واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
فرهنگ و هنر > تئاتر
یک فرش 25 مجلس شاهنامه را روایت میکند/ دراماتیزه کردن تاریخ به زبان نمایش
اردشیر صالح پور پژوهشگر و مدرس تئاتر با اشاره به نگارش کتابی با عنوان «تجلی شاهنامه در فرش ایرانی» که 25 مجلس شاهنامه را از زبان یک فرش 215 ساله روایت می کند، عنوان کرد در نگارش آثار پژوهشی به جنبه های نمایشی این آثار توجه ویژه ای می کند تا تاریخ معاصر ایران بن مایه نگارش نمایشنامه های تاریخی قرار گیرند.
اردشیر صالح پور نمایشنامه نویس، پژوهشگر و مدرس تئاتر درباره فعالیتهای اخیرش به خبرنگار مهر گفت: به تازگی کتاب جدیدم با نام «تفنگ نه دال» در موزه ایران باستان رونمایی و وارد بازار شده است. این کتاب داستانی، روایت رشادتها و تاریخ حوادث 200 ساله بختیاری را ا زبان یک تفنگ بازگو می کند. این تفنگ متعلق به پهلوان نامی بختیاری یعنی آعلیداد خدرسرخ است که در ترانه ها و اشعار این قوم از آن بسیار یاد شده است. وی افزود: همچنین در حال نگارش کتاب دیگری با عنوان «تجلی شاهنامه در فرش ایرانی» نیز هستم که پژوهشی است روی یک فرش ایرانی 215 ساله مربوط به دوران فتحعلی شاه است و 25 مجلس شاهنامه در آن بافته شده است. در این پژوهش استبداد صغیر محمدعلی شاه که منجر به به توپ بستن مجلس و فرار محمدعلی شاه شد، روایت می شود. این کتاب آخرین مراحل پاکنویس خود را سپری می کند و قرار است به زودی با همکاری موزه فرش ایران و اداره کل میراث فرهنگی استان تهران منتشر شود. ماجراهای این کتاب و مجالسی که در این فرش بافته شده اند نیز از زبان این فرش بیان می شود. این پژوهشگر یادآور شد: همچنین پژوهش دیگری درباره تاریخ مشروطه نیز در دست نگارش دارم که «فتح تهران» نام دارد. این کتاب یک روایت تاریخی به زبانی ادبی هنری است که ماجرای فتح تهران را در 105 سال قبل توسط مجاهدین گیلان و بختیاری روایت می کند. داستانهای این سه کتاب همگی وقایع واقعی هستند که به زبان روایت بازگو می شوند. صالحپور درباره جنبه نمایشی بودن این پژوهشها و استفاده ای که می شود در خلق آثار نمایشی از این آثار کرد، توضیح داد: در همه آثار پژوهشی که می نویسم، تلاش می کنم حال و هوایی نمایشی در این پژوهشها به وجود بیاورم. چون به هرحال من دانش آموخته و از نسل تئاتر هستم و این تعلق خاطر باعث می شود ناخودآگاه دیگر نوشته هایم نیز جنبه هایی روایی و نمایشی داشته باشند. وی در پایان صحبتهایش متذکر شد: اصولا هنر ایرانی هنر روایت است و ما در همه هنرها از نقاشی و معماری گرفته تا هنرهای نمایشی شاهد حضور گسترده عنصر روایت هستیم. در این پژوهش ها نیز من تلاش کردم ویژگی نمایشی بودن به این آثار بدهم چون تئاتر ما از فقر منابع تاریخی و تبدیل آنها به نمایشنامه رنج می برد. تاریخ ایران کاملا قابلیت و زمینه تبدیل شدن به آثار نمایشی را دارد اما باید به درستی دراماتیزه شود بنابراین این پژوهش ها می توانند بن مایه ای شوند برای نگارش نمایشنامه های تاریخی. صالحپور نمایشنامه هایی چون «ماه تی تی»، «قوز بالای قوز»، «گنجشک و عروس»، «زشت و زیبا»، «دختر انار»، «اندر حکایت بلدیه اصفهان»، «پیشخوانی در تعزیه» و ... را به رشته تحریر درآورده است.
۱۳۹۳/۴/۸ - ۱۰:۴۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]