واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
آقازاده در جستجوی جوانهای ورشکسته قصه خوب آدم را سرحال میآورد. بخصوص اگر مدام با اتفاق تازه همراه باشد و اجازه ندهد سر را برگردانی و به کار دیگر مشغول شوی.
در این میان شیرینی و لحظه هایی که با خنده و شادی بیشتر همراه است هم چاشنی کار است. قصه خوب شاد می کند، می خنداند، می گریاند، غافلگیر و هیجان زده می کند و البته در نهایت و در بطن و متن خود از مسائل مهمی پرده برداری می کند. مسائلی ضروری و عمده که دامان یک جامعه یا حتی بشر را گرفته و مطرح شدنش در قالب داستان و درام و فیلم می تواند در اصلاح آنها مؤثر باشد. فیلم خط ویژه که اخیرا در شبکه نمایش خانگی توزیع شده، از آن دسته فیلم هایی است که پر از اتفاق است و به همین دلیل راحت مخاطب را به درون خود می کشاند و سرگرم می کند. از سوی دیگر موقعیت های کمیک در کنار موقعیت های بغرنج و بحرانی فراوان دارد. بنابراین یک نمونه خوب از یک اثر سرگرم کننده و قصه گوست. فیلم داستان چند جوان است که دست به سرقت اینترنتی از بانک می زنند، اما یک اشتباه سبب می شود پول درست جابه جا نشود، در نتیجه دو جوان دیگر هم به این جمع اضافه می شوند و داستان از اینجا پیچ و تابی اساسی پیدا می کند. از دیگر سو، کسی که آنها از حسابش سرقت کرده اند، یک آقازاده است که به طور غیرقانونی تلاش می کند از بانک وام بگیرد. این داستان بزودی تبدیل به یک ماجرای پر سرعت تعقیب و گریز می شود. شاید بتوان چکیده داستان خط ویژه را این گونه گفت: آقازاده مغرور به دنبال جوان های ورشکسته. ضد قهرمان های فیلم اغلب آشنا هستند و با این که تیپ هایی کلی و نه چندان خاص به نظر می رسند اما جذاب طراحی شده اند و همدلی ایجاد می کنند. ما خیلی اوقات از گذر سریع عمر شکایت می کنیم و برایش مرثیه و اشعار جانگداز می سراییم، اما در خیلی از موارد دیگر هم این گذر پر سرعت کند و کشدار می شود. در اوقاتی که نه دست و دل آدم به سمت کار مفیدی می رود و نه می شود بیرون زد، در آن حالت شاید یک فیلم سرگرم کننده، سبک اما نه سهل انگار و بی کیفیت حال و خیال آدم را بهتر کند. کمی شادی و کمی تأمل ایجاد کند و از همه مهم تر آن زمان سخت گذر را سهل کند. این که می گویم قصه خوب، قصه ای است که آدم نتواند بادیدنش سر را برگرداند منظور همین کمک به گذر ساده زمان است. از این دست فیلم ها اگر نگوییم در سینمای ایران کم است، می توانیم با قاطعیت بگوییم زیاد هم نیست و خط ویژه این قابلیت و توانایی را دارد که سرگرم کننده باشد، اما قابل حدس نباشد و مخاطب را از پیگیری خود خسته و ناامید نکند. بازی های نسبتا خوب، کارگردانی ساده ای که قصه را جلو می برد و بیهوده خود نمایی نمی کند و موسیقی پر انرژی و دو ترانه خوب از سینا حجازی در ابتدا و رضا یزدانی در انتهای فیلم، مجموعه ای دلپذیر را ایجاد کرده است. (ضمیمه چمدان)
جمعه 11 مهر 1393 1:00 بازدید:0
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]