محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826430367
بوسه بر خاک وطن
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به مناسبت سالروز بازگشت آزادگان؛ بوسه بر خاک وطن تهران- ایرنا- بیست و ششم مرداد سالروز بازگشت نخستین گروه از آزادگان به میهن اسلامی است. آنان که پس از سال ها اسارت در اردوگاه های رژیم بعث عراق، قدم بر خاک وطن گذاشتند و به انتظار میلیون ها ایرانی پایان بخشیدند.
«... یکی از چیزهایی که شما را، دلهایتان را زنده نگه می داشت، پر امید نگه می داشت، یاد آن چهره و روحیه ی پرصلابت امام عزیزمان بود. آن بزرگوار هم خیلی به یاد اسرا بودند. حال پدری را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت می شود فهمید. ... مساله ی اسارت طولانی فرزندان این ملت به نوبه ی خود امتحان دیگری بود که ملت ما با موفقیت آن را به انجام رسانده و اسرای ما همانند ملت ایران از خود آزاد مردی نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازی به وطن بازگشتند... شما در دوران اسارت شرایط سختی را گذراندید، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگی خود به اسلام، امام و انقلاب موجب افتخار و آبرومندی ملت خود در برابر دشمن شدید.»(گزیده ای از سخنان آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب در دیدار با آزادگان در 29 مرداد 1369 هجری خورشیدی)
24 مرداد 1369 هجری خورشیدی، صدام حسین در نامه ای به آیت الله هاشمی رفسنجانی رییس جمهوری وقت ایران، از پذیرش عهدنامه ی 1975 الجزیره و عقب نشینی از مرزهای ایران و آزادی اسیران خبر داد. به دنبال این موضوع در 26 مرداد نخستین گروه از آزادگان ایرانی به میهن بازگشتند.
ستاد رسیدگی به امور آزادگان که در 2 روز پیش از نامه ی صدام تشکیل شده بود، تبادل 40 هزار آزاده ی ایرانی را با همین تعداد اسیران عراقی صورت داد و بیش از 270 واحد ستادی در کشور برپا کرد تا به آزادگان خدمت های گوناگون ارایه دهد.
آزادگان پس از بازگشت به آرامگاه امام خمینی(ره) شتافتند و پس از آن با آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب دیدار کردند و گفت وگویی خاطره انگیز را انجام دادند.
پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به مناسبت 26 مرداد سالروز ورود نخستین گروه از آزادگان به میهن، با امیر بختیاریان آزاده ی سرافراز کشورمان به گفت و گو پرداخت.
بختیاریان درباره ی چگونگی به اسارت درآمدن خویش گفت: هنگامی که در مرحله ی دوم عملیات بیت المقدس در 17 اردیبهشت 1361 هجری خورشیدی، از ناحیه ی هر 2 پا مجروح شده و در منطقه ی شلمچه به سمت کانال ورودی این ناحیه در حرکت بودیم، نیروهای عراقی ما را محاصره کردند و تعدادی را رزمندگان را به شهادت رساندند، گروهی همچون من به اسارت در آمدند و تنها عده ی کمی از بچه ها توانستند عقب نشینی کنند.
وی در ادامه افزود: در ابتدا رژِیم بعث عراق اسیران را به بصره برد و من به دلیل جراحت در بیمارستان نیروی دریایی این شهر مورد مداوا قرار گرفتم و پس از پانسمان ابتدایی به استخبارات(سازمان حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی و نظامی عراق) منتقل شدیم. این رژیم به مدت یک شب 110 تن از اسیران را به غیر از 2 تن از مجروحان به صورت سرپا در یک اتاق کوچک و چند متری نگه داشته و تنها 2 سینی غذا آوردند و هنگامی که رزمندگان از آنان آب خواستند، چند سطل پر از شن را خالی و از آب گرم پر کردند و به بچه ها دادند.
این رزمنده ی سرفراز گفت: روز بعد به استان الانبار، شهر الرومادیه و اردوگاه الانبار منتقل شدیم. من و گروهی از رزمندگان را به اردوگاه شماره 8 الانبار مشهور به اردوگاه انبر بردند.
امیر بختیاریان درباره ی چگونگی دوره ی درمان خویش در هنگام اسارت بیان داشت: من برای 6 ماه در بهداری اردوگاه بستری بودم و پس از آن که بهبودی نسبی به دست آوردم به آسایشگاه منتقل شدم. اما پاهایم به دلیل شکستگی، خم نمی شد، به همین دلیل بچه های آسایشگاه با روغن زیتون و روغن مایع پاهایم را ماساژ می دادند تا کم کم توانستم پاهایم را حرکت بدهم.
وی در ادامه بیان داشت: مجید جلالوند یکی از رزمندگانی بود که همه ی اسیران به نوعی مدیون او هستند. وی متخصص بیهوشی و افسر نیروی دریایی ارتش بود و با کمترین امکانات همچون تیغ ریش تراشی جراحی می کرد یا با ماده های بی حسی دندان، کار بیهوشی را برای جراحی انجام می داد. این مرد بزرگ فراموش شده، قهرمان اردوگاه اسیران بود و رزمندگان همیشه قدردان وی بودند.
او بهترین خاطره ی دوره ی اسارت خویش را این گونه شرح می دهد: هنگامی که ما را به کربلا بردند، به دلیل آن که همواره در آسایشگاه بودیم و هیچ وقت آسمان شب را نمی دیدیم، زمانی که برای رفتن به کربلا آماده می شدیم، تنها به آسمان نگاه می کردیم و لذت می بردیم.
نخست به نجف و آرامگاه حضرت علی(ع) و سپس به کربلا و زیارت آرامگاه اباعبدالله(ع) و حضرت ابوالفضل العباس(ع) رفتیم و در بین الحرمین ما به شکل گروه های چند نفره وارد می شدیم، در این هنگام مردم با دیدار ما ابراز خوشحالی کردند و یک پیرزن شکلات روی سر اسیران ریخت که با برخورد نیروهای عراقی مواجه شد.
این آزاده ی سرافراز درباره ی حضور نیروهای صلیب سرخ در اردوگاه اسیران اظهار کرد: خفقان دهشتناکی بر تمامی اردوگاه ها حاکم بود. صلیب سرخ هم قدرت اجرایی خاصی نداشت، به گونه ای بچه های اردوگاه به صلیب سرخ، پستچی می گفتند که تنها نامه ها را جابه جا می کرد و جالب آن که عراقی ها بسیاری از نامه ها را بررسی و حذف می کردند.
بختیاریان ادامه داد: هنگامی که بچه ها خواسته های خود را همچون شرایط پوشاک، آب و غذا با نیروهای صلیب سرخ در میان می گذاشتند، آنها به جای بررسی و برطرف کردن مشکل ها، این خواسته ها را به نیروهای عراقی گزارش می دادند و آنها نیز در بیشتر زمان ها بچه های اردوگاه پس از رفتن نیروهای صلیب سرخ، بچه های اردوگاه را مورد ضرب و شتم قرار می دادند. این خفقان تا پایان 1362 هجری خورشیدی ادامه داشت و پس از آن صلیب سرخ کاغذ و قلم را در اختیار بچه ها قرار دادند زیرا پیش تر کاغذ و قلم تنها در اختیار ارشد آسایشگاه بود و اسیران اجازه ی استفاده نداشتند. ما گاهی به دلیل اینکه کاغذ در اختیار نداشتیم، پس از تمام شدن پودر رختشویی، مقوای آن را در آب قرار می دادیم تا خیس شود و سپس از مقوا این پودر، 9 برگ کاغذ درست می کردیم و یکی از بچه های اردوگاه به دلیل کاربرد مداد به شدت شکنجه شد و به همین دلیل خونریزی کرد و پس از چند روز شهید شد.
امیر بختیاران درباره ی روحیه ی اسیران در هنگام بیماری و درگذشت امام گفت: هنگامی که امام خمینی در 1368 هجری خورشیدی بیمار شدند، بچه های اردوگاه هر شب برای سلامتی و بهبودی ایشان دعای توسل برگزار می کردند تا آن که روز درگذشت امام، صدای گریه از محیط بیرونی آسایشگاه به گوش رسید، هیچ یک از بچه های آسایشگاه به دلیل شکنجه یا بیماری در بیمارستان نبود، زیرا گاهی رزمندگان بر اثر جراحت های شدید شهید می شدند. با این شرایط باز هم نمی پذیرفتیم که امکان دارد که امام به دیار حق شتافته باشد تا آن که یکی از بچه ها اعلام کرد که امام به رحمت خدا رفته است.
وی در ادامه بیان داشت: آن روز اردوگاه ماتم سرا شد. همه ی بچه ها بهت زده بودند و گریه می کردند و اردوگاه همچون گلوله ی آتش بود که هر فردی به آن دست می زد، می سوخت. سرگرد مفید مشرف فرمانده ی اردوگاه که هم مانند یک جلاد با بچه های اسیر رفتار می کرد در آن روز شرایط اردوگاه را درک کرد و به ارشد آسایشگاه ها و ارشد اردوگاه به دلیل درگذشت امام(ره) تسلیت گفت تا اردوگاه را از شورش و شلوغی احتمالی نجات دهد. عراقی ها هم می دانستند که مراسم عزاداری در آسایشگاه ها برگزار می شود، ولی به سمت آسایشگاه نمی آمدند و مراسم عزاداری صبح، ظهر و شب و تا چهلم امام(ره) ادامه داشت.
او در ادامه امیر بختیاریان با اشاره به حمله ی عراق به کویت گفت: هنگامی که عراق در 1369 هجری خورشیدی به کویت حمله کرد، شرایط اجتماعی و اقتصادی عراق به هیچ وجه مناسب نبود و صدام اعلام کرده بود هر فردی که احتکار کند و ارز را گران بفروشد، اعدام خواهد شد و به همین بهانه نیز 2 تن را در شهر اعدام کرد.
این رزمنده ی دلاور درباره ی چگونگی آگاهی درباره ی پذیرش عهدنامه ی 1975 الجزیره به وسیله ی صدام اظهار داشت: 10 صبح 24 مرداد 1369 هجری خورشیدی، رادیو اردوگاه، مارش نظامی پخش و اعلام کرد، خبرهایی مهمی را به اطلاع می رساند. من و غلام حسین کهن با سه موضوع را مورد تحلیل قرار دادیم. مواردی همچون این که ارتش عراق به کویت حمله کرده است و نیرویی ندارد تا به جنگ با ایران ادامه دهد یا اسیران را آزاد خواهد کرد اما جنگ را ادامه می دهد یا آن که آتش بس را می پذیرد و اسیران جنگی را آزاد می کند. سرانجام ساعت یک بعدازظهر، اطلاعیه ی نظامی پخش شد و صدام اعلام کرد که هاشمی رفسنجانی، شما به هر آنچه که می خواستید، رسیدید ما آتش بس را قبول می کنیم و پس از گذشت 2روز مبادله ی اسیران انجام خواهد پذیرفت. با این خبر اردوگاه غرق در شادی و سرور شد و در نهایت نیروهای صلیب سرخ مبادله ی اسیران را از چهار اردوگاه موصل آغاز کردند و ما گروه پنجمی بودیم که روز یکم شهریور 1369 هجری خورشیدی از مرز خسروی وارد ایران شدیم، شور و حال عجیبی میان بچه ها وجود داشت، در جاده ها مردم حضور داشتند و اسپند دود می کردند.
امیر بختیاریان درباره ی دوران پس از پایان اسارت گفت: پس از اینکه به ایران بازگشتم، درس خویش را ادامه دادم و دیپلم گرفتم و موفق شدم از رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه تهران فارغ التحصیل شوم. پس از آن در بانک صنعت و معدن استخدام شدم و سرانجام با مدرک کارشناسی ارشد امور مالی از این بانک بازنشسته شدم و اکنون نیز به عنوان مدیرعامل یک شرکت دارویی مشغول به کار هستم.
این آزاده ی والامقام در پایان بیان کرد: اگر بخواهم کتابی بنویسم، کتابی درباره ی اسیران پس از جنگ خواهم نوشت. آزادگان در حال حاضر چگونه روزگار می گذرانند و در چه شرایطی قرار دارند. همان گونه که امام(ره) فرمودند که نگذارید آزادگان در پیچ و خم زندگی دچار سختی شوند.
گروه اطلاع رسانی
پژوهشم**م.ش**2002**9131
26/05/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها