریبون بها نمی دهند چراکه آنها را دردسرساز و آسیب زننده خودشان نمی بینند. همه هم وقتی مدیر می شوند دلشان می خواهد تئاتر شهرستان را دگرگون کنند اما در عمل کاری را از پیش نخواهند برد و فقط شعار خواهند داد. شما با حمایت لازم به جشنواره فجر میآیید؟ ما قبلا از طرف ادراه کل استانمان با رقم های قابل قبول تر و گرفتن کمک هزینه به جشنواره می آمدیم. البته در تهران هم گاهی این رقم بسیار ناچیز است و گاهی هم که باید به قاعده باشد باز هم از سر و تهش می زنند. اما امسال از استان ما سه نمایش در جشنواره حاضر است و ادراه کل مان نمی تواند حمایت لازم را از گروهها بکند و در تهران هم معلوم نیست که اصلا حمایتی از گروههای شهرستانی باشد یا نباشد. فکر میکنم برای حضور در جشنواره امسال رقابت تنگاتنگی داشتهاید؟ بله. من امسال علاوه بر کارهایی که در منطقه بندر گناوه شرکت کردهاند کارهایی را که در گچساران بود دیدهام خوشبختانه کارهای منطقه گچساران از کارهای منطقه ما در بندرگناوه قوی تر بود و متاسفانه فقط سه نمایش توانستند بالا بروند و انگار یک کار هم بنابر توصیه داوران بعدا قبول شده است در حالیکه شش یا هفت کار استحقاق حضور در فجر را داشتند. این از آن مواردی است که تئاتر شهرستان را با مشکل روبرو می کند که ناخواسته گاهی نتوانند احقاق حق بکنند. 5858
کلید واژه ها: جشنواره تئاتر فجر - تئاتر -
جمعه 3 بهمن 1393 - 14:21:25
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]