تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکتهای مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806772505
الزامات توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
الزامات توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی
تمرکز بر توانمندی تکنولوژیکی به منظور حضور قدرتمند صنایع پایین دستی پتروشیمی در بازار داخلی و جهانی یک اصل غیر قابل انکار است. به عبارت دیگر توسعه پایدار در صنایع پایین دست بدون دسترسی به تکنولوژی ناممکن است.
بخش دوم و پایانی 2- تدارک مواد اولیه - فقدان بانک اطلاعات جامع اطلاعات تامین مواد اولیه: یکی از نقاط ضعف جدی در کشور در حلقه های تولید تا توزیع کالا و خدمات، عدم وجود اطلاعات متمرکز، بهروز و قابل اتکا جهت برنامهریزیهای مختلف است. حتی اصناف نیز بهعنوان تأثیرگذارترین حوزه در امر بازار داخلی فاقد پایگاه اطلاعرسانی مناسب است. این محدودیتها انجام هرگونه برنامهریزی در حوزه تامین مواد اولیه و توزیع کالاها و خدمات را با چالش روبهرو کرده است. - عدم رعایت عدالت در تخصیص مواد اولیه: نکته مهم این است که در نظام توزیع مواد اولیه، هیچگونه سازوکاری برای الزام تولیدکنندگان و واردکنندگان برای بهکارگیری شرکتهای پخش مجوزدار وجود ندارد. لذا به نظر میرسد که لازم است برای ساماندهی شبکههای توزیع و اصلاح کانالهای پخش، ابزارها و اهرمهای مناسبی را پیشبینی و به کار گرفت. - کیفیت پایین و نوسانی مواد خام: نوسان خواص محصولات پتروشیمی، یکی از مشکلات اساسی ایجادشده برای صنایع پلاستیک می باشد. موادی که در زمان های مختلف به صنایع پلاستیک می رسد، خواص یکسانی ندارند. این در حالی است که وقتی خط تولید این صنایع شروع به کار می کند، حجم بالایی از محصولات تولید می شود و استفاده از موادی که خواص آن نوسان دارد امکان پذیر نیست. - قیمت های بالای مواد اولیه: مواد اولیه نقش اساسی را در تولید ایفا می کند و افزایش قیمت مواد اولیه باعث ایجاد بحران در صنایع زیردستی خواهد شد. وجود انحصارات دولتی در زمینه کالاهای پتروشیمی و عدم قوانین و مقررات لازم باعث تحریک مدیران در افزایش بی مهابای قیمت ها شده است. محصولات پتروشیمی درصد عمده قیمت تمام شده صنایع پایین دستی پتروشیمی را تشکیل می دهد و تنها افزایش چند درصدی محصولات پتروشیمی سود آوری شرکت ها را به صفر می رساند. - عدم شفاف سازی مشخصه های مواد عرضه شده توسط مجتمع های پتروشیمی کشور یکی از بزرگترین مشکلات صنایع پایین دست در هنگام استفاده از مواد اولیه تولید شده توسط مجتمع های پتروشیمی داخلی بی اطلاعی از خواص و مشخصات این مواد است. نبود اینگونه اطلاعات موجب بروز مشکلاتی نظیر انتخاب اشتباه مواد، طراحی نادرست، کیفیت پایین محصولات و غیره برای صنایع پایین دست گشته است. - عدم تامین مواد اولیه توسط نهادهای تخصصی: بی شک نقش مواد اولیه در صنایع پایین دستی پتروشیمی و اثر آن بر سودآوری و حیات واحدهای صنعتی مرتبط غیر قابل انکار می باشد. در کشور ایران علی رغم آنکه در طی سال های گذشته به تعداد این واحدها اضافه شده است با این حال بیشتر این واحدها با مشکل تامین مواد اولیه هم به لحاظ قیمت و هم به لحاظ قابل اعتماد بودن تامین آن در دراز مدت روبرو هستند. تنوع محصولات تولید شده در بازار مواد آلیاژهای پلیمری، کاربردهای متنوع و پیشرفته این محصولات باعث می شود، که مشتریان در انتخاب و نحوه کاربرد این مواد با مشکلاتی رو به رو گردند. در نتیجه وجود نهادهای متخصص برای تامین این مواد اولیه صنایع پلاستیک امری ضروری می باشد. - پتروشیمی از توانایی ارائه گریدهای مورد نیاز مشتریان خود برخوردار نیست. توجه به نیاز بازار داخل در برنامه ریزی تولید مجتمع های پتروشیمی از اهمیت بالایی برخوردار است. متاسفانه بسیاری از مجتمع های تولیدی داخل قابلیت ارائه گریدهای متنوع و متناسب با نیاز روز را ندارند و یا هنوز گریدهای قدیمی را تولید می کنند. این مسئله مانع بزرگی در مسیر پیشرفت صنایع پایین دست است. 3- ارتقای توان فنی و مدیریتی - بهره‌وری پایین نیروی انسانی: تاثیرات جهانی سازی با سرعت زیاد سراسر جهان را فرا گرفته و مرزهای ملی درحال نابودشدن هستند. یکی از پیامدهای اصلی این تغییر (جهانی شدن) تشدید رقابت میان تعدادی از گروه‌ها و سازمان‌ها در سطح جهان است. در گذشته شرکت‌ها و سازمان‌های ناکارآمد به واسطه وجود مرزهای ملی موردحمایت قرار می گرفتند و حتی با وجود بهره وری پایین نیروی انسانی خود می توانستند به حیات تجاری ادامه دهند. اما این امر دیگر امکان پذیر نیست، چرا که در عصر جهانی، شرکت‌ها قادرند با دیگر شرکت‌ها درسراسر دنیا ارتباط برقرار کنند. لذا با توجه به تغییرات و تحولاتی که در عصر جهانی و جهانی شدن رخ می دهد، جایگاه و نقش منابع انسانی در سراسر جهان و در درون سازمان ها و شرکتهای جهانی و ملی نیز دستخوش تغییر و تحولات سریع هستند. از این رو شایسته است که مدیران در عصر جدید به دنبال کسب مباحث جدید مرتبط با منابع انسانی پرداخته و به منابع انسانی موجود اهمیت بیشتر بدهند. - عدم وجود سیستم‌های تضمین کیفیت: سطح کیفیت کالاها از مقایسه مشخصه های کیفی آن با استانداردها و معیارهای موجود به دست می آید. اطمینان از کیفیت کالا نیز عامل بسیار مهمی به شمار می رود. یعنی بالا بودن کیفیت کالا به خودی خود ملاک نیست و باید ثبات آن در طول زمان را نیز مورد توجه قرار داد. نوسان کیفیت یک کالا یکی از عوامل بسیار منفی در مطلوبیت و مرغوبیت آن به شمار می رود. از نظر مشتری، مهمترین عامل این است که نمونه های مختلف کالا دارای کیفیت یکسان باشد، به طوری که خرید نمونه های مختلف در زمان های مختلف در کیفیت محصول اثر نگذارد. این امر باعث اطمینان کیفیت و تضمین کیفیت می شود که امروزه در دستور کار اکثر موسسات پیشرفته قرار دارد. - فقدان ارتباط و یا همکاری میان گروه های مختلف تجاری: گروه های مختلف تجاری به تنهایی دارای منابع کافی برای تامین اعتبار پروژه های بهبود سازی خود در مقیاس های بزرگتر نمی باشند. لذا ایجاد فرهنگ همکاری میان شرکت های تجاری و آموزش روش های راهبردی آن به منظور همگام شدن با رشد تجارت جهانی و اطمینان از تجارت آزاد و عادلانه و دوام پذیر، موجبات پیشرفت صنعت کشور را فراهم می کند. 4- دسترسی به بازار - عدم ارتباط با خریداران بزرگ (شبکه های توزیع خارجی): یکی از مهمترین چالش های تولیدکنندگان کشورهای در حال توسعه، دسترسی به شرکت های پیشتاز زنجیره ها، یا مستقیما به عنوان تامین کننده ردیف اول یا غیر مستقیم به عنوان تامین کننده ردیف دوم می باشد. خریداران جهانی، واسط هایی میان مصرف کنندگان جهانی و تولید کنندگان داخلی هستند که به موجب آن صنایع داخلی را در زنجیره ارزش جهانی قرار می دهند. برای بعضی از شرکت های آسیایی، خریداران داخلی و خارجی نقطه ورود به زنجیره های ارزش جهانی، منبع ضروری مهارت ها، دانش و تکنولوژی جدید و ابزار مهمی برای بازاریابی هستند. خریداران جهانی قادر هستند تا شرکت های داخلی را برای گرفتن اعتبار لازم به منظور توسعه تولیداتشان توانمند کرده و صورت های مختلف تکنولوژی (مانند طرح های اولیه ، مشخصات)، اطلاعات درباره کالاهای رقابتی، تکنیک های تولید و دستورالعمل طراحی و کیفیت را نیز عرضه کنند. لذا عدم ارتباط با شبکه های توزیع خارجی از طریق خریداران بزرگ یکی از مشکلات عمده در حوزه دسترسی به بازار محسوب می شود. - وجود محدودیت ها و ممنوعیت ها برای ورود به بازارهای خاص: شواهد تجربی نشان می دهد که در بعضی از موارد، سیاست ها و قوانین کشوری محدودیت هایی برای ورود و دسترسی به بازار آن کشور ایجاد می کند. به عنوان نمونه، در کشورهای اروپایی و بعضی از کشورهای عربی، سیاست های تعرفه ای به نحوی اتخاذ شده است که تولیدکنندگان داخلی در مقایسه با همتای خارجی خود از مزیت رقابتی بیشتری برخوردار شوند و لذا به فضای رقابتی نابرابر منتهی می شود. - سوء شهرت به دلیل کیفیت پایین: کیفیت پایین و افزایش قیمت کالاها، تجارت را کاهش می دهد. یکی از مسائل موثر اقتصادی کاهش تجارت در ایران،کیفیت پایین کالاهای ایرانی و قیمت بالای آنها است. در واقع علاوه بر وجود مسائل سیاسی، کیفیت پایین و قیمت بالای کالاها در دوره های قبل بر شهرت آن صنعت خاص اثر گذار است، به طوریکه در صورت ورود کالاهای جدید متناسب با بازار نیز سودآوری قابل قبول ایجاد نمی شود. مسلما یکی از راه‌های افزایش سطح دسترسی به بازار و صادرات محصولات ایرانی، رفع موانع موجود بهره وری تولیدی و تولیدکالاها با کیفیت بالا و در مقیاس وسیع است. - ورود انفرادی به بازار: پس از تعیین بازار هدف، مرحله بعد مشخص ساختن راهبرد مناسب برای ورود به بازار هدف است. بدین منظور ابتدا راهبردهایی که به صورت متداول توسط اکثر شرکت‌ها در جهان تجربه شده است شناسایی و مشخص می گردند. شرکت های بزرگ آسیایی از جمله ژاپن، چین، سنگاپور، تایلند، هندوستان، کره و ترکیه حضور در بازارهای بین المللی را با صادرات آغاز و سپس به تدریج از دیگر راهبردها همچون سرمایه‌گذاری مستقیم برای توسعه حضور استفاده کرده‌اند. شواهد تجربی مبین این مطلب است که ورود انفرادی به بازارهای رقابتی اغلب به شکست و خروج از بازار هدف منجر می شود. - عدم توانایی صنایع برای تولید یا عرضه مشخصات مورد نظر مشتریان: ارائه محصولات و یا خدمات نیازمند تجزیه و تحلیل نیازهای مشتریان می باشد که از طریق تفکیک مشتریان صورت خواهد گرفت. با طراحی محصول، مطابق با سلیقه و خواسته مشتری، مرحله ارتباط آغاز می شود. برای یک شرکت (سازمان) ضروری است که در مورد ارائه کالای مورد نظر به مشتری، با او ارتباط داشته و از خواسته ها و علایق وی مطلع باشد. - کمبود اطلاعات درباره کاربرد محصولات: بسیاری از مصرف کنندگان درباره کاربرد کالاهای ارائه شده در بازار اطلاعات کمی دارند و حتی ممکن است بدون شناخت کامل از دیگر محصولات جایگزین، ویژگی های منحصربه فرد و قیمت های مربوطه انتخاب محصول را انجام دهند. لذا یکی از عواملی که می تواند در بالفعل نشدن بازار یک محصول سهم بسزایی داشته باشد، کمبود اطلاعات در طرف تقاضای بازار است. - عدم وجود سازمان های بازاریابی یا واسطه ها: با توجه به پیچیدگی و پویایی بازارهای کنونی، دانش بازاریابی نیازمند فعالیت های تخصصی است که در بسیاری از موارد، صاحبان صنایع به تنهایی قادر به مدیریت موثر این فرایند نخواهند بود. در چنین شرایطی، سازمان های تخصصی بازاریابی می توانند نقش بسزایی در ایجاد و بهبود دسترسی به بازار ایفا کنند. - کیفیت پایین بسته بندی محصولات: بسته بندی یکی از زیر مجموعه های بازاریابی است؛ اما در ایران معنا و مفهوم کالا و بسته بندی و بازاریابی به خوبی جا نیفتاده است. صنایع بسته بندی در هر کشوری، نماینده رشد ساختارهای بازاری و تولید آن می باشد. از بعد ملی ایجاد ارزش افزوده در کشور، سطح درآمد ملی را افزایش می دهد. بعد بین المللی را نیز باید در افزایش ارزش صادرات موثر دانست که بر تراز بازرگانی کشور تاثیر مثبتی دارد. همچنین آنچه که در گام نخست نگاه دقیق و حساس مصرف کننده را به سوی خود جلب می نمایدٌٌٌَْ، بسته بندی با کیفیت و جذاب یک محصول است و هرچه این جذابیت بیشتر باشد، مصرف کنندگان بیشتری تمایل به خرید آن محصول خواهند داشت. بنابراین فروش کالا افزایش می یابد و تحقیقات نیز نشان می دهد که در مورد محصولات مشابه، مصرف کنندگان محصولی را که دارای بسته بندی جذابتری باشد ترجیح می دهند. - فقدان تکنیک‌ها یا روش‌های بازاریابی: طبق تحقیقات به عمل آمده، با رقابتی ترشدن کسب و کارها، اهمیت ارتباط موثر با مشتریان نیز بیشتر می شود. در این فضا از بین شیوه های مختلف ارتباط با مشتری نظیر تبلیغات، روابط عمومی، فروش شخصی، پیشبرد فروش و بازاریابی مستقیم، شیوه‌های ارتباط دوطرفه نظیر فروش شخصی و بازاریابی مستقیم موثرتر خواهند بود و علت آن هم تعامل دوطرفه ای است که بین بنگاه اقتصادی و مشتریان صورت می گیرد. بی توجهی تولیدکنندگان و کارآفرینان به بازاریابی نوین و نکاتی به ظاهر ساده در بازاریابی می تواند نتیجه زحمت و سرمایه های آنها را به باد دهد. - هزینه های بالای حمل و نقل: در اغلب کشورها، سهم هزینه های سوخت در زنجیره ارزش حمل و نقل بین 30 تا 50 درصد بوده، در حالی که این هزینه در ایران کمتر از 10 درصد است. با این حال براساس تحلیل زنجیره ارزش، هزینه هر یک کیلومتر/تن حمل بار در ایران مشابه سایر کشورهاست. مقایسه هزینه حمل و نقل در ایران و کشورهایی نظیر هند و اندونزی نشان می دهد با وجود اینکه بهای گازوئیل در هند چندین برابر بیشتر از بهای آن در ایران است، ولی هزینه حمل در هند به ازای هر کیلومتر/تن حدود 019/0 دلار (20درصد کمتر از ایران) است. سرمایه گذاری ناکافی در ناوگان حمل و نقل توسط شرکت های حمل و نقل، برنامه ریزی ضعیف توسط شرکت های حمل و نقل، بازرسی های متعدد و کاغذبازی بیش از اندازه و بازرسی های طولانی کامیون ها را می توان برخی از دلایل بالا بودن هزینه حمل و نقل در ایران دانست. 5- سایر موارد - فقدان تکنولوژی های ICT: تجارت الکترونیک پدیده ای چند رشته ای است که از طرفی با پیشرفته ترین مفاهیم فناوری اطلاعات و از سوی دیگر با مباحثی مثل بازاریابی و فروش و مباحث مالی و اقتصادی و حقوقی پیوستگی دارد. در تجارت الکترونیکی اطلاعات، فرآورده‌ها و خدمات به کمک شبکه های کامپیوتری خرید و فروش می شوند و مسلما فقدان آن در شرکت ها و سازمان‌ها می تواند باعث عقب ماندن از قافله پر سرعت تجارت گردد. - تعرفه های دولتی: مشکلات ماشین‌سازی پلیمری اعم از تزریق، بادی، بادکنی و ...، تعرفه واردات ملزومات ماشین می باشد. مثلا الکتروموتور 40 درصد است و تعرفه واردات ماشین 15 درصد و این موجب افزایش قیمت تمام شده محصول و در نتیجه عدم رقابت با کشورهایی مثل ترکیه و چین می‌شود. - غیبت نهادهای مکمل در صنایع پایین دستی پتروشیمی: مشکل دوم بازار در صنایع پلاستیک، غیبت نهادهای مکمل در این حوزه است، نهادهایی که خدمت به صنعت ارائه دهند، به عنوان مثال چین شرکتی دارد به نام ساینو که وظیفه‌اش تامین موادشیمیایی مورد نیاز چین است به نحوی که نگذارد مواد اولیه صنعت پلاستیک در بازار چین نایاب شود. در سال 2005 چین تمام تولیدات پتروشیمی‌خود را مصرف می‌کرد و همین میزان هم وارد می‌کرد، امروز نیاز چین به محصولات پتروشیمی35 میلیون تن است که 18 میلیون تن آن را خودش تولید می‌کند و 17 میلیون تن را وارد می‌کند. در ایران این رقم دو و نیم میلیون تن است که فقط نیم میلیون تن کمبود داریم اما همیشه در بازار ایران با کمبود مواد اولیه روبهرو هستیم. - فقدان برنامهریزی و استراتژی مدون برای صنایع پایین‌دستی پتروشیمی از صنایع پایین دست بعنوان موتور محرک توسعه صنایع پتروشیمی نام می برند. لذا برای توسعه صنایع پایین دست می بایست دارای استراتژی مشخصی بود. استراتژی شناخت آینده و برنامه ریزی برای آن است و ابزاری است که اهداف دراز مدت بواسطه آن قابل تحقق می باشد. متاسفانه با تغییر در مدیران ارشد وزارتخانه های نفت و صنعت، معدن و تجارت بسیاری از برنامه ها و قوانین مربوط به صنایع پایین دستی پتروشیمی دستخوش تغییر می شود و این عدم ثبات منجر به عقب ماندگی صنایع پایین دست می گردد. پیشنهادات اجرایی برای توسعه صنایع پایین دستی برای حل مشکلات بهتر است یک الگو جلوی خودمان بگذاریم، اگر صنعتی بخواهد روی پای خود بایستد باید در چهار حوزه رقابتی حضور داشته باشد، اول حوزه استراتژیک است، این صنعت باید از ابتدا با نگاه رقابتی طراحی شده باشد، نمی‌شود مرزها را بست و بعد بگوییم وارد یک بازار رقابتی شده‌ایم، البته اگر لازم شد باید تولیدکننده حمایت شود، اشکالی ندارد، اما نگاه و استراتژی باید رقابتی باشد. کسی که سرمایه‌گذاری می‌کند و کسی که برنامهریزی می‌کند باید هر دو به صنعت به چشم رقابتی نگاه کنند. دوم، حوزه بازار است، صنعت در بازار باید بتواند رقابت کند، نباید شما در صنعتی سرمایه‌گذاری کنید که بود و نبودش تحت تاثیر شرکت خاص دیگری باشد. برای این شرایط باید فکری کرد. مثلا ترکیه خودش را به بازار جهانی وصل کرده است و دولت در این حلقه اتصال دست به حمایت و سرمایه‌گذاری زده است. سومین مورد نهادهای مکمل است، مواد اولیه چه طور به دست تولیدکننده میرسد؟ اگر سوال فنی داشتید از کجا می پرسید؟ دستگاه شما را چه کسی تعمیر می‌کند؟ اگر این نهادها نباشند، خود تولیدکننده باید وارد این حوزه‌ها بشود بدون اینکه تخصص داشته باشد. مهمترین حوزه‌ای که تولیدکنندگان ایرانی بدون تخصص وارد آن شده‌اند، حوزه بازرگانی است. خود تولیدکننده باید مواد اولیه بخرد، محصول را تولیدکند، خودش بفروشد. در کشورهایی مثل چین بازرگان وقتی برای خرید می‌رود، هیچ وقت تولیدکننده را نمی‌بیند. تولیدکننده باید فقط تولید کند. نهادهای مکمل صنعت باید باشند تا خدمات مورد نیاز را به شکل رقابتی ارائه کنند تا بازار سالمی‌داشته باشیم. نهادهای مکمل باید خدمات فنی و مدیریتی تامین مالی، تامین مواد اولیه را بر عهده داشته باشند. مورد چهارم نهاده‌ها یا ورودی‌هاست که این نهاده‌ها با مورد سوم در ارتباط هستند، اما نکته این است که شما باید مواد اولیه را به قیمت مناسب و منطقی بخرید، اگر ماشین‌آلات شما خراب شد باید با هزینه منطقی تعمیر شود. تولیدکنندگان باید بتوانند نیازهایشان را در بازار به طور منطقی تامین کنند، نهاده‌ها یا ورودی‌ها باید به طور منطقی و رقابتی باشد تا تولیدکننده بتواند رقابت کند. شرکت‌هایی باید در کنار تولیدکننده باشند تا نهاده‌ها و ورودی‌های مورد نیاز تولیدکننده را برای او تامین کنند. البته در شرایطی که تولیدکننده بتواند از بین آنها انتخاب منطقی و مبتنی بر رقابت بازار انجام دهد. از سوی دیگر، ارتباط بین دولت و صنایع پایین دستی پتروشیمی بسیار ضعیف است و دولت تا به حال بخش خصوصی را در صنایع پایین دست جدی نگرفته و این بخش را در تصمیم گیری برای خودشان دخیل نکرده است. دلیلش هم این بوده که این بخش نماینده مشخصی ندارد. اگر این تشکل ها یا شبکه های کسب و کار محور کنار هم قرار بگیرند اتحادیه شکل می گیرد. که نماینده واقعی صنایع پایین دستی پتروشیمی محسوب شده و نیاز های واقعی صنعت را می شناسد. مزایای بوجود آمدن یک اتحادیه فراگیر شامل موارد زیر است: - توسعه تکنولوژی، به هنگام خرید ماشین آلات از دیگر کشور ها به دلیل افزایش تعداد تقاضا، قدرت چانه زنی بالا می رود و امکان خرید از شرکت هایی که محصولات با کیفیت دارند، فراهم می-شود. - توسعه بازار، از طریق به عهده گرفتن مطالعات آماری بازرگانی - توسعه قدرت چانه زنی با دولت - توسعه نیروی انسانی متخصص - توسعه روابط استراتژیک با بازارها و رقبا - کسب قدرت لازم برای سازمان دادن نمایشگاه های داخلی و بین المللی - هدایت صنعت در تمامی زمینه ها و حوزه ها در مورد مشکل اصلی صنایع پایین دستی پتروشیمی یعنی ماده اولیه، لازم است که نقش مالکیت دولت تعدیل شود. نمی توان در عمل به یکباره این نقش را از دولت گرفت و باید حداقل نقش مالکیت صنایع بالا دستی را تعدیل کرد. یک راه حل ممکن این است که دولت بازار آزاد ایجاد کند و مواد اولیه از سایر کشور ها هم در این بازار وارد شوند. به بیان دیگر در بورس شرکت های خارجی هم باشند که مواد اولیه خود را بفروشند و رقابت بوجود بیاید. به این ترتیب دولت دیگر نقش تصدی گری یا مداخله مستقیم نخواهد داشت و مالکیتش تعدیل خواهد شد. پس یک سیاست حمایتی تنظیمی برای حل مشکل مواد اولیه و تعدیل نقش دولت در این زمینه اجازه ورود عرضه کنندگان خارجی مواد اولیه مورد نیاز صنایع پایین دستی پتروشیمی، در بورس است. عدم تنوع گریدهای تولیدی پتروشیمی نیز از مشکلات بر سر راه توسعه برخی صنایع پایین دستی پتروشیمی است. متأسفانه حتی مجتمع‌های فعلی هم تمام گریدهایی را که قابلیت تولید دارند و لیسانس آنها خریداری شده است را تولید نمی‌کنند. انتخاب صحیح لیسانس، توجه به نیازهای بازار در زمان خرید تکنولوژی و داشتن ارتباط سیستماتیک با تولیدکنندگان صنایع پایین دست و خرید واحدهای تولیدی منعطف در برابر تولید از سوی مجتمع های تولیدی پتروشیمی، گام موثری در جهت رفع این نیاز صنایع پلاستیک خواهد بود. خدمات حوزه فناوری، تکنولوژی های نوین برای بنگاه های صنعتی را شناسایی می کند، بر ظرفیت منابع محلی برای تولید و بازار نظارت می کنند و تکنولوژی های مربوطه را به صورت پایدار ارائه می دهند. به علاوه، برای پاسخ‌گویی به تقاضای بازار، محصولات جدید را برای بنگاه ها ایجاد کرده و یا توسعه می دهند. بخش های تحلیل در این حوزه عبارتند از: - امکان پذیری انتقال تکنولوژی - امکان برقراری ارتباط با تامین کنندگان تکنولوژی - دسترسی به تکنولوژی (خرید، اجاره، لیزینگ و غیره) - توان طراحی محصول یکی از عللی که باعث می‌شود تمایل به نوآوری در مواد برای تأمین نیازهای صنایع پایین دستی پتروشیمی وجود نداشته باشد این است که انجام این کار مستلزم هزینه‌های زیادی است. در محصولاتی مثل PET که عرضه آن بیش از تقاضای بازار است دست خدمات مهندسی فروش برای فعالیت بازتر است، به این معنا که می‌تواند به دنبال کاربردهای جدید و بازارهای جدید برای آن باشد. اما در محصولاتی که تقاضای بازار بیش از عرضه است امکان توسعه بازار و کاربرد وجود ندارد. بنابراین باید صنعت به فکر یک مرکز فناوری باشد. توسعه چنین مرکزی در صورت ایجاد، باید بصورت افزایشی باشد. هزینه و تقاضای خدمات جدید باید قبل از تحویل منابع، کاملاً مشخص گردد. مرکز و فعالیتهای آن باید جهت حفظ پشتیبانی صنعت، اساساً توسط اعضای صنعت هدایت گردد. مدیریت یک مرکز یا سایر دوایر مربوطه، باید بصورت تشریک مساعی بوده و توانایی دولت، صنعت و اتاق بازرگانی را بکار گیرد. مرکز همچنین باید دارای یک مدیر اجرایی قدرتمند باشد که مورد احترام کل صنعت بوده و بتواند مأموریت شرکت را به نحو مؤثری انجام دهد. بر این اساس نکات زیر در راستای حل مشکلات صنایع پایین دستی پتروشیمی پیشنهاد می-گردد: 1. اولویت بخشی به فعالیتهای پایین‌دستی در کنار فعالیتهای بالادستی 2. تدوین استراتژی توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی 3. اصلاح سیاست های دولتی در راستای تقویت صنایع و باتوجه به بسته استراتژی تدوین شده 4. لزوم مطالعات فنی بازاریابی خارجی از سوی صادرکنندگان صنایع پلیمر 5. تغییر در شبکه توزیع و بازرگانی و محدودیت ها با تکیه بر مفاهیم خوشه ها و شبکه ها 6. شناسایی خوشه‌های صنعتی و توانایی هر استان کشور برای احداث واحدهای صنایع پایین دستی 7. صدور مجوز فعالیت واحدها با توجه به نیاز منطقه و کشور براساس طرح آمایش صنعتی 8. تسهیل در صدور مجوز تولید برای محصولاتی که بازار با کمبود بودجه مواجه است، 9. تهیه و معرفی فرصتهای سرمایه‌گذاری کوچک و مناسب به واحدهای متقاضی 10. تغییر تعرفه های دولتی در راستای افزایش کیفیت و نوآوری در محصولات و کاهش هزینه های تولید 11. رفع مشکلات مدیریتی در بنگاهها 12. کاهش هزینه های تولید از طریق اصلاح فضای کسب و کار 13. تشویق رقابت سالم و تعیین قیمت کالاها و خدمات بر اساس سازوکارهای رقابتی 14. حمایت از تشکیل تعاونیها در زمینه صنایع اولویت دار 15. برنامهریزی دولت و افزایش ظرفیت واحدهای مجتمع‌های پتروشیمی 16. برنامهریزی واحدهای مجتمع‌های پتروشیمی در راستای تامین گریدهای مختلف و مورد نیاز این حوزه متناسب با توسعه بازارها 17. تعهد در تحویل به موقع خوراک (برای جلوگیری از اختلالات در فرآیند تولید سرمایه‌گذاران) 18. تنظیم برنامه فروش مجتمع‌ها با توجه به نیازهای فصلی بازار 19. ایجاد بانک اطلاعات جامع تامین مواد اولیه 20. تامین اعتبارات و سرمایه درگردش مورد نیاز صنایع 21. ارائه مشوق های مالی نظیر پرداخت یارانه نرخ بهره به بانک ها، استفاده از صندوقهای حمایتی دولتی، کاهش تعرفه گمرکی واردات ماشین‌الات و مواد اولیه، کاهش نرخ مالیات و پرداخت یارانه‌های صادراتی به صنایع پایین دست 22. ارایه کمکهای فنی به واحدها و کاهش هزینه های تولید از طریق حمایت تکنولوژیکی 23. جلوگیری از ورود ماشین آلات دست دوم با تکنولوژی پایین 24. برنامه ریزی و حمایت دولت برای کاهش مصرف انرژی در کارخانجات صنایع پلاستیک 25. ایجاد و گسترش نهادهای تحقیقاتی مرتبط با حوزه صنایع پایین دستی پتروشیمی نظیر مراکز ارائه خدمات آزمایشگاهی، مراکز مشاوره فنی در زمینه انتخاب و راه اندازی خط تولید، مراکز مشاوره فنی در زمینه شناسایی و رصد فناوری ها در حوزه پلاستیک، مراکز مشاوره فنی در زمینه ساخت و خرید ماشین آلات و غیره 26. تقویت توانایی‌های فنی شرکتهای طراحی مهندسی در کشور جهت تحلیل و طراحی یک محصول جدید 27. برنامه ریزی کلان برای خروج ماشین آلات فرسوده و کاهش ضایعات تولید 28. ایجاد بستر مناسب برای دستیابی به قابلیت‌های تکنولوژیکی استراتژیک نتیجه گیری کلی با توجه به جایگاه ویژه صنایع پایین دستی پتروشیمی در چرخه ارزش افزوده این صنعت، لازم است که توجه ویژه ای از سوی دولت و نهادهای دولتی به این بخش گردد. قبل از هر چیز باید تدوین استراتژی توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی و اصلاح سیاست های دولتی در راستای تقویت صنایع و باتوجه به بسته استراتژی تدوین شده انجام پذیرد. تمرکز بر توانمندی تکنولوژیکی به منظور حضور قدرتمند صنایع پایین دستی پتروشیمی در بازار داخلی و جهانی یک اصل غیر قابل انکار است. به عبارت دیگر توسعه پایدار در صنایع پایین دست بدون دسترسی به تکنولوژی ناممکن است. منابع 1. شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران، گروه نفت، گاز و پتروشیمی. (1387). ارائه نظام مدیریتی پیشرفته صنایع پایین دستی با تکیه بر مدل پارک صنعتی به همراه پیشنهاد تاسیس اولین پارک صنعتی پتروشیمی ایران. 2. شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران، گروه نفت، گاز و پتروشیمی. (1386). توسعه منطقه ای پتروشیمی، از تهدیدات موجود تا فرصت های جذاب ملی. 3. دانایی فرد، حسن.، فروهی، مهشید.و صالحی، علی. (1386). ارتقاء کارآفرینی در ایران: تحلیلی بر نقش دولت، فصلنامه پژوهشنامه بازرگانی، شماره 42، بهار 1386، 262-221. 4. European Chemical Regions Network. (2005). Chemical Parks as Regional Growth Engines for European Chemical Regions. 5. Lauridsen, Laurids S. (1995). Policies and institutions of industrial deepening and upgrading in Taiwan I – the basic industry strategy in petrochemicals Vol. 4 (Working Paper No. 15) A comparative study of policies and institutions of industrial upgrading in Thailand and Taiwan. 6. Chu, Wan-wen. (n.d). Taiwan"s Petrochemical Industry since Economic Liberalization. 7. Kraipornsak, Paitoon. (2002). The Plastic Industry of Thailand. 8. Rosato, DV. (2005). Plastics China: Technologies, Markets and Growth Strategies to 2008. 9. BİLGİ, Faruk (Export Promotion Center of Turkey). (2010). Plastic Processing Industry. 10. Demirci, Barbaros. (2008). Turkish Plastic Industry. منبع : مقاله ارائه شده در همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی برگزار کننده : سازمان بسیج علمی،پژوهشی و فناوری انتهای متن/
93/05/05 - 00:45
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها