واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
بازیکنی که از استقلال پیشنهاد دارد، از تیمهای دسته 2 نه!
لابد شما هم این مثل را شنیدهاید که میگوید: «گیرم پدر تو بود فاضل، از فضل پدر تو را چه حاصل؟» حتما دور و بَر شما هم هستند افرادی که این جمله را نقض میکنند. بانک ورزش : در ورزش کم نبوده و نیستند بازیکنانی که به واسطه ورزشکار بودن پدر و حتی برادرشان مطرح شدهاند و مطمئنا اگر اقوامشان نبودند آنها را امروز کسی نمیشناخت.
از طرف مقابل هستند بازیکنانی مانند آندو که به واسطه برادرش با فوتبال آشنا شده اما نمیتوان سطح او را با سرژیک مقایسه کرد. او نه تنها از برادرش بلکه از اکثر فوتبالیستهای وطنی یک سر و گردن بالاتر است. حالا سرژیک مدیربرنامههای او شده و از قبال او درآمد کسب میکند. در سطح پایینتر رسول نویدکیا را داریم که بازیکنی لایق است. یا پیام صادقیان که پدرش از بازیکنان خوب دهههای گذشته بوده.
اما در این مطلب میخواهیم اشارهای کنیم به آنهایی که اگر پدرشان نبود، به نزدیکی زمین فوتبال هم راه پیدا نمیکردند. واقعا اگر علی پروین و مرحوم حجازی نبودند، محمد پروین و آتیلا بعنوان فوتبالیست مطرح میشدند؟ بچههای دهه 60 به خوبی به یاد دارند که محمد پروین از خردسالی روی نیمکت پرسپولیس مینشست و اگر خودش هم نمیخواست باید فوتبالیست میشد. آتیلا که سطحش از محمد هم پایینتر بود. امیر عابدزاده ورژن جدید این دست بازیکنان است. او هم از خردسالی با آن عینک بامزهاش در تمرینات پرسپولیس و تیم ملی حاضر میشد. سابقه او در تمرین کردن با تیم ملی کشورمان خیلی بیشتر از تمرین کردن امثال مهدویکیا، علی کریمی و خیلی دیگر از بزرگان کشور است!
حالا صحبت از هوتن قلعهنویی است. نام او در لیست سال بعد استقلال قرار دارد و هرطور شده باید فوتبالیست مطرحی شود. نمیدانیم چرا تا این خبر را شنیدیم یاد یک خاطره افتادیم. در بهمن ماه سال 91 بود که هوتن در یک بازی دوستانه 10 دقیقه بازی کرد و در این مدت کوتاه آنقدر ضعیف بود که بتواند صدای یک هوادار عشق استقلال را در بیاورد. امیر قلعه نویی پس از شنیدن اعتراض هوادار به بوقچیها دستور داد تا به آن هوادار بفهمانند که هوتن جزو بازیکنان معمولی نیست که بخواهد توهین بشنود. یک عکاس هم از این صحنهها عکس گرفت تا طی روزهای بعدش ادب شود! این موضوع حواشی زیادی برای قلعه نویی در پی داشت اما موجب نشد او پسرش را از تمرینات تیم بیرون کند.
مشخص نیست حمایت چشم بسته پروین، مرحوم حجازی و حالا قلعهنویی از دردانههایشان چند جوان لایق را از تمرین ناامید میکند و به راههای دیگر میکشاند. چیزی که مشخص است این است که فوتبالیست شدن این عزیزان مصداق بارز ظلم به ورزشکاران زحمتکش و واقعی کشور است.
شاید بهتر باشد قلعهنویی هر چه زودتر پسرش را به همان امیدهای احسان ری بفرستد تا در آنجا باز هم تمرین کند و درس بگیرد. شاید هم این بار خود هوتن باید خودی نشان دهد و بگوید مرد شده و میخواهد روی پای خودش بیاستد و در تیمی دیگر بازی کند. البته بعید است با توجه به سطح فنی او، تیمی غیر از پرافتخارترین تیم ایران در آسیا او را بخواهد، مگر اینکه پدر برای دردانهاش حاضر شود یک تماس کوچولو بگیرد.
1393/4/11
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]