محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799425381
الزامات توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
الزامات توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی
تمرکز بر توانمندی تکنولوژیکی به منظور حضور قدرتمند صنایع پایین دستی پتروشیمی در بازار داخلی و جهانی یک اصل غیر قابل انکار است. به عبارت دیگر توسعه پایدار در صنایع پایین دست بدون دسترسی به تکنولوژی ناممکن است.
بخش اول چکیده مقاله کشور ایران با در اختیار داشتن منابع عظیم نفت و گاز، فاقد صنایع پایین دستی منسجم در این بخش است. از جمله مزیت‌های توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی را می توان فعالیت کمتر، سرمایه‌گذاری کمتر، ارزش افزوده بالاتر، اشتغالزایی بیشتر، تنوع بیشتر محصولات و مخاطرات کمتر نسبت به صنایع بالادستی پتروشیمی برشمرد. در مقاله حاضر دلایل توسعه نیافتگی این صنعت و راهکارهای برون رفت از این وضعیت بررسی شده است. بر اساس نتایج این تحقیق نبود استراتژی مدون، تامین مواد اولیه، بازاریابی، ناتوانی فنی، مشکل نقدینگی و ضعف مدیریتی از جمله دلایل عقب ماندگی صنایع پایین دستی پتروشیمی است. اولویت بخشی به فعالیت‌های پایین‌دستی در کنار فعالیت‌های بالادستی و تدوین استراتژی توسعه، تقویت نهادهای مکمل، ایجاد و ارتقای توانمندی های تکنولوژیکی و تعیین سیاست های حمایت مالی مناسب از سوی دولت برخی از اقدامات لازم برای توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی است که در این مقاله به آن اشاره شده است. مقدمه صنعت پتروشیمی، نقش پر اهمیتی در ایجاد ارزش افزوده منابع نفتی کشور (به عنوان یک ثروت دارایی) دارد. ایران با داشتن 27 تریلیون متر مکعب ذخیره گازی، معادل 8درصد گاز طبیعی شناخته شده در جهان را در اختیار دارد. به بیان دیگر ایران دومین دارنده (حدود 16 درصد) گاز در جهان است. از سویی دیگر، کشورمان با بیش از 138 میلیارد بشکه نفت خام قابل استحصال و میعانات گازی، معادل 11درصد از کل حجم نفت جهان را داراست. توسعه چشمگیر صنایع پتروشیمی در سالهای اخیر و رشد فزاینده ای که با راه اندازی پروژه های جدید پتروشیمی به لحاظ حجم و تنوع محصولات این صنایع حاصل می شود بستر مناسبی را برای توسعه صنایع پایین دستی به عنوان مصرف کنندگان محصولات پتروشیمی فراهم نموده است. توسعه فعالیت بخش خصوصی در حوزه پایین دستی و مرتبط با نفت و گاز و پتروشیمی و تعامل و ارتباط بهتر صنایع بالا دستی و پایین دستی پتروشیمی ضمن ایجاد ارزش افزوده بالاتر و اشتغال، زمینه بهتری را برای رقابت تولیدات داخلی در بازارهای جهانی فراهم خواهد کرد از این رو حمایت و پشتیبانی از سرمایه-گذاری در این بخش مورد تاکید دولت، مجلس و وزارت نفت و شرکت ملی صنایع پتروشیمی است]1[. توجه غالب به احداث و توسعه واحدهای بالادستی نظیر الفینها و پلی الفینها، اوره و آمونیاک، متانول و مواردی از این دست که علیرغم تناژ بالا، از ارزش افزوده پایین برخوردارند، تنها به موازات توسعه صنایع مکمل و تکمیل زنجیره ارزش این مواد به رشد و شکوفایی صنعتی، توسعه فناوری، اشتغالزایی و کسب ارزش افزوده می انجامید. از سوی دیگر در حالی که کشور ما همچنان درگیر تولید محصولات بالادستی صنایع پتروشیمی است، کشورهای پیشرو در عرصه تولیدات مواد پتروشیمی و شیمیایی با ارزش، نظیر آلمان، علیرغم دوری از مواد اولیه ارزان توانسته اند با توسعه نظام مند صنایع پایین دستی پتروشیمی در قالب پارکهای صنعتی پتروشیمی و شیمیایی و ایجاد بنگاههای کوچک و متوسط پتروشیمی دانش بنیان موجبات تولید محصولات باارزش، نوآوری و تولید محصولات جدید، کارآفرینی و ایجاد شغلهای پایدار، مدیریت و کاهش هزینه تولید و در نهایت کسب حداکثر ارزش افزوده از مواد خام پتروشیمی را فراهم آورده و از این رهگذر به یکی از اصلی ترین تولیدکنندگان مواد پلیمری و پتروشیمی جهان تبدیل شوند. این کشورها تقریبا با همان هزینه ای که از سوی دولت ما صرف ایجاد یک واحد بالادستی می کنیم، به ایجاد پارک صنعتی شامل مجموعه ای از زیرساخت های لازم جهت ایجاد شرکت ها با کارخانه های تولیدی و مراکز تحقیقاتی وابسته به آنها که در یک محدوده جغرافیایی با زیرساخت ها و امکانات مشترک تحت حمایت مستقیم دولت اقدام کرده و بیشتر سرمایه های مورد نیاز را از سوی بخش خصوصی تامین می نمایند ]2[. در صنعت پتروشیمی، ارزش‌افزوده واقعی طبق آمار بین‌المللی در گرو تکمیل زنجیره ارزش و ایجاد صنایع پایین‌دستی است. یعنی بیشترِ ارزش‌افزوده، مربوط به تولید محصولات پایین‌دستی است که بیشترین نزدیکی را به بازار مصرف نهایی دارند. با ایجاد صنایع بالادستی، صنایع پایین‌دستی خود به‌خود به‌وجود نمی‌آید. همچنین مطالعه نقش های دولت در چندین کشور (استرالیا، آمریکا، کانادا، تایوان، هلند و انگلیس) نشان می دهد که دولت ها در سراسر جهان حرکت به سوی ایجاد کسب و کارهای کوچک و متوسط را به عنوان منابع اشتغال و رشد اقتصادی داخلی شان آغاز کرده اند ]3[. در حالیکه هنوز شرکت ملی صنایع پتروشیمی از فقدان برنامه ای کلان، اجرایی و با دورنمای روشن برای توسعه صنایع پایین دستی رنج برده و تکلیف خود را با سرمایه گذاران بخش خصوصی به صورت شفاف روشن ننموده است، امارات، عربستان، کویت، اردن، عمان با همکاری و همراهی کشورهای پیشرو در عرصه صنایع پایین دستی پتروشیمی همچون آمریکا، آلمان و انگلیس در صدد ایجاد شهرکهای تخصصی عظیم پتروشیمی با تاکید بر تولیدات تخصصی میاندستی و پایین دستی پتروشیمی بوده و اقدامات اجرایی ویژه ای را در این زمینه آغاز نموده اند. مدلی که سالهاست، کشورهای پیشرو در عرصه تولیدات مواد پتروشیمی و شیمیایی با ارزش نظیر آلمان با استفاده از آن، علیرغم دوری از مواد اولیه ارزان، توانسته اند قطبیت تولید مواد با ارزش افزوده را در جهان از آن خود کنند. این مهم با توسعه نظام مند صنایع پایین دستی پتروشیمی در قالب پارکهای صنعتی پتروشیمی و شیمیایی و ایجاد بنگاههای کوچک و متوسط پتروشیمی دانش بنیان موجبات تولید محصولات باارزش، نوآوری و تولید محصولات جدید، کارآفرینی و ایجاد شغلهای پایدار، مدیریت و کاهش هزینه تولید و در نهایت کسب حداکثر ارزش افزوده از مواد خام پتروشیمی را، فراهم آورده است. همانطور که گفته شد مزیت رقابتی فرآورده های پتروشیمیایی مخصوصاً صنایع پائین دستی در مقابل فروش نفت و گاز موجب شده است تا امروزه این گروه از صنایع در کانون توجه دولتمردان، حتی در کشورهایی که از ذخایر نفت و گاز طبیعی بی بهره اند، قرار گیرد. اما بررسی های انجام گرفته نشان می دهد که علیرغم نقش مهم صنایع پایین دستی در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها و نیز با توجه به وجود ظرفیت های بالقوه در کشور، بویژه در حوزه پتروشیمی، این بخش از نظام صنعتی کشور هنوز به وضعیت بسامان مورد انتظار نرسیده است. براین اساس سئوال اصلی این پژوهش، دلایل عدم توسعه یافتگی صنایع پایین دستی پتروشیمی و هدف آن ارائه راهکارهای برون رفت از شرایط فعلی به سمت شرایط مطلوب مطابق با سند چشم انداز بیست ساله کشور است. اهمیت تحقیق توسعه شتابان موجب شد تا بسیاری از کارشناسان، توسعه صنایع پتروشیمی کشور را مورد انتقاد قرار داده و برخی سیاستها از جمله نوع محصولات تولیدی، نحوه سرمایه گذاری و بازاریابی و فروش این مواد را مورد بحث جدی قرار دهند. یکی از مهمترین مواردی که مورد نقد ناقدان بود، عدم توجه وزارت نفت به توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی است. این در حالی است که توجه غالب به احداث و توسعه واحدهای بالادستی نظیر الفینها و پلی الفینها تنها به موازات توسعه صنایع مکمل و تکمیل زنجیره ارزش این مواد به رشد و شکوفایی صنعتی، توسعه فناوری و کسب ارزش افزوده می انجامد. توسعه فعالیت بخش خصوصی در حوزه پایین دستی پتروشیمی و تعامل و ارتباط بهتر صنایع بالا دستی و پایین دستی، علاوه بر ایجاد ارزش افزوده بالاتر، زمینه بهتری را برای رقابت تولیدات داخلی در بازارهای جهانی فراهم خواهد کرد. به کار گیری سیاستهای درست و روندهای مدیریت تکنولوژی روز و مناسب برای سرمایه گذاری در جهت تولید مواد پایین دستی پتروشیمی با ارزش افزوده بالا می تواند کشور را در دو محور افزایش کیفیت کالا و تولید محصولات تخصصی و متفاوت با محصولات رقبا (نسبت به همسایگانی که بنا به شرایط سیاسی از منابع سرمایه گذاری و تکنولوژیکی مناسبتری بهره می برند) برتری بخشد. تعاریف صنایع پایین دستی پتروشیمی صنایع پایین دستی به صنایعی گفته می شود که وظیفه آن تبدیل محصولات پتروشیمی به محصولات مصرفی می باشد. در چرخه تولید نفت خام و گاز طبیعی تا تبدیل آن به کالاهای مصرفی تولید شده، فرآیندهای شیمیایی و پتروشیمیایی متعددی بر روی این مواد صورت می پذیرد. هر اندازه تکنولوژی تولید و فرآوری پیچیده تر بوده و ماده تولیدی به مرحله نهایی بازار مصرفی نزدیکتر باشد، ارزش افزوده بیشتری را به دنبال دارد. از طرفی مواد پایین دستی به بازار نزدیکتر بوده و ارزش افزوده بالایی دارند. صنایع پایین دست شامل شکل دهی پلیمرها، لاستیک و پلاستیک، الیاف مصنوعی و نساجی، روغن های صنعتی، رزین ها و چسب ها، رنگ ها و پوشش های حفاظتی، سموم دفع آفات، شوینده های بهداشتی، کودهای شیمیایی می باشد. ادبیات تحقیق مبانی توسعه در صنعت در نیمه اول قرن بیستم، توسعه پایدار، فرآیندی تصور می شد که طی آن جـــوامــع مختلف از شرایط اولیه عقب ماندگی و توسعه نیافتگی با عبور از مراحل تکاملی کم و بیش یکسان و تحمل دگرگــونی هـای کیفی و کمی به جوامع توسعه یافته تبدیل خواهند شد. این تلقی ایدئولوژیک از توسعه، در پرتو نقدهای متنوع و متعدد در دهه 1970 و به خصوص در سال های دهه 1980 به بن بست رسید. توسعه، روندی بود که به رغم امیدهایی که در دهه های گذشته به آن گره خورده بود، جز افزایش فقر و نابرابری، ثمری برای کشورهای جهان سوم در بر نداشت. بنابراین، توسعه پایدار در واقع راه حلی برای معمای توسعه در شرایط متحول سال های پایانی قرن بیستم بود. در سال 1992 میلادی، سران کشورهای مختلف در کشور برزیل و در شهر ریودوژانیرو، در اولین اجلاس بین المللی زمین گرد هم آمدند تا به بررسی مشکلات مربوط به حفاظت از محیط زیست و توسعه اقتصادی و اجتماعی در جهان بپردازند. در این نشست دستور کار 21 به تصویب رسید که یک برنامه 300 صفحه ای برای دستیابی به توسعه پایدار در قرن بیست و یکم بود. در توصیف مفهوم توسعه پایدار، مناسب است که آن را به صورت چشم اندازی در حال پیدایش تصور کنیم تا مفهومی دقیقاً تعریف شده. مفهوم جدید توسعه پایدار کلی نگر است و همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و دیگر نیازهای بشری را در بر میگیرد. به عبارت دیگر، مهم ترین جاذبه در توسعه پایدار در جامع نگری آن است. در مجموع، توسعه پایدار اساسا یک موقعیت ثابت نیست؛ بلکه عبارت است از فرآیندی مستمر از دگرگونی، انطبــاق و سازگاری که طی آن بهره مندی از منابع جهت سرمایه گذاری، جهت گیری توسعه تکنولوژیک و دگرگونی، به صورتی هماهنگ در برگیرنده نیازهای بالقوه و بالفعل انسان می گردد. توسعه پایدار، برآورنده نیاز و آرمان های انسان ها، نه فقط در یک کشور و یک منطقه، بلکه تمامی مردم در سراسر جهان و در حال و آینده است. بررسی توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی در برخی از کشورها آلمان در حال حاضر یکی از بزرگترین قطب‌های تولید محصولات پتروشیمی و شیمیایی جهان محسوب می‌شود. در آلمان 56 پارک صنعتی شیمیایی و پتروشیمی وجود دارد که هماهنگی و نظارت بر این پارک‌ها بصورت ایالتی صورت میگیرد. رسیدن آلمان به چنین جایگاهی، محصول دلایل و عوامل متعددی است که شیوه مدیریت و اداره این صنعت مهمترین و اصلی ترین آنهاست ]4[. تایوان نیز پس از اینکه در سال 1960 صنعتی شد و در سال 1970 توانست محصولات صنعتی اش را صادر کند، در سال 1979 در اثر سیاست های مناسب دولت و فعالان در زمینه کارآفرینی به صادرات صنایع پایین دستی پرداخت و این در حالی بود که ارزش حاصل از آن بیش از یک سوم (37 درصد) کل ارزش صادراتی این کشور بود ]5[. البته تا قبل از سال 1986 سیاست دولت تایوان بسیار بسته بود و قوانین سختی برای سرمایه گذاری اعمال می کرد ولی بعد از این سال برای فعالیت های صادراتی پایین دستی سیاستهای تسهیل کننده ای مانند سیستم تجارتی حمایتی در نظر گرفت ]6[. محصولات پلاستیکی، نسبت به دیگر محصولات صادراتی تایلند از سریع ترین رشد برخوردارند. در دهه گذشته، رشد صادرات سالانه ی محصولات پلاستیکی حدوداً 26 درصد بوده، که این میزان افزایش، از دیگر تولیدات صادراتی با رشد متوسط نوزده درصد، سریعتر است. در نتیجه سهم محصولات پلاستیکی از کل تولیدات صادراتی افزایش یافت. طبق اطلس اطلاعاتی تجارت جهانی و اداره آمار جوامع اروپایی (Eurostat)، تایلند در سال 1998 هشتمین صادر کننده بزرگ محصولات پلاستیکی در جهان و بزرگترین صادر کننده در آسیا شناخته شد ]7[. چین توسعه صنعت پلاستیک خود را از اوایل دهه 1950 شروع کرد. در 60 سال گذشته، این کشور ساخت بیش از 200 کارخانه تولیدی بزرگ پلاستیک را به پایان رسانده است. در شرکت های مهمی در سرتاسر چین کارخانه های جدید که از تکنولوژی پیشرفته ای استفاده می کنند، در حال ساخت هستند. دولت چین اولویت بالایی به ایجاد صنعت پلاستیک و کاربرد های پلاستیک داده است ]8[. کشور ترکیه نیز در راستای تقویت صنایع پایین دستی پتروشیمی توجه ویژه ای به بخش پلاستیک داشته است. در حال حاضر، حدود پنج هزار شرکت فرآوری پلاستیک در ترکیه وجود دارند، که اکثرا در مقیاس کوچک و متوسط هستند. بخش فرآوری مواد پلاستیکی، آخرین پیشرفت های صنعت فرآیند پلاستیک ها را دنبال کرده و تمامی انواع مواد پلاستیکی از تولیدات پلاستیکی سنتی تا آخرین محصولات پیشرفته پلاستیکی، مانند محصولات پلاستیکی عمرانی و آبیاری، قطعات پلاستیکی خودرو، میزها و ظروف آشپزخانه پلاستیکی، تمامی قطعات پلاستیکی دستگاههای برقی و خانگی، تمامی انواع محصولات پلاستیکی بسته بندی و بیشتر قطعات مرکب کامپوزیت-پلاستیک را تولید می کند ]9[. چشم انداز صنایع پلاستیک در برنامه هفت ساله نهم توسعه ترکیه، رساندن صنایع پلاستیک ترکیه به جایگاه (حداقل) سوم در بین کشورهای عضو اتحادیه اروپاست تا از نظر ظرفیت فرآیند مواد پلاستیکی، کشور صنعتی پیشتازی در تولید تکنولوژی باشد و فناوری ترک در بازارهای جهانی پذیرفته شوند ]10[. از جمله دلایل موفقیت ترکیه می توان به موارد زیر اشلاره نمود ]10[: - با داشتن نیروی کار متخصص، مفید و با انگیزه، به ارزش بیش از 400 میلیون دلار امریکا(در مقایسه با کشورهای اتحادیه اروپا، با داشتن بیش از 25 میلیون نفر، چهارمین دارنده نیروی کار است). - فضای سرمایه گذاری لیبرالی و اصلاح طلبانه، با شرایط سرمایه گذاری بسیار رقابتی یکی دیگر از دلایل موفقیت ترکیه در این صنعت است. - عضو اتحادیه گمرکی اروپا از سال 1996 و کشور الحاقی به اتحادیه اروپا از اکتبر 2005 می باشد. - بخش خصوصی پویا و بالغ، با ارزشی بیش از 85 میلیون دلار در صادرات و افزایش 240 درصدی در چهار سال اخیر (منتهی به سال 2008) دارد. - دسترسی آسان به بازارهای متنوع که سهم به سزایی در پیشرفت صنعت دارد. - ترکیه در حال تبدیل شدن به پایانه و مسیر مهم انرژی است، و شرق و غرب را به هم متصل می کند. - تولید محصولات پلاستیکی در حال انتقال یافتن از اروپا به کشورهای شرقی است. - ترکیه تنها کشوری در منطقه است که پیش از این، صنعت بسیار پیشرفته محصولات پلاستیکی را مستقر کرده، و خود را به عنوان کشوری موفق در عرصه صادرات انواع محصولات به اتحادیه اروپا و کشورهای پیشرفته، ثابت کرده است. بنابراین صنایع محصولات پلاستیکی، هم برای ترکیه و هم برای کشورهایی که در ترکیه سرمایه گذاری می کنند، از نظر استراتژیکی مهم می باشد. صنعت پتروشیمی عربستان صعودی چندین استراتژی کوتاه و میان مدت را به منظور افزایش توان رقابت خود در بازارهای جهانی و موفقیت در برنامه های بلند مدت خود در سال 2006، تدوین کرده است که عبارتند از: - تنوع محصول - سرمایه گذاری مشترک بیشتر - توسعه تحقیقات - افزایش سهم بخش خصوصی - توسعه پایین دستی پتروشیمی در حال حاضر بیشترین سهم سرمایه گذاری در صنعت پتروشیمی در عربستان بر روی بخش بالادستی، به دلیل وجود مواد اولیه ارزان قیمت در این کشور انجام می گیرد که این برتری با بخش پایین دستی تلفیق نمی شود. وضعیت فعلی صادرات در بخش پایین دستی این صنعت در عربستان به بازارهای کوچک منطقه ای محدود می شود، البته بخش عمده صادرات پلی اتیلن، به کشور چین انجام می شود و چین پس از انجام تولید نهایی و تبدیل به محصولاتی نظیر کیف های پلاستیکی و ... به اروپا و امریکا صادر می کند. استراتژی عربستان در بخش پایین دستی، توسعه صنعت پلاستیک با توجه به نیاز بازار و دستیابی به سهم 15% از بازار جهانی پلاستیک تا سال 2020 در مقابل سهم 1% حال حاضر است. بررسی موانع توسعه صنایع پایین دستی پتروشیمی در ایران برخی از مهمترین مشکلات صنایع پایین دستی پتروشیمی عبارتند از: 1- توسعه محصول و تکنولوژی - عدم استفاده از خدمات نت: امروزه تاثیر استفاده از خدمات نگهداری و تعمیرات را براحتی می‌توان در تمام زوایا و سطوح دنیای تجارت و صنعت دید. برای آنکه عملیات خدماتی واجرائی نگهداری و تعمیرات در صنعت بخوبی صورت پذیرد، بایستی از یکطرف دارای سرعت و دقت خوب باشد و از طرف دیگر بارعایت اصول روش ها، ضوابط واستانداردهای کلی و هماهنگ انجام شود. اجرای شاخص اثر بخشی کلی تجهیزات در کارخانجات، فرهنگی یکپارچه در واحدهای سازمان جهت بهبود کارآئی فرآیندهای کاری بوجود می آورد. این شاخص می تواند ضرورت نیازهای دیگر سازمان را شناسائی نموده و بستر سازمان را به سوی نگهداری و تعمیرات بهره ور فراگیر مهیا نماید. همچنین، این شاخص فرصتی دوباره به مدیریت ارشد سازمانها می دهد تا با نگرشی عمیق تر فرآیند تولید محصولات در سه جنبه کلیدی کیفیت، دسترسی و عملکرد مورد بازنگری و بررسی قرار گیرد و گزارشات مدیریتی آن بتواند راهنمای خوبی در تصمیم گیری های آتی سازمان باشد. از این رو، مبحث سیستم نت و اتلافات هزینه یکی از کلیدی ترین مباحث در حوزه توسعه تکنولوژی است که می تواند در جهت بهینه سازی فعالیت‌های توسعه ای نقش مهمی ایفا کند. - تکنولوژی/ ماشین آلات/ ابزارهای نا مناسب (قدیمی، کیفیت پایین): متاسفانه بسیاری از وقفه ها و عدم کارایی مناسب ماشین آلات، در پی فرسودگی و یا قدیمی بودن تکنولوژی مورد استفاده پدید می‌آید. در بسیاری از کارخانجات پلاستیک، ماشین آلات کهنه و فرسوده ای وجود دارند که از راندمان بالایی در تولید برخوردار نیستند و یا به علت عدم پشتیبانی کارخانه سازنده و معیوب شدن بخشی از سیستم کنترل، از رده خارج شده اند، همچنین دستگاههای غیر اتوماتیک فراوانی وجود دارند که از لحاظ مکانیکی سالم بوده، اما از سرعت و دقت کافی برخوردار نیستند. در چنین حالتی تنها با نصب سیستم های کنترلی پیشرفته بر روی آنها می توان در بهره گیری از توان دستگاه‌ها، راندمان و دقت تولید را در حد قابل توجهی افزایش داد. - فقدان اطلاعات درباره تکنولوژی نوین: تکنولوژی یکی از مهمترین موجبات مزیت رقابتی است و شرکت ها برای رقابت در بازارهای جهانی برنامه های ویژه ای برای کسب و توسعه "تکنولوژی" دارند. با این وجود در کشور ما مراکزی که فعالیت آنها در جهت کسب اطلاعات از تکنولوژی‌های نوین خارجی و یا خلق تکنولوژی در حوزه پایین دستی پتروشیمی باشد، وجود ندارد. در واقع سیستم های اطلاعات و تکنولوژی پیشرفته، زمینه ارتقای توانایی مدیران برای هماهنگی و کنترل فعالیت‌های سازمان و کمک در تصمیم گیری اثربخش را فراهم می کند. به موجب همین امر امروزه این ابزارها جزء اصلی هر ساختار سازمانی شده‌اند. سازمان هایی که نتوانند خود را به سیستم های پیشرفته اطلاعاتی تجهیز کنند به احتمال زیاد از ضعف رقابتی برخوردار خواهند شد. - عدم وجود استانداردهای تولید (افزودنی‌ها): امروزه در عرصه بین المللی، رعایت استانداردهای کیفی در تولید و عرضه محصولات از چنان اهمیتی برخوردار است که سازمان جهانی استاندارد (ایزو) را برآن داشته تا استانداردهای بین المللی سیستم کیفیت موسوم به استانداردهای ایزو را تدوین و معرفی نماید. امروزه رعایت این استانداردها چنان اهمیتی یافته اند که اکثر کشورهای اروپایی کسب گواهینامه های مربوط به آنرا از شرایط اولیه در داد و ستدهای خویش اعلام کرده اند.همگام با جهانی شدن تجارت و در هم شکستن مرزهای جغرافیایی در مناسبات اقتصادی و بازرگانی، کامیابی و توسعه پایدار مؤسسات تولیدی و تجاری بیش از پیش به عواملی مانند نوآوری در محصول، کیفیت برتر و قیمت رقابتی وابسته می شود و این امر ضرورت های جدیدی را مانند استانداردسازی برای بنگاه های مختلف ایجاب می کند. - عدم وجود سیستم خدمات پس از فروش: پس از فروش محصول (یا خدمات)، نباید فعالیت‌های بازاریابی قطع گردند. در مرحله خدمات پس از فروش تلاش برای ایجاد ارتباط میان مشتری و فروشنده می باشد. جذب مشتری جدید، مشکل تر و پرهزینه تر از نگهداری و حفظ مشتریان قبلی است. در واقع حفظ مشتری نیازمند تلاش بیشتر نیروی انسانی سازمان مربوطه و توانمند نمودن سیستم اطلاع رسانی می باشد. مشتری مهمترین عامل در تبلیغ خدمات و کالای ارائه شده بوده و به همین دلیل باید از خدمات پس از فروش مناسبی بهره مند گردد. - فقدان نوآوری در محصول: بدون محصول با ویژگی خاص هیچ شانسی برای رقابت وجود ندارد. از سوی دیگر، زمان تبدیل ایده به محصول و چگونگی ارائه آن به بازار نیز اهمیتی ویژه دارد. حضور در بازارهای بین المللی با توجه به حاشیه سود پروژه ها، طریقه تعامل، نحوه بازاریابی،کیفیت محصول و چگونگی عرضه و پشتیبانی پس از فروش برای شرکت های ایرانی بسیار دشوار ولی لازم است. - بالا بودن هزینه‌های تولید: بالا بودن قیمت تمام شده تولید در ایران واقعیتی است که هم تولیدکنندگان و هم مسئولان دولتی مربوطه به آن اذعان می کنند، بنابراین دلیل اصلی عدم رقابت پذیری تولیدکنندگان داخلی با واردات را نه در ورود کالاهای ارزان قیمت، بلکه باید در بالا بودن قیمت تمام شده تولیدات داخلی جستجو کرد. بدیهی است در دنیایی که قیمت تمام شده حرف اول را در بازاریابی، فروش محصولات و کسب بازارهای بین المللی می‌زند، تولیدکنندگان داخلی با وجود بالا بودن هزینه های تولید، نه تنها در بازارهای بین المللی که حتی در بازار داخلی خود نیز توان رقابت با تولیدکنندگان خارجی را نخواهند داشت. - عدم وجود مراکزی درکشور که فعالیتشان در جهت کسب تکنولوژی خارجی و یا خلق تکنولوژی در حوزة پایین دستی پتروشیمی باشد. اینگونه مراکز به طور مداوم و براساس اصول علمی به رصد و پایش تکنولوژی های موجود می پردازند و با جذب نیروهای مجرب دارای توانایی بالایی برای انتخاب تکنولوژی و مذاکرات خرید آن هستند. یکی دیگر از وظایف این مراکز شناسایی پتانسیل های داخلی برای تولید و یا اصلاح تکنولوژی است. منابع 1. شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران، گروه نفت، گاز و پتروشیمی. (1387). ارائه نظام مدیریتی پیشرفته صنایع پایین دستی با تکیه بر مدل پارک صنعتی به همراه پیشنهاد تاسیس اولین پارک صنعتی پتروشیمی ایران. 2. شبکه تحلیلگران تکنولوژی ایران، گروه نفت، گاز و پتروشیمی. (1386). توسعه منطقه ای پتروشیمی، از تهدیدات موجود تا فرصت های جذاب ملی. 3. دانایی فرد، حسن.، فروهی، مهشید.و صالحی، علی. (1386). ارتقاء کارآفرینی در ایران: تحلیلی بر نقش دولت، فصلنامه پژوهشنامه بازرگانی، شماره 42، بهار 1386، 262-221. 4. European Chemical Regions Network. (2005). Chemical Parks as Regional Growth Engines for European Chemical Regions. 5. Lauridsen, Laurids S. (1995). Policies and institutions of industrial deepening and upgrading in Taiwan I – the basic industry strategy in petrochemicals Vol. 4 (Working Paper No. 15) A comparative study of policies and institutions of industrial upgrading in Thailand and Taiwan. 6. Chu, Wan-wen. (n.d). Taiwan"s Petrochemical Industry since Economic Liberalization. 7. Kraipornsak, Paitoon. (2002). The Plastic Industry of Thailand. 8. Rosato, DV. (2005). Plastics China: Technologies, Markets and Growth Strategies to 2008. 9. BİLGİ, Faruk (Export Promotion Center of Turkey). (2010). Plastic Processing Industry. 10. Demirci, Barbaros. (2008). Turkish Plastic Industry. منبع : مقاله ارائه شده در همایش ملی نفت و توسعه اقتصادی برگزار کننده : سازمان بسیج علمی، پژوهشی و فناوری ادامه دارد ...
93/05/04 - 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها