تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804911525
امارات و ادعاهاي گاه به گاه
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۳ آبان ۱۳۹۳ (۱۰:۴۰ق.ظ)
قدس: امارات و ادعاهاي گاه به گاه
به گزارش خبرگزاري موج، امارات و ادعاهاي گاه به گاه»عنوان يادداشت روز روزنامه قدس است که در آن مي خوانيد؛
در خليج فارس جزاير متعددي وجود دارد که در باره حاکميت بر بعضي از آنها بين کشورهاي منطقه اختلاف نظرهايي وجود دارد.
يکي از جنجالي ترين اين مسايل و اختلافات، مربوط به ادعاهاي امارات متحده عربي نسبت به سه جزيره ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک است. روشن است اين ادعا علاوه بر دارا بودن ابعاد سياسي در وراي آن نيز ادعاهاي حقوقي نيز نهفته، هرچند داراي قواعدي سست و بي بنيان حقوقي است.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، امارات عربي متحده همزمان با آغاز مناقشه هاي مرزي ايران و عراق، اقدامهايي پنهاني را در جزيره ابو موسي آغاز کرد. اين کشور با استفاده از اين شرايط با وارد کردن تعدادي خانه پيش ساخته و تشويق اتباع خود به اقامت در جزيره ابوموسي، تلاش کرد دايره اقدامهاي خود را گسترش دهد. در مقابل جمهوري اسلامي ايران نيز به منظور تثبيت حاکميت خود بر جزاير خليج فارس، بويژه در جزيره ابوموسي، در سال 1361 اقدام به تأسيس فرمانداري در آن کرد و سياستي هماهنگ را در خلال سالهاي بعد در پيش گرفت، اما امارات با حمايت کشورهاي مرتجع عرب، خواستار به رسميت شناختن حاکميت آن بر جزاير سه گانه شد. حمايت از امارات پس از آن تنها به کشورهاي همسايه محدود نشد، بلکه قدرتهاي غربي نيز طرفداري خود از ادعاهاي واهي امارات را اعلام کردند.اين کشورها با ناديده گرفتن تمام کنوانسيونها و موارد حقوقي بين المللي، درصدد هستند تا اجماعي درباره موضوع جزاير سه گانه خليج فارس به نفع امارات به وجود آورند.
دامنه اختلافات منطقهاي ما با کشورهاي عرب اکنون خود را به جز مسأله جزاير سه گانه، در حوزههايي چون سوريه، بحرين و يمن به شکلي آشکار نشان ميدهد. به يقين ميتوان گفت با اين روند واگرايي در منطقه نميتوان به نتيجه اي آرام دلخوش بود. اين مسايل به طور مستقيم بر مناسبات اقتصادي در اوپک، مديريت در سازمان ملل و همچنين نفوذ در منطقه تأثير مستقيم دارد.
امارات و بويژه حکومت ابوظبي در تلاش است تا با طرح ادعا برضد حاکميت ايران بر ابوموسي، در وهله اول سيادت خود بر درون کشور امارات را تثبيت کرده و در وهله بعدي از شرايط بين المللي واختلافات جهان غرب با دولت ايران استفاده نمايد و حاکميت ايران بر قسمتي از سرزمينش را دچار تهديد ساخته و بويژه اجماعي بين المللي عليه حاکميت ايران بر جزاير سه گانه فراهم سازد. اما اين تلاشهاي امارات تا کنون با شکستي فاحش روبرو شده است. شکستي که براي آگاهان به تاريخ و فرهنگ منطقه دور از انتظار نبوده، ولي شايد مسؤولان حکومت ابوظبي انتظار اين شکست به اين ابعاد را نداشته باشند و در واقع حاکمان ابوظبي اهدافي را از تلاشهاي خود دنبال مي کنند.
نفوذ بيشتر در شوراي همکاري خليج فارس از ديگر اهداف امارات است. در موضوع جلب حمايت شوراي همکاري نيز امارات يا به دربسته خورده يا موفق به کسب حمايت دولتي چون بحرين شده که خود در داخل کشورش با انقلابي مردمي روبه روست و حمايت نکردنش بارها بهتر از حمايتش است.
از سوي ديگربراي جهان عرب موضوع ادعاي امارات بر جزاير ايراني به داستاني خسته کننده تبديل شده است. بخت امارات براي به دست آوردن پشتيباني مؤثر عربي از هميشه ضعيف تر است. در حالي که امارات تصور مي کرد که قادر خواهد بود با سوءاستفاده از اختلاف کشورهاي غربي با ايران در موضوع هسته اي، حمايت تأثيرگذار کشورهاي غربي را به دست آورد , در عمل صرفاً چند کشور غربي همچون آمريکا، انگلستان و فرانسه بيانيه هايي صادر و بدون اينکه از ادعاي مالکيت امارات بر جزاير پشتيباني نمايند، صرفاً خواستار همکاري ايران با امارات براي حل موضوع و ارجاع اين موضوع به عنوان يک اختلاف به ديوان لاهه شدند.
طبق قوانين ارجاع به ديوان لاهه بايد با موافقت طرفين يک اختلاف بين المللي باشد. در موضوع جزاير، که ايران از اساس ومبتني به دلايل حقه تاريخي، حقوقي وسياسي وجود اختلاف را نمي پذيرد. ارجاع به ديوان لاهه نيز غير ممکن است. در مجموع بايد گفت که امارات در ادعاهاي خود عليه ايران به هيچ دستاوردي نرسيده است .از اين رو تنها مي کوشد با بحران آفريني در مقاطع زماني مختلف صرفاً به اهداف از پيش تعيين شده خود دسترسي پيدا کند، اهدافي که با منافع کشورهاي عرب مرتجع منطقه و نيز آمريکا وبرخي قدرتهاي غربي گره خورده و از رهگذر طرح اين ادعاي واهي مي تواند به آن دسترسي يابد.
نويسنده:
دکترمحمد حسين جوادي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها