تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837042324
برای بازسازی صدای مترو هم مشکل داریم
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۵
داور ایرانی جایزه‌ی اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه می‌گوید، ما در ایران استودیوها و اتاق‌های افکت استانداردی نداریم و وقتی می‌خواهیم نمایشی بسازیم که بخشی از آن در مترو می‌گذرد، به دلیل مشکل تجهیزات و آرشیو، در بازسازی صدا و افکت‌گذاری دچار مشکل می‌شویم. ندا هنگامی، داور بخش نمایش رادیویی مسابقه اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های آسیا و اقیانوسیه (ABU prize 2014)، در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس تلویزیون و رادیو خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره‌ی سطح برنامه‌های ایرانی نسبت به سایر کشورها در این مسابقه گفت: ما ایده‌های خیلی جذاب‌تری داریم، اما در مقام اجرا و تولید خیلی ضعیف عمل می‌کنیم؛ البته من سال گذشته هم تجربه داوری در این مسابقه را داشتم. وضعیت ما امسال از سال قبل بهتر بود. سال گذشته فقط یک کار به بخش نهایی آمده بود و این کمی ناامیدکننده بود. متأسفانه بچه‌های حرفه‌ایِ ما در این مسابقه شرکت نمی‌کنند. بیشتر شرکت‌کننده‌های ایران از استانها و شهرستان‌ها هستند. او ادامه داد: باید در این زمینه آسیب‌شناسی شود. من فکر می‌کنم دو عامل جدی در این زمینه وجود دارد؛ یکی به طور کلی عدم تسلط جامعه ما به زبان انگلیسی است. وقتی اسم این جشنواره می‌آید که برای شرکت در آن باید بخش‌هایی از کارها ترجمه هم بشود، همه می‌ترسند. دیگر اینکه متأسفانه ما به بچه‌ها فرصت نمی‌دهیم کارهای رادیویی دیگر را بشنوند. چرا نمونه‌های برتر سالهای قبل جشنواره برای بچه‌ها پخش نمی‌شود که بشنوند و با کارها آشنا شوند؟ هنگامی سپس گفت: به نظر من در زمینه تولید نمایش در منطقه ABU، رادیوی نیوزلند فوق‌العاده است. سال گذشته چین هم به نیوزلند نزدیک شده بود. امسال روسیه به سطح نیوزلند نزدیک شد، اما بازهم نیوزلند از همه قوی‌تر عمل کرده بود. صداگذاری‌ها و افکت‌گذاری‌های نمایش‌های رادیویی نیوزلند بسیار قوی است. او در ادامه درباره سطح برنامه‌های ایران اظهار کرد: متأسفانه ما به‌روز نیستیم. بخشی از مشکل ما مربوط به تجهیزات است. گاه بچه‌ها می‌خواهند در داستانی از مترو بنویسند، اما نمی‌توانیم آن را اجرا کنیم. نمی‌توانیم صدای خانمی که اسم ایستگاه‌ها را می‌گوید یا صدای سوار و پیاده شدن مردم به مترو را بازسازی کنیم. آرشیو و امکانات ما مشکل دارد. هنگامی افزود: امسال ایران نسبت به پارسال بهتر بود، چون بقیه ضعیف‌تر بودند. ما پیشرفت نداشتیم، بلکه چین، کره و بنگلادش امسال ضعیف‌تر بودند. اما اینکه فکر کنیم ما به استاندارد روسیه و نیوزلند نزدیک شده‌ایم، خیر، چنین چیزی رخ نداده است. هنگامی سپس در پاسخ به این سؤال که چه راهکاری برای مشکلات ایران در این زمینه پیشنهاد می‌دهد؟ اظهار کرد: من به دبیر جشنواره که یک خانم چینی بود پیشنهاد دادم که تولیدات مشترک انجام شود. به این صورت که مرکز هنرهای نمایشی رادیو کشورمان برای سال آینده با نیوزلند همکاری کند. به این صورت که به نیوزلند طرح پیشنهاد بدهد و تهیه‌کننده‌های ایرانی با نیوزلند مراوده برقرار کنند تا کار مشترک تولید شود. بلکه سطح همدیگر را بشناسیم. ما در حال حاضر سطح یکدیگر را نمی‌شناسیم. او در پاسخ به این پرسش که ایران چگونه می‌تواند به استانداردهای جهانی نزدیک شود؟ گفت: هنوز آموزش ما همان آموزش 40 سال پیش است. ما اصلا به‌روز نیستیم. چقدر ورک شاپ داریم؟ در دوره آقای خجسته (معاون سابق صدا) چند ورک شاپ خوب برگزار شد. اگر فیلمی به دست کسی می‌رسد، بدهند که بچه‌ها بشنوند. با دیگران مراوده داشته باشند. تا این فاصله‌ها برداشته نشود، ما به سطح دیگر کشورها نمی‌رسیم. الآن در دانشگاه واحد بازیگری رادیو و کارگردانی رادیو داریم که امسال به من هم برای تدریس این واحدها پیشنهاد شده است، اما با چه شرح درس و امکاناتی؟ نتیجه این شرایط این است که بعضی از سر ناچاری و بعضی از سر تفنن به رادیو می‌آیند. من شخصا از دانشکده صدا و سیما در زمینه نمایش انتقاد دارم. هنگامی درباره مشکل امکانات و تجهیزات در ایران اظهار کرد: ما استودیوها و اتاق افکت‌های استانداردی نداریم. فیلمی از تولید 30 ساله یک نمایش رادیویی در انگلستان به دستم رسید؛ نمایشی که 30 سال است تولید می‌شود. بازیگران نمایش پیر شده‌اند، اما ساخت آن هنوز ادامه دارد. کنجکاو می‌شوید که بدانید چه اتفاقی افتاده که این کار 30 سال ادامه یافته است. آنجا در استودیو یک خانه واقعی ساخته‌اند. افکتور فقط میکروفن را حرکت می‌دهد. وقتی صدای باز و بسته شدن توستر می‌خواهند واقعا توستر در آن خانه هست. او ادامه داد: نمی‌دانم مشکل ما بودجه است یا چیزی دیگر. ما استودیوی استاندارد نمایش هم نداریم. «استودیو 8» را در میدان ارگ داشتیم که واقعا استاندارد بود، اما بعد از تعمیر مشکل پیدا کرد. این استودیو اولین استودیوی ایران بود که نیاز داشت بعد از سال‌ها کمی تعمیر شود، اما بعد از تعمیر مشکلش بیشتر شد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها