واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
کودک شما هم در بیرون از خانه بیشتر شیطنت می کند؟
ممکن است کودک شما در منزل رفتار خوبي داشته باشد اما بيرون از خانه و در مکانهايي مانند فروشگاهها، رستوران و پارک به حدي شيطنت کند که حس کنيد او را نميشناسيد.
به این مطلب امتیاز دهید
امام موسى كاظم عليه السلام می فرماید: اداى امانت و راستگويى روزى را زياد مى كند و خيانت و دروغگويى باعث فقر و نفاق مى شود. به گزارش سرویس خانواده جام نیوز، آیا کودک 4 سالهتان ناگهان در فروشگاه شلوغ جيغ ميزند و داد و فرياد راه مياندازد؟ معمولا مشکل اينجاست که اينگونه بچهها به تجربه ديدهاند تنبيه رفتارهاي نادرستشان در بيرون از خانه با تنبيه همان رفتار در منزل تفاوت دارد. دکتر سهامي در اينباره ميگفت: «اينکه شما به هر دليلي كودك را در جمع تنبيه نميکنيد و هميشه جمله آشناي «بعد تو خونه باهات کار دارم» را ميشنود، باعث ميشود بداند ميتواند چنين کند و فقط عايد او وعده تهديدآميز هميشگي است.» راهحل : اولين توصيه ما پيشگيري است؛ يعني بايد از دردسر و بروز بدرفتاري جلوگيري کنيد تا مجبور نشويد بچه را در جمع تنبيه کنيد يا بدرفتارياش را بيپاسخ بگذاريد. با يک برنامهريزي ساده، مانند همراه بردن وسيله سرگرمي يا اسباببازي براي کودک ميتوانيد با درايت، قبل از اينکه بهدليل خستگي بدقلق شود، مانع بدرفتارياش شويد. حتي ميتوانيد با کودک در مورد برنامه خارج از منزل حرف بزنيد. اينکه اول به کجا ميرويد و ميخواهيد چه کنيد يا انتظارتان از او چيست واقعا کمککننده است.
دکتر سهامي رمز موفقيت والدين را در اين ميديد که: «مدام اين نکته را به خود يادآوري کنيد که مطابق سن کودک و درک او حرف بزنيد و از او انتظار داشته باشيد.» گاهي علت اصلي بدرفتاري بچهها بيرون از خانه توقعات بيش از حد ما از آنهاست. يک کودک 3 ساله هرگز نميتواند يک ساعت تمام صبور و ساکت در صف فروشگاه يا رستوران منتظر بماند مگر اينکه شما براي هر 10 دقيقه او سرگرمي خاصي در نظر گرفته باشيد. بايد سعي کنيد بيرون از منزل براي بچه خوشايند و لذتبخش شود. رفتار مثبت و همکاري او را ببينيد و تشويق کنيد: «از اينکه تو خريد کمک کردي و قفسه ماکارونيها را پيدا کردي (ترفند ظريف مادري آگاه براي سرگرم کردن کودک و دادن حس خوشايند همکاري به او) ممنونم.» «از اينکه تو صف صندوق اينقدر آرام ايستادي ممنونم و جايزه تو اين آبنبات(جايزه همان لحظه) يا تماشاي 10 دقيقه بيشتر تلويزيون.» پيگيري و قاطعيت توصيه سوم براي از بين بردن اين مشکل است. نبايد رفتار کودک را چه مثبت و چه منفي بدون واكنش رها کنيد. جو فراست ميگويد دليل اينکه شما از راهحلهايتان نتيجه نميگيريد، بيقانوني است. بايد پيامدي که ممکن و قابلاجرا باشد، در نظر بگيريد و به موقع از آن استفاده کنيد. مثلا وقتي در رستوران ميبينيد پسرتان چنگالش را پرت ميکند يا باوجود تذکر شما به وسايل روي ميز دست ميزند، همان موقع به او اخطار دهيد: «اگه يکبار ديگه اين کار را انجام بدي از رستوران ميري و بايد تو اتومبيل بنشيني.» در صورت ادامه بدرفتاري، او را از جايش بلند و از رستوران خارج کنيد، حتي اگر جيغ زد. در اتومبيل آرام و قاطع بگوييد: «هر وقت آروم شدي ميتوني برگردي وگرنه نميتوني سرميز بروي.» شايد لازم باشد چند دقيقه در اتومبيل بمانيد، غذايتان سرد شود يا 5 بار اين جمله را تكرار كنيد اما اگر قاطعيت شما را ببيند، دفعه بعدي وجود نخواهد داشت و اگر هم باشد، با يک اشاره کوچک «بايد بريم تو اتومبيل» ساکت ميشود. هرگز حرفي نزنيد که به آن عمل نميکنيد و همه ميدانند يک تهديد است چون نهتنها اين همه شدت عمل لزومي ندارد، بلكه با اين کار رفتار بد در کودک تثبيت ميشود. سلامت ایران/ 2005
۰۶/۰۲/۱۳۹۳ - ۲۱:۳۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 217]