واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: «خرداد که میشود» پاییز از راه رسیده است
«خرداد که میشود» عنوان دومین کتاب ناصر صارمی پیرامون زندگی اسیران جنگی در ایران و البته جدیدترین کار در قالب 29 داستان کوتاه و مستند به روایت و نویسندگی او و البته هفتمین اثر این شاعر و نویسنده است كه اين هفته وارد بازار نشر شده است.
«خرداد که میشود» عنوان دومین کتاب ناصر صارمی پیرامون زندگی اسیران جنگی در ایران و البته جدیدترین کار در قالب 29 داستان کوتاه و مستند به روایت و نویسندگی او و البته هفتمین اثر این شاعر و نویسنده است كه اين هفته وارد بازار نشر شده است. از صارمی پس از چاپ و نشر چند مجموعه شعر و کارهای پژوهشی، پیشتر از اینها به کوشش مؤسسه پیام آزادگان، کتاب «جنگ را ما شروع کردیم» روانه بازار نشر شده بود که این کتاب نیز حاوی خاطراتی است از سالهای 61 و 62 که در اردوگاه اسرای عراقی سمنان رقم میخورد و عنوان آن برگرفته از عبارتی بوده که یک اسیر عراقی بر دیوار درمانگاه یکی از کمپها مینویسد. او نوشت: «نحن بدأناالحرب» یعنی جنگ را ما شروع کردیم.
«خرداد که میشود» داستانهای مستند و کوتاهی را پی میگیرد که از خرداد ماه سال 1360 در نوجوانی راوی آغاز میگردد، سپس در خرداد سال 61، روز بازپسگیری خرمشهر ادامه پیدا میکند و در اواخر بهمن ماه سال 1362 یعنی حدود 21 ماه زندگی در کنار اسرای عراقی، گزارشهای داستانی این سرباز، تمام میشود.یادداشتهای ناصر صارمی پس از سی و چند سال در خرداد سال93 کتابی میشود تا بخشی از تاریخ را گفته باشد. نویسنده کتاب میگوید نهایت تلاش خود را به خرج داده تا از حقیقت و واقعیت فاصله نگیرد و وامدار آیندگان نباشد، او همچنین بر این باور است که ساختن قدیس و ابلیس، آفت تاریخ است.
خانم هلن اولیایی نیا، استاد دانشکده زبانهای خارجی دانشگاه اصفهان که روزگاری را پای صحبت و دلنوشتههای دانشجویان آزاده نشسته و تجارب و مستنداتی انبوه در این زمینه فراهم آورده، بر یادداشتهای ناصر صارمی، مطلبی نوشته که در پایان کتاب و با عنوان ضمیمه آمده است. نویسنده «خرداد که میشود» میگوید مایل نیست خوانندگان، اثرش را به عنوان یک مجموعه خاطره تلقی کنند، هرچند حق انتخاب و اختیار همیشه با مخاطب است. وی معتقد است گزارشهای داستانیاش فقط در قالب تاریخ است که معنا پیدا میکنند و او در حقیقت یک گواه است که برههای از جنگ را دیده و حالا نوشته است. از آنجا که نگارنده، شاعر است، مجموعه یادداشتهایش از تعابیر و فضاسازیهای شاعرانه به دور نیست و همین مورد سبب شده تا کششی در کنشهای داستانها به وجود بیاید که خواننده را به دنبال بکشاند. او میگوید: همه این را میدانند که پس از هر جنگی، نظامیان عقب مینشینند و هنرمندان جلو میروند، پس چه بهتر که نویسندگانی جلو آمده باشند که خود، شاهد رخدادها بودهاند، یعنی یک روز سلاح و یک روز قلم. همین موضوع باعث میگردد تا اختلاف تفسیر بین راوی و نویسنده بروز نکند و نوشتهها هر چه بیشتر به واقعیت نزدیک باشند.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۳۹۳ - ۱۷:۰۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]