تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815211631
احیای جریان افراط در آسیای مرکزی؛ از دره فرغانه تا جنگ در سوریه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
احیای جریان افراط در آسیای مرکزی؛ از دره فرغانه تا جنگ در سوریه
پس از حضور برخی گروه‌های تندرو آسیای مرکزی در مناطقی از وزیرستان شمالی پاکستان، اکنون فرصت جنگ در میدان سوریه دومین مرحله از جدایی افراطیون آسیای مرکزی از سرزمینشان محسوب می‌شود.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای فارس در دوشنبه، پیدایش شرایط جنگی جدید در میدان سوریه، دومین مرحله از جدایی افراطیون آسیای مرکزی از سرزمینشان بود. در واقع، گزارشات متعددی درباره حضور تندروهای آسیای مرکزی در سوریه در این مدت به گوش رسیده است. پس از فروپاشی شوروی سابق، چند سازمان در شهر «نمنگان» واقع در «دره فرغانه» در ازبکستان به وجود آمدند که از جمله آنها می‌توان به «اسلام لشکرلری» (سربازان اسلام) و «عدالت» اشاره کرد. برخی از این گروه‌ها که توسط دولت جدید ازبک سرکوب می‌شدند، توانستند از کشور فرار کرده و به «اپوزیسیون متحد ازبک» در کشور تاجیکستان بپیوندند. پس از امضای توافقنامه صلح بین گروه‌های مختلف تاجیک برای پایان دادن به جنگ داخلی، اسلام‌گرایان ازبک تصمیم گرفتند به جای پیوستن به آنان، سازمان خود موسوم به «حرکت اسلامی ازبکستان» را تشکیل دهند. حدود 20 سال پس از تشکیل این سازمان، تغییرات زیادی در تاکتیک‌ها، ایدئولوژی و همچنین اهداف این جنبش به وجود آمد. افراطگرایان ازبک هر روز رابطه خود را با سرزمین مادری خود، آسیای مرکزی، کم کردند و بیشتر و بیشتر وارد جهاد جهانی شدند- ابتدا در «وزیرستان» پاکستان و حالا در سوریه. گفته می‌شود که جهادیون قزاق، قرقیز و ازبک در میادین مختلف در سوریه حضور دارند. به نظر می‌رسد که ازبک‌ها مهم‌ترین گروه آسیای مرکزی هستند که به جنگ داخلی سوریه پیوسته‌اند. به گفته برخی منابع اطلاعاتی، جنبش اسلامی ازبکستان در افغانستان و پاکستان در مقایسه با جنبش جهادی جدید ازبک فعال در سوریه، یک نیروی ثانویه محسوب می‌شود. همچنین گروه جهادی ازبک موسوم به «تیپ امام البخاری» که در سوریه فعالیت دارد در حال حاضر از جنبش اسلامی ازبکستان نیز قوی‌تر است گرچه تاکنون بررسی دقیقی درباره این جنبش انجام نشده اما دیدن برخی فیلم‌های منتشر شده توسط افراطگرایان ازبک و بیانیه‌های آنان می‌تواند تا حدودی اهداف آنان را ترسیم کند. نخست اینکه، به نظر می‌رسد تندروهای ازبک فعال در سوریه و عراق غالبا جزو ازبک‌هایی هستند که از روسیه مهاجرت کرده‌اند. البته ازبک‌های قرقیزستان و به ظاهر، برخی دانشجویان جوان ازبک که سال‌ها پیش کشور خود را ترک کرده و در ترکیه و عربستان زندگی می‌کنند نیز در بین آنان دیده می‌شوند. به نظر می‌رسد تندروهای ازبک در سوریه و عراق تحت رهبری «ابو یحیی» و «عمر شیشانی» (یک چچنی از منطقه «پانکیسی» گرجستان) قرار دارند و در کنار سایر افراطگرایان شوروی سابق می جنگند. در واقع، تیپ البخاری یک گروه افراطی جدید است که شامل تعداد محدودی از اعضای سابق جنبش اسلامی ازبکستان (که همچنان از متحدان نزدیک «شبکه حقانی» در پاکستان محسوب می‌شود) می‌باشد. از آنجا که اولین رهبران جنبش اسلامی ازبکستان با «ملا عمر» بیعت کرده‌اند لذا اعضای فعلی این جنبش نیز همچنان وفاداری خود به طالبان را حفظ کردند. به نظر می‌رسد که جنبش اسلامی ازبکستان به خاطر وفاداری به طالبان، حاضر به اعزام نفراتش به خاورمیانه نبوده اما شواهد روشنی وجود دارد که نشان می‌دهد گروه بخاری و رهبرانش، وفادار به «ابوبکر البغدادی» هستند. روند «جدا شدن از ازبکستان و ازبک‌ها» که در جنبش اسلامی ازبکستان شاهد آن هستیم، نباید باعث تعجب شود. در واقع، اولین شبه‌نظامیان این جنبش در ابتدای دهه 90 میلادی سرزمین خود را ترک و به تاجیکستان پناهنده شدند اما بعدها خویشاوندانی در مناطق قبایلی پاکستان پیدا کردند. گرچه این جنبش در اولین سال‌های حضورش در تاجیکستان و سپس افغانستان، همچنان از بین نیروهای ازبک ساکن ازبکستان و سایر کشورهای آسیای مرکزی عضوگیری می‌کرد اما حدود 20 سال بعد، این گروه احساس کرد که باید از بین شبه‌نظامیان جدید خارجی، از جمله ازبک‌های ساکن افغانستان و حتی از بین سایر گروه‌های قومی عضوگیری کند. ظهور افراطگرایان آسیای مرکزی، به خصوص ازبک‌ها در خاورمیانه تا حد زیادی بخشی از مرحله حساس و جدید روند «جدا شدن از ازبکستان و ازبک‌ها» و نیز قطع ارتباط افراطگرایان آسیای مرکزی با سرزمین مادری است. انتهای پیام/
93/05/28 - 12:21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]
-
گوناگون
پربازدیدترینها