تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1850925083
وضعیت انیمیشن اورژانسی است به آن سِرُم بزنید!
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۷
«ما در حوزه انیمیشن مراکز خصوصی و مستقل می‌خواهیم، ما می‌خواهیم دولت برای انیمیشن بودجه در نظر بگیرد و افرادی که این بودجه‌ها را تقسیم می‌کنند افراد کارشناسی باشند، دولت باید بدهی انیمیشن‌سازان را با در نظر گرفتن تورم روز پرداخت کند». این جملات بخشی از درخواست‌های تعدادی از انیمیشن‌سازان در آستانه‌ی سال نو است که خطاب به دولت و همه مسئولانی که در حوزه‌ی انیمیشن‌سازی فعالیت می‌کنند، با حضور در نشستی در محل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) مطرح می‌شود. سید مسعود صفوی، عبدالله علیمراد، مهدی خرمیان و روانبخش صادقی انیمیشن‌سازانی هستند که در این نشست اختصاصی از دغدغه‌های خود در این حوزه، مشکلات مالی و اقتصادی‌ای که در سال‌های اخیر گریبان‌گیر انیمیشن و سازندگانش شده، وابستگی انیمیشن‌سازان به تلویزیون، مقایسه آثار ایرانی و خارجی و در آخر درباره‌ی تکنیک عروسکی سخن گفتند. *** اهالی انیمیشن از دولت چه می‌خواهند؟ آنها حتی درخواست‌های خود از دولت، صداوسیما و وزارت ارشاد را در نامه‌ای مطرح کردند. صادقی که ساخت انیمیشن «فرهنگ انتخاب» را به مناسبت یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری در کارنامه‌ی کاری خود دارد، به نمایندگی عده‌ای از انیمیشن‌سازان می‌گوید: ما در حال نامه‌نگاری با بیت رهبری، مجلس، رییس‌جمهور و آقای ضرغامی هستیم، همچنین برگزاری یک نشست با آقای ایوبی را نیز درخواست داده‌ایم. وی اضافه می‌کند: ما در بحث‌های خود به مشکلات مالی‌ای که پیش آمده نیز اشاره کرده‌ایم ولی در راستای راهکارهایی که بیان کردیم دولت باید موظف شود بودجه‌ای را برای انیمیشن‌سازی در نظر بگیرد. حتی سال گذشته وقتی آقای ضرغامی گفت که باید انیمیشن را جدی بگیریم در راستای صحبت‌های رهبری بود. این کارگردان ادامه می‌دهد: اگر قرار است انیمیشن جدی گرفته شود الان زمانی است که می‌توان یک بودجه‌ی نه خیلی کلان تزریق کرد اما درخواست اصلی ما این است که افرادی که قرار است این بودجه را تقسیم کنند کارشناس و افراد درستی باشند. ایده‌مان نیز این است که بروند استودیوهایی را که در طول سال‌های اخیر تعطیل شدند پیدا کنند و بگویند که فلان مقدار در استودیویشان سرمایه‌گذاری می‌کنند. صادقی خاطرنشان می‌کند: یکی از موضوعاتی که قرار است با آقای ایوبی مطرح کنیم، این است که شبکه خارجی بتواند موظف شود انیمیشن بخرد و یک مرکز مستقل نیز برای انیمیشن ایجاد شود و پیشکسوتان و اساتید انیمیشن را حمایت کنند به شکلی که مانند شرکت‌های تعاونی سهامی عام دولت فقط حمایت کند و جنبه نظارتی و حمایتی داشته باشد.
روانبخش صادقی
او همچنین درخواست می‌کند: اگر قرار است دولت بدهی‌های خود به انیمیشن‌سازان را بپردازد با تورم روز پرداخت کند. پیشنهاد دیگرمان نیز این است که بتوانیم انیمیشن را به ردیف‌های عالی‌تر و به جایی برسانیم که وزیران ما در هیئت دولت بتوانند برای انیمیشن فکر داشته باشند. *** تلویزیونِ ورشکسته و عدم اقرار آقایان در بخش دیگری از این نشست علیمراد که از معدود انیمیشن‌سازان عروسکی ایران محسوب می‌شود، درباره‌ی مشکلات مالی صداوسیما در چند سال اخیر و تاثیر آن بر حوزه‌ی انیمیشن می‌گوید: مشکل مالی را همه دارند و الان همه بچه‌های فیلمساز انیمیشن از دولت طلبکارند. صادقی در ادامه توضیح می‌دهد: اتفاقی که در یکی - دو سال اخیر افتاده است، مربوط به کل حیطه اقتصاد هنر و همه بخش‌های کشور است اما انیمیشن، متفاوت از همه این بخش‌هاست و شرایط بدی دارد؛ انیمیشن قبل از این مشکلات خیلی پویا بود. یکی از اتفاقاتی هم که در تلویزیون افتاده این است که تلویزیون کاملا ورشکسته شده است و فقط آقایان اقرار نمی‌کنند. او با اشاره به اینکه همه انیمیشن‌سازان به تلویزیون وابسته هستند، عنوان می‌کند: آنچه که باعث می‌شود به حوزه انیمیشن لطمه وارد شود، این است که تولید ما علی‌رغم این که وابسته به تلویزیون است، جز تلویزیون رسانه دیگری نداریم. مطمئنم اگر رسانه‌های شخصی و خصوصی دیگری وجود داشت، انیمیشن‌سازان می‌توانستند کارهایشان را در آنجا ارائه دهند و تلویزیون به راحتی نمی‌توانست بگوید که بودجه ندارم. صادقی بیان می‌کند: در صنعت انیمیشن که نوپاست و دو دهه بیشتر نیست که شکل گرفته و از وقتی هم که روی پا آمده پنج، شش سال بیشتر نگذشته است، نمی‌توان از یک تهیه‌کننده انیمیشن انتظار داشت که بتواند، دو سه سال عوامل تولیدش را حذف کند. قشری که در حوزه‌ی انیمیشن کار می‌کنند، خیلی جوان‌تر از کسانی هستند که در حوزه رئال و نمایش کار می‌کنند در نتیجه آسیب‌پذیرتر هستند. وی ادامه می‌دهد: فردی که تازه وارد بازار کار یک صنعت و هنر جدید شده است، اگر در حد 100 هزار تومان هم به او نرسد زندگی‌اش لطمه می‌خورد ولی در بخش‌های رئال این اتفاق نمی‌افتد و اگر رقم‌های عجیب و غریب هم ندهند شاید افرادش حالا حالاها زمین نخورند. *** ماه‌ها گذشته و دریغ از یک عذرخواهی این انیمیشن‌ساز همچنین با اشاره به صحبت‌های عزت‌الله ضرغامی مبنی بر جدی گرفتن انیمیشن می‌گوید: درباره‌ی اینکه ایشان می‌گوید دوست دارد هر جوان ایرانی با یک کامپیوتر در یک روستا در خانه‌اش انیمیشن بسازد، می‌گویم نفس عمل درست است؛ ولی وقتی اتفاق درست جلو نرفته است، لطمه‌ای زده که اکنون این حرف‌ها به وعده‌های تحقق نیافته تبدیل شده است. آقایان دیگر در مراحل مختلف به دوستان ما گفتند ما پول تزریق می‌کنیم، ماه‌ها گذشته و دریغ از یک عذرخواهی.
روانبخش صادقی
صادقی اظهار می‌کند: بچه‌های انیمیشن جزو بچه‌های خیلی صبور هنر و صنعت هستند و وقتی صدایشان درمی‌آید یعنی واقعا دارند به صفر می‌رسند. همین اتفاقات باعث شده که ما به نقطه‌ای برسیم که وضعیت خیلی اورژانسی باشد و اگر به این حوزه سِرُم نزنند شاید بمیرد، این هنر، صنعتی است که اجزایش دارد می‌میرد؛ اگر نتوان آن را زنده نگه داشت چه فرقی می‌کند که مسکن مهر درست شود و فردا به او خانه بدهند و ... . وی انتقاد می‌کند: زمانی هم که بودجه بوده، درست تقسیم نشده است و خیلی‌ها آمدند وارد این حوزه شدند که اصلا این کاره نبودند و پول‌هایی که در آن زمان بوده به دست نامحرمان این رشته دادند و همه سرمایه‌ها به هدر رفته است. در حال حاضر رییس صبا بهترین مدیر طی همه سال‌های صبا بوده است ولی همین هم به درد ما نمی‌خورد چون این مدیر بودجه ندارد. آن زمان که پول بود مدیرانی منصوب کردند که اساتید انیمیشن پشت درهای صبا ماندند و این مدیران از طریق دلالی پروژه‌ها را به افراد دیگری دادند که اکنون به خاطر نبودن پول همان افراد نیستند. آنها آدم‌هایی بودند که پول را بو می‌کشیدند و می‌آمدند. صادقی همچنین خاطرنشان می‌کند: شاید در حال حاضر کل بدهی صداوسیما به بچه‌های انیمیشن بیشتر از 10 میلیارد تومان نباشد، ولی مطمئنا 10 برابر این مقدار را تلویزیون به بخش‌های رئال بدهکار است. اگر ما خودمان تلاش نکنیم و صدایمان درنیاید اگر پول بیاید دوباره به باد خواهد رفت. *** از ارج و قُرب پرده بزرگ کاسته شده است صفوی، تهیه‌کننده مجموعه انیمیشن «شکرستان» که بیشتر آثار خود را در حوزه هنری ساخته است درباره اقتصاد انیمیشن بیان می‌کند: قیمت تمام شده یک انیمیشن چه سینمایی باشد چه سریال، نسبت به هزینه‌های یک مجوعه رئال خیلی متفاوت و بیشتر است. او اظهار می‌کند: چندین اتفاق پیچیده در ایران به صورت خاص رخ داده که باعث شده عادت به دیدن انیمیشن و درک کردن آن وجود نداشته باشد. خانواده ایرانی و کسی که سینما می‌رود سال‌هاست فیلم خارجی در سینماهای ایران ندیده است و بهترین فیلم‌های خارجی که انیمیشن‌ها را هم دربرمی‌گیرد را سر چهارراه‌ها خریداری می‌کند. ناخودآگاه وقتی یک خانواده می‌بیند که می‌تواند با کمترین قیمت بهترین فیلم‌های جهانی را ببیند از ارج و قرب پرده بزرگ سینما کاسته می‌شود.
مسعود صفوی
این سازنده انیمیشن ادامه می‌دهد: در صنایع فرهنگی کار پیچیده است؛ چون فرهنگ در وهله اول برای چشم غیرمسلح یک مسئله‌ی فان (Fun) است. وقتی یک چشم غیرمسلح داشته باشیم که کل بدنه جامعه را درست نگاه نکند و اول مسئله مرغ و گوشت و لباس مطرح است تا مسئله فرهنگ، کار پیچیده‌تر می‌شود. صفوی خاطرنشان می‌کند: بین اتفاقات فرهنگی با اتفاقات اقتصادی و صنعت ارتباط مستقیم وجود دارد. در کشوری که بابا کَرَم گوش می‌دهیم پیکان تولید می‌کنیم ولی در کشوری که باخ گوش می‌دهیم بنز تولید می‌کنیم. بیشترین قالبی که در تمام صنایع فرهنگی وجهه صنعتی و قدرت صنعتی شدن و گردش مالی را دارد انیمیشن است. در 10 سال گذشته سیاستگذاران این موضوع را درست فهمیدند ولی درست برنامه‌ریزی نکردند. *** انیمیشن، کالایی لوکس از منظر تلویزیون در ادامه نشست ایسنا، علیمراد در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه شاید علت مشکلات مالی حوزه انیمیشن وارد نشدن بخش خصوصی باشد، عنوان می‌کند: بخش خصوصی نمی‌تواند وارد شود چون انیمیشنی که در سینما اکران می‌شود، نمی‌تواند برگشت سرمایه داشته باشد و توده‌ی مردم انیمیشن را نمی‌شناسند یا دوست ندارند. توده مردم با انیمیشن اُخت نیستند و فکر می‌کنند انیمیشن برای بچه‌هاست. صفوی در این‌باره می‌گوید: مسئله کودک مسئله استراتژیک حکومت‌هاست. مگر می‌شود به آینده کشور فکر کرد ولی به مسئله‌ای به نام کودک و به اینکه چارچوب نظام‌مند ذهنی کودک در آینده چگونه باشد فکر نکرد؟ چه جهان درجه اول باشیم چه جهان درجه پنجم غیرممکن است؛ اما در حال حاضر اولین گروهی که ضربه می‌خورد کودک است. خرمیان نیز که از دیگر انیمیشن‌سازان تکنیک عروسکی است و آثاری چون «نرمو»، «کیمیاگر» و «ماجراهای بهار» را در کارنامه‌ی کاری خود دارد با اظهار تاسف بیان می‌کند: مدیران فرهنگی ما هیچ وقت استراتژی مشخصی برای انیمیشن حتی کوتاه مدت تعریف نکردند. دلیلش هم این بوده است که اولا سینمای انیمیشن نداشتیم دوما کل انیمیشن به دست تلویزیون بوده است. او ادامه می‌دهد: متأسفانه جامعه انیمیشن ما خیلی به تلویزیون وابسته است چون جای دیگری برای عرضه کارهایش ندارد، چند سالی است که سینمای کودک و زنده هم تعطیل بوده است. در دهه 60 کارهایی نظیر «دونده» در سینمای ایران شاخص شده و جریانی را راه انداخته بود اما این اتفاق در انیمیشن نیافتاد و دولتمردان فرهنگی کشور ما انیمیشن را به عنوان یک کالای لوکس تعریف کردند و گفتند اگر پول نداریم اولین جایی که بودجه‌اش حذف می‌شود بهتر است حوزه انیمیشن باشد در صورتی که باید به عنوان یک کار استراتژیک و خیلی ضروری برای پیشرفت جامعه دیده شود.
مهدی خرمیان
این انیمیشن‌ساز اضافه می‌کند: هدف انیمیشن کودکان هستند و کودکان هم به نوعی آینده‌سازان این کشور هستند. اگر بر روری کالایی مثل انیمیشن درست سرمایه‌گذاری نشود لطمه‌اش را چند سال بعد می‌گذارد کماینکه ما می‌بینیم که الان بچه‌های ما با اینکه انیمیشن‌های ایرانی تولید می‌شوند و بیشترشان هم موفق هستند، انیمیشن‌های خارجی را بهتر می‌شناسند، در این بخش نیز ضعف از ما تولیدکنندگان است. *** عقب‌نشینی بچه ها از انیمیشن‌های ایرانی خرمیان می‌گوید: شرایط به گونه‌ای شده است که ما نمی‌توانیم آثاری تولید کنیم که جایگزین آثار خارجی شوند و مخاطب را جذب کنند. حتی در بعضی موارد، سدی ایجاد شده و تا اسم انیمیشن ایرانی مطرح می‌شود، بچه‌ها عقب‌نشینی می‌کنند و به عنوان یک انیمیشن کیفیت پایین به آن نگاه می‌کنند. وی ضمن بیان اینکه اتفاقات اقتصادی چند سال اخیر باعث توقف تولید انیمیشن داخلی شد، خاطرنشان می‌کند: خیلی از عوامل حرفه‌ای انیمیشن ایران در دو سال اخیر به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. در حال حاضر بودجه کاملا قطع شده و نهال نازک انیمیشن آنقدر قوی نیست که بتواند روی پای خودش بایستد و درآمد داشته باشد. خرمیان همچنین متذکر می‌شود: اینکه انیمیشن تلویزیونی را با انیمیشن سینمایی قیاس کنیم، اشتباه است چون ساخت انیمیشن سینمایی یک پروسه کاملا متفاوتی است که شاید بتوان گفت فقط مختص آمریکاست و حتی کشورهای اروپایی هم به ندرت انیمیشن سینمایی تولید می‌کنند، اما انیمیشن تلویزیونی ایران به استانداردهای جهانی نزدیک شده است و راه طولانی‌ای نمانده تا به نقطه‌ای برسد که بتواند با انیمیشن‌های تلویزیونی خارجی رقابت کند. اما علیمراد در ادامه تاکید می‌کند: بدون پشتیبانی مالی هیچ کاری انجام نمی‌شود، الان تمام تولیدات انیمیشن ما به جز آن چندتایی که کالا تبلیغ می‌کنند، بودجه دولتی داشته‌اند؛ بنابراین باید پشتیبانی دولتی باشد ولی از نظر امکانات ما عقب نیستیم. از باب نیروی انسانی هم آنقدر جوان بااستعداد داریم که می‌توانند در حد جهانی کار کنند. صادقی نیز معتقد است: یکی از راه‌هایی که دولت می‌تواند از طریق آن کمک کند این است که در ردیف‌های بودجه کلان، انیمیشن را نیز درنظر بگیرد تا حداقل نهالش خشک نشود و سرپا بماند. او می‌گوید: سال 2009 در چین با 12 هزار نفر نیرو در انیمیشن، نزدیک به یک میلیارد و 500 میلیون دلار برگشت سرمایه داشتند اما همان سال در صنعت فرش ایران با دو میلیون و 500 نفر نیرو برگشت سرمایه به 500 میلیارد نرسیده بود. پس برای 12 هزار نفر بودجه کمتری صرف می‌شود تا 2 میلیون و 500 نفر. *** ما باید زمین می‌خوردیم صادقی همچنین اظهار می‌کند: در حال حاضر مدتی است از این دید نگاه می‌کنم که تا دو سال دیگر قرار نیست پولی تزریق شود پس ما باید همین شرایطی را که داریم به شرایط مثبت تبدیل کنیم. ما باید زمین می‌خوردیم تا الان بدانیم انیمیشن مانند کار رئال نیست. رئال ما در دنیا جایگاه ندارد. سریال‌های تلویزیونی ما جز اینکه در بحث تاریخی و اسلامی باشد و کشورهای مسلمان بخرند هیچ جای دیگری آنها نمی‌خرند مثلا بعید است سریال «پایتخت» را بخرند و اینکه آقایان می‌گویند در ترکیه وقتی سریال ایرانی نشان داده می‌شود خیابان‌ها خلوت می‌شود واقعیت ندارد، ولی انیمیشن ما این قابلیت را دارد. وی اضافه می‌کند: من جدیدا این زمین خوردن را به فال نیک می‌گیرم و می‌گویم ما باید زمین می‌خوردیم تا بدانیم دست ما نباید با دولت باشد که آقای ضرغامی امروز بگوید حمایت می‌کنم، فردا معاونشان بنشیند رو در روی عوامل انیمیشن و بگوید تا سه هفته دیگر پول تزریق می‌کنیم و شش ماه بگذرد و خبری نباشد. به گزارش ایسنا، در ادامه‌ی این نشست دو ساعته، درباره‌ی محدودیت‌ها و خط قرمزها نیز بحث شد. صفوی خیلی معتقد نیست که آثار انیمیشنی داخلی از محدودیت برخوردارند. او می‌گوید: مگر ژاپن همه آثاری را که تولید کرده «مانگا» بوده است؟ قبل از «مانگا»، «سنباد» را برای کشوهای دیگر تولید می‌کرد. در حال حاضر انیمیشن بعضی از شخصیت‌های اسلامی را در کشورهایی که اسلامی نیستند تولید می‌کنند مگر باید حتما با خط قرمزهای خودمان باشد؟
مسعود صفوی
وی ادامه می‌دهد: وظیفه ما تولید انیمیشن به گونه‌ای است که بتوان آنها را خارج از مرزها فروخت و وظیفه دولت نیز حمایت است. دولت می‌تواند با یک بودجه معمولی تعدادی از استودیوهایی را که خوب کار کردند شناسایی و حمایت کند. صفوی همچنین به ساخت انیمیشن برای شرکت‌های خارجی از جمله آلمانی، کانادایی، لبنانی و ... اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر من قبلا 70 درصد برای بازار داخل و 30 درصد برای بازار خارج انیمیشن تولید می‌کردم الان برعکس شده است و علت سرپا ماندن ما نیز همین است. *** قراردادی که صداوسیما می‌بندد فقط جان ما را نمی‌گیرد او در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه چه باعث می‌شود آلمانی‌ها برای ساخت انیمیشن به سازندگان ایرانی سفارش کار دهند؟ بیان می‌کند: به دلیل اینکه در 10 سال گذشته در کل بازارهای انیمیشن شرکت کردیم و شناخته شده‌ایم. یکی از دلایلی که سینمای ما نمی‌تواند جهانی شود این است که بازاری به نام بازار جهانی نداریم. بسترسازی یک صنعت معمولا در کل دنیا با بخش‌های دولتی است. قراردادی که صداوسیما می‌بندد فقط جان ما را نمی‌گیرد، حق کپی‌رایت، حق پخش و ... را هم از ما می‌گیرند. این انیمیشن‌ساز ادامه می‌دهد: در اصل جامعه انیمیشن می‌گوید که غول‌ترین و بزرگترین جامعه فرهنگی یک کشور است. با تمام بودجه‌های کلان، کتاب ما بین‌المللی نشده است و در بخش سینمایی ما در اوج خود و در دورانی که مُد بوده در کن به ما جایزه دادند، اما انیمیشن ما الان کاملا فروخته و دیده می‌شود. وی اظهار می‌کند: انیمیشن ما از صنعت خودرو و فرش ما جلوتر است. کجای دنیا پراید ما را می‌خرند؟ انیمیشن ما حتی قابلیت دارد به بهترین کشورهای اروپایی و آمریکایی صادر شود و ما باید این را به دولت بفهمانیم تا حمایت و بسترسازی کند. همچنین خرمیان در ادامه‌ی صحبت‌های صفوی بیان می‌کند: وصل شدن به بازارهای جهانی متأسفانه برای ما به سختی اتفاق می‌افتد و با اتفاقات سیاسی‌ای که در چند سال اخیر در کشور ما افتاده درهای مملکت ما بیش از پیش بسته شده است. *** گرایش مدیران به ویترین پر زرق و برق سینما او می‌افزاید: ما نمی‌توانیم فقط با تزریق پول به این انیمیشن کمک کنیم، بسترسازی‌ای که دولت باید انجام دهد خیلی مهم است چون این هنر نوپا و گران است. تولید فیلم زنده ارزان‌تر از فیلم انیمیشن تمام می‌شود کماینکه متأسفانه این معادله در تلویزیون برعکس شده است و فیلم‌های زنده‌ای را می‌بینیم که با دقیقه‌ای پنج میلیون تومان تولید می‌شوند و این به خاطر عدم شناخت مدیران ماست که نمی‌دانند پروسه انیمیشن چه سخت و طاقت‌فرساست و فکر می‌کنند چون ویترین سینمای زنده‌مان شیک‌تر است و ارائه آن پر زرق و برق است بیشتر به آن سمت گرایش دارند. خرمیان یادآور می‌شود: ما چون برای ارائه آثارمان جای دیگری جز تلویزیون نداریم درهای این مملکت خیلی باز نیست تا جریان اقتصادی رفت‌وآمد داشته باشد و ما بتوانیم کار کنیم ولی این پتانسیل وجود دارد که بتوانیم کارهای خوب انجام دهیم؛ البته اگر دولتمردان واقع‌بین باشند و به ضرورت این هنر احترام بگذارند.
مهدی خرمیان
او یادآور می‌شود: مشکل ما این است که انحصاری بودن انیمیشن در دست تلویزیون باعث شده صداوسیما هر طور که می‌خواهد تصمیم بگیرد. *** بچه‌ها تکرار شبکه پویا را پس زدند خرمیان در ادامه صحبت‌های خود در پاسخ به پرسش ایسنا درباره‌ی تاسیس شبکه تخصصی کودک (پویا) و عملکرد آن می‌گوید: صبا برای اینکه تولیدات انیمیشن تلویزیون را ساپورت کند، در سال 74 تاسیس شد، ابتدا یک شرکت وابسته به تلویزیون بود که بعدها تغییرات ساختاری در آن به وجود آمد و به یک مرکز و سپس شبکه تبدیل شد. زمانی که شبکه پویا راه‌اندازی شد همه ما خوشحال شدیم که این شبکه حداقل باید روزی 12 ساعت پخش داشته باشد؛ بنابراین ما که تولیدکننده هستیم، سفارش کارمان زیاد خواهد بود و بازار انیمیشن بازار خوب و پررونقی می‌شود. وی اضافه می‌کند: ولی متأسفانه راه‌اندازی این شبکه مصادف با شرایط بد اقتصادی شد که تأثیر بدی گذاشت؛ به طوری که در حال حاضر شبکه پویا بیشتر کارهای تکراری پخش می‌کند و به ندرت کار جدید وارد شبکه پویا می‌شود. شاید این شبکه در بدو تأسیس توانست با شبکه‌های ماهواره‌ای رقابت کند، ولی در حال حاضر دیدم که بچه‌ها با این تکرار که روبه‌رو شدند خیلی خوششان نیامده و آن را پس زدند، اگر شرایط بد اقتصادی تصحیح نشود و میزان تولیدات انیمیشن به حالت قبل خود برنگردد، متأسفانه مخاطبانش را از دست می‌دهد. این سازنده انیمیشن عنوان می‌کند: ما بیش از 200، 300 شبکه در دنیا داریم که انیمیشن پخش می‌کنند و اگر مدیران ما توجه و جستجو کنند می‌بینند که بازار خیلی خوبی برای اقتصاد و برگشت سرمایه وجود دارد ولی متأسفانه انیمیشن را یک کالای لوکس می‌بینند و چون مخاطبش بچه‌ها هستند خیلی آن را جدی نمی‌گیرند. صفوی در تکمیل صحبت خرمیان می‌گوید: علاوه بر اینکه انیمیشن را لوکس می‌بینند، سیستم موجود، کارمند محوری است مثلا یک شبکه با قدرت پویا خیلی خوب مخاطب دارد در ابتدا چنان مشتری جذب کرد که جزو شبکه‌های اول بود. او ضمن بیان اینکه از ظرفیت شبکه پویا به خوبی استفاده نمی‌شود، بیان می‌کند: اوج هنری که یاد گرفته‌ایم این است که مثلا در «فیتیله» یک سرکت ماکارون را تبلیغ می‌کنیم. چقدر راه‌های خلاق وجود دارد که کالا را تبلیغ کنیم، چرا می‌توانیم در تبلیغ کفش‌های عجیب و غریب و کرم حلزون از خلاقیت استفاده کنیم اما در تبلیغ کالای کودک به ویژه در برنامه‌های کودک نمی‌توانیم؟ *** تشبیه شبکه‌های تازه تاسیس به قارچ صادقی نیز در ادامه این بحث خاطرنشان می‌کند: متأسفانه بعضی کارها ویترین و بازی است، الان مثل قارچ این همه شبکه درمی‌آید. وقتی پویا راه‌اندازی شد ما فکر کردیم شرایط تولیدکنندگان خوب می‌شود، به نظر من اگر مدیر می‌بیند شرایط خوب نیست باید به دنبال اسپانسر برود و شبکه را سرپا نگه دارد. ولی آیا اگر شبکه پویا از فردا پخش نکند اتفاقی می‌افتد؟ آیا یک عده اعتراض می‌کنند؟ هیچ اتفاقی نمی‌افتد مخصوصا که شبکه‌ی تخصصی کودک هم هست. در بخشی دیگر از این نشست علیمراد، سازنده انیمیشن‌های عروسکی درباره‌ی این تکنیک و اینکه چرا در ایران کمتر به سراغ آن می‌روند، به ایسنا می‌گوید: وقتی استفاده از کامپیوتر رونق گرفت و نرم‌افزارهای سه‌بعدی طراحی شدند، تمام عروسک‌سازان فکر کردند که این تکنیک رو به افول است ولی این‌طور نشد چون دیدند انیمیشن عروسکی حس و حال دیگری دارد که کامپیوتر ندارد به همین دلیل به حیاتش ادامه داد.
عبدالله علیمراد
وی تاکید می‌کند: اما اینکه چرا خیلی‌ها به دنبالش نمی‌روند به خاطر این است که این تکنیک به مکان و فضا نیاز دارد و این برای خیلی‌ها مقدور نیست ولی در یک متر مربع هم می‌توان با کامپیوتر انیمیشن ساخت. *** کودک امروز به «کار و اندیشه» راضی نمی‌شود علیمراد مجموعه «شکرستان» را از موفق‌ترین کارهای عروسکی می‌داند. او همچنین درباره‌ی اینکه چرا اثری مثل «کار و اندیشه» در ذهن‌ها باقی می‌ماند، اما آثاری که امروزه تولید می‌شوند چنین جایگاهی را پیدا نمی‌کنند؟ عنوان می‌کند: امروزه توقع‌ها خیلی بالا رفته است و کارهای خوب در دنیا زیاد تولید می‌شود و همچنین به راحتی به دست مردم می‌رسد. 20 سال پیش «کار و اندیشه» مخاطب را راضی می‌کرد اما الان یک کودک هفت - هشت ساله به همان «کار و اندیشه» راضی نمی‌شود. *** انیمیشن‌های عروسکی مثل قالی دست بافت شده‌اند خرمیان نیز که بیشتر آثار خود را با استفاده از همین تکنیک تولید کرده است، دراین باره خاطرنشان می‌کند: پروسه‌ی تولید انیمیشن عروسکی سخت‌تر از کار کامپیوتری است مخصوصا برای جوان‌هایی که می‌خواهند جذب انیمیشن‌سازی شوند. نشستن پشت کامپیوتر راحت‌تر است ولی در انیمیشن عروسکی درگیر یکسری از مسائل فنی هم می‌شوند در حالی که فرهنگ سنتی و بومی ما با کار عروسک خیلی دور نیست و اگر فضاهای سنتی ما به صورت دکور ساخته شود برای مخاطب جذاب است. وی معتقد است: با توجه به تولید انبوه انیمیشن‌های کامپیوتری و مجازی انیمیشن‌های عروسکی مثل قالی دست بافت خاص و کم شده‌اند. مردم این نوع کارها را دوست دارند؛ شاید به شیکی و لوکسی کارهای کامپیوتری نباشند اما جذابیت‌های خاص خودشان را دارند. خرمیان درباره‌ی کیفیت مواد برای ساخت انیمیشن‌های عروسکی به ایسنا می‌گوید: اکنون در انیمیشن ایران از نظر امکانات خیلی عقب نیستیم و به‌روز هستیم. فقط شاید لازم است سیستم تولید و یا جریان سازی از طرف یک نهادی که ما نامش را دولت می‌گذاریم انجام شود تا این حرکت درست به نتیجه برسد. علیمراد نیز بیان می‌کند: یک هنرمند واقعی کسی است که اگر یک چوب کبریت به او بدهید اثر خلق کند.
عبدالله علیمراد
خرمیان همچنین اظهار می‌کند: در دو دهه اخیر، انیمیشن ایران در سال کمتر از 50 دقیقه تولید می‌کرده است که الان به بالای چند هزار دقیقه در سال رسیده است که خودش پتانسیل خوبی است و اگر شرایط درست شود مطمئنا نتایج خیلی خوبی خواهد داشت در غیر این صورت عقب گرد خواهد داشت. اما صادقی معتقد است: تا ما مراکز صرفا دولتی داریم هیچ اتفاقی نمی‌افتد. ***پایان عمر تلویزیون صفوی در بخشی دیگر درباره‌ی استفاده از شبکه‌های اجتماعی در حیطه انیمیشن عنوان می‌کند: چند سال است که در دنیا موضوعی با عنوان «Tv is dead» یعنی «تلویزیون عمرش به پایان رسیده» مطرح شده است. الان تقریبا همه چیز بر روی وب اتفاق می‌افتد. او همچنین درباره ساخت سری دوم «شکرستان» توضیح می‌دهد: «شکرستان» در 121 قسمت تولید شد. درباره این مجموعه‌ی ما دو دیدگاه وجود دارد و آن اینکه آیا یک کار را باید در اوجش تمام کرد یا باید ادامه پیدا کند و قصه‌های جدید داشته باشد؟ اما تصمیم داریم کارهای جدیدی انجام دهیم و حتی درباره‌ی شخصیت «اسکندر» در «شکرستان» طرح‌هایی داریم. این انیمیشن‌ساز در پایان این نشست دو ساعته در پاسخ به پرسش خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه آیا در فروش عروسک‌های شکرستان (ننه قمر و اسکندر) دخالت داشته‌اند؟ بیان می‌کند: تولید اصلی عروسک‌های «شکرستان» توسط خودمان بوده است، ما قانون کپی رایت در کشور نداریم به همین دلیل بخش‌های دیگر هم آمدند از اصل ما کپی کردند و با چند شکل و کیفیت‌های مختلف این عروسک‌ها را روانه بازار کردند.
نشست آسیب‌شناسی انیمیشن
انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها