تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820355911
13 پیشنهاد ایران به انجمن جهانی کتابداری
واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و ادب > فرهنگ عمومی در کنفرانس جهانی کتابداری مطرح شد؛
13 پیشنهاد ایران به انجمن جهانی کتابداری
رئیس کتابخانه ملی ایران در کنفرانس جهانی سالانه فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات كتابداری (ایفلا)، 13 پیشنهاد برای تقویت این فدراسیون جهانی ارائه کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، متن كامل سخنرانی سیدرضاصالحی امیری رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در كنفرانس ایفلای 2014 (فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و موسسات کتابداری) که عنوان آن «نقش كتابخانه ملی در دیپلماسی فرهنگی» است، به شرح زیر است: بسم الله الرحمن الرحیم
«فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات كتابداری» نقش به‌سزایی چه در دیپلماسی فرهنگی و چه در روابط فرهنگی دارد. این فدراسیون حاوی ظرفیت‌های بالفعل و بالقوه‌ای است كه كشورهای عضو می‌توانند هم از این ظرفیت‌ها بهره ببرند و هم برای تقویت بیش از پیش آن كمك نمایند. «ایفلا» یكی از ظرفیت‌هایی به شمار می‌آید كه می‌توان بخشی از دیپلماسی فرهنگی را در چارچوب آن پیگیری نمود. می‌دانیم كه از میان عناصر و مؤلفه‌های مؤثر در سیاست خارجی كشورها، هیچكدام به اندازۀ عامل فرهنگی پایدارتر و تأثیرگذارتر از دیپلماسی فرهنگی نیست. فرهنگ و مؤلفه‌های فرهنگی، ركن چهارم سیاست خارجی را تشكیل می‌دهد كه در بسیاری مواقع، لایه‌های زیرین و شالوده‌های سه ركن دیگر نیز از آن منبعث می‌شود. این نوع از دیپلماسی نه‌فقط در سطح رسمی میان دولت‌ها مطرح می‌گردد، بلكه در فضاهای عمومی و در چارچوب دیپلماسی عمومی نیز می‌تواند كارایی و كاربرد داشته باشد. دیپلماسی فرهنگی معمولاً با هدف روابط با كشورها و ملت‌ها از طریق فرهنگ، هنر و آموزش نقش‌آفرینی می‌كند و اهمیت آن هنگامی درك می‌شود كه به تفاوت‌های دیپلماسی فرهنگی با دیپلماسی سیاسی وقوف یابیم. دیپلماسی فرهنگی برخلاف دیپلماسی سیاسی:
1. مبتنی بر قدرت نیست؛
2. زودگذر و ناپایدار نیست؛
3. صرفاً در روابط دولت‌ها منحصر نمی‌ماند بلكه به روابط درونی و عمیق ملت‌ها منجر می‌شود؛
4. تغییرپذیر نیست و با آمد و رفت زمامداران و فراز و فرود رژیم‌های سیاسی از میان نمی‌رود؛
5. حاوی زبان وسیع، گسترده، نرم و ملایم است. صلح پایدار جهانی در پرتو دیپلماسی فرهنگی و مكانیسم‌های نرم محقق می‌شود. در دیپلماسی فرهنگی، ایده‌ها، اطلاعات، هنر و سایر جنبه‌های فرهنگ، میان دولت‌ها، سازمان‌ها و ملت‌ها مبادله می‌شود تا تفاهم متقابل و دوستی‌های عمیق‌تر، روزبه‌روز تقویت شود و نزاع‌ها و كشمكش‌ها كاهش یابد. البته اِعمال و اجرای این دیپلماسی، سختی‌ها و پیچیدگی‌های ویژه‌ای دارد. به عنوان مثال اگر بخواهیم صلح پایدار جهانی را از طریق دیپلماسی فرهنگی محقق نماییم، نیازمند تدبیر، عزم، اراده و برنامه‌های مختلف و از همه مهم‌تر، نیازمند «شجاعت» هستیم. برخی تصور می‌كنند كه فقط در جنگ‌ها «شجاعت» به كار می‌آید. برخلاف این تصور، جناب آقای دكتر حسن روحانی، رئیس‌جمهوری اسلامی ایران اظهار می‌دارند: شجاعت در صلح، مهم‌تر از شجاعت در جنگ است.
6. منافع حاصل از دیپلماسی فرهنگی، معمولاً در چارچوب دو یا چند كشور متعامل باقی نمی‌ماند. تمام دولت‌ها و ملت‌ها از این منافع بهره‌مند می‌شوند. از این رو، دیپلماسی فرهنگی روزنه‌ای است برای تعامل با كل جهان. علاوه بر آن، این منافع تولید سینرژی (هم‌افزایی) می‌كنند و نیز موجب گسترش روابط معرفتی، اندیشه‌ای و روابط بین‌الاذهانی (Inter Subjective) می‌گردد. دیپلماسی فرهنگی با چنین فرایندها و كاركردهایی از سیاست‌زدگی پرهیز می‌كند. دیپلماسی فرهنگی ابزار سیاسی نیست بلكه خود، هدفی مستقل است.
7. دیپلماسی فرهنگی، به ویژه در صورتی كه از طریق سازمان‌های بین‌المللی دنبال شود، قدرت‌محور نیست بلكه شبكه‌محور است. می‌توان گفت یكی از ریشه‌های نظریۀ «مانوئل كاستلز» را می‌توان از طریق دیپلماسی فرهنگی تبیین نمود. او معتقد است كه جهان، تغییر یافته است. قدرت‌های سنّتی در حال افول و زوال‌اند. دیگر قدرت در نهادهایی نظیر قدرت در نهادهایی مثل دولت و كنترل‌كنندگان نهادها همچون كلیساها متمركز نیست. قدرت در شبكه‌های جهانی است. این شبكه‌ها، اطلاعات و تصاویر را كه نظامی با هندسۀ متغیر و جغرافیای غیرمادی است، نشر می‌دهند. قدرت نوین، در علایم اطلاعات و تصاویر ارائه‌دهنده و نمایش‌دهنده‌ای نهفته است كه جوامع، نهادهای خود را حول آن سازمان می‌دهند و مردم نیز بر محور آنها زندگی خود را سامان می‌بخشند و دربارۀ رفتارهای خود تصمیم می‌گیرند. قرارگاه این قدرت، «ذهن مردمان» است. در «جامعۀ شبكه‌ای»، آن‌گونه كه «كاستلز» می‌گوید، «قدرتِ جریان‌ها» از «جریان قدرت»، پیشی می‌گیرد. مهم‌ترین ویژگی «جامعۀ شبكه‌ای»، برتری «ریخت اجتماعی» بر «كنش اجتماعی» است. با وجود امتیازاتی كه برای دیپلماسی فرهنگی برشمردیم، باید بگوییم كه «روابط فرهنگی»، اعم از «دیپلماسی فرهنگی» است. گر چه دیپلماسی فرهنگی در قالب روابط فرهنگی صورت می‌گیرد لیكن جنبه‌های گسترده‌ای از روابط فرهنگی، می‌تواند خارج از چارچوب‌های دیپلماتیك برقرار شود. به بیانی دیگر، در دیپلماسی فرهنگی خواه ناخواه، دولت‌ها وارد گردونۀ روابط می‌شوند، به همین سبب، از عنوان دیپلماسی استفاده می‌شود اما بخش‌هایی از روابط فرهنگی، خارج از چارچوب‌های تعامل دولت‌ها صورت می‌پذیرد. ارتباط اندیشمندان، هنرمندان، ناشران و سایر فعالان حوزۀ فرهنگ با یكدیگر در فضاهای گسترده از این قبیل است. «فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات كتابداری»، هم در چارچوب دیپلماسی فرهنگی و هم در قالب روابط غیردیپلماتیك و غیررسمی، نقش به‌سزایی ایفا می‌كند. پتانسیل این فدراسیون به گونه‌ای است كه می‌تواند نیازهای اهالی اندیشه، قلم، فرهنگ و هنر را در حوزۀ كتاب، منابع مكتوب و كتابداری و اطلاع‌رسانی برآورده سازد. این وظیفه، زمانی به مطلوب‌ترین وجه تحقق می‌یابد كه تمام اعضا در حمایت و تقویت این فدراسیون كوشش وافر داشته باشند. با ویژگی‌هایی كه برای دیپلماسی فرهنگی و روابط فرهنگی برشمردیم، «ایفلا» نیز به عنوان یك سازمان فرهنگی بین‌المللی در حوزۀ كتاب، كتابداری، اطلاع‌رسانی، آموزش و پژوهش حاوی این ویژگی‌هاست. مأموریت «ایفلا» همیشگی است، این مأموریت صرفاً به روابط دولت‌ها منحصر نمی‌شود بلكه به روابط درونی و عمیق ملت‌ها سوگیری دارد. مأموریت «ایفلا» با تغییرات سیاسی، دستخوش دگرگونی نمی‌شود. زبان «ایفلا»، زبانی وسیع و نرم است. اصولاً در جهان، كتابداران و كتابخوانان، در پی جنگ نیستند. آنها اصلی‌ترین پیام‌آوران صلح جهانی‌اند. «ایفلا» در پی توزیع منافع در میان اعضای آن است و در این توزیع، از ارائۀ منابع و داشته‌های خود به تمام كشورهای عضو ـ اعم از ممالك توسعه‌یافته یا در حال توسعه و ضعیف ـ دریغ نمی‌ورزد و تبعیض روا نمی‌دارد. با گسترش فضاهای مجازی، «ایفلا» خود را با ضرورت‌های عصری، سازگار نموده است و به «جامعۀ شبكه‌ای» متصل گردیده است و در پرتو آن، اطلاعات خود را در روابط بین‌الاذهانی منتشر می‌سازد. «ایفلا»، علاوه بر روابط رسمی و دیپلماتیك، با اندیشمندان، هنرمندان، فعالان حوزۀ فرهنگ، به ویژه پدیدآورندگان كتاب ـ اعم از مؤلفان، مترجمان، ویراستاران و ناشران ـ ارتباط برقرار می‌كند. در نهایت اگر هدف از دیپلماسی فرهنگی را درك و آگاهی، مشاركت و تأثیرگذاری بر افكار عمومی، نهادها، سازمان‌ها و دولت‌ها بدانیم، «ایفلا» نیز به سهم خود، در این هدف مشاركت جدی دارد. كشور ایران، با تاریخ، فرهنگ و سابقۀ تمدنی كهن، منبع فرهنگی عظیمی است كه نه‌فقط ملت ایران، بلكه تمام ملل جهان می‌توانند از این منبع سرشار بهره ببرند. یكی از شیوه‌های بهره‌برداری از فرهنگ و تاریخ و تمدن ایران، آثار مكتوب و منابع كتابخانه‌ای است كه «ایفلا» و سایر سازمان‌های جهانی فرهنگی می‌توانند بسترساز انتقال و اشاعۀ این آثار و منابع باشند. جمهوری اسلامی ایران، ضمن اعتقاد و التزام به فرهنگ بومی و ملی خود، سایر فرهنگ‌ها را نیز به رسمیت می‌شناسد و معتقد است كه فرهنگ‌های غیرایرانی نیز حاوی اصول و بخش‌های بسیار ارزشمندی هستند كه باید در جریان تبادل فرهنگی، همگان از آن بهره ببرند. با این وجود، مخالف «خود هدفی فرهنگی» است. برخی از كشورها، معتقدند كه فرهنگ متبوع آنها، مطلوب‌ترین فرهنگ به شمار می‌آید. جمهوری اسلامی ایران بر آن است كه «خود هدفی فرهنگی» كه ریشه در تعصب دارد و چنین ایده‌ای از اذهان بسته تراوش می‌كند، به «فراخود هدفی فرهنگی» تبدیل شود. به همین سبب، رویكرد درك و فهم سایر فرهنگ‌ها و گسترش روابط فرهنگی را پی می‌گیرد. گر چه اعضای «فدراسیون بین‌المللی انجمن‌ها و مؤسسات كتابداری» همواره پیشنهادهایی به منظور تقویت این فدراسیون عرضه داشته‌اند، «سازمان اسناد و كتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی ایران» نیز به عنوان یكی از اعضای فدراسیون، مواردی را به عنوان پیشنهاد عرضه می‌نماید. امید است جزییات و شیوه‌های اجرایی آن در نشست‌های كارشناسی مورد بحث و بررسی قرار گیرد. 1. سازمان اسناد و كتابخانۀ ملی جمهوری اسلامی، با تأسیس «اندیشگاه علمی و فرهنگی» تجربۀ موفقی در برگزاری كنفرانس‌ها، سخنرانی‌های علمی، بررسی اسناد مكتوب، رونمایی كتاب و… داشته است. استفاده از سینرژی كتابخانه‌ها در این راستا پیشنهاد می‌شود.
2. كتابخانه‌های قدرتمند جهانی، وظیفه‌ای خطیر برای كمك به كتابخانه‌های كشورهای در حال توسعه دارند. این مهم در برنامه‌های «ایفلا» تحت عنوان «دسترسی جهانی به انتشارات» و نیز «پیشبرد كتابداری در جهان سوم» پیش‌بینی شده است. لازم است سازوكارهای این برنامه‌ها، بیش از پیش تقویت گردد.
3. گفت‌وگوهای «میانْ فرهنگی» و پیوند زدن اندیشمندان جهان به یكدیگر در محل كتابخانه‌ها امكان‌پذیر است.
4. در گوشه و كنار جهان، سازمان‌های مردم‌نهادی (NGO) تأسیس یافته‌اند كه دغدغه‌ای جز انسان‌دوستی، تعالی‌خواهی و مشاركت‌جویی ندارند و در حوزۀ كتاب و كتابخوانی فعال هستند. شناسایی و ارتباط مستمر با این سازمان‌ها می‌تواند دستاوردهای مطلوبی برای «ایفلا» و اعضای آن داشته باشد.
5. كتابخانه‌های ملی كشورها می‌توانند یكی از اهداف گردشگری فرهنگی به شمار آیند. لازمۀ آن، فراهم‌سازی جاذبه‌های ویژه، ایجاد زیرساخت‌های لازم و برپایی نمایشگاه‌ها و موزه‌های مختلف در حوزۀ اسناد، كتاب و نشر است.
6. می‌توان پروژه‌های فراملی مشتركی در حوزۀ علوم كتابداری و كتاب‌شناسی با مشاركت اندیشمندان و اعضای «ایفلا» طراحی و اجرا نمود.
7. ارتباطات چندجانبه و شبكه‌ای میان كلیۀ كتابخانه‌های ملی كشورها و نیز میان كتابخانه‌های ملی و كتابخانه‌های دانشگاهی نیازمند بسط و توسعۀ بیشتری است كه بایستی بیش از پیش بر آن تأكید شود.
8. افزایش سرعت دیجیتالی‌كردن منابع، به ویژه نسخ خطی و قدیمی و امكان تبادل آن در فضای مجازی میان كتابخانه‌ها، نیازمند حمایت‌های رسمی، اصولی و گستردۀ فدراسیون است.
9. سهم كتاب و كتابخانه در دیپلماسی فرهنگی و روابط فرهنگی بایستی دقیقاً تعریف و تبیین گردد و این سهم، بیش از پیش تقویت شود. كتابخانه‌های ملی در دیپلماسی فرهنگ كشورها نقش به‌سزایی دارند. از این طریق می‌توان به تبادل ایده‌ها، اطلاعات، هنر و سایر جنبه‌های فرهنگ كمك نمود.
10. حمایت و پشتیبانی از ارتباطات در فضای مجازی و روان‌سازی عضویت‌های آنلاین بهره‌برداران. این مهم سبب افزایش چشمگیر علاقه‌مندان به كتاب و كتابخوانی و سهولت دسترسی می‌گردد.
11. برگزاری آموزش‌های تخصصی در چارچوب وظایف «ایفلا» برای كاركنان حوزۀ كتابداری، كتاب‌شناسی و نشر.
12. مخاطب‌شناسی و رصدنمودن و برآورد مستمر نیازهای مخاطبان و تنظیم برنامه‌ها و شیوه‌های اجرایی برای پاسخگویی به نیازهای جدید.
13. تقویت نشریۀ «ایفلا» و یا ایجاد نشریۀ جدید با عنوان اخبار كتاب و كتابخانه با مشاركت تمام اعضای «ایفلا». این نشریه سبب انتقال آخرین دستاوردهای علمی در حوزۀ كتاب می‌گردد تا مردم سراسر جهان امكان بهره‌برداری از این دستاوردها را داشته باشند. انتقال و تبادل نوآوری‌ها در حوزۀ امور اداری و سازمانی كتابخانه‌ای و هم در حوزۀ محتوایی كتاب‌ها از این مجرا امكان‌پذیر خواهد بود. در این نشریه می‌توان مشاهیر و اندیشمندان و چهره‌های ماندگار را معرفی نمود. علاوه بر این می‌توان رخدادها و جوایز كتاب سال را كه معمولاً در قالب جشنواره در سطوح ملی و فراملی برقرار می‌گردد، منعكس نمود. به سبب فقدان رسانه یا ضعف اطلاع‌رسانی برای آگاهی بخش عمومی نسبت به برندهای فرهنگی و ملی، معرفی برندهای فرهنگی و ملی كشورهای عضو نیز از طریق این نشریه امكان‌پذیر است.
۱۳۹۳/۶/۳ - ۰۹:۴۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها