واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۶ مرداد ۱۳۹۳ - ۱۰:۰۲
کارشناس آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت دانشگاه علوم پزشکی ایلام گفت: کم نیستند بستریها و پرداخت هزینههایی که با خودمراقبتی میتوانستیم شاهد آنها نباشیم. «افشین عباسی»، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه ایلام، اظهار کرد: شعار امسال وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مبنی بر «یک عمر سلامتی با خودمراقبتی»، دلالت بر نقش فرد در خودمراقبتی و بهبود شیوههای زندگی دارد. وی خودمراقبتی را مجموعهای از رفتارها و اعمال اکتسابی و آگاهانهی رفتار فرد برای حفظ و یا ارتقاء سلامتی نام برد و گفت: خودمراقبتی یک دانش اکتسابی است که از طریق متخصصان، فضاهای مجازی، کتابها و حتی افراد غیر متخصص حاصل میشود این امر به صورت رفتاری داوطلبانه و آگاهانه برای حفاظت از سلامت مورد گزینش فرد قرار خواهد گرفت پس با وجود این آموختنیها هر شخصی علاوه بر حفظ سلامت خود باید در مقابل ارتقاء سلامت دیگران نیز احساس مسوولیت کند. این کارشناس آموزش بهداشت در خصوص مقولهی سلامت به سه واژهی خودمراقبتی، خودمدیریتی و خوداتکایی اشاره کرد و در توضیح آنها افزود: هر فردی باوجود تن سالم یا ناخوشی جزیی برای حفظ تندرستی خود احساس مسوولیت کرده و با خودمراقبتی از وقوع سوانح و حوادث پیشگیری میکند، اما وقتی فرد مبتلا به بیماری مزمنی مانند فشارخون، آسم، دیابت، قندخون است این توانایی را دارد تا با کسب اطلاعات مورد نیاز از طریق خودمراقبتی دامنهی بیماری، عوارض و حملات ناشی از آن را مدیریت کند و در ارتباط با پزشک و پرستار قرار گیرد. عباسی ادامه داد: خوداتکایی به عنوان مرحلهای بالاتر از خودمراقبتی و خودمدیریتی به این معناست که فرد به دنبال وقوع حادثهای دچار عارضه یا معلولیتی غیر قابل تغییر شود، در این مرحله فرد در کنار عارضهای که به وجود آمده میتواند زندگی بهتری با استقلال کامل یا کاهش وابستگیها به اطرافیان از خود مراقبت کرده و امور شخصی را انجام دهد. وی در تعریف انواع خودمراقبتیها به چهار مورد خودمراقبتی برای حفظ سلامتی، مواجهه با بیماریهای جزیی، بیماریهای مزمن و خودمراقبتی در بیماریهای حاد اشاره و تصریح کرد: خودمراقبتی تاثیر زیادی در کاهش هزینهها و عوارض بعدی بیماری دارد. کارشناس آموزش بهداشت در مورد پژوهش صورت گرفته در سال 82 بر روی سالهای از دست رفته عمر، گفت: براساس این پژوهش بیشترین سالهای از دست رفته عمر و مجموع سالهای هدر رفته ناشی از حوادث و تصادفات در حدود 4 میلیون سال است، در این مدت 2 میلیون و 250 هزار سال برای بیماریهای روانی و اختلالات رفتاری و یک میلیون و 500 هزار سال دیگر برای بیماریهای قلبی عروقی از دست رفته است پس در این بحث این نتیجه حاصل میشود که حوادث به عنوان عمدهترین دلیل سالهای از دست رفته بالاترین میزان مرگ و میر را دارد، اما بیماریهای روانی کمترین میزان فوتی داشته و این بیماران بیشتر سالهای عمر بدون استفاده همراه با ناتوانی سپری خواهند کرد. این کارشناس در بحث بیماریهای جزیی به مطالعه تحقیقاتی انگلیس گریزی زد و گفت: براساس این پژوهش 20 درصد مراجعات پزشکی مردم به دلیل بیماریهای جزئی بوده که میتوانستند بدون مصرف دارو یا خوددرمانی دست به درمان بزنند که در صورت کاهش این مراجعات به پزشک 97 میلیارد دلار صرفهجویی شده است، چرا که دو سوم مراجعاتی که به تجویز دارو منتهی شده، نیاز به مصرف دارو نداشته و با خودمراقبتی قابل درمان بوده است. عباسی ادامه داد: بررسی صورت گرفته بر روی بیماریهای مزمن در آمریکا نشان داده 75 درصد هزینههای هنگفت سالیانه سلامت آمریکا صرف هزینهی درمان بیماریهای مزمن شده و تنها 25 درصد برای آموزش و امور پیشگیرانه بوده است. در صورتی که نتیجه این پژوهش بیان میکند، اگر خودمراقبتی به صورت دقیق اعمال شود 40 درصد مراجعات پزشکان عمومی، 17 درصد مراجعه به متخصص، 50 درصد مراجعات اورژانسی، 50 درصد موارد بستری و حتی 50 درصد نیروهای غایب ناشی از بیماری کم میشود، در حالی که هزینههای آموزش خودمراقبتی برای رساندن آنها توسط مادر به خانواده و اطرافیان به دلیل نقش الگویی مادر بسیار کمتر است. سرپرست واحد آموزش سلامت، مزایای خودمراقبتی را در احساس شادی و نشاط، تجدید انرژی، کاهش استرس، اعتماد به نفس، ایجاد انگیزه، عزت نفس و افزایش مراودات اجتماعی عنوان کرد و گفت: خودمراقبتی دارای چهار بُعد جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است. فرد با کسب اطلاعاتی همچون مفید بودن پیادهروی 3 الی 4 بار در هفته، یک بار شنا، نوشیدن یک لیوان آب بیشتر نسبت به قبل، خوردن یک قطعه میوه اضافی یا خوردن وعدههایی غذایی خانگی به جای فستفودها در حفظ سلامت جسمی جدیت به خرج دهند اما برای حفظ سلامت روانی و عاطفی باید قدرت "نه گفتن" برای مقابله با معضلات اجتماعی آموخته شود از طرفی مشکلات مربوط به محیط کار و منزل را از هم جدا کرده و از انتقال هر کدام به محیط دیگری اجتناب نماید یا اینکه فرد برای آرامش روانی با افراد مورد اعتماد درددل کرده یا به کلاسهای آموزشی، هنری، ورزشی و دیدن آثار باستانی مبادرت ورزد. وی اضافه کرد: ارتباط با گروه همسالان بخصوص در رده سنی سالمندان، حضور در جمع خانواده و راهاندازی انجمنها موجب سلامت اجتماعی میشود، اما فرد برای کسب سلامت معنوی به خواندن نماز یا امداد به دیگران اقدام کند. عباسی ادامه داد: هدف نظام سلامت داشتن کشوری سلامت محور به جای بیمار محور است به همین جهت منابع متعدد کسب مهارتهای زندگی در سایتهای پزشکی مورد تایید وزارتخانه قرار داده گرفته شده، تا افراد جامعه علاوه بر استفاده از این منابع در ارتباط با مراکز بهداشتی قرار گیرند و سطح سلامت را ارتقاء دهند. این کارشناس اظهار کرد: وزارت بهداشت با بکارگیری تمام امکانات و پرسنل اجرایی توان تحقق 25 درصد اهداف سلامت را بر عهده دارد در حالی که 75 درصد مابقی آن بر عهدهی مسوولان ادارات دولتی، غیردولتی، سازمانهای مردم نهاد و به تبع مردم است که در این راستا طی چند سال گذشته برنامهای به نام استیاچ از طریق وزارتخانه شروع شده و در آن 75 درصد عوامل موثر بر سلامت را که حاکم بر عوامل اجتماعی و ارگانهای موجود در جامعه مورد بررسی قرار داده شده است. وی افزود: در این راستا مراکز بهداشت از ادارات به فراخور چارچوب عملکردی انتظاراتی دارد که به صورت مدون به آنها ابلاغ شده و در صورت همکاری نهادهای اجرایی با مراکز بهداشتی میتوان موضوعات اجرایی سلامت را با آموزش در قالب ورزشهای همگانی و بستههای آموزشی برای حفظ سلامت خانواده کارکنان ارگانهای مربوطه به اجرا درآورد تا بدینگونه شاخصهای تندرستی در مورد گروهی از جامعه هدف حفظ شود. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]