محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842744230
از برنده نوبل ادبیات2014 بیشتر بدانیم
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: از برنده نوبل ادبیات2014 بیشتر بدانیم
دنیای داستانی مودیانو به عذاب‌ها و سئوال‌هایی می‌پردازد که در کودکی او ریشه دارند: نگرانی از ترک شدن، جذابیت دنیای تجارت‌های سیاه و...
خجسته کیهان مترجم ادبیات فرانسه درباره پاتریک مودیانو گفت: مودیانو 69 ساله و فرانسوی است، اما پدری ایتالیایی دارد و قبل از گرفتن نوبل، جایزه‌های مهمی را دریافت کرده است. آخرین جوایز خود را هم سال 2012 از اتریش و سال 2010 از فرانسه گرفته است. او جایزه‌های مهمی چون گنکور و جایزه آکادمی ملی فرانسه را هم در کارنامه‌اش دارد.
او افزود: آکادمی نوبل دلیل اهدای این جایزه به مودیانو را پرداختن او به گم‌شدگی هویت انسان دانسته است. گم‌شدگی موضوع اصلی آثار اوست. شهرت او به این دلیل است که از حمله نازی‌ها به فرانسه نوشته و زندگی کلیمی‌ها را شرح داده است.
کیهان یکی از وقایع مهم زندگی مودیانو را آشنا شدن او با رمون کنو دانست و گفت: کنو دوست مادر مودیانوست و حتی به او تدریس خصوصی می‌کرده و وقتی می‌بیند او به نوشتن علاقه دارد، مودیانو را به نشر گالیمار در فرانسه معرفی می‌کند. این انتشارات اولین رمان او «میدان اِتوال» را منتشر می‌کند که نام میدانی مهم در فرانسه است.
این مترجم درباره جایگاه این نویسنده در ادبیات فرانسه هم گفت: نویسنده‌ای که گنکور و جایزه آکادمی ملی فرانسه را ببرد که مهم‌ترین جوایز ادبی فرانسه هستند، مسلما نویسنده‌ای مهم است. او 40 اثر شامل رمان، نمایش‌نامه، فیلم‌نامه و داستان کوتاه نوشته و درباره او می‌گویند نویسنده‌ای است که نثرش مثل کریستال روشن است و آثارش مثل موسیقی در ذهن می‌ماند.
کتاب‌شناسی پاتریک مودیانو در ایران
پاتریک مودیانو، نویسنده فرانسوی که امروز به عنوان 107امین نویسنده و شاعر جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد، در ایران هم نویسنده شناخته شده‌ای است و چندین رمان از او به فارسی ترجمه شده است.
پاتریک مودیان زاده سال 1945 در فرانسه است. او کودکی سختی داشته، پدرش اغلب خانه نبود و مادرش در آسایشگاه به سر می‌برد. در این دوران او با برادرش صمیمی است. برادرش در ده‌سالگی بر اثر بیماری می‌میرد و مودیانو آثاری را که از سال 1967 تا سال 1982 نوشته، به برادرش تقدیم کرده است.
مودیانو جزو نویسندگانی است که شاید کمتر کسی فکر می‌کرد که امسال به عنوان برنده جایزه نوبل معرفس شود، اما آکادمی نوبل باز هم با انتخاب خود کتاب‌خوانان و اهالی ادبیات را غافل‌گیر کرد.
مودیانو در ایران نویسنده شناخته شده‌ای است، اما آثار او از سوی مترجمان پراکنده ترجمه شده و به جز زنده‌یاد ساسان تبسمی، مترجمان از او اغلب یک کتاب ترجمه کردهاند.
پاتریک مودیانو- نویسنده مطرح و شناخته شده فرانسوی است که آثار پرخواننده‌ای را نگاشته است، او بین سال‌های 1968 تا 1978 که نویسنده جوانی محسوب می‌شده، تقریبا تمامی جوایز ادبی فرانسه را به خود اختصاص داده است: جایزه‌های فئنِون و روژه نیمیه برای رمان «میدان اِتوال»، جایزه بزرگ آکادمی فرانسه برای رمان «بلوارهای کمربندی» (1972) و جایزه گنکور برای رمان «خیابان مغازه‌های تاریک».
مودیانو نمایشنامه‌نویس هم هست و علاوه بر نگارش نمایشنامه‌های متعدد کتاب‌هایی هم به شکل زندگی‌نامه نوشته است.
در ادامه رمان‌هایی که از او به فارسی ترجمه شده است، می‌آید:
«خیابان بوتیک‌های تاریک»، «در کافه‌ی جوانی گمشده» و «افق» با ترجمه ساسان تبسمی، نشر افق.
«محله گمشده» با ترجمه اصغر نوری، نشر افراز.
«سفر ماه عسل» با ترجمه نسرین اصغر زاده، نشر افراز.
«تصادف شبانه» با ترجمه مهسا ابهری، نشر فرهنگ جاوید.
«آه ای سرزمین محبوب من» با ترجمه رویا خویی، نشر نظر.
«افق» و «تصادف شبانه» با ترجمه حسین سلیمانی‌نژاد، نشر چشمه.
پاتریک مودیانو زاده سال 1945 در فرانسه است. این نویسنده که به عنوان صدوهفتمین نویسنده و شاعر جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد، در ایران هم نویسنده شناختهشدهای است .*****
بی‌حرکت، با چشمان باز، کم‌کم از لاک ضخیم نویسنده‌ی انگلیسی که بیست سال بود زیرش پنهان شده بودم، بیرون می‌آمدم. جم نخوردن. انتظار برای آن‌که فرود از ورای زمان پایان پذیرد، انگار با چتر نجات بیرون پریده باشی. پا سفت‌کردنِ دوباره روی پاریس سابق. دیدار از ویرانه‌ها و تلاش برای کشف ردی از خود میان آنها. تلاش برای جواب‌دادن به همه‌ی سئوال‌هایی که معلق مانده بودند. (از متن کتاب)
شخصیت‌های مودیانو همیشه ناآرام هستند و هیچ‌وقت احساس آرامش نمی‌کنند. آنها درباره‌ی هیچ چیز اطمینان ندارند؛ نه درباره‌ی رگ و ریشه‌ی خود، نه سرگذشت خود، نه حافظه‌ی خود، نه زندگی‌یی که از سَر می‌گذرانند و نه احساسات‌شان. فقط سعی می‌کنند تا آنجا که می‌توانند زنده بمانند. آدم‌هایی هستند متعلق به گذشته؛ دیگر وجود ندارند، یا این‌که تقریباً دیگر وجود ندارند، اشباحی شناور در زمان حال که فقط به واسطه‌ی روزگاری که از سَر گذرانده‌اند زنده‌اند و همواره در کمین چیزی هستند که بتواند آنها را دوباره به دوره‌یی ناپدیدشده وصل کند. (از مقدمه‌ی کتاب)
"محله گمشده" گرچه برنده جایزه ادبی نبوده است ولی جزو آثار خوب نویسنده است که یک منتقد معروف فرانسوی درباره آن نوشته است که این کتاب دارای لحظه هایی است که باعث می شود به یک اثر بزرگ تبدیل شود.
گفته های اصغر نوری درباره رمان محله ی گمشده و پاتریک مودیانو
این کتاب داستان نویسنده انگلیسی فرانسوی الاصلی است که 20 سال پیش از پاریس به لندن رفته و تبدیل به نویسنده معروفی شده است. او که دیگر ارتباطش با گذشته و فرانسه را قطع کرده است برای قرار با یک ناشر ژاپنی به پاریس می رود که در این سفر خاطراتش را مرور می کند. او با مراجعه به مکانهایی که قبلا در آنها زندگی کرده و رفت و آمد داشته است ما را با گذشته اش همراه می کند.
این کتاب 250 صفحه ای در سال 1984 نوشته شده و تاکنون در ایران ترجمه نشده است. "محله گمشده" گرچه برنده جایزه ادبی نبوده است ولی جزو آثار خوب نویسنده است که یک منتقد معروف فرانسوی درباره آن نوشته است که این کتاب دارای لحظه هایی است که باعث می شود به یک اثر بزرگ تبدیل شود.
در این رمان ما تا آخر نمی‌دانیم که او به دنبال چه چیزی می‌گردد و تا آخر رمان این سؤال با ما هست؛ اما مودیانو آن‌قدر خوب می‌نویسد که ما با روزمرگی‌های او همراه می‌شویم و پرسه‌گری‌های او برای ما جذاب می‌شود و دست آخر متوجه می‌شویم که هدف رمان، همین پرسه‌گری بوده است.
پاتریک مودیانو و دنیای داستانی اش :
پاتریک مودیانو یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان زنده‌ی فرانسه است؛ در کارهای او، بعضی از تم‌ها تکرار می‌شود که یکی از این تم‌ها، جست‌وجو‌‌ست. کسی دنبال چیزی‌ست که ممکن است هویت باشد؛ یک آدم در زمان حال به دنبال گذشته می‌رود. در کارهای او، عنصر جست‌وجوی پدر هم تکرار می‌شود که با جست‌وجوی هویت هم رابطه دارد. مودیانو جزو معدود نویسندگانی‌ست که پرسه‌گرایی را می‌تواند موتیف اصلی کار خود قرار دهد.
جملات مودیانو ساده و روان است و پیچیدگی زبانی ندارد و عموما عنصر شهر هم در رمان‌های او پررنگ است و وقتی رمان او را می‌خوانیم، گویی داریم در پاریس قدم می‌زنیم. مودیانو در رمان خود با ذکر جزئیات، محلات، پل‌ها و پارک‌ها را معرفی می‌کند.
شهر پاریس یکی از شخصیت‌های ثابت در رمان‌های پاتریک مودیانوست و سه دورهی نویسندگی این نویسنده چنین است: دورهی اول رمان‌های او را شامل می‌شود که در پاریس تحت اشغال آلمان‌ها می‌گذرد، دورهی دوم دهه‌ی 1960 و 1970 اروپاست که دورهی بعد از جنگ است و دورهی سوم هم دوره‌ای‌ست که شخصیت‌های زن در رمان‌های او زیاد است که پیش‌تر حضور مردها بیشتر بوده است.
دنیای داستانی مودیانو به عذاب‌ها و سئوال‌هایی می‌پردازد که در کودکی او ریشه دارند: نگرانی از ترک شدن، جذابیت دنیای تجارت‌های سیاه و غیرقانونی، میل به نفوذ در دل معماها و دست یافتن به محرک‌های رمزآلودی که باعث می‌شوند انسان‌هایی که به ظاهر رو در روی یکدیگرند، باهم ارتباط برقرار کنند. دو مسئله‌ی مهم به این درون‌مایه‌ها اضافه می‌شود: بی‌ریشه بودن و احساس تنهایی. دنیای پاتریک مودیانو ساده، معمولی، خواب‌زده، مخاطره‌آمیز و به طرز وحشتناکی اندوهبار است. چیزی بین رومانتیسم و کتاب‌های نوآر، بین فیتزجرالد و سیمنون. این دنیا غالباً آکنده است از راز و ابهام. شخصیت‌های مودیانو همیشه ناآرام هستند و هیچ‌وقت احساس آرامش نمی‌کنند. آنها درباره‌ی هیچ‌چیز اطمینان ندارند؛ نه درباره‌ی رگ و ریشه‌ی خود، نه سرگذشت خود، نه حافظه‌ی خود، نه زندگی‌یی که از سَر می‌گذرانند و نه احساسات‌شان. فقط سعی می‌کنند تا آنجا که می‌توانند زنده بمانند. آدم‌هایی هستند متعلق به گذشته؛ دیگر وجود ندارند، یا این‌که تقریباً دیگر وجود ندارند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها