واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پاسخ به پرسشهای شرعی درباره عزاداری پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی خامنهای طی فراخوانی اعلام کرد به پرسشهای شرعی مخاطبان که مربوط به احکام عزاداری است، پاسخ میدهد. پیرو این فراخوان، حجتالاسلام والمسلمین فلاحزاده، کارشناس مسائل فقهی به پرتکرارترین سوالات، مطابق با فتاوای حضرت آیتالله العظمی خامنهای پاسخ داده است که بخش هایی از آن در روزهای گذشته منتشر شد.
بخش دیگری از پرسش های شرعی و پاسخ های حجت الاسلام والمسلمین فلاح زاده به این شرح است: در مواقعی که ایام عزاداری با مناسبت های دیگر همچون شب یلدا و عید نوروز همزمان می شود پذیرایی از مهمان ها با شیرینی و آجیل چه حکمی دارد؟ همه می دانیم که مومنان و ارادتمندان به اهل بیت عصمت و طهارت مخصوصا اباعبدالله حسین علیه السلام در ایام عزای آن حضرت، یک سری کارهای شاد و شادی آفرین را کنار می گذارند. حتی لباس شاد نمی پوشند و مجلس شادی برگزار نمی کنند ـ حالا ممکن است عقدی خوانده شود به عنوان سنت پیغمبر و ازدواجی صورت بگیرد ـ اما مجلس شادی برپا نمی کنند چرا؟ به خاطر مراعات احترام حضرت اباعبدالله(ع) و همچنین ایام عزای ایشان. لذا شایسته نیست که در مناسبت هایی مانند مناسبت ملی که با ایام عزای اباعبدالله حسین(ع) یا پیامبر(ص) یا ائمه دیگر تلاقی دارد و همزمان شده است، به شادی پرداخت. به عنوان مثال آیا شخص عزادار که عزیزی را از دست داده، پدری را از دست داده، فرزندی را از دست داده، مجلس شادی برگزار می کند؟ گاهی وقت ها اقوام، بستگان، آشنایان به خاطر مرگ یک نفر از خاندان، مدت ها دیگر مجلس شادی برپا نمی کنند. برای این که خودشان را عزادار می دانند، لذا از نظر حکم فقهی نمی توانیم بگوییم حرام است، اما شایسته نیست. مگر این که در آن ایام اگر کسی مجلس شادی برپا کند توهین تلقی شود یا قصد خدای ناکرده توهین و جسارت داشته باشد، این حرام است و باید پرهیز شود. آیا انسان می تواند هنگام سخن گفتن و توسل کردن به ائمه، دستان خود را مانند دعا به سمت آسمان بگیرد؟ همه می دانند که ما دعا را از خدا می خواهیم؛ یعنی درخواست حاجت از خداوند است و ائمه اطهار علیهم السلام را واسطه فیض الهی می دانیم و به آنها توسل می جوییم به عنوان حجج و اولیای الهی که در پیشگاه خداوند قرب و منزلتی دارند، آنها را واسطه قرار می دهیم. این دستور قرآن است. بنابراین با توسل به آنها به عنوان وسیله و شفیع و کسانی که در پیشگاه خداوند قرب و منزلتی دارند، اصل حاجت را از خداوند می خواهیم. بنابراین اگر دست به دعا برداشتند و خدا را قسم دادند ـ مثلا به امام حسین(ع)، به پیامبر(ص) و دیگر اولیای الهی ـ دعایی داشتند و حاجتی خواستند، این اشکالی ندارد. همه می دانند که ما اعتقادمان بر این است که شخص پیامبر(ص) و ائمه اطهار علیهم السلام، عباد الهی هستند، بندگان واقعی خدا هستند. ما در تشهد می خوانیم اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له، اول شهادت به وحدانیت خداوند، بعد از آن می خوانیم و اشهد ان محمد عبده و رسوله؛ یعنی حتی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم را به عنوان عبد و بنده خدا و فرستاده خدا می دانیم. همه مراجع معظم تقلید و حضرت آقا فتوای شان بر این است که اگر کسی به حرم مشرف شود و برای صاحب حرم، حتی امام، سجده کند، آن سجده حرام است؛ سجده فقط برای خداست. سجده شکر به عنوان شکر الهی برای زیارتی که نصیبش شده، اشکالی ندارد، اما سجده برای امام نیست اگر ضریح بوسیده می شود اگر در و دیوار بوسیده می شود، به خاطر شدت ارادت به صاحب آن خانه است، نه این که اینها علاقه مند به آهن و فولاد و سنگ و آجر باشند، مثل بوسیدن پیراهن حضرت یوسف است که حضرت یعقوب بوسید و بر چشم خود گذاشت.
دوشنبه 05 آبان 1393 8:20 بازدید:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]