واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲ آذر ۱۳۹۳ - ۰۹:۵۹
روزنامه اعتماد نوشت: این روزها نبض جهان درقلعه «وین» می زند: همان قصر تاریخی پاله کوبرگ، قصری با نمای سفید و ستون های محکم، پنجره های بلند و دیوار هایی شیشه یی و آجری در قلب وین. همگان انتظارفردا، سوم آذر و پایان ضرب الاجل ٢٤ نوامبر را می کشند تا بیرون آمدن دود سفید از قلعه وین را به تماشا نشینند. برای ایرانیان سوم آذر، جدا از هر نتیجه یی- توافق، عدم توافق یا تمدید مذاکرات - یک دستاورد دیپلماتیک به شمار می رود و آن هم حمایت ملی و حفظ انسجام داخلی دربرابر قدرت های جهانی است. به گزارش ایسنا، در ادامه یادداشت جواد دلیری میخوانید: کارگزاران جمهوری اسلامی یک سال و نیم پیش در بزنگاه مهم ترین چالش سیاست خارجی راه مذاکره و منطق دیپلماسی را برگزیدند. مذاکره کنندگان ایران برای عبور از گرداب پرونده هسته یی نه به توصیه های طالبان تقابل و نزاع اعتنا کردند و نه دست تقدیر به چنگ حوادث و زمانه سپردند. آنها راه سومی رفتند که جهان امروز برآن عنوان تعامل می نهد. راه انتخابی ایران در این ماجرا سر از میدان های گفت وگو و مذاکره درآورد. ابزار این راه گفتن و شنیدن و چانه زنی بود و حاصل و بهره آن، همکاری و دادوستد و البته خط قرمز آن منافع و مصالح ملی. بدین قرار، اگر مذاکره و گفت وگو دیروز فقط سنت و آیین دیپلمات ها بود امروز در ماجرای هسته یی شان یک تصمیم و راهبرد ملی را یافته و محور و مبنای مواجهه جدید جمهوری اسلامی با جهان غرب قرار گرفت. مذاکره کنندگان ایران با ایستادن پای منطق مذاکره منطق جبر و تهدید حریف را با سوال و تردید روبه رو کردند و امروز کسی در این تردید ندارد که مسیر جدیدی که تهران در مرکز اروپا برای تعامل و مذاکره گشود، یک تجربه نوین است. آنها در تقابل با اتهامی سنگین، سهمی جدید از مراودات جهانی را برای فردای ایران جست وجو کردند. اینک رشته مناقشات غربیان با ایران بر سر مسائل هسته یی، خواه به مصالحه انجامد یا مقابله، این باور بسیار گران را در نگاه های ناباور نشاند که سیاست بین الملل امروز بر منطق داد و ستد و بازی برد و باخت می چرخد. در این صحنه همه طرف ها و بازیگران به فکر سود بردن و انتفاع هستند و هیچ استثنایی بر این قاعده نیست خواه روسیه و چین مدعی استقلال طلبی باشد یا اروپا و ژاپن مدعی مساوات و عدالت جویی. سیاست خارجی ایران برای اینکه از موج های سهمگین عبور کند ناگزیر از آویختن به قاعده طلایی عقلانیت و سنجش هزینه فایده در میدان پر رقابت امروز است. بر این اساس فرزندان انقلاب و نظام در آوردگاه هسته یی تمام تلاش خود را کردند و اگر فردا، مناقشه هسته یی ایران خاتمه نیابد، دست کم فضای سیاسی ایران از اضطراب و نگرانی یک مناقشه سنگین خارج شده است. حتی اگر مقام های امریکا و غرب قضاوت خود درباره مسائل هسته یی ایران را پشت کلمات مبهم پنهان کنند، اما سخن و سیاست ایران درباره مناقشه یی که تا دیروز محرمانه بود، امروز با شفافیتی بیش از حد بیان می شود. آنان نشان دادند که در قاموس هیچ کشور و ملتی گریز از مذاکره نشانه اقتدار نیست و هیچ دولت و حکومتی با ترک میدان مذاکره راه کمال و ظفر را نیافته است. مذاکره و منطق دیپلماسی در عالم واقع، بدیلی جز قهر و خشونت ندارد، جاده سیاست بین الملل به ویژه در چهارراه تعامل ملت ها یا به تعامل و همکاری انجامیده یا سر از خشونت و نزاع درآورده است. شیرینی دستیابی به نخستین «اجماع ملی» بین جناح هایی که غالبا در سیاست خارجی ساز ناهمگون می نوازند، چنان است که دولتمردان ایران، دیگر تلقی و تهدید آن «اجماع بین المللی» را حس نکنند. از نظامیان تا دیپلمات ها، از روشنفکران تا فعالان حزبی و از تریبون داران مجلس تا منصوبان حکومت همه باید بر حمایت از تیم مذاکره کننده ایران صحه می گذارند. همچون حمایت رهبر انقلاب از تیم مذاکره کننده فعلی که آنها را فرزندان انقلاب و نظام خطاب کردند و از اعتماد به آنها سخن گفتند، حمایت ملی از تیم هسته یی نیز یک وظیفه است و ما همچنان که برای سردار مبارز و شجاع عرصه نظامی، قاسم سلیمانی می ایستیم، لازم است به احترام محمد جواد ظریف و تیمش در وین هم کلاه از سر بر داریم: آنها هر دو یک هدف دارند: هر دو مبارزه یکی در میدان جنگ زمینی، یکی پشت میز مذاکره. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]