محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826203458
نقد و بررسی کتاب «جلسه شعر» اسماعیل امینی/۱ بیابانکی: کتاب «جلسه شعر» یک اثر مرجع برای شاعران جوان است/ جلسات شعر، دیگر بزرگ و ریش‌سفید ندارند
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: نقد و بررسی کتاب «جلسه شعر» اسماعیل امینی/۱
بیابانکی: کتاب «جلسه شعر» یک اثر مرجع برای شاعران جوان است/ جلسات شعر، دیگر بزرگ و ریش‌سفید ندارند
سعید بیابانکی گفت: بخش زیادی از شعرمان به انحطاط کشیده شده است، یعنی جلسات شعر بعد از مدت کوتاهی شروع و بعد تعطیل می‌شوند. احساس می‌کنم که یک چنین گعده‌ها و جمع‌های ادبی بزرگ که بزرگان محور آن باشند، در شرایط فعلی بسیار مورد نیاز است.
● گزارش تصويري مرتبط
-------------------------------
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، سعید بیابانکی شاعر طنزپرداز و انقلابی کشورمان در مراسم نقد و بررسی کتاب «جلسه شعر» که دقایقی پیش در سالن جلسات خبرگزاری فارس، برگزار شد، بیان داشت: آشنایی ما با آقای امینی به سال‌های 79 برمی‌گردد در آن زمان تازه فرهنگسرای خاوران افتتاح شده بود و بنده در آن زمان سرباز بودم که از بنده برای راه‌اندازی کانون ادبی دعوت شده بود. یکی از کسانی که در آن جلسه حضور داشت و نه شعر و نه حرفی می‌زد، آقای امینی بود که بعد از آن آشنایی ما با این شاعر بیشتر شد. * تعداد کتاب آموزشی در حوزه شعر بسیار انگشت‌شمار است وی درباره کتاب «جلسه شعر»، گفت: ما در زمینه کتاب‌های این شکلی که بیشتر یک متن آموزشی در حوزه شعر باشد، شاید کتاب بسیار کمی داشته باشیم. شاید اگر بخواهیم بشماریم به 3 الی 4 کتاب بیشتر نرسیم. یکی از کتاب‌ها «روزنه» از محمدکاظم کاظمی به انضمام مجموعه‌ای که آقای امینی کار کرده‌اند، است. چند سال پیش هم خود بنده مشغول نگارش کتابی با عنوان «الفبای شعر» شدم که نیمه کاره باقی مانده است اما از وقتی کتاب آقای امینی را خواندم احساس کردم که شاید حرفی دیگر برای گفتن نداشته باشم.
بیابانکی ادامه داد: فرمت کتاب «جلسه شعر» را پسندیدم آن هم به خاطر اینکه همش برای من همانند یادداشت نوشته و طراحی شده بود و شاید بشود چند تا از آن را خواند و چند تای دیگر را برای نوبت بعد گذاشت. یادداشت‌ها به صورت زنجیره و با یک نخ تسبیح نامرئی بهم متصل هستند و به نظر من هر کسی که شعر می‌گوید و به خصوص کسی که شاعر است و می‌خواهد معلمی کرده و جلسه شعری را اداره کند، باید این کتاب را بخواند چراکه این کتاب سرشار از تجربیاتی است که آقای امینی در طول این سال‌های شاعری، معلمی و مدرسی انجام داده است. * کتاب «جلسه شعر» یک مرجع برای کسانی است که در ابتدای راه شاعری هستند وی افزود: اسماعیل امینی شاعری است که مدارج دانشگاهی را طی کرده است و در مقطع تحصیلی دکتری در حال تحصیل است که این مهم یک نکته مهم است چراکه بیشتر دوستان شاعر که در این حوزه کار پژوهش انجام می‌دهند معمولاً مدارج دانشگاهی را نگذرانده‌اند. بیابانکی معتقد است که کتاب «جلسه شعر» یک مرجع برای کسانی است که یا در ابتدای راه شاعری هستند یا در اواسط این راه قرار دارند به گونه‌ای دیگر کسانی که جوان هستند. *جشنواره‌های شعر و ادبیات، جلوی رشد شعر را به شدت گرفته است وی افزود: در این کتاب مباحثی که مطرح و صحبت شده است، بسیار متنوع است و فکر می‌کنم که هیچ حرف ناگفته‌ای مثل شعر نیست که در این کتاب به آن اشاره نشده باشد. مثلاً یکی از چیزهایی که گریبان‌گیر شعر این مملکت در طی این دو دهه اخیر شده است به طور مثال از دهه 70 به بعد، همین جشنواره‌های شعر و جشنواره‌های ادبی است که به نظرم جلوی رشد شعر را به شدت گرفته است که در این کتاب درباره این موضوع و اتفاقات حاشیه‌های آن بحث شده است. بیابانکی بیان کرد: یک چیزی هم که این کتاب دارد و به گونه‌ای دیگر کتاب‌های دیگری از این دست دارند، به نظر من زبان طنزی است که وجود دارد یعنی اکثر نوشته‌های آن یک جوری دارای طنز ملیح است و این هم به توانایی‌های آقای امینی مربوط می‌شود که علاوه بر شاعری، پژوهشگری و منتقدی، طنزپرداز هم هستند.
* جلسات شعر، دیگر ریش سفید و بزرگی ندارند وی ادامه داد: یک چیزی که به هر حال در این سال‌های اخیر در جلسات شعر دیدم به خصوص در جلسات شعر در تهران، این است که جلسات شعر اولاً هیچ ریش سفید و بزرگی ندارد. یعنی صرفاً تبدیل به یک پاتوق و یک دور همنشینی تبدیل شده است و متأسفانه بخش عظیمی از آن را هم فرهنگسراها به آن میدان داده‌اند، و دیدشان هم به گونه‌ای است که شاید تخصصی و علمی به شعر نگاه نکنند و فقط می‌خواهند در جایی باشند که دورهمی باشد. بیابانکی عنوان کرد: ما هم بدمان نمی‌آید که جلسات شعر برپا شود حتی اگر شعر به لایه‌های اجتماع هر چه بیشتر نفوذ کند، خوشحال می‌شویم اما چیزی که باعث می‌شود این جلسات تبدیل به یک آفت شود، احساس می‌کنم آن آدمی است که باید محور آنجا باشد که شاید اکثراً نیستند یعنی همچین کسی وجود ندارد و اکثر کسانی که دور هم جمع می‌شوند هم‌طراز هستند که اسم آن انجمن و حلقه ادبی نیست. وی درباره انجمن‌های ادبی اثربخش در طول تاریخ، گفت: در زمانی که صائب زنده بود، جلسات شعر برپا می‌شد حتی بسیاری از غزل‌های صائب که شهرت پیدا کرده است یک جور اخوانیاتی است که در این انجمن‌ها به طرح گذاشته شده است. چیزی که در همه آنها مشترک بوده، محور اصلی آن انجمن بوده است. بعدها در اصفهان، انجمنی با عنوان صائب در دهه 40 و در کنار آرامگاه صائب تبریزی تأسیس می‌شود که محور آن زنده یاد بی‌ریای گیلانی متخلص به شیدا بوده است. ورود به این انجمن و نشستن پای جلسه استادان مدارجی داشته است یعنی از هر کسی 5 قطعه شعر گرفته و بررسی می‌کردند، بعد اجازه ورود به آن می‌دادند و می‌پرسیدند که کجا باید بشیند و باید مدارجی را طی می‌کرد که بتواند اصلاً حرفی بزند و کاری انجام دهد. بیابانکی ادامه داد: آن انجمن آنقدر تأثیرگذار و اثربخش بوده است که وقتی افرادی به ایران سفر می‌کردند، سفرشان را طوری تنظیم می‌کردند که به صبح جمعه مصادف شود. از هندوستان، پاکستان، روسیه، آلمان و بسیاری از کشورها میهمانانی می‌آمدند. *دنیای مجازی باعث بی‌نیازی شاعران به جلسات و انجمن‌های شعر شده است وی افزود: چرا دیگر چنین جمع‌هایی وجود ندارد یا متلاشی شده است یا احساس می‌کنند که دیگر نیازی به آنها نیست، به نظرم یکی از چیزهایی که باعث شده است که جوانان احساس بی‌نیازی به این مهم کنند، متأسفانه دنیای مجازی است که علی‌رغم چیزهای خوبی که دارند، معایب هم دارد یعنی همین که پشت کیبورد شعری را تایپ و برای هزاران نفر به اشتراک می‌گذارد و برای او نیز احسنت می‌نویسند، این فرد یک احساس عدم نیاز در خودش حس می‌کند که من اثرم را همه تأیید کردند پس باید کجا برم. در صورتی که در دوره پیش‌تر همچین چیزی وجود نداشته است و به این راحتی نمی‌توانستیم خودمان را عرضه کنیم و حتماً باید در جلسات و انجمن‌هایی حضور می‌یافتیم که چند نفر ما را تأیید کنند. حتماً به احسنت، به‌به و آفرین چند بزرگ نیاز داشتی تا به بتوانی بگویی من هم هستم. به نظرم این چیزی است که در شرایط فعلی اصلاً نیست. * بخش زیادی از شعر به انحطاط کشیده شده است بیابانکی بیان کرد: بخش زیادی از شعرمان به انحطاط کشیده شده است، یعنی جلسات شعر بعد از مدت کوتاهی شروع و بعد از مدتی تعطیل می‌شود. احساس می‌کنم که یک چنین گعده‌ها و جمع‌های ادبی بزرگ که بزرگان محور آن باشند، در شرایط فعلی بسیار مورد نیاز است و حتی خود من اگر یک چنین جایی سراغ داشته باشم از مشتاقان و مشتری‌هایش خواهم بود. آقای امینی هم در کتاب «جلسه شعر» به آفت‌های چنین جلساتی و حاشیه‌های آن اشاره کردند و نکات ظریف و قشنگی را مطرح کرده‌اند. انتهای پیام/
93/06/03 - 20:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها