محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832380209
آنچه امروز صبح در سینما دیدم فیلم من نبود... نامه سرگشاده یک مستندساز به دبیر جشنواره سینما حقیقت
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: آنچه امروز صبح در سینما دیدم فیلم من نبود...
نامه سرگشاده یک مستندساز به دبیر جشنواره سینما حقیقت
کارگردان مستند «زار خاک» با گلایه از شرایط نمایش فیلمش در هشتمین جشنواره سینما حقیقت نوشت: آنچه امروز صبح در سینما دیدم فیلم من نبود. حتی معتقدم کارگردان این فیلم را باید توبیخ کرد. تماشاگران زیر لب می‌گفتند: «چرا این فیلم اینقدر تاریک است؟».
کارگردان مستند «زار خاک» با گلایه از شرایط نمایش فیلمش در هشتمین جشنواره سینما حقیقت نوشت در نامه ای سرگشاده خطاب به سید‌مهدی طباطبایی‌نژاد که نسخه ای از آنرا در اختیار فارس قرار داد نوشت:«جناب آقای سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد دبیر محترم هشتمین جشنواره سینما حقیقت سلام. دورادور شنیده بودم که انسانی دلسوز در حوزه هنر هستید. دورادور شنیده بودم «برنامه»ها و «آمار»های خوبی برای ارائه و معرفی کارنامه دوره هشتم دارید. خب خسته نباشید. خدا قوت. این خبرها و آمارها همه ی اهالی مستند و کمی آن¬دورتر را خوشحال کرد. پیش از آغاز جشنواره ی سینما حقیقت یکی از همکارانتان در حوزه ی رسانه مصاحبه ای با من داشت و گفت: «به گواه آمارها که آقای دبیر در کنفرانسی مطبوعاتی داده‌اند اتفاقات خوبی را امسال شاهد خواهیم بود.» من با مثالی که بداهه به ذهنم رسید به ایشان گفتم از نظر من هنگامی که سالن سینمایی پر می شود آمار خوبی ست. اما فقط آمار. آیا به نظرت مهم تر نیست که چه تعدادی از مخاطبان «راضی» از سالن بیرون می آیند؟ هرگز تصور نمی کردم این مثال پس از دیدن فیلم «زار خاک» در روز سه شنبه، صبح در سینما سپیده مصداق پیدا کند. چرا در پرده می گویم سخن را چرا بر زنده می پوشم کفن را آنچه امروز صبح در سینما دیدم فیلم من نبود. حتی معتقدم کارگردان این فیلم را باید توبیخ کرد. تماشاگران زیر لب می گفتند «چرا این فیلم انقدر تاریک است؟» آقای دبیر، شما می دانید کارگردان با چه وسواسی پلان به پلان فیلمش را به یک هارمونی می رساند. وسواس او را شاید بتوان به مادری که موهای فرزندش را شانه می کند تشبیه کرد. هر اثر فرزندی ست برای مولف اش و لازم است به شما که من را (احتمالا) کمتر می شناسید بگویم اگر دردی که پگاه امروز در سینما متحمل شدم نبود، اگر موضوع فرزندم در میان نبود، اگر... هرگز دست به قلم نمی بردم. چرا که اطرافیانم می دانند من هیچگاه به خودم اجازه نداده ام به جای اثرم صحبت کنم. اما فیلم زار خاک امروز گنگ ، لال و گیج بود. چون جشنواره ای که شما دبیری آن را به عهده دارید فیلم -سابق من- را با نازل ترین کیفیت بازسازی کرد. شما بهتر می دانید (یا دست کم باید بهتر بدانید) که ارائه ی یک اثر در هر مدیومی چهره ی آن است. «هر چهره‌ای گوید مَکُش». امروز در سینما نه من و نه مخاطبان این فیلم حتی به چشم و گوش لطف نیز نه تصویر دیدند و نه صدا شنیدند. درست است که این رسم در این ملک بدیع و تازه نیست و هر سوژه ای که زیباست را زشت می کنند. اما من از سینما و آقای دبیر انتظار دیگری داشتم. چطور توانستید هنر را که ذاتش زیبایی ست، زشت به تصویر بکشید؟ سخت نبود؟ من از زار خاک نمی گویم. «دلم می سوزد از باغی که می سوزد». چطور پذیرفتید هنر مولفان جشنواره ای که مدعی هم‌پایگی با سطوح بین المللی دارد را با آن کیفیت به روی پرده بفرستید؟ «آمارِ» جشنواره ی شما خوب است. غریب به سیصد فیلم را در این جشنواره به نمایش گذاشتید. چقدر همیشه آمارهامان خوب بوده. اما آیا واقعا راضی هم هستید؟ شما به این اکران ها «نمایش» می گویید؟ به آن صداها، صدا می گویید؟ صدایی که دالبی به دفتر شما تحویل داده شد، نه استریو بلکه مونو پخش شد. اجازه بدهید من به نوبه ی خودم اینجا از تمام تماشاگران زار خاک بابت این اکران عذرخواهی کنم و از آقای دبیر دعوت کنم بیایند و زار خاک را در نمایشگر کوچک میز تدوین من ببینند. فیلمی که تمام عناصرش صدا و تصویر بود و قرار بود مفهوم آن از برآیند این دو عنصر برآید در جشنواره شما کفن شد. نمی دانم لازم است که بگویم تمام جشنواره ها (از اید¬فا تا فجرِ خودمان) شرط حضور و نمایش در جشنواره را داشتن نسخه ی DCP می دانند یا نه؟ حتما خودتان می دانید. جشنواره حقیقت با نوع‌آوری ای که به خرج داد نسخه‌ها را تبدیل به MPEG2 کرد! (آوانگارد مفهوم دیگری هم داشت که ما نمی دانستیم). و اما سوال آخر. از صبح که پایم را به لابی سینما سپیده گذاشتم در میان پوسترهای دیگر این جشنواره که به دیوار نصب بودند پوستر «زار خاک» را ندیدم. شما اطلاع دارید کجاست؟ وقتی از سینما بیرون آمدم تا همین حالا بیتی از سعدی ذهنم را پر کرده و دائم راه می روم و زیر لب زمزمه می‌کنم: سعدی خویش خوانی‌ام، پس به جفا برانی‌ام سفره اگر نمی نهی، در به چه باز می کنی؟ به امید روزهای بهتر». کارگردان اسبق فیلم مستند زار خاک رضا توفیق جو انتهای پیام/
93/09/11 - 15:55
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها