محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1810000995
سید محمد موسی کاظمی ایران و شراکت راهبردی با اژدهای زرد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: سید محمد موسی کاظمی
ایران و شراکت راهبردی با اژدهای زرد
ایران و چین، یکدیگر را به عنوان دو کشور همسو در اهداف کلان و درازمدت بین المللی می نگرند و می کوشند تا حد امکان موضع بین المللی همدیگر را در برابر یکجانبه گرایی آمریکا و نیز متحدان غربی این کشور تقویت کنند.
در سال ها و دهه های گذشته، روابط جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین سیری تکوینی را پیموده و به صورت یک شراکت راهبردی در آمده است. برای دو کشور ایران و چین، جاده ابریشم نمادی از تعاملاتی چند هزار ساله است؛ جاده ای که نه فقط مسیر تبادلات تجاری، بلکه بستری برای روابط علمی و فرهنگی نیز بوده است. حال پس از گذشت سال ها، ایران و چین در دو سوی جاده ابریشم به سمت همگرایی حرکت می کنند، البته جاده ای که ناهمواری ها و فراز و فرودهای خاص خود را دارد. در حال حاضر چین یکی از مهمترین مقاصد سیاست و روابط خارجی ایران به شمار می رود، در برابر، چینی ها نیز جمهوری اسلامی ایران را به عنوان قدرتی منطقه ای و کشوری با اهداف جهانی همسو مورد شناسایی قرار داده اند. از منظر سیاست های کلان، ایران و چین در جبهه کشورهای تجدیدنظرطلب در نظام بین الملل قرار می گیرند. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، به دلیل قرار داشتن ایران در بلوک غرب، روابط تهران و پکن تابعی از روابط عمومی چین و جهان غرب بود. از این رو، در دوران جنگ سرد، بستری برای تعامل سیاسی و همکاری های گسترده اقتصادی بین پکن و تهران وجود نداشت. چین حتی پس از وقوع کودتای آمریکایی- انگلیسی 28 مرداد 1332 و سقوط دولت ملی «محمد مصدق»، این رخداد را محکوم و دولت پساکودتا را دست نشانده استعمارگران غربی قلمداد کرده بود. با این حال، پس از دگرگونی تعاملات پکن و غرب در ابتدای دهه 70 میلادی، روابط سیاسی تهران- پکن نیز با شناسایی جمهوری خلق چین از سوی ایران، پایه گذاری شد. همین مساله زمینه های همکاری های اقتصادی دو کشور را نیز فراهم کرد و سبب شد روابط تهران- پکن گسترش و تعمیق یابد. وقوع انقلاب اسلامی در ایران، با دگرگونی اساسی در ساختارهای های داخلی و رویکردهای خارجی، نقطه عطفی را نیز در روابط تهران- پکن به وجود آورد. پس از انقلاب سال 1357، ایران از یک بازیگر منطقه ای متعهد و متمایل به اهداف و منافع کلان جنگ سردی غرب، به یک واحد غیر متعهد نظام بین الملل تبدیل شد و با توجه به سیاست ها و راهبردهای اعلانی پکن در زمینه عدم تعهد به بلوک های شرقی و غربی، ایران به چشم کشوری همسو نگریسته شد. با فروپاشی نظام دو قطبی، همچنان جمهوری اسلامی ایران و چین دارای اشتراکات فراوانی در زمینه رویکردهای بین المللی بودند. پس از شکل گیری نظام سلسله مراتبی غیر دستوری و ساختار هرمی نظام بین الملل که در آن ایالات متحده آمریکا نقش تک ابرقدرت جهانی را ایفا می کرد، چین در زمره منتقدان نظام یاد شده قرار گرفت. به این ترتیب، تلاش آمریکا برای تحکیم و تثبیت یک هژمونی جهانی، سبب شد نقطه مشترکی چون به چالش کشیدن جایگاه ابرقدرت چهاربعدی و بی همتای نظام بین الملل، پیش روی قدرت های نوظهوری نظیر چین، روسیه، برزیل و حتی اتحادیه اروپا قرار گیرد. پس از انقلاب سال 1357، ایران از یک بازیگر منطقه ای متعهد و متمایل به اهداف و منافع کلان جنگ سردی غرب، به یک واحد غیر متعهد نظام بین الملل تبدیل شد و با توجه به سیاست ها و راهبردهای اعلانی پکن در زمینه عدم تعهد به بلوک های شرقی و غربی، ایران به چشم کشوری همسو نگریسته شد. در این میان، چینی ها به دلیل منافع و اهداف متعارض در ترتیبات امنیتی منطقه آسیا- اقیانوس آرام، رقابت های تنگاتنگ اقتصادی و شکاف های عمیق سیاسی و فرهنگی، بیش از دیگر قدرت های نوظهور و همانند روس ها، مهمترین منتقدان و مخالفان رهبری جهانی واشنگتن به شمار می روند. با توجه به آنچه گفته شد، چین قدرتی تجدیدنظر طلب در سلسله مراتب جهانی و قواعد آن به حساب می آید که با وجود روابط و همکاری های گسترده و پرحجم تجاری و اقتصادی با آمریکا، هدف کلانِ فروریختن هژمونی آمریکا را دنبال می کند. در دیگر سو، آموزه های اصیل انقلاب اسلامی همچون ظلم ستیزی، حمایت از محرومان عالم، جنبش های آزادیبخش و به ویژه گروه های مبارز فلسطینی، مبارزه با استعمار و . . . به طور طبیعی جمهوری اسلامی ایران را به مخالفان جهان دو قطبی و سپس هژمونی آمریکایی پیوند می داد. با توجه به آنچه گفته شد، ایران و چین یکدیگر را به عنوان دو کشور همسو در اهداف کلان و درازمدت بین المللی می نگرند و می کوشند تا حد امکان موضع بین المللی همدیگر را در برابر یکجانبه گرایی آمریکا و نیز متحدان غربی این کشور تقویت کنند. در این پیوند، همکاری و همراهی چین و ایران بر سر حمایت از دولت سوریه در برابر مخالفان داخلی و جبهه غربی- عربی ضد دمشق در سال های گذشته نمودی از این مدعا است. البته همراهی بین المللی چین با ایران همواره مرتبط با دیگر مولفه های روابط خارجی پکن بوده است. به عنوان مثال، در کشاکش اختلافات تهران با غرب بر سر پرونده فعالیت های هسته ای صلح آمیز ایران، حمایت های چینی ها از موضع کشورمان مشروط و غیر مطلق بوده است. به همین دلیل، چین همگام با روسیه، به رغم تلاش برای کاهش شدت و حدت فشارها و قطعنامه های بین المللی علیه ایران، در همراهی با دیگر اعضای شورای امنیت به قطعنامه های ضد ایرانی رای مثبت داد. همچنین، اهمیت روابط راهبردی با آمریکا و دیگر کشورهای غربی و نیز منافع اقتصادی چین سبب شد تا این کشور در جریان تحریم ها نیز تا حد قابل ملاحظه ای به خواست جبهه ضد ایرانی تن در دهد. رفتارهای چین در جریان اختلافات هسته ای جمهوری اسلامی ایران با غرب حتی سبب شد برخی ناظران به وجه المصالحه شدن تهران بین پکن و غرب اشاره کنند یا دست کم از تنزل جایگاه ایران از یک شریک راهبردی به برگی برنده برای چین در روابط با اروپا و آمریکا سخن به میان آورند. در این پیوند، برخی کارشناسان بر این باورند که بر خلاف سیاست های اعلانی چین مبنی بر اهمیت شراکت راهبردی و همراهی بین المللی با تهران و نیز حمایت از حقوق و مواضع جمهوری اسلامی ایران در عرصه جهانی، برای چینی ها منافع اقتصادی به مراتب اهمیت و اولویت بیشتری دارد. از همین رو در سال های اخیر، همیاری بین المللی چین با ایران برای گذر از سد تحریم ها تا حدی بوده که به منافع اقتصادی این کشور لطمه چندانی وارد نسازد. با این حال نباید فراموش کرد که مبنای روابط دو کشور در عرصه سیاسی و دیپلماتیک، اهداف دراز مدتی است که از آن یاد شد. همچنین دو کشور منافع کلان اقتصادی و تجاری در همکاری های متقابل دارند که در کنار دغدغه ها و تهدیدهای مشترک امنیتی، همچنان جمهوری اسلامی ایران و چین را در کنار یکدیگر قرار داده است. نگاهی به آمار و ارقام تجارت خارجی و ویژگی های روابط اقتصادی دو کشور نشان از اهمیت همکاری های اقتصادی و تعاملات بازرگانی ایران و چین دارد. چین دومین مصرف کننده بزرگ محصولات انرژی در جهان به شمار می رود و ایران در زمره مهمترین تامین کنندگان نفت این کشور قرار دارد. در سوی دیگر، بازار ایران برای تولیدکنندگان و صادرکنندگان چینی از جایگاه و اهمیتی غیر قابل چشم پوشی برخوردار است. بنابر اعلان «اسدالله عسگراولادی»، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین، حجم مبادلات تجاری دو کشور در سال 1390 از مرز 45 میلیارد دلار گذشته و در سال بعد یعنی 1391 به رغم تشدید تحریم ها، از 37 میلیارد دلار کمتر نشده است. در دوره تازه روابط تجاری ایران با دنیای خارج و به واسطه تعلیق و کاهش شدت تحریم ها، روابط اقتصادی جمهوری اسلامی ایران و چین در حال بازگشت به رونق گذشته است. در کنار رشد فزاینده صادرات محصولات انرژی از ایران به چین و بنابر اعلان مسوولان تجاری و اقتصادی کشور، ارزش بازرگانی غیرنفتی دو کشور در فروردین ماه امسال، از مرز یک میلیارد و 139 میلیون دلار گذشته و به این ترتیب، چین در نخستین ماه سال 1393 بزرگ ترین بازار صادراتی ایران بوده است. پکن همچنین رتبه دوم بزرگ ترین صادرکنندگان کالا به ایران را پس از امارات متحده عربی به خود اختصاص داده است. در این پیوند، ارزش صادرات ایران به چین در فروردین ماه نسبت به ماه پیش از آن، نزدیک به 40 درصد و واردات ایران از چین بیش از 53 درصد رشد داشته است. از منظر سیاست های کلان، ایران و چین در جبهه کشورهای تجدیدنظرطلب در نظام بین الملل قرار می گیرند. بر پایه اعلان «ولی‌الله افخمی»، رئیس سازمان توسعه تجارت ایران، ارزش مبادلات ایران و چین در سال 2013 میلادی نزدیک به 40 میلیارد دلار بوده است. رییس سازمان توسعه تجارت ایران، اظهار داشته بر پایه هدف گذاری و برنامه ریزی های مشترک، قرار است ارزش این مبادلات تا 10 سال آینده به 200 میلیارد دلار برسد. چند ماه پس از روی کارآمدن دولت جدید در تهران و همزمان با گفت و گوها و رفت و آمدهای مسوولان اقتصادی دو کشور در اوایل سال جاری، مسوولان نظامی و امنیتی ایران و چین نیز رایزنی هایی را در دستور کار قرار دادند تا مشخص شود همکاری های دفاعی و امنیتی نیز در تعاملات دوجانبه از جایگاه مهمی برخوردار است. در این پیوند و در جریان گفت و گوهای اواسط اردیبهشت ماه، وزیران دفاع ایران و چین در پکن، افزون بر همکاری های دفاعی بر همیاری برای مقابله با برخی نگرانی ها، چالش ها و تهدیدات امنیتی مشترک همچون افراط گرایی، تروریسم، تولید و ترانزیت مواد مخدر و نیز دزدی دریایی تاکید شد. تلاش ها و رایزنی های صورت گرفته اخیر در زمینه افزایش سطح و میزان همکاری های اقتصادی، نظامی- امنیتی و نیز دیپلماتیک بین دو کشور در شرایطی صورت می گیرد که برخی ناظران از احتمال کمرنگ شدن روابط با چین پس از روی کار آمدن دولت یازدهم در ایران سخن به میان می آوردند. دستیابی دیپلمات های وزارت امور خارجه و همتایان غربی به توافق موقت بر سر پرونده فعالیت های هسته ای ایران در آذرماه سال گذشته در ژنو، کاهش سطح تنش و احتمال بهبود نسبی روابط تهران و غرب سبب شد تا گمانه زنی ها در مورد کاهش وزن چین در سیاست خارجی ایران و کمرنگ شدن سیاست نگاه به شرق تقویت شود. بر خلاف این گمانه زنی ها، مسوولان دولت جدید و به طور ویژه رئیس جمهوری، بارها بر اهمیت روابط با کشور دوست شرقی یعنی چین تاکید و خواهان گسترش آن شده اند. روحانی در یکی از نخستین دیدارهای خود با رهبران جهان در قامت رئیس جمهوری، شهریور ماه سال گذشته در حاشیه نشست سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای در بیشکک (پایتخت قرقیزستان) با «شی جین پینگ»، رئیس جمهوری چین، دیدار کرد. روحانی همچنین در روزهای پایانی اردیبهشت ماه، به شانگهای چین سفر کرد تا طی سه روز حضور در این کشور پهناور آسیایی و در کنار شرکت در نشست سران «سیکا» (کنفرانس تعامل و اقدام های اعتمادسازی در آسیا) با رهبران پکن به طور رسمی دیدار و گفت و گو کند. با توجه به منافع دوسویه و گسترده ایران و چین در پیشبرد همکاری در زمینه های گوناگون، به نظر می رسد دو کشور به رغم برخی ناهمواری های مسیر همگرایی، عزمی جدی برای این مهم دارند. بدین ترتیب می توان انتظار داشت در دو سوی جاده ابریشم جدید، منافع و اهداف مشترک، ایران و چین را بیش از پیش به یکدیگر نزدیک سازد و زمینه های یک شراکت راهبردی واقعی فراهم آید. انتهای متن/
93/07/08 - 06:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها