محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803148834
گفت‌وگوی تفصیلی فارس با آرش امینی مدیرکل بین‌الملل سازمان سینمایی/1 بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد/ اداره بخش بین الملل به شیوه وزارت خارجه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: گفت‌وگوی تفصیلی فارس با آرش امینی مدیرکل بین‌الملل سازمان سینمایی/1
بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد/ اداره بخش بین الملل به شیوه وزارت خارجه
مدیرکل بین‌الملل سازمان سینمایی گفت:آنچه در یکی، دو مورد در جلسات مختلف بین دوستان مطرح کردم این است که احساس می‌کنم بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد. یعنی سینمایی داریم که مطرح است اما برنامه‌ای برای اداره بخش بین‌الملل خود ندارد.
خبرگزاری فارس-احسان هوشیارگر: بیش از یکسال از حضور آرش امینی در سمت مدیر کل بین الملل و حوزه ریاست سازمان سینمایی می گذرد. اولین ماموریت جدی او حضور در جشنواره کن سپری شده بود که این حضور باعث تا او به بسیاری از نقاط ضعف و قوت سینمای ایران در بخش بین الملل پی ببرد و پس از آن هم مطالعات جدی خود را در خصوص وضعیت کلی سینمای ایران در آن سوی مرزها انجام داد و شاید به همین دلیل است که مدیر بین‌الملل سینمای کشور امروز با صراحت می گوید:«بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد». چندی قبل فرصتی دست داد تا با امینی در گپ و گفتی مفصل در مورد همه شرایط بخش بین الملل سینمای ایران و برنامه‌هایش برای اداره آن صحبت کنیم. امینی که یک موزیسین است نت‌های جدیدی را برای جهانی شدن سینمای ایران تدارک دیده است. برنامه‌هایی که امینی معتقد است در صورت اجرای کامل وجه جدیدی از سینمای ایران در دنیا دیده می‌شود و برای شیوه اداره آن نیز شیوه‌ای نظیر آنچه در وزارت امور خارجه جریان دارد و میزهای مختلفی برای هر منطقه به صورت تخصصی فعالیت می‌کنند در نظر گرفته است. البته به دلیل تراکم و مشغله کاری امینی بسیاری از سوالات ما به خصوص نحوه تعامل با برخی جشنواره‌ها و حضور فیلم‌ها بدون هماهنگی در چنین رویدادهای باقی ماند تا در فرصتی دیگر آنها را با مدیرکل بین‌المللی سینمای ایران طرح کنیم. بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد *برآیند خودتان از وضعیت بین المللی سینمای ایران طی مدت یکسال گذشته چیست؟ وقتی وارد مجموعه شدید شاید برآیندتان با واقعیتی که بعنوان بخش بین الملل سینمای ایران است کاملا فرق کرده باشد. خودتان چقدر به واقعیت موجود واقف شده اید؟ طی دو، سه ماه اول طبیعی است که کم کم آشنا می شدم و با موسسات تابعه و افراد آن آشنا شدم و از شانس بد یا خوب آنها هم بلافاصله گرفتار جشنواره فجر شدند. آنچه در یکی، دو مورد در جلسات مختلف بین دوستان مطرح کردم اینکه احساس می کنم بخش بین الملل سینمای ایران هیچ تناسبی با ابهت سینمای ما ندارد. یعنی سینمایی داریم که مطرح است اما برنامه‌ای برای اداره بخش بین‌الملل خود ندارد. جایی خارج از درمورد ایران با مدرسه عالی سینمای پاریس صحبت می کردم که قصد داریم شبیه آنها در ایران درست کنیم، درمورد سینمای ایران توضیح می دادم که آنها بیان کردند سینمای ایران را به خوبی می شناسند و نیازی به توضیح نیست. سینمای با این ابهت و سطح به عنوان یک سینمای ارزشی و یک سینمای معنوی شناخته می شود. چون قاعدتا مسائلی که آنها در سینمای خود نشان می دهند را ما نشان نمی دهیم ولی قاعدتا مفاهیم را به خوبی نشان می دهیم. سینمای بین الملل ما تناسبی با وضع موجود ندارد. مثالم را فراموش نکنم که احساس می کنم همانند ساختمانی نیمه کاره با چند تیرآهن است که برخی درحال چیدن آجر و برخی درحال کارگذاشتن پنجره هستند و تنها روکاریی زیبایی دارد هرچند انجام این کارها هم خوب است اما فاقد نقشه هستند. ما باید نقشه داشتیم و نقشه را اجرا کنیم. الان متاسفانه در موسسات مان همچنان ابزار کافی را هم در اختیار نداریم. چه از نظر نفرات من منکر سعی و تلاش بچه ها طی سال های گذشته نیستم. به هرحال در زمانی که تمام جشنواره ها و کشورها درهایشان را به روی ما بسته بودند، امکان حضورمان در داخل جشنواره سخت بود و سختی های فراوان کشیدند تا توانستند سینمای ایران را معرفی کنند و موفق به کسب جوایزی شوند. باید کمی به روز شویم امروز سینمای ما خواسته های دیگری دارد. اکنون در دنیا مسائل تکنولوژیک عوض شده و انقدر نیاز نیست که یک پخش کننده در فستیوالی شرکت کند و با نمایش نسخه فیلم بخواهد فیلم یا اکران آن را بفروشد درحالی که این کار اکنون به راحتی با یک آیفون انجام می شود. میتوانید خلاصه فیلمتان را بفرستید و طرف مقابل در دفتر کارش آن را ببیند و تصمیم بگیرد. از آنجا که ابزار تغییر کرده ما هم باید کمی به روز شویم. بعد از جشنواره فجر که سر دوستان کمی در بخش بین الملل خلوت شد، هر هفته تا دو هفته پیش، جلساتی با روسای موسسات داشتیم که در آن مطرح کردیم؛ در قدم اول، هرکاری که قرار است انجام شود را با یکدیگر درمیان بگذاریم. مثلا اگر قرار است 4ماه آینده فستیوال فیلم های کوتاه هلند در تهران برگزار شود، از دو، سه ماه پیش بچه های انجمن سینمای جوانان در همان جلسات موضوعات را عنوان و راهکارها را با هم بررسی و به فواید و نقاط ضعف آن پرداختیم. بدین ترتیب همه با همفکری یکدیگر تا حدی این مسائل را پیش می بریم. در جشنواره کن دیدم به اندازه کافی تخصص نداریم *در واقع سعی کردید از جزیره ای عمل کردن در گام اول بیرون بیایید؟ سعی کردیم و با همکاری دوستان موفق شدیم تا حدودی از جزیره ای عمل کردن در فستیوال فیلم لهستان که با اطلاع قبلی می دانستیم چه اتفاقاتی درحال رخ دادن است، جلوگیری کنیم. در فسیتوال کن با ارزیابی که از بچه ها داشتم از آنجا که اولین برخوردم بود، احساس کردم، به اندازه کافی تخصصی که باید درکار بازاریابی و ارتباطات باشد را قوی ندیدم. نحوه حضور ما از شرکت در جشنواره‌ها مهمتر است *یعنی ما تنها صرفا یک شرکت کننده در جشنواره کن بودیم یا ابزارهایی که باید برای معرفی خودمان داشته باشیم را به طور ناقص انجام می دادیم؟ صرف شرکت کردن خوب است و به هر حال ما باید حضور داشته باشیم اما نوع حضورمان مهم است. به نکته ای که شاید به ظاهر خیلی ابتدایی هم باشد، اشاره می کنم؛ مثلا پوستر فیلم «شیار 143» را در جشنواره کن با صرف هزینه زیادی در ستون بزرگی نصب کرده بودند. شما از این پوستر چه می فهمیدید؟ با اینکه فیلم بسیار خوبی بود اما تشخیص اینکه آیا این فیلم جنگی، اجتماعی یا سبک زندگی است، سخت به نظر می رسید. درحالی که تنها دو کلمه از خلاصه فیلم می تواند اکت فیلم را بازگو کند و شما متوجه شوید که فیلم جنگی است و متعلق به جنگ دوم جهانی براساس یک داستان واقعی است. مثلا من انگشتم را روی «silver water» قرار می دهم، فیلم ملون آب نقره فام، اما نوشته شده، «چهره واقعی سوریه» و شما می فهمید که این فیلم درمورد سوریه است. یا مثلا نوشته شده «برای رفتن به خانه باید جهنم را تسخیر کرد». درمورد فیلم های ایرانی معلوم نیست که آیا فیلم ترسناک است یا اجتماعی. درمورد «عروسک» تنها اسامی عوامل نوشته شده است. پوستر دیگری که با صرف هزینه ای زیاد روی ستون نصب شده بود نوشته شده بود «first film» خب، فیلم اولی است که باشد! طرف اگر مشتری است باید بفهمد که قصد خرید چه فیلمی را دارد. *بنابراین باید بتوانیم در تبلیغاتمان حداقل ژانر فیلم ها را نشان دهیم. بله، مثلا با دیدن پوستر «رد کارپت» در ابتدا فکر می کنم این تبلیغ یک کنسرت است و عطاران خواننده اش است. مثلا زیر آن نوشته شده که «برج میلاد ساعت فلان» که اصلا گویا نیست. وقتی پوستر نتواند مخاطب را متوقف کند دیگر چه انتظاری دارید؟ وقتی طرف دنبال فیلم هایی مانند «چ» است می گویند بهترین طراح ایران این پوستر را درست کرده است درحالی که تنها مناسب داخل ایران است. شما باید برای خارج از ایران مواردی را لحاظ کنید که شاید خریداری از کشور بحرین یا مراکش یا تونس به دنبال چنین فیلمی باشد. *مثلا ممکن است یادآور چگوارا باشد! واقعا اول چگوآرا را به یاد می آورد و بعد فکر می کنیم که شاید معلم است!. مسائل بعدی که در آنجا به چشم می آید باز مربوط به مسائل جوانترها و ارتباط جوانان و موسسات است که نیاز به آموزش دارند. ببینید! طی سالهایی یکسری افراد به صرف اینکه فقط زبان بلد بودند، مسئولان بخش بین الملل سینمای ایران شدند! برگزاری کلاسهای آموزشی برای نیروهای بین‌الملل *و همانها هم به مروز زمان شدند پخش کننده و کمی نقش شان تغییر کرده است. آخر پخش کننده هم نشدند. همانطور که جلوتر رفتیم مطرح کردیم که کارها را با همدیگر هماهنگ کنیم و یکسان باشد. ابزار تبلیغاتمان را حرفه ای کنیم. به عنوان مثال این نامه‌ای بوده که از سازمان به کشورهای خارجی می رفته است. حتی شماره تلفن و لوگو همه ایرانی است. این نمونه یک نامه جدید است که باید در سطح دیپلماتیک باشد، حتی کاغذ و نوع آن باید درست باشد که اینها همه ابزار است. کلاس های آموزشی برای بچه ها برگزار کرده ایم که از اواخر مرداد و هفته اول شهریور در ابتدا کلاس های زبان تخصصی با اساتید برگزار می شود. من برای توجیه این کلاسها در جلسات مدیران مثال می زدم؛ درمورد برگزاری یک کنسرت موسیقی یک ربع به فارسی برایتان صحبت می کنم اما شما هیچ چیز متوجه نمی شوید چراکه کلمات و ارتباطات کلمات تخصصی است. صرف دانستن زبان کافی نیست. کلاسهای زبان را شروع می کنیم و این کلاسها همینطور با برنامه ریزی ادامه خواهد داشت. نه اینکه مانند یک موسسه زبان، کلاس زبان برگزار کنیم بلکه کلاس «زبان تخصصی» در رشته های مختلف برگزار می کنیم. *شاخه هایش را نام ببرید؟ سینما که اصطلاحاتش به تنهایی یک بخش بازاریابی و یک بحث حقوقی را شامل می شود. بچه ها با فراگیری زبان و تمرینات آماده می شوند در آذرماه در دو، سه مقطع چندماه یکبار، به مدت یک هفته چهار نفر معلم متخصص را از خارج برای آموزش داریم. در دوره اول دوره ای به نام «سینما از A تا Z» را داریم که فرآیند ساخت یک فیلم در دنیای امروز به زبان انگلیسی آموزش داده می شود. استاد بعدی درمورد «شناخت و دسته بندی فستیوال‌های مختلف دنیا، نحوه حضور، ابزار لازم» صحبت می کند. (به غیر از پسته چیزهای دیگر هم لازم است). در بخش بین‌الملل کمبود نیروی متخصص داریم *اساتید چقدر با راهبردی که ما برای شناسایی جشنواره ها داریم، هماهنگ هستند. این افراد متخصص هستند و تمام مدارک و داستان سینما و فیلم ما را شاید بهتر از من یاد گرفته باشند چراکه می دانند قرار است اینجا دوره آموزش برگزار کنند. در بخش حقوقی هم نحوه بستن قرارداد و سایر موارد را آموزش می دهند. همینطور که جلوتر می رویم از ابزار فیزیکی به ابزار آموزشی می رسیم. تعدادی افراد جدیدتر وارد خواهند شد. مصاحبه ای را طی چند روز گذشته با چند نفر انجام داده ام که البته نمی خواهم جای عریض و طویلی تعریف کنم اما واقعیت این است که ما نیرو کم داریم. اداره بخش بین الملل سینما به شیوه وزارت خارجه *نیروی متخصصی که به نظر می‌رسد اگر قرار باشد وهمه در یک مرکز تجمیع شوند، باز هم کم است. این تجمیع به طور قطع و یقین اتفاق خواهد افتاد و اتفاق نظر همه مدیران ماست. در این تجمیع، سیستم تا حدودی شبیه سیستم وزارت خارجه و به عنوان میزهای کارشناسی مطرح می شود. مثلا میز خاورمیانه، میز اروپا، میز آسیا و... *پس افراد باید به نوع منطقه خود هم به خوبی اشراف داشته باشند. مثلا اگر کسی برای میز آسیا یا خاورمیانه انتخاب می شود باید بداند که جشنواره دوحه نمونه ای از جشنواره ای است که کاملا سیاستهای ضدایرانی را دنبال می کند. هرکدام از میزها با توجه به حجم و نوع ارتباط کاری با کشورهای مربوط، دارای یک یا چند کارشناس مسئول مسلط به زبان و مناسبات ویژه خواهند بود و دقیقا همان چیزی که شما اشاره کردید قرار است اتفاق بیافتد و افراد کاملا نسبت به حوزه و منطقه کاری خود اشراف خواهند داشت. *مثلا دیگر نماینده جشنواره برلین که سالهاست به ایران می آید با ایکس یا پخش کننده یا manaijer ارتباط نمی گیرد چراکه می داند در سازمان سینمایی میزی به نام میز اروپاست که اگر قصد دارد فیلمی از سینمای ایران انتخاب کند، باید به سازمان سینمایی مراجعه کند و دیگر کاملا آن قواعد همه چیز فردی گرایی تغییر کرده است. صد درصد. تشکیلات مذکور دارای دفتر و دبیرخانه مستقل خواهد بود. بدین ترتیب تمامی مکاتبات سینمایی کشور به صورت یکپارچه تحت اصول واحد و مبتنی بر سیاستهای کلان فرهنگی کشور خواهد بود. شاید مثلا امسال فکر کنیم که جشنواره برلین را اصلا نداریم. فردی از کانادا که سالهاست کارهای اساسی انجام می دهد اکنون پیشنهاد همکاری داده است به من می‌گوید اگر من امروز بروم با تلویزیون کانال کانادایی صحبت کنم که فیلم های شما را با این شرایط اکران کند بعد از مدتی در بازار آنجا یکی از موسسات شما سالنی اجاره نکرده باشد که فلان فیلم را نشان دهد. *اتفاقی که امروز درمورد فیلم «سی و سه روز» افتاده است و به راحتی قاچاق شده است. بله.بنابراین لازم است این کارها را از نظر ابزاری و ساخت و جمع شدن نیروهای متخصص انجام دهیم. *مکان این بخش در خود سازمان سینمایی خواهد بود یا در جایی جدید مستقر خواهید شد؟ لازم نیست جایی بسازیم، ماشاءا... موسسات تابعه سازمان سینمایی زیاد هستند!. *این می تواند مقدمه ای برای سالهای بعدی باشد. چند روز پیش اشاره ای داشتیم که سازمان سینمایی خیلی به جد بحث موسسات امور بین الملل و جشنواره ها را دنبال می کند و احتمالا با توجه به خاصیت و آدرس بین المللی که طی این سالها تبیین شده، موسسه رسانه های تصویری خواهد بود. چقدر این موضوع جدی است و چقدر موسسه رسانه های تصویری به لحاظ مکان فیزیکی می تواند جوابگوی حجم کاری که می خواهید انجام دهید، باشد؟ قرار است روی کاغذ از نظر قانونی و راهکارها و تدوین آیین نامه به نتیجه برسیم. صحبت های مقدماتی با آقای موسی پور انجام شده و با هم هماهنگ هستیم. گمان نمی کنم مشکلی باشد. فعلا احتمال این اتفاق از سایر احتمالات بیشتر است چراکه منطقی تر است. هم از نظر فیزیکی این امکان در آنجا وجود دارد و هم تقریبا شناخته شده هستند و ارتباطات دارند. *خودتان ترجیح می دهید وارد این فاز اجرایی شوید یا همچنان به عنوان تئوریسین این ماجرا فعال باشید؟ من ترجیح می دهم همین جا باشم. یعنی ما در ستاد مرکزی که سازمان سینمایی است بمانیم و مراقب باشیم. ادامه دارد... انتهای پیام/
93/08/16 - 12:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها