واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سهشنبه ۱۸ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۳:۱۹
ماجرا به ابتدای سال 90 باز میگردد؛ یعنی در فصل بارانهای بهاری و پیش از آنکه نشانههای بحران امروز اینقدر آشکار شود که توسط عموم قابل لمس باشد ولی چه سود که نه تنها به هیچ انگاشته شد، بلکه رئیس جمهور وقت از آن تعبیر دشمنی داشت! به گزارش ایسنا، «تابناک» با بیان این نکته در ادامه نوشت: هرچه نگرانی از تداوم تحریمهای ظالمانه، اوضاع نامطلوب کشورهای همسایه و منطقه، مشکلات اقتصادی و... نگرانی های جدی مردم و مسئولان از آینده کشور به شمار میآیند، مدتی است که خشکسالی و بحران آب توانسته افق به مراتب نگران کننده تری از آینده کشورمان ترسیم کند، اما چون هنوز کاملا ملموس نشده، کمتر هم مورد درک قرار گرفته و با واکنش در خوری مواجه شده است. بدین ترتیب جامعه به دو فاز مجزا تقسیم شده و پیرو آن، واکنش مسئولان به بحران رخ داده را نیز میتوان در دو دسته مجزا قرار داد؛ از یک سو برخی هموطنانمان مدتی است که با بحران آب شدیدا دست به گریبان شده و بعضی به روال سابق، همچنان در مصرف آب دریغ نمیورزند و از سوی دیگر، در حالی که بخشهایی از دولت از تصویب مبالغ ویژه برای مهار بحران سخن به میان آورده و آبرسانی با تانکر به نقاط بحرانیتر را در دستور کار قرار دادهاند، هنوز تحرک خاصی در این باره در دیگر بخش های دولت، امثال قوه مقننه، رسانه ملی و... به چشم نمیخورد. این بی توجهی ها در حالی رخ میدهد که بر اساس دادههای علمی ثبت شده از تغییرات اقلیمی کره زمین، پیش بینی شده که کم بارش شدن نقاط کم بارش و افزوده شدن بر بارش نقاط پر بارش که در سالهای اخیر رخ داده، در سالهای آتی نیز تداوم خواهد یافت و بر این اساس، بحران خشکسالی حاکم شده بر کشورهای چون ایران، در سالیان بعد هم ادامه خواهد یافت که معنای این چیزی نیست جز گسترش و شدت گرفتن بحران بی آبی در سالهای آتی. بدین ترتیب آشکار میشود که برای تدبیر کردن درباره بحران رخ داده و عبور از شرایط حاکم شده بر کشورمان، میبایست هر چه سریعتر عزمی ملی شکل گرفته و تمامی دستگاه ها و نهادها با همراهی مردم برای رفع آن تلاش کنند، اما هیچ شواهد و قرائنی از شکل گیری چنین وفاقی دیده نمیشود؛ شاید به این دلیل که هنوز بسیاری وقوع بحران را درک نکرده و شدت و حدت آن را باور ندارند. از جمله نکاتی که شاید این باور ناپذیری را سبب شده، این است که بحران ناگهان به عالی ترین درجه خود ظهور کرده تا این شائبه به وجود آید که مگر میشود چنین اتفاق بزرگی پیشتر پیش بینی نشده باشد؟ مگر ممکن است بحران بی آبی را قبل از ظهور کسی درک نکرده باشد یا درباره وقوع آن هشدار نداده باشد؟ پاسخ به این سوال «خیر» است؛ یعنی خیلی پیشتر برخی درباره وقوع این بحران در سرزمین هایی مثل ایران هشدار داده بودند و اتفاقا برخی افراد آگاه داخلی نیز بر صحت آن تاکید کرده بودند اما مسئولان به همه هشدارها بی توجهی کرده و حتی از آن فراتر، به پیش بینی کنندگان تلویحا اتهاماتی وارد کردند. کافی است سری به آرشیو اخباری که درباره قریب الوقوع بودن بحران آب خبر میدادند بزنیم تا به نکات جالب توجهای در این باره دست بیابیم؛ سخنرانی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور سابق در روز افتتاح دو سد به صورت همزمان، یکی سد سیمره در استان ایلام و دیگری سد کمال صالح در استان مرکزی، حاوی نکاتی است که امروز بازخوانی آن ها معنای بسیار متفاوتی به دست میدهد. «سیاستمداری که رشتۀ تحصیلیاش آب و عمران و ... نیست، هفت هشت روز پیش دربارۀ بحران آب در سی سال آینده مقالهای نوشته بود و نقشهای از دنیا ارائه داده و مشخص کرده بود که مناطقی خشک میشوند و این مناطق از ترکیه به این طرف بود؛ درست همین محدودهای که آنها از تمدن سازی و فرهنگآفرینی آن میترسند. در جلسهای کسی مطرح کرد که بحران آب هست و این آقا هم مقالهای نوشته است. من دیدم که اصلاً تخصص و کار نویسنده این مقاله آب و هواشناسی و... نیست. او چگونه چنین تشخیص داده است؟ اخباری داشتیم که در اروپا دارند این کار را میکنند؛ یعنی دارند ابرها را تخلیه میکنند که به سمت ما نرسد. بعد بررسیهایی هم کردم و برایم یقین حاصل شد که آن حرفی که آن آقا زده است، یک پیشبینی علمی نیست؛ خبر از حادثهای طراحی شده است. حالا ما باید در مجامع حقوقی پیگیری کنیم و اجازه ندهیم که چنین کار زشتی انجام بشود.»
انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]