واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
لارنس فیشبرن: خیلیها مرا با «ساموئل ال.جکسون» اشتباه میگیرند/برای بازی در«واینک آخر الزمان» سنم را دروغ گفتم
«لارنس فیشبرن»، بازیگر سیاهپوست مجموعه فیلمهای «ماتریکس» در مصاحبهای با روزنامه گاردین از زندگی خصوصی و حرفهایاش میگوید.
به گزارش خبرگزاری فارس، «لارنس فیشبرن»متولد 30 ژانویه سال 1961 میلادی است که از کودکی وارد عرصه بازیگری میشود و بیش از همه برای بازی در مجموعه فیلمهای ماتریکس شهرت دارد. او که به کار فیلمنامه نویس نیز مشغول است در مصاحبهای با روزنامه گاردین از زندگی حرفهای و شخصیاش میگوید. کاملا تصادفی وارد عرصه بازیگری شدم. بازیگری را در سن 10 سالگی شروع کردم. این چیزی نبود که بخواهم دنبالش باشم. همیشه گفتهام، بیش از آنکه من بازیگری را انتخاب کنم، بازیگری مرا انتخاب کرد. برای 25 سال مردم مرا با «ساموئل ال.جکسون» اشتباه میگرفتند و من هیچگاه متوجه شباهتی میان خودم و او نشدم، من احترام زیادی برای «سم» قائلم و به هیچعنوان از این اشتباه دلگیر نیستم، 40 سال پیش مردم «داستین هافمن» و «آل پاچینو» را نیز اشتباه میگرفتند، چون آنها به هیچ یک از غولهای سینمایی که پیش از آنها آمده بودند، شباهتی نداشتند. فیلم «و اینک آخرالزمان»، دیوانهوارترین تجربه در کارنامه کاریام است. من تنها 14 سال داشتم و برای اینکه بتوانم در این فیلم بازی کنم، در مورد سنم دروغ گفتم. هیچ فیلم دیگری بازی نکردم که بتواند از این فیلم پیشی بگیرد. تجربه بازی در کنار همسرم «جینا» در فیلم «هانیبال» فوقالعاده بود.من عاشق کار با او و بازی در نقش مقابل او هستم.این یک سرگرمی بزرگ است-به خصوص اینکه داستان مورد نظر یک داستان زیبا و انسانی باشد. از زمان تولد من به بعد اوضاع برای سیاهپوستان مرد خیلی بهتر شده است. ولی به عقیده من ما باید به جایی برسیم که اوضاع برای سیاهپوستان زن نیز بهتر شود. زمان خیلی چیزها را عوض میکند، چیزهایی هستند که 25 سال پیش برای من خیلی مهم بودند و اکنون اهمیتی ندارند، اولویتهای من تغییر کرده است و شاید بهتر است بگویم من تغییر کردهام. برای اینکه نقشی را قبول کنم لزوما نباید یک نقش خیلی خاص باشد بلکه نکته مهم برای پذیرفتن یک نقش این است که بتوانم به نوعی با نقش مورد نظر ارتباط برقرار کنم. کتاب «کیمیاگر» نوشته «پائولو کوئیلو» را خیلی دوست دارم، این کتاب چیزهای زیادی به من آموختهام، 12 سال است که تلاش میکنم تا آنرا تبدیل به فیلم کنم، دلیل اینهمه علاقه من نیز این است که داستان این کتاب درباره کشف اینکه تو که هستی و چه میکنی؟، است و این داستان همه ماست. معتاد صحنه تئاترم. اگر برای مدتی از تئاتر فاصله بگیرم ، با یک احساس نیاز شدید بار دیگر به صحنه تئاتر بازمیگردم. به کار در برنامههای تلویزیونی به این اندازه علاقه ندارم. خیلی از ما در خلال زندگی بارها اشتباهاتمان را تکرار میکنیم. نکته کلیدی در این اشتباهات این است که برای تغییر کردن و آموختن از این اشتباهات به اندازه کافی باهوش باشیم. من هنوز نیز در این زمینه تلاش میکنم. انتهای پیام/
93/02/15 - 11:24
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]