تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867329877
قصه عدم توسعه شهر شیراز
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: قصه عدم توسعه شهر شیراز روزنامه نیم نگاه روز شنبه در یادداشتی با عنوان "قصه عدم توسعه شهر شیراز و راهکارهای تداوم روند توسعه یافتگی آغاز شده!" به موضوع توسعه زیرساخت ها در این کلانشهر پرداخته است.
در این یادداشت به قلم مهدی آماده سردبیر روزنامه نیم نگاه آمده است: در پنج، شش کلانشهر کشور ما مشکلات متعدد ناشی از عدم توازن بین توسعه امکانات و زیرساخت های شهری با رشد چشمگیر جمعیت وجود دارد و تنها نوع و میزان این مشکلات و چالش ها متفاوت است.
شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اصفهان و کرج همانند شهر مقدس شیراز دچار مشکل ترافیک هستند، چهار شهر اول موضوع بافت فرسوده و بافت تاریخی را پیش روی مسؤولین شهری و استانی خود دارند، همانند سومین حرم اهل بیت(ع) که بافت فرسوده را با وسعت قابل توجه دارد که بافت تاریخی نیز در این محدوده وجود دارد، یا موضوع حاشیه نشین ها که در اطراف شهر بدون هیچ نظارت و مجوزی اسکان یافته اند و زمینه ایجاد مشکلات مختلف بهداشتی، افزایش اعتیاد و برخی ناهنجاری های اجتماعی همچون افزایش متکدیان، فحشا، دزدی و... را به وجود می آورند.
حتی در شهرهای کوچک تر همانند یزد، اهواز، بندرعباس، بوشهر و... نیز چنین مشکلاتی دیده می شود.
در این میان برخی شهرها به دلیل شرایط خاص مثل پایتخت کشور بدون مورد توجه خاص مسؤولین کشوری از لحاظ اعتبارات و نوع مدیریت ها قرار گرفتند و به توسعه قابل توجهی دست یافتند یا شهری همانند مشهد به دلیل جایگاه خاص نزد ایرانیان و شیعیان جهان از نظر اعتبارات وضعیت بهتری دارد و همچنین درآمد بسیار زیاد ناشی از حضور مجاورین امام رضا(ع) و زائرین حرم مطهر ثامن الحجج باعث رونق و توسعه بیشتر شهر گردیده است.
کلانشهر دیگر لیست اصفهان است که به دلیل حضور اصفهانی های بسیار در دولت های مختلف چند دهه اخیر و همچنین شخصیت خاص مردم این شهر که با اتحاد مثال زدنی همه چیز را در حد ایده آل از مسوولان خویش می خواهند و اجازه حضور مدیر غیر بومی یا مهاجرین را در اصفهان نمی دهند، دارای رشد مطلوبی شده است و اینگونه اصفهان هم همانند تهران و مشهد مقدس به هیچ عنوان قابل قیاس با حتی دهه هفتاد هم نیست!!
اما تبریز شهری با پیشینه تاریخی که این شهر نیز در دولت های مختلف قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی دارای وزرای متعدد بوده است و همچنین به دلیل صنعتی شدن این شهر نیز پیشرفت قابل ملاحظه ای را در دو، سه دهه خیر تجربه نموده است.
کرج، یزد، ساری، رشت، بوشهر، اهواز، زنجان، اراک و... نیز طبیعی است که نسبت به گذشته خویش پیشرفت کرده اند و اکنون هم با مشکلاتی دست به گریبان هستند و صد البته اینگونه نیست که همانند یک شهر توسعه یافته همه چیز سر جای خودش باشد یا بر اساس استانداردها شهر از فضای سبز، فضای آموزشی، فضای فرهنگی، ورزشی و... بهره مند باشد یا ناوگان حمل و نقل درون شهری بدون مشکل باشد و...
اما قصه شیراز کمی متفاوت با سایر این شهرها است و آن تفاوت جایگاه گذشته های نه چندان دور این شهر با سایر شهرهای کشور (به جز تهران) است.
در گذشته پس از تهران شیراز از بسیاری جهات شهر دوم کشور محسوب می شد و از لحاظ زیبایی و مبلمان شهری و نظافت، از نظر توسعه زیرساخت های شهری، از بابت آب لوله کشی، بهداشت محیط، وجود افراد صاحب نام و نخبه فرهنگی، دارا بودن مردمی اصیل، خونگرم و به قول معروف پای سفره پدر و مادر بزرگ شده و... پس از تهران شهر دوم کشور بود و فاصله بسیاری با سایر شهرهای کشورمان داشت.
اما پس از انقلاب شکوهمند اسلامی و نقش آفرینی مردم شیراز در پیروزی انقلاب، جنگ تحمیلی آغاز شد و اینگونه سیل مهاجرین جنگ از استان خوزستان روانه شهرهای دیگر شدند که جمعیت قابل توجهی از مهاجرین جنگ تحمیلی به شیراز آمدند و حتی برخی از مهاجرین جنگ که به شهرهای دیگر رفته بودند، پس از مدتی از اصفهان، بوشهر ، بندرعباس و... راه شیراز را در پیش گرفتند و اکثریت مهاجرین جنگ در شیراز اسکان یافتند. دلیل این امر هم چیزی نبود جز آب و هوایی عالی شهر شیراز و میهمان نوازی مردم این شهر که با آغوش باز از هموطن های خویش استقبال کردند.
اما در شهرهای دیگر وضعیت اینگونه نبود، به عنوان مثال در شهر اصفهان به مهاجرین جنگ خانه اجاره نمی دادند، با آنها رفتار خوشایندی نداشتند و در نهایت هم خوزستانی ها مجبور شدند در یکی از شهرک های اطراف اصفهان به نام شاهین شهر اسکان یابند!!
پس از میهمان پذیری خوزستانی ها، نوبت به عراقی های شیعه ای رسید که حکومت بعث عراق آنها را از کشورشان اخراج نمود و عراقی ها نیز تنها در سه شهر شیراز، مشهد و قم اسکان یافتند و در ادامه سیل تمام نشدنی افاغنه که آنها هم در اکثر نقاط ایران به جز استان های اصفهان، کردستان، آذربایجان شرقی و غربی حضور پیدا کردند و به گونه ای که آمار رسمی خبر از حضور بیش از سه میلیون افغانی در چند دهه اخیر در کشور ما می دهد ولی این آمار بدون هیچ تردیدی بیش از چهار میلیون نفر است.
اما این پایان کار نبود و بسیاری از اهالی استان های همجوار به خصوص استان کهگیلویه و بویراحمد نیز به شیراز مهاجرت کردند و اهالی شهرستان های دور و نزدیک شیراز در استان فارس نیز که به وفور راهی شهر شیراز شدند.
بدین ترتیب شهر گل و بلبل و زیبای شیراز با مردم میهمان نواز خویش طی شش، هفت سال با افزایش ششصد، هفتصد هزار نفری جمعیت مواجه شد اما زیرساخت ها و امکانات به جرأت می توان گفت کاهش یافته بود که اضافه نشده بود!!
اینگونه جمعیت وسیعی که تصاعدی افزایش یافته بود با فرهنگ های متفاوت که عمده آن با شهرنشینی هیچ آشنایی نداشتند در شهری ظاهر شدند که آمادگی پذیرش آنها را به هیچ عنوان نداشت و ثمره این داستان افزایش بی نظمی در تمام ابعاد می باشد.
در چنین شرایطی کشور درگیر جنگ است و همه با هم به هر طریق ممکن زندگی می کنند و خبری هم از ساخت و ساز یا توسعه شهر نیست چون کشور ما باید با ارتش کشوری می جنگید که از پول عربستان، قطر، امارات و کویت بهره می برد و کشورهای متعددی همچون آمریکا، انگلیس، فرانسه و شوروی هواپیماهای جنگنده، بمب افکن، هلی کوپترهای پیشرفته، انواع و اقسام تانک، موشک و سلاح های سبک را در اختیارش قرار داده بود و آلمان ها سلاح شیمیایی عراق را تهیه می کردند و ده ها کشور دیگر نیز سایر احتیاج های ارتش صدام را تأمین می نمودند و کشور ما برای خرید یک قطعه هواپیما باید چندین برابر قیمت واقعی پول پرداخت می کرد تا جنس پس از چند دست گشتن به ما فروخته شود!!
در هر حال جنگ تحمیلی پایان یافت و برای اولین بار در تاریخ یکصد و پنجاه سال اخیر کشور ما درگیر جنگی هشت ساله با ده ها کشور شد و یک وجب از خاک ایران اسلامی از دست نرفت و متری از مرزها عقب ننشستیم.
اما داستان شیراز پس از دفاع مقدس هم در نوع خود جالب توجه است.
در دوران سازندگی کشور انگ جشن های دو هزار و پانصد ساله یا جشن فرهنگ و هنر بر پیشانی شیراز زده شد تا به شهر شیراز کمتر توجه شود و حضور مدیران غیر بومی در استان و شیراز نیز مزید بر علت شد تا 20 درصد رشد و سازندگی که در مشهد، اصفهان، قم، تبریز و... صورت گرفت نصیب شیراز نشود!!
باید قبول کنیم این داستان ادامه داشت و رشد و توسعه کلانشهر شیراز سرعت قابل قبولی نداشت تا سفر تاریخی مقام معظم رهبری در سال 1387 به شیراز که ایشان با درایت و تدبیر خویش لقب سومین حرم اهل بیت(ع) را به شهر شیراز دادند. لقبی که به واسطه وجود مقبره و بارگاه امامزادگان لازم التکریم بسیار در شهر شیراز توسط رهبر فرزانه انقلاب به شیراز داده شد. تعدد امامزاده های معتبری همانند برادر بزرگ امام رضا(ع) حضرت احمد بن موسی(ع)، حضرت علی ابن حمزه(ع)، حضرت سید علاءالدین حسین(ع)، حضرت سید میر محمد(ع) و... در هیچ کجای کشورمان دیده نمی شود و این عنوان نقطه عطفی در تاریخ معاصر شهر مقدس شیراز گردید تا مورد توجه ای که حق این شهر است قرار بگیرد و سال های نادیده گرفته شدن شیراز پایان یابد.
در کنار این اتفاق مهم تغییر و تحولاتی در مدیریت شهری شیراز ایجاد شد و یک شیرازی که سال ها در شهرداری کلیه امور اجرایی را آموخته و با نقطه شهر و مسایل و مشکلات آن آشنا بوده، شهردار شد و اینگونه آرام آرام شیراز تبدیل به کارگاه سازندگی شد و در شهری که مهم ترین پروژه ایجاد شده در آن طی بیست و چند سال تنها بولوار شهید چمران بود، ساخت پروژه های کوچک و بزرگ آغاز گردید که اکنون برخی از آنها همانند تقاطع های غیرهمسطح متعدد شهر و ورزشگاه های مختلف، فرهنگسراها، پارک ها و... افتتاح شده است تا شیراز که تبدیل به روستایی بزرگ شده بود، رنگ و بوی کلانشهر بودن را بگیرد.
این روند تداوم یافت تا انتخابات چهارمین دوره شورای شهر شیراز و افزایش ده عضو به تعداد اعضای شورا و رسیدن اعضای شورا به بیست و یک نفر و همچنین زمزمه های تغییر سیاسی شهردار اما آن تعداد از اعضای شورای چهارم که می خواستند یک مدیر سیاسی را شهردار کنند و شیراز را بار دیگر بیچاره سازند که خوشبختانه اکثریت اعضای شورا مخالف نظر آنها چند نفر بار دیگر به مهندس پاک فطرت اعتماد نمودند و اینگونه مدیر سیاسی کنار کشید و مهندس پاک فطرت با رای بالا بار دیگر شهردار شیراز شد و در یکسال و چند ماه اخیر نیز روند ساخت و ساز و توسعه شهر مقدس شیراز تداوم یافت.
در حال حاضر شهر شیراز با سرعت بالا در حال رشد و توسعه لازم است و زیرساخت های مورد نظر یک کلانشهر دو میلیون جمعیتی در حال شکل گیری می باشد اما به دلیل عقب ماندگی حدود سه دهه ای، هنوز برای رسیدن به شرایط قابل قبول راه درازی در پیش می باشد و با بودجه های حدود دو هزار میلیارد تومان در سال سرعت توسعه به گونه ای نخواهد بود که شیراز 1400 (یعنی هفت سال دیگر) تبدیل به یک کلانشهر واقعی شود!
به همین دلیل بایستی اعتبارات شهرداری برای سال مالی 94 حداقل به سه هزار میلیارد تومان نزدیک بشود و هر سال بیست درصد افزایش یابد و دست به تغییرات مدیریتی وسیع در مجموعه شهرداری نزد تا شیراز 1400 یک کلانشهر واقعی بشود.
اما تصویب اعتبار بالای دو هزار میلیارد تومان در شورا کار ساده ای است و کار سخت تأمین و ایجاد آن می باشد که به نظر می رسد در سال مالی 93 بودجه دو هزار و دویست میلیاردی شهرداری محقق نشده است و به طبع اگر در سال مالی 94 این بودجه رشد مورد نیاز را داشته و به عدد سه هزار میلیارد تومان نزدیک شود، بایستی برای محقق شدن آن برنامه داشت و آن هم برنامه ای خاص!
در حال حاضر بر کسی پوشیده نیست که شرایط ساخت و ساز به دلیل شرایط خاص بازار مسکن و ملک که آن هم از موضوع مذاکرات تأثیر گذاشته است، شرایط مطلوبی نیست و بازار مسکن، ساخت و ساز کساد و راکد می باشد و این به معنی کاهش چشمگیر درآمد شهرداری ها در تمام کشور نه تنها شیراز است اما طبیعی است که کلانشهرها و شهرهای بزرگ بایستی روندی را در پیش بگیرند که نبض درآمدی آنها متکی به ساخت و ساز نباشد و همانگونه که کشورمان در حال تمرین بستن بودجه با تأثیرگیری کمتر از قیمت نفت می باشد، شهرداری ها نیز باید به دنبال تعاریف جدیدی باشند که بودجه شهرداری تحت تأثیر بسیار فروش تراکم و ساخت و سازها نباشد.
برای تحقق این مهم نیز دو راهکار پیش روی مدیران شهرداری شیراز است که راهکار اول جذب سرمایه گذاران ریز و درشت می باشد، سرمایه گذاران کوچک که بهترین شیوه آن فروش اوراق مشارکت است که خوشبختانه در شیراز استارت زده شده است و باید این روند تداوم یابد و از انتشار و فروش گسترده اوراق ترس در دل راه ندارد.
سرمایه گذاری های درشت و بزرگ نیز در شیراز آغاز شد اما هنوز ابعاد آن کوچک و تعداد آن اندک می باشد. شورای شهر و شهرداری باید بتواند پروژه هایی را تعریف کند که بالای هزار میلیارد تومان اعتبار بخواهد و شرکت های بین المللی را به شیراز بیاورند که پتانسیل چنین سرمایه گذاری های کلان و بزرگی را داشته باشند و این یعنی توسعه با سرعت سریع السیر اما جذب چنین سرمایه گذاری هایی نیازمند تهیه بسته های پیشنهادی عالی می باشد که تحت تأثیر شعار سرمایه بری و اینچنین سخن هایی نباشد، یعنی مشوق های متعددی در بسته پیشنهادی نهفته باشد که فلان سرمایه گذار خارجی یا شرکت چند ملیتی ترجیح دهد پولش را به جای سرمایه گذاری در شهرهای توریستی ترکیه، قبرس، دبی یا هر کجای دیگر به ایران و آن هم شهر شیراز بیاورد.
راهکار دوم استفاده از پتانسیل اصلی شیراز یعنی توسعه گردشگری است که این مهم را باید با راهکار اول جذب سرمایه گذار تلفیق نمود تا شیراز دارای درآمدهای پایدار شود و ماشین توسعه شهر مقدس شیراز از سوخت عالی بهره مند شود. امید که این مطلب مورد توجه اعضای شورای شهر شیراز قرار بگیرد و فارغ از نوع دیدگاه سیاسی سربلندی و توسعه شهر مدنظر آنها باشد. ک/1
2026/ 667
08/09/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها