محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830084471
عکاسی تئاتر هنوز رسمیت ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
عکاسی تئاتر هنوز رسمیت ندارد ثبت لحظه‌ها و ارائه آن به آیندگان یکی از آرزوهای بشر بود که با اختراع دوربین جامه عمل به خود پوشید و توانست کم‌کم و در گذر زمان از قالب سرگرم‌کننده خود فاصله بگیرد و به‌عنوان یک سند کاربرد پیدا کند. بعدتر هم بعد هنری پیدا کرد و عکاسی از تئاتر، سینما و دیگر هنرها جایگاه مهمی پیدا کرد. آنقدر که حالا این ژانر عکاسی توجه عکاسان زیادی را به خود جلب کرده است.
در این میان یکی از مهم ترین بخش های عکاسی هنری، عکاسی از تئاتر است که هم برای هنرمندان و عوامل یک نمایش اتفاق مهمی محسوب می شود و هم عکاسان دوست دارند بتوانند در این عرصه فعالیت کنند، اما به راستی اهمیت عکاسی از تئاتر در چیست؟ علی حدادی اصل، هنرمند عکاس در این باره می گوید: می توان گفت از تئاترهایی که از دهه های دور در ایران به صحنه می رفتند، تنها عکس یادگاری به جای مانده است. من بارها دیده ام کارگردانان بزرگ، زمانی که حرفی از تئاتر دوران خود می زنند، در ادامه صحبت خود عکسی از تئاتر زمان خود را به مخاطب نشان می دهند که در آن عوامل و بازیگران دور هم جمع شده اند و عکسی را به یادگار ثبت کرده اند. این هنرمند عکاس ادامه می دهد: این گفته ها برای زمانی است که عصر دیجیتال دنیا را در چنگ خود نگرفته بود، اما از همان دوران که از تئاترهای وقت تنها عکس یادگاری به جا می ماند، فردی پیدا شد به اسم سیامک زمردی مطلق که سعی کرد بتواند از همان دوران و با دوربین آنالوگ و فضای نگاتیو، تئاتر را به جایی برساند که ازخاطره ای محو در ذهن مخاطب فراتر ببرد تا مخاطب بتواند لحظه ثبت شده را به یاد آورد و آن نمایش را برای خود تداعی کند. او می افزاید: البته به گفته خود سیامک زمردی مطلق، قرار بود تئاتر سکوی پرتابی باشد که بتواند خود را از آن رها کند و پا به عرصه عکاسی سینما بگذارد، اما تا حدی در این فضا غرق و فضای هنری ماجرا برای او جذاب شد که ترجیح داد اگر قرار است نامی از او به عنوان عکاس به یادگار بماند، با عکاسی تئاتر باشد و صد البته که همین بوده و هست. عکاسی تئاتر ایران مدیون زحمات اوست و خواهد بود. دشواری های عکاسی تئاتر حدادی اصل اظهار می کند: در وهله اول همه فکر می کنند که عکاسی تئاتر، یکی از آسان ترین ژانرهای عکاسی است که در بین اتفاقات دیگر عکاسی رخ می دهد؛ اما به واقع این طور نیست. زمانی که ابراهیم حسینی، مدیر انجمن عکاسان خانه تئاتر برای نمایش مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش به کارگردانی رضا حداد، مسابقه عکاسی برپا کرد و عکاسان مختلف با ثبت نام توانستند وارد تالار تئاتر شوند، متوجه این ماجرا شدند که عکاسی تئاتر دنیای خود را دارد. البته این را هم باید اشاره کرد که ثبت لحظه ای که مخاطب از دیدن آن غافل مانده و نتوانسته آن را به ذهن خود بسپارد، فرق می کند وگرنه هرکس که بخواهد و تا حدودی به تکنیک عکاسی با دوربین آشنا باشد، می تواند به این عکس ها برسد. دوربین به دست های غیرحرفه ای او با گلایه از عکاسان غیرحرفه ای این عرصه می گوید: این است که عکاسی تئاتر را به چالش کشیده و هر کس با هر دوربینی خود را عکاس تئاتر معرفی می کند و البته شاکی از این است که چرا نمی تواند پا به عرصه عکاسی تئاتر بگذارد و عکاسی کند و به اجراهای عکاسی دعوت نمی شود، اما همین دوستان با هر دوز و کلک خود را به گروه تئاتری می رسانند و از خود یک عکاس تئاتر می سازند، آن هم عکاسی که تنها نام عکاس تئاتر را یدک می کشد. حدادی اصل در پایان سخنانش اظهار می کند: اکنون ابراهیم حسینی، سیامک زمردی مطلق، مسعود پاکدل و رضا موسوی تمام تلاش خود را بر این استوار کرده اند که بتوانند انجمن کارگردانان تئاتر را مجاب کنند عکاس تئاترهایشان از میان همان عکاسان عضو انجمن خانه تئاتر باشد و با او قرارداد بسته شود و عکاس نمایش را بسان همه اعضای دیگر گروه بدانند و با او همان روندی را پی گیرند که با دیگر عوامل نمایش پی می گیرند. اینها هم درددل هایی بود که نه حرف من عکاس تئاتر، بلکه حرف تمام بچه های انجمن عکاسان خانه تئاتر است. بازیگران روی صحنه نقش خود را ایفا می کنند و عکاس هم از اجرا عکس می گیرد. همان طور که گفتیم شاید از نگاه بسیاری کار ساده ای باشد، اما اگر با کسی روبه رو شویم که تجربه عکاسی تئاتر را داشته باشد، بدون تردید خواهد گفت این نوع عکاسی بسیار دشوار است و پیچیدگی های خاص خود را دارد. بابک برزویه، عکاس تئاتر در این باره می گوید: باتوجه به این که مجبوریم هنگام اجرا از بازیگران عکس بگیریم قابلیت تحرک عکاس و عکاسی از زوایای مختلف سخت است. اگر عکاس بخواهد عکس های خوبی داشته باشد باید چهار، پنج بار به اجرا برود و عکاسی کند. او می افزاید: عکاس بار اول زاویه دید پیدا می کند و زوایای صحنه را می شناسد و به مرور دفعه های بعد می تواند عکاسی خوبی انجام دهد. در ایران این که پنج بار بتوانی در یک اجرا حضور پیدا کنی امکان پذیر نیست، مگر این که عکاس گروه باشی و بتوانی این کار را انجام دهی. نگاه از زوایای مختلف به صحنه برزویه که تجربه های متعددی در عکاسی سینمایی هم دارد درباره مقایسه عکاسی در تئاتر و سینما با یکدیگر می گوید: با توجه به نزدیکی موضوع هر دو برایم جذاب است، اما در سینما پلان فقط یک بار رخ می دهد و بعد پلان جدید باز می شود. بنابراین فقط یک بار فرصت عکس گرفتن هست، اما در تئاتر می شود مدام از زاویه های مختلف به صحنه نگاه و عکاسی کرد. در تئاتر پروسه 45 روزه اجرا زوایای متفاوتی را به ما نشان می دهد که می توانیم عکاسی بهتری داشته باشیم. این هنرمند درباره فعالیتش در عرصه عکاسی تئاتر می گوید: جوان تر و جویای نام که بودم بیشتر کار می کردم، حالا روی پذیرش کارهایم حساسیت های زیادی دارم و کمتر کار می کنم. قبلا انتخاب می شدم و حالا انتخاب می کنم. عکاسی از تئاتر علاقه شخصی و جزئی از زندگی ام است. اما با همه اهمیت عکاسی تئاتر، هنوز هم این ژانر از عکاسی چنان که باید و شاید جدی گرفته نمی شود. وقتی این موضوع را با ابراهیم حسینی، رئیس انجمن عکاسان خانه تئاتر مطرح می کنم، می گوید: انجمن عکاسان خانه تئاتر دوازدهم اسفند 86 شکل گرفت. آن زمان یکسری حرکات فرهنگی رخ داد که باعث شد کارگردان ها عکاسی تئاتر را بیشتر بشناسند و تاثیرات آن را ببینند. آنها دیگر عکاس تئاتر را به چشم کسی که عکس یادگاری می گیرد، نگاه نکردند و موضوع را جدی گرفتند. به رسمیت شناخته شدن عکاسان در قرارداد او می افزاید: با این که کورسوی امیدی در دل ما روشن شد، اما هنوز این پروسه شکل منطقی پیدا نکرده و مرکز هنرهای نمایشی نیاز به عکاس تئاتر را بخوبی احساس نکرده است. ما خواهان این هستیم که عکاسی تئاتر از سوی این مرکز به عنوان یک شغل پذیرفته و در قرارداد تیپ تئاتر لحاظ شود. وقتی این موضوع در قراردادهای رسمی تئاتر لحاظ نشود، طبعا لطمات زیادی برای عکاسان تئاتر خواهد داشت. این هنرمند عکاس درباره پیگیری هایی که تاکنون در این زمینه انجام شده است، توضیح می دهد: سال 88 و زمان مدیریت حسین پارسایی بر مرکز هنرهای نمایشی، قراردادی مبنی بر به رسمیت شناختن عکاسان تئاتر امضا شد و براساس آن عکاسان در قرارداد تیپ طبقه بندی شدند و برای آنها حقوق مشخص در نظر گرفته شد، اما باوجود همه جلساتی که تاکنون داشته ایم، قرارداد تیپ در همه بدنه تئاتر اجرایی شده جز عکاسی. او می افزاید: ما جلسات زیادی رفتیم، اما حتی یک مورد از اظهارنظرها هم اجرایی نشد و عکاسان هم به درآمدزایی نرسیدند. در این میان تغییر مدیریت ها هم لطمه زیادی به این روند زد و برنامه ریزی های ما با تغییر مدیران بلاتکلیف ماند. حسینی ادامه می دهد: تئاتر هنر پایداری نیست و فقط عکس های آن می ماند. وقتی مسئولان و هنرمندان تئاتری کشورمان به جشنواره های خارجی می روند، می توانند کتاب جشنواره ها را ببرند، نه همه کارها را. او در پایان می گوید: تولید یک اثر نمایشی در کشور ما کار دشواری است و باید هفت خوان رستم طی شود تا بتواند 30 اجرای عمومی برود. بزرگ ترین کارها در کشور ما نهایت 60 اجرا می رود؛ یعنی همه زحمات عوامل برای یک اجرای کوتاه است و تنها کسانی که می توانند این لحظه ها را ثبت کنند، عکاسان تئاتر هستند؛ پس بهتر است آنها را جدی بگیریم و به رسمیت بشناسیم. زینب مرتضایی فرد / گروه فرهنگ و هنر
پنج شنبه 17 مهر 1393 2:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها