تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1868813868
انتقاد یک سایت از ادعای عجیب مسعود کیمیایی!
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: انتقاد یک سایت از ادعای عجیب مسعود کیمیایی!
این یکی از مهم‌‌ترین سخنان مسعود کیمیایی در روزهای اخیر است؛ مردی که همچون بسیاری از سینماگران گمان می‌کند نامش مترادف با نام سینمای ایران است.
اظهارات روزهای اخیر مسعود کیمیایی در دفاع از آخرین فیلمش و دیگر آثارش در سال‌های اخیر و همچنین پاسخ‌های مبهمش درباره همکاری با برخی اشخاص در سال‌های اخیر، با یک تأکید مهم همراه بود و آن برخورداری از توانمندی ساخت فیلمی است که توان ایجاد صف در سینما را داشته باشد؛ توانمندی که مشخص نیست چرا کیمیایی مورد بهره برداری قرار نمی‌دهند؟به گزارش «تابناک»، «... من بلدم فیلم بسازم خیابان بَند بیاید. بلدم، کاری ندارد. بلدم فیلم بسازم که ۳ بعد از نیمه شب صف جلوی سینما باشد. کرده‌ام. باز هم می‌توانم. خوب هم بلدم...»؛ این یکی از مهم‌‌ترین سخنان مسعود کیمیایی در روزهای اخیر است؛ مردی که همچون بسیاری از سینماگران گمان می‌کند نامش مترادف با نام سینمای ایران است و به همین دلیل هیچ‌گاه طالب نقد‌ها نبوده و گارد سختی گرفته است.او اکنون از توانمندی سخن به میان می‌آورد که شاید تنها برای «مارمولک» کمال تبریزی دیدیم و حافظه یاری نمی‌کند که فیلمی به جز این اثر، با صف‌های طولانی و مداوم از نخستین سانس تا سانس‌های ویژه نیمه شب سالن‌های سینما مواجه شده باشد؛ صف‌هایی که بی‌جهت نبود و خیلی زود فیلم از پرده سینما‌ها پایین کشیده شد و ایستاده در صف‌ها، آخرین اشخاصی بودند که این فیلم را روی پرده بزرگ دیدند.همین شرایط نشان می‌دهد طرح ادعای نمایش فیلمی که منجر به صف کشیدن مردم مقابل سالن‌های سینما تا ساعت ۳ بامداد هر روز شود تا چه میزان عجیب است؛ آن هم از مردی که آخرین ساخته‌اش در گیشه شکست تجاری خورده و حرفی برای گفتن حتی در گیشه نیز نداشته، چه رسد به سناریو و فرم درست. کیمیایی نیز همچون مهرجویی، نخستین فیلم بدش را نمی‌سازد و در یک دهه اخیر، از هیچ یک از این اساتید، فیلم مهمی به نمایش در نیامده و البته هیچ یک تاب و تحمل شنیدن نقد‌ها را نداشته‌اند و چنین نقدی را برنتافتند.در این میان، حتی اگر کیمیایی توان ساخت فیلمی را دارد که چنین فروشی داشته باشد نیز باید از این اتفاق استقبال کرد، چرا که سینمای ایران به همان اندازه که به آثار جدی و مهم نیاز دارد، به بلیت فروشی برای ادامه حیات محتاج است و به همین دلیل، اگر کارگردانی دیگر وسواسی در فیلمسازی ندارد اما بر این باور است همچنان می‌تواند فیلمی با فروش بسیار بالا بسازد، از این موضوع حمایت کرد تا حداقل دستاوردی به اندازه برخی کارگردان‌های تازه نفس سینما داشته باشد و اگر اثر مهمی در کارنامه‌اش ثبت نمی‌کند، حداقل به روشن ماندن چراغ سینما‌ها کمک کرده باشد.باید دوباره تأکید کرد سینمای دنیا و به طور خاص سینمای ایران، هر ساله توان اکران شمار محدودی از آثار را دارد و اگر قرار باشد در دنیا و باز هم به طور خاص ایران، هر ساله آثار پایین‌تر از متوسط مورد انتظار ـ نسبت به سطح هر کارگردان و یا سطح جشنواره ـ عرضه شود، اقتصاد سینما به عنوان شاهرگ این هنر ـ صنعت ضربه اصلی را خواهد خورد و با توجه تأثیری سینماگریزی و کاهش فروش کلی سینما خواهد داشت، عملکرد برخی کارگردان‌ها در تولید آثار ضعیف، مصداق ضربه به سینما تعبیر می‌شود.شاید وقت آن رسیده تا کارگردان‌های ایرانی نیز درک کنند، سینما حکم ملک شخصی را ندارد و سینمای شخصی جایش در سینماتک‌ها و اکران‌های محدود است و نه پرکردن بخش عمده ظرفیت سالن‌های سینمای کشور برای چند هفته و یا چند ماه و با همین نگاه چهره‌هایی چون کیمیایی و مهرجویی که پروژه‌های سال‌های اخیرشان حتی در گیشه نیز یک شکست بزرگ بوده، در پی تغییر رویکردشان بروند و حداقل مردمی که برای فیلم‌های این دو چهره که یک مسیر را در پیش گرفته‌اند، آنقدر زحمت خرید بلیت را بکشند که هزینه تولید فیلم‌هایشان بازگردد.
1393/05/18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها