واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۵ ارديبهشت ۱۳۹۳ (۱۰:۲۱ق.ظ)
فله اي فروشي؛ تهديدي که کشاورزي ايران را نابود مي کند گروه زيربنائي
به گزارش خبرنگار خبرگزاري موج، کشاورزي ايران به عنوان يکي از فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي قديمي جهان، هنوز در زمان گذشته باقي مانده و از پيشرفت و نوآوري فرار مي کند، گويي که با وارد شدن يک نوآوري جديد، همه چيز را از دست خواهد داد.
توليد محصولات جديد، تغيير الگوي کشت، استفاده از دستگاه ها و نهاده هاي با کيفيت و داراي راندمان بالا، ايجاد انبارها و سردخانه هاي مدرن و پيشرفته و بسته بندي محصولات براي صادرات؛ همه جزو کارهايي است که مي توانيم براي پيشرفت اين صنعت انجام دهيم، اما؛ انجام نمي دهيم.
متأسفانه سال هاست که عادت کرده ايم که تنها در يک خط راست حرکت کرده و اگر کسي هم پيشنهادي براي بهبود کار ارائه کرد، به جاي گوش دادن، خود را به خواب زده و گويي که چيزي نمي شنويم!
ايران از نظر توليد برخي محصولات کشاورزي داراي ظرفيت ها و مزيت هاي توليد بسيار خوبي است که متأسفانه به علت سوء مديريت ها و زياده خواهي برخي افراد، اين پتانسيل بخش کشاورزي به جاي اينکه براي ايران سود به همرا داشته باشد، سبد صادراتي کشورهاي همسايه و غيرهمسايه را پر بارتر از قبل کرده است!
اين به چه معني است؟
متأسفانه چند سالي است که محصولات استراتژيک کشور مانند پسته، زعفران و خرما که با نام ايران شناخته مي شدند و به نوعي انحصار توليد اين محصولات در نزد ايران بود، ديگر در انحصار ما نيست و علت اين اتفاق، زياده خواهي برخي بازرگانان و دلالان ايراني است که باعث شده است توليدات ايراني به صورت فله به چين، ترکيه، امارات و هند فرستاده شود و در اين کشورها بسته بندي و نه با نام ايران که با نام کشور بسته بندي کننده به فروش برسد!
اين اتفاق براي کشور 2 زيان عمده دارد؛ ابتدا اينکه کالاي توليد داخل به نام سايرين صادر شده و ديگر نام ايران جلوه گر نخواهد بود و زيان دوم اين است که سود کالاي بسته بندي شده 10 برابر کالايي است که به صورت فله به فروش مي رسد.
حال اين سود به جيب کشوري مي رود که تنها نقش دلال را بازي کرده و اساسا هيچ زحمتي براي توليد آن نکشيده و تنها از غفلت و ناداني کشور توليد کننده بيشترين بهره را مي برد.
اين مسأله که چرا بخش کشاورزي از صنعتي شدن و مکانيزاسيون مناسب هراس دارد بر ما نامعلوم است، اما؛ چيزي که مي توان به صورت قاطع در مورد اين اتفاق عنوان کرد اين است که اگر مي خواستيم، مي توانستيم در کنار بخش کشاورزي کاملا سنتي خود، يک سردخانه و يک مرکز بسته بندي کالاي صادراتي تأسيس کرده و محصولات خود را با فله اي فروشي بر باد ندهيم.
وقتي قيمت يک دلاري محصول کشاورزي فله اي، با يک بسته بندي کم هزينه، اما؛ شکيل، مي شود 10 دلار، چرا اين کار را انجام نمي دهيم؟
متأسفانه در سال هاي اخير، دولت و متوليان بخش کشاورزي نيز از ورود به اين کار سرباز زده و اساسا گويي حالي براي انجام کار ندارند و همين فله اي فروشي بي دردسر را مطلوب دانسته و بسته بندي را چيز زايدي مي دانند که ضرورتي ندارد!
از نگاه نگارنده، در مورد چرايي اين مشکل، بخش بازرگاني و اتاق بازرگاني ايران بايد پاسخگو باشند و شفاف بگويند که به چه علت يک سود سرشار را از جيب مردم ايران برداشته و به جيب کشورهاي ديگر مي ريزند؟
چه مسأله اي باعث مي شود که اين بازرگانان دلال، پول ايرانيان را از کشور خارج کرده و در ازاي آن هيچ منفعتي به کشور نرسانند؟
آيا ورود ارز بيشتر به کشور، براي شخص يا گروهي ضرر دارد که چنين نمي کنند؟
متأسفانه برخي از بازرگانان دلال صفت ايراني، مصلحت کشور را فداي جيب خود و مصلحت ساير کشورها مي کنند و به جاي خدمت گذار مردم ايران و کشور ايران بودن، نوکري سايرين را مي کنند.
با روي کار آمدن دولت يازدهم، شايد يکي از اولين بخش هايي که در انتظار ورود روحي جديد در کالبد خود بوده و مي باشد، بخش کشاورزي است که البته هنوز در انتظار است.
لطفا اين انتظار طولاني را پايان دهيد!
محمد علي رفيعي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]