محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798658626
نقد کتاب «جلسه شعر» در امینی: «جلسه شعر» را برای رو کردن شعبده‌بازی‌ها نوشتم/ ماجرای توصیه علامه جعفری به شاعران جوان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقد کتاب «جلسه شعر» در خبرگزاری فارس
امینی: «جلسه شعر» را برای رو کردن شعبده‌بازی‌ها نوشتم/ ماجرای توصیه علامه جعفری به شاعران جوان
اسماعیل امینی گفت: اگر بنده کتاب «جلسه شعر» را نوشتم برای این است که شعبده‌بازی‌ها، دروغ‌ها و حرف‌های غلط را به مخاطب نشان دهم البته برخی از آنها نیز با غرض سخن نمی‌گویند بلکه تعدادی از آنها برای بی‌سوادی است.
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، نشست نقد و بررسی کتاب «جلسه شعر» اسماعیل امینی ساعتی پیش با حضور سعید بیابانکی، مصطفی محدثی خراسانی، حسین قرایی، سعید فرمان، مبین اردستانی و جمعی از اهالی شعر و ادب در خبرگزاری فارس برگزار شد. در این مراسم اسماعیل امینی نویسنده کتاب «جلسه شعر»، بیان داشت: از دوره تفکر مدرن، جهت معنوی عالم انکار شد یعنی در عالم چیزی به جز صورت نیست و معنایی در عالم وجود ندارد. ما که در فرهنگ هزار ساله شعر فارسی و دین اسلام و اندیشه تشییع زندگی کردیم و به نوعی نفس کشیده و بزرگ شدیم،می‌دانیم که فقط عالم صورت نیست و ایمان هم داریم که اینگونه نیست؛ بنابراین برای هر چیزی از جمله شعر یا هر چیز دیگری که خیلی مهم هم باشد حتی علم،؛ اگر نسبتی به آن چیزی اعتقاد و اندیشه ما است برای ما معنی دارد اما اگر نسبت نداشته باشد معنی هم ندارد. * تذکر مرحوم علامه جعفری به شاعران جوان وی با بیان خاطره‌ای از علامه جعفری، بیان کرد: یک روز با دوستان شاعر خدمت مرحوم جعفری رفته بودیم گفت بچه‌ها شما وقتی جایی می‌روید و شعر می‌خوانید مردم تحسین می‌کنند، گفتند دو تا احتمال دهید، یکی اینکه اینها اصلاً شعر سرشان نمی‌شود و یک موقعی می‌بینید که در بین جمعیت 4 تا استاد شعر نشسته و دارد شعر شما را تصدیق می‌کند، او دیگر مثل مردم عادی نیست بلکه به خوبی مفهوم شعر را می‌فهمد. در لحظه پیش خودتان بگویی که چه آدم مهربانی است با اینکه من پرت و پلا می‌گویم به رویم نمی‌آورد و دارد تشویقم می‌کند. ایشان گفتند اگر اینگونه فکر کردید یک چیزی می‌شوید ولی اگر تصور کردید که آنقدر شعر خوب گفتید که استادم من را تأیید می‌کند، به رشد و تعالی نخواهید رسید.
امینی ادامه داد: من این بازی‌ها را در شاعران جوان دیده‌ام که می‌گویند من همان کسی هستم که فلانی شعرم را تأیید کرده است و با فلانی هم عکس دارم یعنی از این فریب‌های این چنینی هم در این عالم وجود دارد. وی افزود: یک جوانی در یکی از جلسات شعر دانشگاه تهران آمده بود و می‌گفت من شعری می‌خوانم که کسی حق نقد کردن ندارد، گفتم چرا؟ گفت که سر کلاس نزد آقای شفیعی کدکنی این شعر را خواندم و گفت که آفرین دخترم چه شعر خوبی!! یعنی اینکه شعر استانداردی دارد. امینی بیان کرد: در جلسات و محافل ادبی یک چیزهای غلطی به عنوان نقد به عنوان علم به عنوان دانش ادبی رایج است که غالباً غلط است و هیچ بنیان علمی ندارد وقتی شما اینها را می‌شنوید و کتاب مرجع و معتبر خوانده باشید خیلی باعث نگرانی و دلگیر شدن است که هیچ کسی هم درباره آن هیچی نمی‌گوید تنها از دهان کسانی که تازه‌کار و ناشی نیستند و اسمی داشته و پیشکسوت هستند. به طور مثال کسی در غرب یک نظریه‌ای را داده است که وظیفه شعر مقابله زبان اتوماتیکی شده است یعنی زبان تکراری، که این یک حرف است اما حرف درجه یکی نیست و منطقی دارد که این حرف تبدیل شده است به این حرف که وظیفه شعر ترور زبان است یعنی شما ببینید که آن جمله به چه جمله‌ای تبدیل شده است. * مکاتب ادبی مثل نرم‌افزارها کهنه نمی‌شود وی افزود: برخی‌ها فکر می‌کنند که مکاتب ادبی همانند مدل‌های ماشین و کامپیوتر و نرم‌افزارها است، یعنی اگر این نرم‌افزار آمد پس نرم‌افزار قبلی به درد نمی‌خورد، همچین تصور نادرستی وجود دارد. یا مثل مدارج بوده و پشت سر هم می‌آید یعنی کسی که دارد غزل می‌گوید با ویندوز سون کار می‌کند و آن کسی که شعر نیمایی کار می‌کند به طور مثال با اندروید کار می‌کند؛ این چنین تصورات نادرستی وجود دارد. این نویسنده گفت: یک دختر شاعر آمده است شعر بخواند و کتاب شعر منتشر کرده است منتقد می‌نویسد که متأسفانه این شاعر زن هنوز جسارت لازم را برای ابراز تنگانگی در شعرش را ندارد. گویی که شاعر چیزی در حد عروسک‌های بازی‌های هوسرانی است یعنی اگر زن شاعری، شعر گفت لزوماً باید جسم خودش را عرضه کند و حرف‌هایی در شعرش بزند که خوشایند آقای منتقد باشد. بنده یکبار گفتم در کجای عالم چنین نقد ادبی وجود دارد اصلاً این جا که ما مسلمان هستیم و این فرهنگ را داریم هیچ، در کشورهایی که همه چیز رها است کجا به شاعر می‌گوید که برای شعر گفتن درباره اجزای بدنت سخن بگو و کجا این معیار نقد شعر است.
* کتاب «جلسه شعر» را برای رو کردن شعبده بازی‌ها، دروغ‌ها و حرف‌های غلط نوشتم وی اضافه کرد: برخی‌ها شعر می‌خوانند و می‌گویند هنوز هم شما در شعر گیر مذهب هستید؛ خدا می‌داند که این مهم را یک منتقد می‌گفت که همانطور که می‌دانیم انسان دو قرن است تکلیف خودش را با معنویت مشخص کرده و پی برده است در عالم هیچ معنویتی وجود ندارد. بنده به آن منتقد گفتم که در سراسر عالم هیچ شهری نیست که عبادت‌گاهی در آن وجود نداشته باشد. یعنی مسجد، کلیسا و بت‌خانه‌ای وجود دارد که انسان‌ها در آن عبادت می‌کنند. امینی ادامه داد: اگر بنده کتاب «جلسه شعر» را نوشتم برای این است که شعبده بازی‌ها، دروغ‌ها و حرف‌های غلط را به مخاطب نشان دهم البته برخی از آنها نیز با غرض سخن نمی‌گویند بلکه تعدادی از آنها برای بی‌سوادی است که اینگونه نوشته و حرف می‌زنند یا دارای سواد شفاهی هستند. وی با انتقاد به این مهم که برخی اوقات با بی‌مسئولیتی نسبت به همه چیز برخورد می‌کنیم، افزود: اتفاق عجیب این است که شاعر شعر می‌خواند و استاد می‌گوید که سطرهایش را عوض می‌کنم و هیچ اتفاقی نمی‌افتد. بنده یادداشتی نوشتم که «شعر نقد می‌کنی یا بچه می‌ترسونی». خاطره‌ای را باید بیان کنم که در دانشگاه استاد نقد ادبی داشتیم که همین حرف را بیان کرد و گفت فقط شعر شاملو است که ساختار دارد و نمی‌توان هیچگاه سطرهای آن را جابه‌جا کرد. رفت سطرهای شعر شاملو را با هم مونتاژ کرده و یکی دو سطر را هم از شعرهای مختلف به آن اضافه کردم. استاد گفت: ببینید حتی نمی‌توان یک کلمه از شعر شاملو را جابه‌جا کرد. بعد از جلسه به استاد مربوطه گفتم: استاد این شعر مونتاژ خودم است.
امینی با اشاره به این مطلب که برخی‌ها نگاه اسطوره‌ای و نگاه دروغین نسبت به علم دارند، گفت: بنده کتاب «جلسه شعر» را برای این مهم کار کردم که بگویم در حوزه نقد ادبی، عقلانیت حاکم است و یک کار علمی است، همچنین این کتاب را به زبان ساده نوشتم چراکه می‌دانم مردم حوصله ندارند که مطالب پیچیده بخوانند و برخی از مطالبی که پیچیده است برای شکوهمندی مطلب نیست بلکه برای بی‌سوادی آن آدم است که آن را نوشته است. وی افزود: قالب کتاب‌های نقد ادبی که می‌خوانیم و نمی‌فهمیم برای بی‌سوادی نویسنده یا مترجم است. چراکه اگر آدم باسوادی آن مطلب را ترجمه کرده بود، متن سنگین و نامفهوم نیست. این نویسنده گفت: استاد شفیعی کدکنی می‌گفت؛ اگر کسی مطلبی را خوب فهمیده باشد می‌تواند آن مطلب را به زبان ساده برای دیگران بیان کند اگر دیدید نمی‌تواند مطلب را به زبان ساده بیان کند، معلوم است که خودش هم آن مطلب را نفهمیده است. وی در پایان با انتقاد از این مهم که برخی از مسئولان فرهنگی با فرهنگ آشنا نبوده و نیستند، بیان کرد: چند سال گذشته یکی از مسئولان فرهنگی کشور نامه‌ای به بنده زده بود که 20 نفر از شاعران را برای نکوداشت و یا برپایی مراسمی دعوت کنم که در آن لیست 20 نفره، 12 نفر از شاعران نظیر سیدحسن حسینی و قیصر امین‌پور فوت کرده بودند و تنها 8 شاعر در قید حیات بودند که این امر نشان از عدم اطلاع آن مسئول از حوزه فرهنگ است.
* محدثی‌خراسانی: اخلاق، اصالت و اعتدال شیرازه کتاب «جلسه شعر» است در ادامه این مراسم مصطفی محدثی خراسانی شاعر پیشکسوت انقلاب اسلامی، بیان داشت: همانطور که کتاب‌هایی همانند کتاب «جلسه شعر» اسماعیل امینی جزء آثار انگشت‌شماری در کشور به شمار می‌رود، آقای امینی هم یکی از شاعران انگشت‌شمار کشور است که خصلت معلمی را در یادداشت‌های این کتاب و ابعاد مختلف زندگی او مشاهده می‌کنیم. وی اضافه کرد: مشخصه بارز کتاب «جلسه شعر»، این است که اسماعیل امینی در این اثر تجربیات خودش را نوشته است تا اینکه بخواهد اطلاعاتش را برای مخاطب به نگارش درآورد. محدثی خراسانی با بیان اینکه نویسنده در کتاب «جلسه شعر»، لحظه به لحظه تجربه‌ها و تعاملاتی که با این نسل داشته را نوشته است، ادامه داد: نویسنده در هر یک از یادداشت‌های این کتاب، معضل جدی ادبیات جوان این کشور را بیان می‌کند. وی در پایان گفت: مطالب کتاب «جلسه شعر»، بسیار متنوع و متفاوت است اما همه این مطالب متنوع را شیرازه اخلاق، اصالت و اعتدال به هم پیوسته است.
*بیابانکی: کتاب «جلسه شعر» یک اثر مرجع برای شاعران جوان است در ادامه این مراسم سعید بیابانکی، شاعر و طنزپرداز گفت: آشنایی ما با آقای امینی به سال‌های 79 برمی‌گردد در آن زمان تازه فرهنگسرای خاوران افتتاح شده بود و بنده در آن زمان سرباز بودم که از بنده برای راه‌اندازی کانون ادبی دعوت شده بود. یکی از کسانی که در آن جلسه حضور داشت و نه شعر و نه حرفی می‌زد، آقای امینی بود که بعد از آن آشنایی ما با این شاعر بیشتر شد. *تعداد کتاب آموزشی در حوزه شعر بسیار انگشت‌شمار است وی درباره کتاب «جلسه شعر»، گفت: ما در زمینه کتاب‌های این شکلی که بیشتر یک متن آموزشی در حوزه شعر باشد، شاید کتاب بسیار کمی داشته باشیم. شاید اگر بخواهیم بشماریم به 3 الی 4 کتاب بیشتر نرسیم. یکی از کتاب‌ها «روزنه» از محمدکاظم کاظمی به انضمام مجموعه‌ای که آقای امینی کار کرده‌اند، است. چند سال پیش هم خود بنده مشغول نگارش کتابی با عنوان «الفبای شعر» شدم که نیمه کاره باقی مانده است اما از وقتی کتاب آقای امینی را خواندم احساس کردم که شاید حرفی دیگر برای گفتن نداشته باشم. بیابانکی ادامه داد: فرمت کتاب «جلسه شعر» را پسندیدم آن هم به خاطر اینکه همش برای من همانند یادداشت نوشته و طراحی شده بود و شاید بشود چند تا از آن را خواند و چند تای دیگر را برای نوبت بعد گذاشت. یادداشت‌ها به صورت زنجیره و با یک نخ تسبیح نامرئی بهم متصل هستند و به نظر من هر کسی که شعر می‌گوید و به خصوص کسی که شاعر است و می‌خواهد معلمی کرده و جلسه شعری را اداره کند، باید این کتاب را بخواند چراکه این کتاب سرشار از تجربیاتی است که آقای امینی در طول این سال‌های شاعری، معلمی و مدرسی انجام داده است. * کتاب «جلسه شعر» یک مرجع برای کسانی است که در ابتدای راه شاعری هستند وی افزود: اسماعیل امینی شاعری است که مدارج دانشگاهی را طی کرده است و در مقطع تحصیلی دکتری در حال تحصیل است که این مهم یک نکته مهم است چراکه بیشتر دوستان شاعر که در این حوزه کار پژوهش انجام می‌دهند معمولاً مدارج دانشگاهی را نگذرانده‌اند. بیابانکی معتقد است که کتاب «جلسه شعر» یک مرجع برای کسانی است که یا در ابتدای راه شاعری هستند یا در اواسط این راه قرار دارند به گونه‌ای دیگر کسانی که جوان هستند.
* جشنواره‌های شعر و ادبیات، جلوی رشد شعر را به شدت گرفته است وی افزود: در این کتاب مباحثی که مطرح و صحبت شده است، بسیار متنوع است و فکر می‌کنم که هیچ حرف ناگفته‌ای مثل شعر نیست که در این کتاب به آن اشاره نشده باشد. مثلاً یکی از چیزهایی که گریبان‌گیر شعر این مملکت در طی این دو دهه اخیر شده است به طور مثال از دهه 70 به بعد، همین جشنواره‌های شعر و جشنواره‌های ادبی است که به نظرم جلوی رشد شعر را به شدت گرفته است که در این کتاب درباره این موضوع و اتفاقات حاشیه‌های آن بحث شده است. بیابانکی بیان کرد: یک چیزی هم که این کتاب دارد و به گونه‌ای دیگر کتاب‌های دیگری از این دست دارند، به نظر من زبان طنزی است که وجود دارد یعنی اکثر نوشته‌های آن یک جوری دارای طنز ملیح است و این هم به توانایی‌های آقای امینی مربوط می‌شود که علاوه بر شاعری، پژوهشگری و منتقدی، طنزپرداز هم هستند. * جلسات شعر، دیگر ریش سفید و بزرگی ندارند وی ادامه داد: یک چیزی که به هر حال در این سال‌های اخیر در جلسات شعر دیدم به خصوص در جلسات شعر در تهران، این است که جلسات شعر اولاً هیچ ریش سفید و بزرگی ندارد. یعنی صرفاً تبدیل به یک پاتوق و یک دور همنشینی تبدیل شده است و متأسفانه بخش عظیمی از آن را هم فرهنگسراها به آن میدان داده‌اند، و دیدشان هم به گونه‌ای است که شاید تخصصی و علمی به شعر نگاه نکنند و فقط می‌خواهند در جایی باشند که دورهمی باشد. بیابانکی عنوان کرد: ما هم بدمان نمی‌آید که جلسات شعر برپا شود حتی اگر شعر به لایه‌های اجتماع هر چه بیشتر نفوذ کند، خوشحال می‌شویم اما چیزی که باعث می‌شود این جلسات تبدیل به یک آفت شود، احساس می‌کنم آن آدمی است که باید محور آنجا باشد که شاید اکثراً نیستند یعنی همچین کسی وجود ندارد و اکثر کسانی که دور هم جمع می‌شوند هم‌طراز هستند که اسم آن انجمن و حلقه ادبی نیست. وی درباره انجمن‌های ادبی اثربخش در طول تاریخ، گفت: در زمانی که صائب زنده بود، جلسات شعر برپا می‌شد حتی بسیاری از غزل‌های صائب که شهرت پیدا کرده است یک جور اخوانیاتی است که در این انجمن‌ها به طرح گذاشته شده است. چیزی که در همه آنها مشترک بوده، محور اصلی آن انجمن بوده است. بعدها در اصفهان، انجمنی با عنوان صائب در دهه 40 و در کنار آرامگاه صائب تبریزی تأسیس می‌شود که محور آن زنده یاد بی‌ریای گیلانی متخلص به شیدا بوده است. ورود به این انجمن و نشستن پای جلسه استادان مدارجی داشته است یعنی از هر کسی 5 قطعه شعر گرفته و بررسی می‌کردند، بعد اجازه ورود به آن می‌دادند و می‌پرسیدند که کجا باید بشیند و باید مدارجی را طی می‌کرد که بتواند اصلاً حرفی بزند و کاری انجام دهد. بیابانکی ادامه داد: آن انجمن آنقدر تأثیرگذار و اثربخش بوده است که وقتی افرادی به ایران سفر می‌کردند، سفرشان را طوری تنظیم می‌کردند که به صبح جمعه مصادف شود. از هندوستان، پاکستان، روسیه، آلمان و بسیاری از کشورها میهمانانی می‌آمدند. *دنیای مجازی باعث بی‌نیازی شاعران به جلسات و انجمن‌های شعر شده است وی افزود: چرا دیگر چنین جمع‌هایی وجود ندارد یا متلاشی شده است یا احساس می‌کنند که دیگر نیازی به آنها نیست، به نظرم یکی از چیزهایی که باعث شده است که جوانان احساس بی‌نیازی به این مهم کنند، متأسفانه دنیای مجازی است که علی‌رغم چیزهای خوبی که دارند، معایب هم دارد یعنی همین که پشت کیبورد شعری را تایپ و برای هزاران نفر به اشتراک می‌گذارد و برای او نیز احسنت می‌نویسند، این فرد یک احساس عدم نیاز در خودش حس می‌کند که من اثرم را همه تأیید کردند پس باید کجا برم. در صورتی که در دوره پیش‌تر همچین چیزی وجود نداشته است و به این راحتی نمی‌توانستیم خودمان را عرضه کنیم و حتماً باید در جلسات و انجمن‌هایی حضور می‌یافتیم که چند نفر ما را تأیید کنند. حتماً به احسنت، به‌به و آفرین چند بزرگ نیاز داشتی تا به بتوانی بگویی من هم هستم. به نظرم این چیزی است که در شرایط فعلی اصلاً نیست. * بخش زیادی از شعر به انحطاط کشیده شده است بیابانکی بیان کرد: بخش زیادی از شعرمان به انحطاط کشیده شده است، یعنی جلسات شعر بعد از مدت کوتاهی شروع و بعد از مدتی تعطیل می‌شود. احساس می‌کنم که یک چنین گعده‌ها و جمع‌های ادبی بزرگ که بزرگان محور آن باشند، در شرایط فعلی بسیار مورد نیاز است و حتی خود من اگر یک چنین جایی سراغ داشته باشم از مشتاقان و مشتری‌هایش خواهم بود. آقای امینی هم در کتاب «جلسه شعر» به آفت‌های چنین جلساتی و حاشیه‌های آن اشاره کردند و نکات ظریف و قشنگی را مطرح کرده‌اند.
* اردستانی: یادداشت‌های «جلسه شعر» فقط درک شعر نیست، بلکه درس زندگی و زیست است در ادامه این مراسم مبین اردستانی شاعر بیان داشت: مهمترین عنصری که در مجموعه یادداشت‌های این کتاب ارزشمند تجلی دارد، هدایت‌گری به سوی کمال است، این کتاب با این توجه زیر سایه قرآن حکیم قرار می‌گیرد که هدف از آفرینش آن هدایت بوده و به جهت توجه به همین دقیق است، معلمی جایگاه ارجمندی در ادیان الهی دارد. وی اضافه کرد: می‌گویند یک کتاب خود، یک معلم خوب است برای خواننده‌اش. این کتاب به حقیقت صفات یک معلم خوب را با خود دارد و نویسنده آداب و اخلاق پسندیده معلمی را که عجین وجود اوست در ارائه مطالب به نیکویی تمام رعایت کرده است. اردستانی ادامه داد: متن گواه این است که نویسنده اهل فضل فروشی و فخرفروشی، اهل جلوه و عظمت‌فروشی نیست. صاف و ساده و بی ادا و اطوار و بی منت و توجه دادن به خود و به رخ کشیدن آن چه می‌داند، دانش و دریافت‌های خود را عرضه داشته و این ویژگی قابلیت اثرگذاری متن را افزایش داده است. وی افزود: یادداشت‌های کتاب «جلسه شعر» فقط درک شعر نیست، خیلی جاها درس زندگی و زیست می‌دهد. گاهی اتفاقاتی می‌افتد که این طور به ذهن خطور می‌کند که انگار فقط هر چیزی که امکان عرضه پیدا می‌کند، ارزشمند است یعنی فراوانی عرضه گونه‌ای از مفاهیم _در صورتی که ممکن است فاقد ارزش باشند_ آنها را صاحب ارزش می‌کند. وقتی هنر عرضه نشود و در معرض دید قرار نگیرد، جادویی سرعت ارجمند شدن پیدا می‌کند. سامری‌ها راهزن هنر و ذائقه هنری که هیچ، راهزن باور مردم می‌شوند. آن وقت شاعر را وا می‌دارند که بگوید «گاو را دارند باور در خدایی عامیان/ نوح را باور ندارند از پی پیغمبری»؛ البته که همه گناه، گردن عامیان نیست نوجوان دسته گلی که با هزار شور و اشتیاق و از همه جا بی‌خبر از راه رسیده و طالب خوبی و زیبایی است اگر شامه‌اش با رایحه ریاحین آشنا و همنشین نشود، اسانس‌های قلابی به خورد دماغش خواهند داد. پس عرصه از عرضه راه‌نامه‌ها نباید خالی بماند. پری نهفته رخ و دیو در کرشمه حسن بسوخت دیده ز حیرت که این چه بوالعجبی است «حافظ» اردستانی بیان کرد: برخی از یادداشت‌ها از جمله «برای جشنواره‌تان متأسفم» مخاطب را توجه می‌دهد به اینکه همه زمان‌ها و مکان‌ها محل ابتلا است و در همه حال باید اخلاق و آداب را رعایت کنیم؛ توجه می‌دهد به اینکه قبح و زشتی یا نادرستی بعضی اعمال و اقوال آنطور که باید نشان داده نشده است و گاهی شخص ناخواسته و نافهمیده دارد رفتار ناشایستی را انجام می‌دهد و آنقدر در آن غرق شده که متوجه قبح و نتیجه عملش نیست. متأسفانه برخی از این افعال و اقوال به جهت اینکه کسی نیست تا نادرست بودنشان را گوشزد کند، فراوانی پیدا کرده‌اند. اینجاست که ضرورت وجود چنین متن‌هایی بیشتر جلوه می‌کند. وی افزود: البته برخی به سبب غرق شدن در کج‌روی‌ها، رفتار ناصواب و پرت‌بلا گویی‌ها، توان شنیدن ندارند گروهی که به قول مولوی «مستیی دارد ز گفت خود ولیک/ از بر وی تا به می راهی‌ست نیک»، برای اینها توفیری نیست بین اینکه چهره خود را در آیینه صاف بی‌قبار و زنگار ببینند یا در آب کثیف جمع شده در گودالی. اما به قول خاقانی «گرچه در نفت سیه چهره توان دید ولی/ آن نکوتر که در آیینه بیضا بینند». * یکی از ویژگی‌های کتاب «جلسه شعر»، بیان اثرگذار و اخلاق‌مدارانه شاعر با نگاه تربیتی است اردستانی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های مهم کتاب «جلسه شعر» توجه متعادل نویسنده به دیروز و امروز یعنی آگاهی و درک درست از سنت‌های پسندیده و نوع آوری‌های مورد پذیرش ذوق‌های سلیم است. نویسنده نه آنقدر شیفته گذشته است که گمان کنیم در این زمان و در زمانه حاضر زندگی نمی‌کند و معاصر گذشتگان است و نه اسیر فریب خورده بازی و ریاضیات مزخرفی است که بعضی از هنربندان برای به گوش عالم و آدم رساندن یافتم یافتم‌های بی‌پایان‌شان گروه کرهایی تشکیل داده‌اند و کارناوال‌هایی به راه انداخته‌اند. وی افزود: نویسنده پی گفتن و گذشتن نیست. معیار و سنجه به مخاطب می‌دهد و حتی به او شیوه مواجهه صحیح را می‌آموزد، مواجهه عالمانه و نه عوامانه. یعنی یک بعدی و سطحی ندیدن موضع‌ها و موضوع‌ها. اردستانی بیان کرد: از دیگر ویژگی‌های کتاب «جلسه شعر»، بیان اثرگذار و اخلاق‌مدارانه و با نگاه تربیتی و نشر جذاب، گیرا و روان و به اصطلاح خوش‌خوان و همین طور بهره‌مندی‌های بجا از زبان طنز است. آخرین ویژگی که در این مجال اندک می‌توان به آن اشاره کرد، شهامت نویسنده در چشم نبستن به روی سخنان و کردارهای ناپسندیده و نادرست است، آن هم در دوره‌ای که خیلی‌ها ترجیح می‌دهند به این بیت از صائب عمل کنند که گفت، «به حرف هیچ کس انگشت اعتراض منه/ که مستفید شود از تو و عدو گردد»، خیلی‌ها متوجه نابهنجاری‌ها می‌شوند اما بعضی توان بیان آن را ندارند و بعضی شهامت گفتن‌اش را.
* فرمانی: کتاب «جلسه شعر»، کتاب علمی _ کاربردی است سعید فرمانی یکی دیگر از سخنرانان جلسه نقد و بررسی کتاب «جلسه شعر» بود که وی بیان داشت: ما معمولاً در حوزه شعر و ادبیات دو حوزه مشخص نظیر «مجامع ذوقی و انجمی» و بحث و فضای «آکادمیک و دانشگاهی»، سراغ داریم. وی اضافه کرد: متأسفانه در روزگار ما فکر می‌کنم یک مقدار بین این دو حوزه یک حلقه مفقوده‌ای به چشم می‌خورد که در واقع این حلقه نیست و کمتر به آن پرداخته شده است. چه در حوزه مکتوب و چه در حوزه حضور و شفاهی. برای همین حتی در حوزه انتشارات کتاب‌هایی که معمولاً چاپ می‌شود، یا در حوزه آکادمیک یا نقد تخصصی قرار دارند که خیلی علمی به یک موضوع مشخص پرداخته‌اند و بعضاً هم مردم کوچه و بازار و انجمن‌ها زبان آنها را صلاً نمی‌فهمند از بس که آنها درگیر نظریه‌ها و تئوری‌های آکادمیک می‌شوند. فرمانی ادامه داد: در حوزه دیگر نیز یکسری کتاب‌هایی که بیشتر در چاپ‌های سلیقگی قرار دارند و هیچ مبنای علمی هم ندارند و فقط یک جرقه ذوقی را منتشر کردند، به چشم می‌خورد. این حلقه مفقوده به نظرم لازم است که بیشتر به آن پرداخته شود و مستلزم این است افرادی که اهلیت آن را دارند، به آن بپردازند که هم در حوزه آکادمیک قرار داشته‌اند و هم در حوزه شعر به صورت تجربی و انجمنی این تجربیات را داشته‌اند. وی افزود: بر خلاف آن چیزی که خود آقای امینی در مقدمه کتاب «جلسه شعر» بیان کرده‌اند، این نویسنده و شاعر از اهالی هستند که اهلیت این قلم زدن در این حوزه را دارند، این کتاب گرچه یک کتاب آکادمیک و تئوریزه شده نباشد، ولی کتاب بسیار کاربردی است برای کسانی که در مقدمات شعر هستند و اتفاقاً شاید بزرگانی که هنوز بسیاری از مبتدی‌های شعر را آشنایی ندارند یا دوست ندارند که با آنها آشنایی داشته باشند. فرمانی با بیان اینکه کتاب «جلسه شعر»، کتاب علمی _ کاربردی است، گفت: از اینکه جناب آقای امینی بدون هیایو می‌نویسند و تجربیات خودشان را در اختیار کوچک‌ترهایی همانند بنده قرار می‌دهند. انتهای پیام/
93/06/04 - 09:51
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 161]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها