محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844251993
بخشی از سینما فرزند اضافه سیستم فرهنگی!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۱۷ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۰:۵۳
مهدی نادری درباره پیش‌بینی‌اش از طرح گروه سینمایی «هنر و تجربه» سخن گفت و نقطه‌نظراتش را مطرح کرد. به گزارش بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کارگردان «بدرود بغداد» در پاسخ به اینکه آیا گروه سینمایی «هنر و تجربه» با استقبال روبرو خواهد شد، گفت: هر پیام و خبری درباره توجه به فرهنگ و مخصوصا سینمای نخبه ایرانی و دنیا ، سینمایی که هر آنچه از افتخارات سینمایی می‌گوییم مربوط به همین نوع سینما است ، باعث امیدواری ما خواهد بود. درباره‌ی سینمایی حرف می‌زنیم که از موضوعات محلی فیلمهای ملی و مخاطبان جهانی می‌سازند و برای گسترش زبان سینما تلاش می‌کنند و محل عرضه‌شان جشنواره‌های جهان است. وی تصریح کرد: هر خبر و حرکتی که بخواهد این فیلمها را با مخاطبان داخلی هم پیوند بدهد، باعث خوشحالی است. دردناک زمانیست که می‌بینی اغلب افتخارات ما به خاطر این نوع از سینماست ولی همچنان جایگاهش محل منافشه است و حتی تولیدش نیز جای بحث دارد. گویی فرزند اضافه این سیستم فرهنگی‌ست. در واقع سینمای اندیشمند در ایران سینمای بی‌سرپرستی است که همه از او مسئولیت می‌خواهند ولی کسی مسئولیتش را به گردن نمی‌گیرد. این سینما با سینمای تجاری متفاوت است، چطور می‌شود از یک فیلم گیشه‌ای یا تجاری و سرگرم کننده توقع توجه به مسائلی چون حقوق و تربیت کودکان، حقوق شهروندی ، عدالت اجتماعی ، و مفاهیم معنوی و عالیه ی بشری را داشت؟ روزی در این تلویزیون «دونده» و «آب باد خاک» ، «خانه‌ی دوست کجاست» به نمایش درمی‌آمد نادری در پاسخ به اینکه فکر می‌کند این طرح جایش در سینمای ما خالی است؟ با توجه به اینکه تجربه چند دوره اخیر چندان با موفقیت روبرو نبوده، گفت: ما درباره‌ی سینمایی صحبت می‌کنیم که علی رغم گسترش زبان سینما و دایره لغات سینمایی به دنبال ارتقای فرهنگ مردم دنیا و رفع سوتفاهمات بشری است. با این وصف تاسف برانگیز است که چرا حمایت رسانه‌ی ملی شامل این آثار نمی‌شود. در گذشته تلویزیون ما شبیه یک دانشگاه بود و با صدا و تصویر جادوئی جشمید گرگین و دکتر عالمی ، گونه‌های مختلف سینمای اندیشمند جهان را در زمان کودکی به ما شناساند. آیزنشتاین و مورنائو و فلینی و کوبریک و دسیکا و کوروساوا و تارکوفسکی و بونوئل و گدار و همگی را ما از طریق تلویزیون و برنامه‌های بی نظیرش و مجریان فوق العاده باسوادش شناختیم . روزی در این تلویزیون دونده و آب باد خاک ، خانه‌ی دوست کجاست؟ بادکنک سفید، فرشتگان فناپذیر، یک داستان واقعی ، حرفه خبرنگار و ...پخش می شده است، البته این روزها حتی روی خوشی به این آثار هم نشان نمی‌دهد ، پرسش اینجاست که چرا تلویزیون با این میزان شبکه ، وظیفه‌ی اصیل رسانه ملی را در قبال سینما و سینماگران ملی به جا نمی‌آورد ؟ وی خاطرنشان کرد: بر خلاف اکران نامناسب فیلم خودم «بدرود بغداد» در گروه خاص ، تجربه بسیار خوبی در خانه سینمای دانشگاهی پیدا کردم و این فیلم در بسیاری از دانشگاههای کشور به نمایش گذاشته شد و نتایج پرباری داشت. ما با هزاران دانشجو فیلم را می‌دیدیم و نقد و بررسی می کردیم ، هم من و هم دانشجویان به درک بهتری از هم می‌رسیدیم. مهدی نادری در بخش دیگری از این گفت‌وگو در پاسخ به اینکه برای موفق شدن طرح گروه سینمایی «هنر و تجربه» باید به چه نکاتی توجه کرد،پاسخ داد: من فکر می کنم برای اینکه فیلمهای گروه «هنر و تجربه» بتوانند به اکران موفقی دست پیدا کنند، باید پاتوق فرهنگی برای آنها به وجود بیاید همان طور که با نمایش یک فیلم در دانشگاه‌ها این اتفاق افتاد. (البته نمی‌دانم ادامه پیدا کرد یا نه) . مسئله‌ی اصلی پیشگام بودن فیلمهای گروه هنر و تجربه است، این فیلمها بایستی برای مردم ترجمه بشوند، بایستی مردم بدانند که این سینما منشأ نواوری در دنیای شخصی سینما هستند، به این معنی که از جریان مرسوم تبعیت نمی‌کنند، این فیلم محل آزمایش و البته محل اندیشه‌گری سینماگران هستند و هیچکدام شبیه دیگری نیستند و اینکه این فیلمها متفاوت و غیر معمول به نظر میآیند ویژگی مثبتشان است و از ضعفشان نیست، چه کسی می‌تواند سینما را بدون انسان مهمی همچون ژان لوک گدار تصور کند؟ یا آقای کیارستمی اگر در سینمای دنیا نبود حتما چیز مهمی را از دست داده بودیم، همینطور بسیاری از سینماگران جوان یا پیر. وی ادامه داد: مردم باید با این مسائل آشنا شوند و بدانند که یکی از ده صنعت مهم سینمائی جهان در کشورشان است و بسیاری از مردم فرهیخته‌ی دنیا سینماگرانشان را و آثارشان را به خوبی می‌شناسند و زیر نظر دارند. حال آنکه مردم خودمان کوچکترین شناختی از این انسان‌های صاحب اندیشه ندارند. خلاصه بایستی مردم بدانند شاگردان تنبل سینما چه به روز سینماگر و سینمای متفکر ایرانی آورده‌اند و چه فاصله و جدائی تلخی بین سینماگر و مخاطب این نوع از سینما ایجاد کرده‌اند. حسادت به جوائز جهانی کاری کرده است که هر فیلمی از ایران در دنیا جایزه می‌گیرد اتهام سیاست بازی و سیاه نمائی شامل حالش می‌شود . تمایم کتب و بنیان‌های نظری و علمی سینمای ما ترجمه‌ی کتب غربی‌ست ، حالا همین غربی‌ها وقتی به یک فیلم جایزه می‌دهند و سینمای ایران را آلترناتیو سینمای هالیوود می‌نامند، عده‌ای حرف غربی‌ها را جدی نمی گیرند. صد البته که دفاع من از سینماگران و فیلمهای متعهد و پیشروشان است و نه آثار غیر اصیل . نادری در پاسخ به اینکه معمولا این نوع سینما به گفته خودتان چندان طرفداری ندارد به غیر از صبر در این زمینه پیشنهادتان چیست با توجه به تجربه حضورهای بین‌المللی‌تان؟، او گفت: تماشاچی ما بایستی این چیزها را آنقدر بشنود و ببیند و مقایسه کند تا سلیقه‌اش از سمت سینمای چیپس و پفکی و مسخره بازی به سمت سلیقه‌ی عالیه ارتقاء یابد. از آنجائیکه در اکران فیلمها بازدهی مالی حرف اول را می‌زند بایستی راههای ساده‌تری هم برای اکران این فیلمها درمیان مردم تجربه شود. طرحی برای دیده شدن فیلمها وی یادآور شد: من سال‌ها پیش طرحی داشتم با این شیوه که محل نمایش فیلم و هماهنگی و اطلاع رسانی برای جذب تماشاچی برعهده‌ی فیلمساز باشد و دستگاه و ساز و کار نمایش با دولت یا نماینده‌ی طرف قرارداد با دولت. به نظرم سال هشتاد و سه و چهار بود که این طرح را طراحی و به معاونت سینمائی وقت سپردم. مثلاٌ محل نمایش می‌تواند هر جائی باشد که فیلمساز توانائی و مهارت دارد، هر جائی ، از پشت بام منزلشان تا مسجد و مدرسه و قلعه‌ی باستانی و خرابه‌های عمارت اربابی تا میان کشاورزان یا کارخانه و معدن و هر جائی ، فیلمساز موظف است که محل نمایش را مهیا کند و تماشاچیانش را اطلاع رسانی و انتقال دهد و دولت یا نماینده‌اش فیلم را اکران کند. باور کنید با این شیوه‌ی نمایش در طول یکی دوسال تمامی فیلمهای چشم انتظار اکران تمام خواهند شد. نادری تاکید کرد: کافیست دولت هزینه‌ی مورد نیاز را تأمین کند تا ببینیم چه حرکت جهادی برای اکران صورت می‌گیرد. مگر نه اینست که بسیاری از مردم ما تشنه‌ی سینما هستند ولی وقت کافی برای دیدن فیلم ندارند یا محل نمایش فیلمها دور از دسترس هستند، خیلی خوب ، ما فیلمها را برایشان اکران می‌کنیم، یک پرده و یک ویدئو پروجکشن و یک نگاه احترام آمیز به ملت یعنی جهاد اکران. مگر امسال سال اقتصاد و فرهنگ با روحیه‌ی جهادی نیست. ما که سال هاست علیه نفسمان جهاد کرده‌ایم و عمر و زندگی و آینده‌مان را وقف سینمای اندیشمند کرده‌ایم . دولت راه بیفتد و خودش را مردم و به هنرمندان برساند. وگرنه فیلم اکران کردن در این دویست و اندی سالن رو به افول که اگر قرار بود تغییری در وضعیت فرهنگی کشور بکند، بایستی می‌کرد. این کارگردان در پاسخ به اینکه به نظرش کدام نهاد و ارگان اگر به طرح «هنر و تجربه» کمک بکند،بهتر است؟ گفت: این سینما نیاز به معنی کردن و ترجمه شدن دارد تا مخاطب عام تنزل داده شده با آثار نازل راه و روش چگونه دیدن و فهمیدن این آثار را درک کند. بسیاری از این آثار برشی از زندگی روزمره هستند که بر جنبه‌ای از جنبه‌های زندگی ما ذره بین گذاشته است و فارغ از هیجانات و بحران‌های سینمای قهرمان‌ساز انسان را رودرروی خود قرار می‌دهد. با یاری تلویزیون و حضور کارشناسان با سواد می‌توان این طرز نگاه را به تماشاچی یاد داد. یا بسیاری از این فیلمها قصد نمایش خصایل بد ما را دارند تا از شیوع آن جلوگیری کنند. در مذمت دروغ و ریا و خیانت و تجاوز و ... فیلم ساختن لازمه‌اش نمایش این خصایل است، بنابراین فیلمی که شخصیت‌هایش اینگونه هستند، لزوم فیلمی سیاه نما یا مبلغ پلیدی نیست. این دستاویز را شاگردان تنبل سینما برای حذف رقبا ساخته‌اند حال آن اتهامی که خود بر رقیب می‌زنند، گناه بزرگ دیگریست. برای تبیین این مسائل نیاز به یک برنامه‌ی قوی و کارشناسانه‌ی سینمائی در تلویزیون بیش از پیش احساس می‌شود. نادری در بخش پایانی این گفت‌وگو درباره پاتوق‌های فرهنگی که مورد اشاره‌اش است و فقدان آنها گفت: باز هم دریغا و صد حیف که سینماهای قدیمی و خاطره انگیز و پاتوق‌های سینمائی در کشور یکی یکی از بین می‌روند و هیچکس هم خود را مسئول نمی‌داند. اتفاق ناگواری که برای سینما "پرسیای" شیراز افتاد و بهترین و مجهزترین سینمای جنوب کشور به دلیل سهل انگاری در بازسازی اکنون به یک مخروبه تبدیل شده و امیدوارم به پاساژ و پارکینگ بدل نگردد. او ادامه داد: این سئوال مهم را می پرسم که در کشوری با 75 میلیون جمعیت که همیشه صحبت از انقلاب فرهنگی می‌شود، چطور از روند معکوس ساخت و ساز سینما در کشور صحبتی نمی‌شود؟ اگر ما هم مثل ترکیه 2000 سالن داشتیم، مطمئن باشید اکران هنر و تجربه با شکوه و قدرت پیش می‌رفت. تجربه تلخ من از اکران گروه خاص فقط باعث شد مُهر اکران بر روی فیلم من بخورد و به جز معدود از تماشاچیان کسی فیلم را ندید. همان طور هم در ادامه روند نمایش خانگی در موسسه‌های تصویری فیلم شناخته شده‌ای نباشد و از چرخه دید خارج شود. با روند نزولی تخریب به جای ساخت سالن سینما در کشورمان، بار مسئولین اکران هنر و تجربه بسیار سنگین‌تر است و امیدوارم دراین امر موفق بشوند. و ای کاش چندین سالن سینما با اسم اکران هنر وتجربه افتتاح می‌شد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 77]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها