واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت / رسا صدر
طرح جدید هستهای آمریکا، ابزاری برای جنجال رسانهای
طرح پیشنهاد هستهای آمریکا درباره حذف برخی اتصالات میان سانتریفیوژها در رسانههای غربی با هدف تاثیرگذاری بر فرایند گفتوگوها صورت گرفته است.
خبرگزاری فارس - رسا صدر: چند روزی است که رسانههای آمریکایی از پیشنهاد نمایندگان کشور خود در مذاکرات هستهای گروه 1+5 و جمهوری اسلامی ایران سخن میرانند؛ پیشنهادی که به حذف برخی اتصالات میان سانتریفیوژها برمیگردد. انگلیس، فرانسه، آمریکا، روسیه و چین به همراه آلمان اعضای گروه 1+5 را تشکیل میدهند که از پارسال تاکنون دور تازه گفتوگوهای هستهای خود با تهران را به پیش میبرند. آنگونه که بیست و نهم شهریورماه روزنامه «نیویورک تایمز» آمریکا نوشته است کارشناسان آزمایشگاههای هستهای ملی آمریکا این پیشنهاد را به دولت دادهاند و بر این باورند که آمریکا و متحدان این کشور در صورت تحقق این طرح، میتوانند ادعا کنند توانستهاند زمان لازم برای دستیابی تهران به اورانیوم کافی برای تولید یک بمب را افزایش دهند که اصطلاحا آن را «زمان گریز» میخوانند. به نوشته روزنامه نیویورکتایمز، با این کار تهران میتواند عنوان کند سانتریفیوژهای خود را دست نخورده نگاه داشته است. در این خصوص، چند نکته قابل طرح است: - بر اساس توافقهای صورت گرفته، نباید جزییات گفتوگوها و طرحها به رسانهها درز میکرد اما در شرایطی که مذاکره کنندگان هفت کشور برای هفتمین بار به منظور رایزنی درباره گام نهایی «سند ژنو» (برنامه اقدام مشترک) گرد هم آمدهاند و این بار به نیویورک رفتهاند، رسانهای شدن این طرح جالب توجه است. به نظر میرسد آمریکا با سوء استفاده از شرایط میزبانی میخواهد نقش خود را در مذاکرات پررنگتر کرده و با طرح پیشنهاد مذکور خود را فعال نشان دهد. از سوی دیگر، پیش بینی کرده است در صورت مخالفت ایران با این پیشنهاد، فضا برای راه اندازی یک جریان خبری و فشار رسانهای مهیا است و میتوانند از تکنیک «تکرار» در جنگ روانی- رسانهای بهره ببرند و در ذهن مخاطبان، موضوع فرار تهران از هر توافق را بزرگنمایی کنند. در این پیوند، نیویورکتایمز نیز تاکید دارد پیشنهاد آمریکا ترکیبی از دیپلماسی «حفظ وجهه ظاهری» و خلاقیت در فناوری است. - آمریکا میکوشد با هجمه رسانهای خود، طرح پیشنهادی را یک بازی برد- برد نشان دهد و از سوی دیگر، برخی اعتراضهای مقامهای آمریکایی درباره این پیشنهاد را بزرگ کند. بلافاصله پس از انتشار گزارش نیویورکتایمز درباره پیشنهاد هستهای آمریکا، 31 سناتور جمهوریخواه در نامهای به وزیر امورخارجه خواستار ارایه توضیح درباره این طرح شدند. در متن این نامه که در اختیار روزنامه «دیلی بیست» قرار گرفته، آمده است: با توجه به اینکه یک ایران هستهای بزرگترین تهدید بلندمدت برای امنیت آمریکا، اسراییل و دیگر همپیمانان است، ما عمیقا درباره احتمال هرگونه توافق جدید که در قبال کاهش تحریمهای بینالمللی به رهبری آمریکا، به ایران اجازه تولید مواد منفجره هستهای را بدهد، نگرانیم. «مارک کرک» سناتور جمهوریخواه ایالت ایلینوی، در مصاحبه با دیلیبیست گفت: «وندی شرمن» مذاکره کننده ارشد آمریکا و تیم وی از سر ناچاری طرح حذف اتصالات را مطرح کردهاند. از دید مخالفان آمریکایی توافق هستهای با ایران، طرح جدید کاخ سفید به این دلیل روی میز قرار گرفته است که از وادار کردن ایران به توافق با یک گام برگشتناپذیر برای حذف قابلیت تسلیحاتی ناتوان شده است. در این پیوند، کرک تاکید کرد «ما سناتورها لغو تحریمهای ایران را در صورتی که توافق جامع کاملا غیرقابل برگشت، شفاف و قابل تایید نباشد و زمان گریز آن چندین دهه نباشد، بلوکه میکنیم». بنابراین به نظر میرسد دولت آمریکا میخواهد نشان دهد پیشنهاد جدید خود را در میان تهدیدها و مخالفتهای بخشی از بدنه داخلی خود ارایه داده است و به تهران این پیام را برساند که «باید پیشنهاد موجود را غنیمت شمرد زیرا آنچنان سودی برای تهران در آن نهفته که صدای مخالفت طیف تندرو در مجلس سنا را هم بلند کرده است.» - در متن برنامه اقدام مشترک که آذرماه 1392 میان وزرای امورخارجه هفت کشور به امضا رسید، به عنوان گام نهایی راه حل جامع تاکید شده است در یک برنامه بلندمدت تهران یک برنامه غنی سازی منطبق با نیاز عملی با دامنه، سطح، ظرفیت و مکانهای مورد توافق خواهد داشت و تحریمهای یک جانبه و بین المللی نیز به موازات آن لغو خواهد شد. در بندهای این بخش هیچ اشاره ای به چگونگی رسیدن به این منظور نشده است. موضوع اینجاست که تهران بر اساس اعلام نیاز نهایی سالانه خود به 190 هزار سو (توانایی جداسازی یک سانتریفیوژ) برای رفع فقط نیازهای نیروگاه اتمی بوشهر به 19 هزار سانتریفیوژ فعال کنونی از نسل اول و دوم خود با توان 10 سو نیاز دارد. البته اگر سانتریفیوژهای با توان 24 سو را در نظر بگیریم آنگاه نیاز تهران به حدود هفت هزار سانتریفیوژ میرسد. روشن است در صورت توافق نهایی بر سر نیازهای عملی تهران میتوان درباره ابزارهای آن نیز سخن گفت و حتی چه بسا در صورت بکارگیری نسل های پیشرفتهتر سانتریفیوژها، بتوان نسلهای قدیمی تر را کنار گذاشت و اتصالات بین آنها را جدا کرد. - ایران همیشه با دست پر به مذاکرات رفته و تاکنون پیشنهادها و ابتکارهای زیادی روی میز گذاشته است. دیدگاه ایران برای ارایه راهکارهای جدید، کمک به پیشبرد مذاکرات بوده و به همین منظور پیشنهادهای خود را پیش از رسانهای شدن، در اتاق نشستها مطرح است. روشن است پیشنهادها از هر طرف که ارایه میشود باید پس از بررسیهای کارشناسانه و رایزنیهای گوناگون، به توافق همه طرفها برسد و در این میان تکنیکهای فشار روانی و بازیهای رسانهای فقط به کند شدن گفت و گوها خواهد انجامید. - در برنامه جامع بخشهای مهمی مانند همکاری هستهای صلح آمیز برای فعالیت های تحقیق و توسعه و عرضه سوخت هستهای مطرح است که آمریکا میتواند درباره آنها هم پیشنهادهایی بدهد. باید دید آیا واشنگتن آنجا که موضوع تبادل دانش هستهای مطرح میشود آیا همچنان در میدان خواهد ماند یا تجربه 9 سال پیش تکرار میشود که سه کشور اروپایی با وجود تعهد داشتن به ارایه برنامه در این زمینه، عملا به آن بی اعتنایی کردند و سبب شدند تهران همکاری داوطلبانه خود با آژانس بین المللی انرژی اتمی برای اجرای پروتکل الحاقی را خاتمه دهد. بنابراین به نظر میرسد پشت طرح هستهای آمریکا یک برنامه جنجالی خوابیده است که چنانچه تهران بخواهد به آن هر پاسخی دهد، در نهایت خوراک خبری رسانهها و نطقهای مخالفان را به همراه خواهد داشت. انتهای پیام/
93/06/31 - 14:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]