بختي نو بر بامِ دوهوايي

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
راي

۳۱ خرداد ۱۳۹۳ (۸:۵۹ق.ظ)
سياست روز بختي نو بر بامِ دوهوايي
به گزارش خبرگزاري موج، «بختي نو بر بامِ دوهوايي» عنوان سرمقاله روزنامه سياست روز است که در آن مي خوانيد؛
«دل ما با کسي که سال ۸۴ پيروز شد اصلاً صاف نشد و هيچ وقت نتوانستيم او را به عنوان مظهر جمهوريت مردم فهيم و با فرهنگ و صادق جمهوري اسلامي ايران بدانيم. شايد هم اشتباه مي کرديم اما به هرحال اگر دوباره به عقب برگرديم فکر مي کنم انتخاب هاي من درست بود، هرچند به وسيله اکثريت تاييد نشد.»
اين جملات محمدباقر نوبخت در برنامه شناسنامه است. سخناني عجيب که قابل نقد و بررسي است.
اول) اجتماع نقيضين
جمهور در واژه، به معني توده مردم است. اما اينکه آقاي سخنگوي دولت، رئيس جمهور نهم جمهوري اسلامي را نتوانسته مظهر جمهوريت مردم بداند جاي ايراد است. ايشان مردم ايران را افرادي فهيم، بافرهنگ و صادق مي داند، اما نمي تواند راي همين مردم را بپذيرد. حال اين تناقض پيش مي آيد که ممکن است به کار بردن اين صفت ها به معني عدم وجود آنان در منتخب مردم باشد. شايد از نظر آقاي نوبخت، فهم و فرهنگ و صداقت در رئيس جمهور منتخب مردم، ظهور نداشته است که قطعا اين مي تواند يک اتهام به رئيس دو دولت گذشته باشد (که احتمالا منظور آقاي نوبخت چنين نبوده است) اما اگر چنين نبوده، انگشت اشاره به سمت و سوي چه کسي يا کساني است؟ خود مردم؟
اين هم بعيد است. چرا که وقتي ايشان از مردم ايران با صفت هاي نيکو ياد مي کند، نمي تواند فهم و فرهنگ آنان را زير سوال ببرد و راي همين جمهور را با چالش مواجه کند. پس اشکال کار کجاست؟ شايد بهتر بود ايشان مي گفتند، «هيچ وقت نخواستيم او را به عنوان مظهر جمهوريت مردم بدانيم» آن وقت مي شد به اين نتيجه رسيد که فضاي دوقطبي آن زمان و غلبه احساس بر منطق در برخي نخبگان سبب شده که آنها نتوانند پيروزي حريف را تحمل يا هضم کنند.
به هرحال بسياري از نخبگان سياسي ما در تابستان ۸۴ در خواب زمستاني به سر مي بردند و تفکرشان اين بود که آقاي هاشمي با توجه به سبقه مسئوليت هايشان، قطعا پيروز انتخابات خواهد بود و يک رقيب جوان و نه چندان مشهور، نمي تواند از ايشان سبقت بگيرد. همين تفکر غلط و عدم شناخت مردم فهيم و بافرهنگ ايران سبب شد تا شکستي تاريخي در کارنامه رئيس دولت سازندگي و اطرافيان خوش خيالش ثبت شود.
دوم) يک بام و دو هوا
پس از انتخابات يازدهمين دوره رياست جمهوري، عده اي مدام در پي پاسخگويي و تحقير منتقدان دولت برآمدند. انواع و اقسام برچسب ها، استفاده از ادبياتي خاص و البته فشار براي پذيرفتن برخي اشتباهات دولت، روش هاي جديدي را در ساختار اجرايي کشور رونمايي کرد. اينکه با کوچک ترين انتقادي، منتقدان را به عدم احترام به راي ملت متهم مي کردند و با واژه هايي نظير «بايد» جماعت منتقد را به سمت تمکين هدايت مي کردند.
با نگاهي به آمار انتخابات سال ۸۴ در مي يابيم که منتخب مردم در آن سال در روزي که حدود ۲۸ ميليون از واجدان شرايط در انتخابات شرکت کردند، با کسب بيش از ۱۷ ميليون راي توانست نظر حدود ۶۲ درصد مردم را به خود جلب کند. در انتخابات سال ۹۲ نيز منتخب مردم از مجموع بيش از ۳۶ ميليون راي مردم، بيش از ۱۸ ميليون راي را به نام خود ثبت کرد، اما با اين تفاوت که اين ميزان اعتماد مردم به کانديداي پيروز چيزي حدود ۵۱ درصد آرا را به خود اختصاص مي داد.
حالا با اين تفاصيل مي توان اين جمله را از زبان برخي شنيد که «دل ما با کسي که سال ۹۲ پيروز شد اصلاً صاف نمي شود و هيچ وقت نمي توانيم او را به عنوان مظهر جمهوريت مردم فهيم و با فرهنگ و صادق جمهوري اسلامي ايران بدانيم»
قطعا نه. چرا که نظام جمهوري اسلامي ايران برآمده از راي مردم است و همواره بايد بر اين خواسته مردم احترام گذاشت. منتخب مردم، راي خود را از مردم مي گيرد و تنفيذ خود را نيز از دست رهبر انقلاب دريافت مي کند. همه چيز براساس قانون پيش مي رود و آنها که نتوانند رئيس جمهور مملکت را بپذيرند، قطعا يا دچار مشکلات شخصي هستند يا قانون را تا زماني که به سودشان باشد مي پذيرند.

نويسنده:
مهدي رجبي

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاری موج]

[مشاهده در: www.mojnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]