واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: سامان سالور معتقد است: «كارت بحران» ميتواند اقدامي بسيار مثبت و موثر باشد و به مستندسازان كمك كند تا در شرايط بحراني با آزادي عمل بيشتري به فعاليت بپردازند. اين كارگردان سينما در گفتوگويي با خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در پاسخ به سوالي كه در ارتباط با امنيت شغلي مستندسازان مطرح شده بود، عنوان كرد: به نظر ميرسد كه امنيت شغلي تنها در حد دو كلمهي به هم چسبيده است و در سينما و بهخصوص در سينماي مستند، چنين مفهومي فاقد وجود خارجي است. او با بيان اينكه تعاريف درستي از سينما وجود ندارد، گفت: تا زماني كه در اين زمينه به تعريفي جامع و كامل نرسيم، نميتوانيم انتظار امنيت شغلي داشته باشيم. بخش مهمي از امنيت شغلي به فعاليتهاي صنفي مربوط ميشود. اما ما هرگز نتوانستيم به شيوهاي درست به فعاليت صنفي بپردازيم. فعاليتهاي صنفي ما همواره به احقاق حق و پيگيري مطالبات قانوني محدود شده است كه متأسفانه با توجه به ميزان بودجهاي كه به بخش فرهنگ و بعد از آن به سينما اختصاص داده ميشود، اين مسئله هم به نوعي بيفايده خواهد بود. چراكه متأسفانه بودجه بخش فرهنگي ما به نوعي نامتجانس است و از جنس اين حوزه محسوب نميشود، به هرحال براي مملكتي مانند ايران كه سابقهاي درخشان در زمينه فرهنگ و ادب و هنر دارد لازم است در شاخههاي مختلف فرهنگي بودجه بيشتري صرف شود. كارگردان «ترانه تنهايي تهران» در ادامه به رسانه ملي اشاره كرد و افزود: تلويزيون در تمام دنيا وظيفه دارد كه نيرو محركهي مستند باشد، اما در ايران اين مسئله به درستي صورت نميگيرد و عليرغم بهرهوري از سوژههاي متعدد براي مستند، تلويزيون در اغلب موارد فيلمهايي كه درباره اين موضوعات ساخته شدهاند را به نمايش نميگذارد. سالور در ادامه عنوان كرد: در تمام دنيا تلويزيون پشتيباني مالي و كاري سينماي مستند است و در مراحل مختلف از توليد تا پخش حضور دارد و به راستي قدر مستند را ميداند و آن را اكرام ميكند، اما در ايران متأسفانه اينگونه نيست و به همين علت مستندسازان ايراني يك منبع اصلي را از دست دادهاند. اين كارگردان در ادامه در پاسخ به سوالي كه در ارتباط با كارت بحران مطرح شده بود هم عنوان كرد: قطعا صدور چنين كارتي تأثير بسيار دارد. اين طرح ايده بسيارخوب و درستي است، چراكه لازم است مستندسازان در شرايط بحراني كمي آزادي عمل داشته باشند و بتواننند همانگونه كه از اسم مستند برميآيد، به ثبت اسناد و وقايع بپردازند. حال آنكه اين مسئله تا چه اندازه شدني است و در واقعيات امروز ايران چهقدر ميتوان به آن دل بست را نميدانم، اما اميدوارم كه سعه صدر مسوولان فرهنگي موجب رخدادن چنين حوادث فرخندهاي شود. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 150]