محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829986947
سکونتگاه انسان‌های اولیه بیخ گوش تهران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۳ - ۱۱:۳۹
احمد مسجدجامعی - رییس سابق شورای شهر و عضو فعلی این شورا - چندی است که سنت تهران گردی راه انداخته است. به نظر می رسد او قصد دارد دیده‌های خود را از این سفر درون شهری در قالب یادداشت‌هایی در ایران منتشر کند. این نوشته اولین یادداشت مسجدجامعی از تهران‌گردی‌هایش است. به گزارش ایسنا، در یادداشت مسجدجامعی در ایران می‌خوانید: جمعه سوم آبان ماه 1392 سومین تهرانگردی را آغاز کردم. از آنجا که روز قبل، عید غدیر بود، به این مناسبت محله چشمه علی را برگزیدم که بنابر نقلی نام آن به اعقاب و اولاد حضرت علی(ع) باز می گردد. طبق روال، ساعت هفت صبح به آن سمت حرکت کردم. از خانه تا چشمه علی کمتر از نیم ساعت راه بود. البته اگر صبح زود روز جمعه نبود، باید خیلی بیشتر از اینها در راه می بودیم. بازدید این هفته تقریباً سرزده بود و فقط دبیر شورای محله چشمه علی، آقای خمسه تبار در جریان آن قرار داشت. ایشان هم فقط یکی از معاونین شهرداری ناحیه یک آن منطقه، آقای ابراهیمی را که اطلاعات نسبتاً خوبی از تاریخ و موقعیت ری داشت، خبر کرده بود. این دو نفر در بوستان چشمه علی منتظر بودند. تپه باستانی چشمه علی در کنار این بوستان و با نرده هایی سبزرنگ از آن جدا می شد. این تپه از نخستین سکونتگاه های بشری است که آثاری از آن کشف شده است. طبق کاوش هایی که برای نخستین بار توسط آقای اریک اشمیک امریکایی و تیم همراهش در سال های 1314 تا 1317 شمسی در اینجا انجام گرفت، قدمت سکونت در اطراف چشمه علی به حدود شش هزار سال پیش می رسد. در این کاوش ها، ظروف سفالین و منقوشی به دست آمد که در حال حاضر برخی از آن ها در موزه ملی ایران نگهداری می شود. بسیاری از مورخین و جغرافیدانان بنای نخستین شهر را به شیث بن آدم، گروهی به هوشنگ پیشدادی فرزند کیومرث، از پادشاهان اساطیری ایران و عده ای به یکی از پسران نوح(ع) به نام «روی» یا «رازی» نسبت می دهند که از این میان بیشترین روایات حاکی از این است که ری در زمان پادشاهی هوشنگ بنا شده است. در محوطه این تپه باستانی بوته و علف های هرز فراوانی روییده بود و در چند جای آن چندین تیر چراغ برق دیده می شد که روشنایی این محوطه را در هنگام شب تامین می کرد. درون این محوطه باستانی گودال های کوچک زیادی مشاهده می شد. از آقای خمسه تبار پرسیدم این گودال ها برای چیست؟ آیا از زمان کاوش های آقای اشمیت باقی مانده است؟ ایشان در جواب گفتند خیر. تا همین چند سال پیش و به دلیل ناآگاهی مسئولان ذیربط، در این محوطه درخت کاشته بودند تا مثلاً نمایی زیبا به این محوطه بدهند غافل از این که آبی که برای آبیاری این درختان صرف می شود، سبب از بین رفتن اشیای احتمالی مدفون در این تپه خواهد شد. این گودال ها مربوط به محل کاشت آن درخت هاست. البته بعد از اعتراضات انجام شده، درختان را از این محل به جای دیگری انتقال دادند تا این تپه باستانی بیشتر از اینها آسیب نبیند. کمی آن سوتر از این تپه، مظهر چشمه علی قرار داشت که از زیر کوه بیرون می آید. مهمترین دلیل شکل گیری سکونت در این محدوده و شکل گیری تمدن چشمه علی را می توان وجود این چشمه دانست. این چشمه و نهر آن، در دوره اشکانی با عنوان «نهر سورن» یا «نهر سورنا» معروف بود. سورن نام یکی از هفت خاندان بزرگ در دوره های اشکانیان و ساسانیان بود. این خاندان در تشکیلات این دو سلسله پادشاهی منصب سپهسالاری داشتند. بعد از پادشاه بالاترین مناصب مربوط به خاندان سورن بود به ترتیبی که هرگاه یکی از سلاطین اشکانی بر تخت سلطنت جلوس می کرد، رئیس این خاندان که منصب سورنا را داشت می آمد و تاج پادشاهی بر سر او می گذاشت. در منابع عنوان شده که این خاندان در دامنه جنوبی صخره ای که مظهر چشمه در زیر آن قرار دارد، دارای کاخ و عمارتی بوده اند و از آن جهت این چشمه به چشمه سورن معروف بوده است. بعد از آن در دوره های بعد نام نهر این چشمه به «روده» معروف شد. این نهر یا رود کمی پایین تر از چشمه از میان بازار معروفی به نام «بازار روده» عبور می کرد. برخی بر این باورند چون نام این بازار روده بوده نام نهر جاری از این چشمه هم از این نام گرفته شده است. البته به نظر می رسد به علت عبور این رود از وسط بازار، به بازار روده معروف شده باشد. بعد از فتح ری به دست مسلمانان و شروع دوره اسلامی، نام آن به «چشمه علی» معروف گشت. در مورد این نامگذاری چند روایت وجود دارد. یکی این است که حضرت علی(ع) از کنار این چشمه گذشته و جای پای اسبش روی سنگی نقش بسته که اکنون اثری از آن نیست و به همین دلیل اینجا به چشمه علی معروف شده است. این روایت درست به نظر نمی آید. روایت دیگری هم وجود دارد که چون قاتل یکی از فرزندان خاندان علی(ع) از اینجا می گذشته و شمشیر آغشته به خون خود را در آب این چشمه شسته، تا مدت ها آب نهر و چشمه را مکروه می دانسته اند و بعد از آن این مکان به چشمه علی شهرت یافته است. ابودلف در کتاب الرساله الثانیه در این باره آورده: «و در آن (ری) آبی است که به آن سورین گویند، که دیدم اهل ری آب آن را شوم و بد می دانند و به آن نزدیک نمی شوند. پس از این عمل از مردم سوال کردم. بزرگ آن ها به من جواب داد: علت آن است که قاتل یحیی بن زید، شمشیر خونی اش را در این آب شست.» بر این اساس ماجرا از این قرار است که زید پسر امام زین العابدین بود که به خونخواهی امام حسین(ع) در کوفه بر امیر عراق خروج کرد و در این ماجرا به شهادت رسید. پس از آن فرزندش یحیی را تا نیشابور تعقیب و او را هم شهید کردند. گویا قاتل یحیی که سر او را برای خلیفه وقت می برد، از ری عبور کرده و شمشیر خود را در این نهر و چشمه شسته است. چون ساکنان اطراف نهر همه از دوستداران خاندان پیغمبر بودند (از قرون سه و چهار به بعد ساکنان محله های اطراف چشمه علی همگی شیعه بودند)، از آن به بعد آب این نهر را شوم دانسته و نام آن به چشمه علی تغییر یافته است. در این زمینه برخی نیز معتقدند منظور از عنوان چشمه علی، چشمه اعلی به معنی بلندمرتبه بوده است. البته چشمه علی های دیگری در کشور ما در نقاط مختلفی وجود دارد که چون نام آن حضرت را نماد برکت و باروری و نعمت می دانستند، با این کار در پی اجابت خواسته قلبی خود بوده اند. بعد از بازدید از تپه، از دوستان خواستم تا چشمه علی و سنگ نگاره بالای آن را از نزدیک ببینم. بنابراین بعد از پایین آمدن از چند پله به نزدیک چشمه رسیدم. چشمه، آب بسیار زلالی داشت و سنگ ریزه های کف آن به راحتی دیده می شد. محل جوشش آب از کناره های کوه کاملاً پیدا بود. به نسبت سال های پیشین، آب این چشمه بسیار کم شده بود. در همین اثنا در گوشه ای از محل چشمه که چندان در معرض دید نبود، بانویی سالخورده و زحمتکش را دیدم که چادرش را به کمر بسته، آستین ها را بالازده و مشغول شست وشوی لباس بود. بعد از سلام و احوالپرسی از سابقه سکونتش در این محله و گذشته آن پرسیدم. در جواب گفت حدود 50 سالی است که در اینجا ساکنم. او ادامه داد در گذشته آب اینجا خیلی زیاد بود و با اشاره به صخره ای که بالاتر بود، گفت آنجا می نشستیم و به همراه زنان محله، لباس هایمان را می شستیم. در آن زمان آب به قدری بود که بچه ها می توانستند درون آب شیرجه بزنند و شنا کنند اما الان آب اینقدر کم است که چنین کاری امکانپذیر نیست. همچنین در آن زمان ها مردم درون چشمه و در ادامه نهر، فرش هم می شستند و برای خشک کردنش، آن را از این کوه بالابرده و روی صخره ها پهن می کردند تا در زیر نور آفتاب و جریان هوا خشک شود. اطلاعات او همین موارد بود ولی گفت باید برای اطلاعات بیشتر سراغ قدیمی ترهای اینجا همچون آقا غیبعلی، صاحب فروشگاه موادغذایی واقع در خیابان تقوی نیا برویم. از او تشکر کردیم و سراغ سنگ نگاره بالای چشمه رفتیم. ادامه دارد ... انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها